Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-10-08 10:35

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst: 10-10-08 10:35

Citaat:
Manier van omgaan kan zeker een enorme bijdrage leveren in de persoonlijkheidsontwikkeling van het paard!

Ja, maar is dat dan op het stuk omgaan met mensen, of omgaan met paarden?

Ik vind het best arrogant om te stellen dat paarden beter met elkaar zouden kunnen omgaan en in een groep zouden functioneren door onze bemoeienis.

Ik geloof zeker dat de manier van omgaan, en wat wij ze leren, bepalend is voor de manier waarop ze met ons omgaan en hoe ze de door ons gevormde omgeving ervaren.

Ik kan je trouwens op bovenstaande 1 uitzondering noemen: mijn flesseveulen Robijn - moederloos vanaf 4 dagen, terug in de kudde gezet met 14 dagen.
Op zeker moment werd hij de dominante in de groep, doordat deze inkromp en de oudere dieren vertrokken waren.
Hij was onaangenaam lomp tegen de twee overgebleven merries, en werd ook vervelender tegen ons. (Voor hem is het moeilijk om paarden en mensen als verschillende wezens te zien.)
Toen hij me een keer probeerde te slaan omdat ik hem uit mijn ruimte stuurde, heb ik hem gigantisch terecht gewezen, en de opvolgende tijd wat met hem gewerkt aan het uit mijn ruimte blijven en voor me wijken.
Opvallend was dat hij daardoor (in ieder geval als wij erbij waren) ook beleefder tegen de merries werd.

Maar aangezien het hier om een heel uitzonderlijke situatie gaat, kan ik uit dit gedrag niets afleiden voor andere paarden.

Robijn is trouwens 7 en een echt fijn paard in de omgang, zowel naar mensen als naar paarden. Maar hij blijft wel een baaspaard.

**Geplaatst**: 10-10-08 10:41

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst: 10-10-08 10:41

randalinpony schreef:
Ja, maar is dat dan op het stuk omgaan met mensen, of omgaan met paarden?

Ik vind het best arrogant om te stellen dat paarden beter met elkaar zouden kunnen omgaan en in een groep zouden functioneren door onze bemoeienis.

Ik geloof zeker dat de manier van omgaan, en wat wij ze leren, bepalend is voor de manier waarop ze met ons omgaan en hoe ze de door ons gevormde omgeving ervaren.

Helemaal mee eens!! Ik had het (weer eens) niet goed genoeg genuanceerd. Had nog hele stukken getypt maar weer weggehaald, kwam even niet uit mn eigen gedachten..
Ik bedoel met name de omgang met mensen. Mijn 2,5 jarige is het eerste halfjaar van zn leven niet in contact geweest met mensen. Geboren op de wei en geen mens gezien. Na een half jaar uit de kudde geplukt en in de onze gezet (tja niet mijn keuze toendertijd). Naar andere paarden toe is hij geweldig, onze kudde varieert nog wel eens maar nog nooit problemen gehad. Hij kan het met echt elk paard goed vinden! Met mensen daarentegen is het nog wel eens moeilijk. Wij kunnen er nu alles mee (veel geduld en tijd gekost) maar vreemden vind hij nog niet echt wat. Zou hij geen mooi voorbeeld zijn van een "perfect" kuddepaardje misschien juist door het GEBREK aan menselijke omgang? Ik zou het echt niet weten...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-10-08 10:46

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst door de TopicStarter : 10-10-08 10:46

Gunst, is het arrogant om te zeggen dat de omgang met mensen en paarden een bijdrage levert aan het algehele welzijn en de persoonlijkhgeidsontwikkeling van een paard?

Heel apart om dat te stellen, echt heel apart.
Dan ben je als mens dus niet van enige invloed op de omgangsvormen tussen paarden (èn paard-mens), waar komt die frustratie dan vandaan denk je?

Nooit opgevallen dat er problemen zijn met omgang met mensen en dat die paarden ook in het groepsgedrag zich anders gedragen dan 'normaal'.

Of blijf je gewoon liever in het verhaal van 'weten wie de baas is' ?

Om het zuiver te houden denk ik dat je indirect een persoonlijk iets projecteert.

**Geplaatst**: 10-10-08 10:51

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst: 10-10-08 10:51

PT, jij noemt met name negatieve invloed van mensen op paardengedrag onderling en randalin had het volgens mij over dat het arrogant is om te denken dat wij het onderlinge contact verbeteren!
Ik denk dat we zeker negatieve invloed kunnen hebben, met name op het humeur van het paard in het algemeen. Die fjord van mij is bijv erg boos en chago naar andere paarden als hij pijn heeft omdat hij weer teveel heeft moeten doen. Wij bezorgen hem pijn en de rest van de kudde moet het bezuren.
Maar ik denk dat als je onze invloed weglaat ze zich prima zelf onderling redden... we kunnen het flink verpesten en daarna weer verbeteren maar het onderlinge contact bij voorbaat verbeteren geloof ik persoonlijk niet in.

edit: ik bezorg hem geen pijn maar zn eigenaren laten hem gerust met de huifkar door het bos sjouwen...

**Geplaatst**: 10-10-08 10:58

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst: 10-10-08 10:58

Paardentango schreef:
Goed, mijn eigen paarden als voorbeeld erbij.
Niet dat ik een beter mens ben, het beter doe maar wat mij erg fascineert is het volgende.
In de loop der jaren heb ik 'onderzoeken' gedaan, niet wetenschappelijk maar wel op zoek met een bepaalkde stelling. Een voorbeeld.
Een van de stellingen was: "Hoe leert mijn paard zacht om te gaan met mensen".

Wat opvallend was is dat mensen die snel 'losse handjes' hebben over het algemeen paarden hebben die bijten of trappen bij ongewenste situaties. Die paarden waren zeer onredelijk in de omgang en ook in het rijden. Ik heb ruiters gelanceerd zien worden en zelfs afgevoerd in de ambulance. Meestal waren die paarden dermate in het gedrag dat er eigenlijk geen land mee was te bezeilen.

De oplossing werd vaak gezocht in stromingen van het bekende NH, in 'leiderschap'.
Simpele vraag, zijn paarden niet sterk geneigd dat 'leiderschap' uit handen te geven (uit hoeven )? Ze lopen mee aan een touwtje, volgen braaf en laten mensen op hun rug zitten.

(Denk eens aan de leeuw in de act, zijn mensen (ruiters) soms ook niet 'beestachtig' bezig ?

Thuis probeer ik heel redelijk en hoffelijk te zijn tegen de paarden. Het gevolg is dat ik het terugkrijg, sterker nog ik zie ook onderling hoffelijkheid naar elkaar. Nog nooit heeft er een de ander beschadigd. Hun spel is spel en als ze het niet met elkaar eens zijn zij ze erg redelijk in het uiten daarvan.
Tegenover mij, mens, zie ik hetzelfde gedrag. Het is erg prettig en het geeft een redelijkheid aan die paarden blijkbaar kunnen 'lerern' of kopieren, hoe je het ook ziet.
Ik heb er nooit een punt van gemaakt wie 'de baas is', dat vond ik niet belangrijk omdat het eigenlijk zo vanzelfspreken was. Aangeklikt aan een touw is meelopen, prima.

Vaak hoor ik,' Ja, maar jouw paarden zijn anders'.
Zou het?

met als doel: Duidelijkheid handhaven, volgens mij heeft elk gedrag een functie, is het niet per toeval. Pling

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-10-08 11:12

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst door de TopicStarter : 10-10-08 11:12

Als ik me niet vergis heb ik mezelf als voorbeeld gegeven, waarbij ik hoffelijkheid en voorbeeldgedrag heb genoemd.
Dat doe ik omdat iedere keer iemand leldt dat hij/zij bij zijn/haar paard....

De hoeveelheid onderlinge problemen, die niemand hier dan heeft, komen niet alleen voort uit het paard zelf. Als je niet bereid bent om je eien aandeel te zien dan blijft je mening en creativiteit in het oplossen van dingen redelijk beperkt.

Ik zie namelijk wel degelijk een behoorlijke relatie in de omgangsvormen van mensen en paarden met elkaar. Die zich vaak vertaalt naar ook onderlinge gedragingen van paarden.

Maar dat kan ook pas als je erkent dat paarden gevoelens hebben, zoals rechtvaardigheid, normen en waarden. Zowel tegenover elkaar als tegenover andere wezens, zoals mensen.

De oplossingen van jij schopt, dan schop ik terug hebben als efect dat je (onbewust) paarden 'leert' dat schoppen heel normaal is. Ze kennen dat inderdaad onderling ook. Dus voor een paard is het niks neuws.
Als de kinderen van de buren hier zijn en een kind trapt mij tegen mijn schenen, schop[ ik niet terug, maar meld wel dat ik het niet acceptabel vind. (Ben namelijk erg bang voor boze moeders Haha!

)

In mijn weg er naartoe heb ik vele paarden ontmoet, en er zijn vele paarden die zich prima gedragen naar mensen toe. Die paarden zijn overwegend ook vriendelijk ingesteld naar elkaar. Ik zie een relatie in het welzijn en de rol van mensen.
Er zijn ruiters die heel goed met hun paarden overweg kunnen en ze alles bieden, een mooi voorbeeld vind ik de familie Bartels. Als je daar bent 'voel' je een rust, die slaat over op de paarden. Er zijn meerdere voorbeelden.

Heel gek vind ik het dat aan de ene kant mensen vinden dat ze veel invloed moeten hebben op de paarden, en anderzijds de eigen manier van omgaan geheel niet zien als bijdrage in het grote geheel.

Ergens werd een moordlustige hengst genoemd, die ratten doormaakt. Dergelijk gedrag is niet 'normaal' het is een soort antwoord op een groter geheel.
Knipoog

PS : Mijn eigen paarden hebben nog nooit koliek gehad.... geluk ? Of wijsheid?

**Geplaatst**: 10-10-08 11:13

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst: 10-10-08 11:13

Dat impliceert dat het paard mensengedrag zou kopieren..

is wel interessant, maar dat kan ik me eigenlijk gevoelsmatig niet voorstellen..

**Geplaatst**: 10-10-08 11:16

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst: 10-10-08 11:16

Paardentango schreef:
Nooit opgevallen dat er problemen zijn met omgang met mensen en dat die paarden ook in het groepsgedrag zich anders gedragen dan 'normaal'.

Kan het zijn dat het paard abnormaal groepsgedrag vertoont en daarom ook problemen heeft met mensen? Dus andersom? Hoe weet je zeker dat het een het gevolg van het ander is?

Het is verder niet zo dat, omdat een paard een kuddedier is, het zich perfect "normaal" gedraagt in ELKE groep. Vergeet niet dat in een normale kudde in het wild, ze met alleen merries met veulens te maken hebben, die bovendien gewoonlijk ook familiebanden hebben, of zich in een vrijgezelle jonge hengstengroep begeven.
Ze worden in die groep geboren en getogen, of in het geval van hengsten, stellen hun eigen groep samen.
Wij zetten paarden in willekeurige groepen van gemengde sexes zonder dat een paard daar in geboren (met uitzondering van daar waar men fokt met paarden) wordt of keuzes heeft. Dit is tegennatuurlijk en niet alle paarden gaan daar even goed mee om.

Iets anders is, dat als een paard door de mens gefrustreerd wordt, dit zeker tot uiting kan brengen in een groep. Dit is dan ook een duidelijk teken van het feit dat een paard gevoelens heeft.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-10-08 11:17

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst door de TopicStarter : 10-10-08 11:17

Yep, ook.

Ik zie in elk geval een héle duidelijke relatie daarin. Veel paarden hebben meer met mensen te maken dan met andere paarden.

**Geplaatst**: 10-10-08 11:23

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst: 10-10-08 11:23

Paardentango schreef:
PS : Mijn eigen paarden hebben nog nooit koliek gehad.... geluk ? Of wijsheid?

Dat is geluk. En ik begrijp de bedoeling hier niet van. Wat heeft dit met de discussie te maken of een paard wel of geen koliek krijgt? De oorzaak van de koliek is trouwens onbekend. Geen zand, geen wormen, geen gebitsproblemen.

**Geplaatst**: 10-10-08 11:23

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst: 10-10-08 11:23

Zou dit niet vallen onder de noemer 'aangeleerd' gedrag? Ik kan het niet zo goed onder woorden brengen, maar doordat het dier gedrag vertoont wat wij op prijs stellen, wordt het beloond (ofwel niet gestraft) en dat is misschien voor hem reden dit gedrag altijd te vertonen?
Een soort aardje naar zijn vaartje? Ze zeggen toch ook altijd dat honden op hun baasjes lijken? (is soms ook echt zo, kan me daar dan echt over verbazen) Misschien lijken paarden ook wel op hun baasjes.
En natuurlijk heb je altijd uitzonderingen, maar die bevestigen dan mooi de regel weer Knipoog

**Geplaatst**: 10-10-08 11:25

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst: 10-10-08 11:25

onderlinge problemen hoeven idd niet enkel uit het paard te komen maar kan de oorsprong in onze omgang hebben. Maar nogmaals, van "nature" kunnen de paarden zich onderling prima redden is mijn ervaring. Ik heb dus zeker ervaring met negatieve beinvloeding (zie genoemde voorbeeld) maar ik denk niet dat een paard beter onderling met andere paarden overweg kan door menselijke omgang.

PT, je uitleg van "leert schoppen" ben ik het niet mee eens. Het feit dat je terugschopt laat het paard juist zien dat zijn schopactie een negatief gevolg heeft. Ik vind het persoonlijk te ver gaan om er zulke menselijke gedachtes aan te geven en heb dit ook nog nooit zo ervaren. Een kind kan je het uitleggen, maar ik kan toch echt niet "praten" met een paard... Een schop terug is hun eigen taal dus gebruik ik die! (en pas het wel aan voor elk individu). Zoiets heet conditionering, leren wat er mag en wat niet mag.
Normen en waarden? rechtvaardigheid? daar geloof ik persoonlijk niet in, dat is mij teveel vermenselijking. Volgens mij gaan paardenhersenen niet zo ver...

De koliek snap ik niet, das gewoon geluk... kwestie van medische, lichamelijke aandoeningen... Weinig te maken met omgang met mensen??

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-10-08 11:27

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst door de TopicStarter : 10-10-08 11:27

Lusitana: Het een sluit het ander niet uit, en als ik zekerheid zou kunnen geven was ik wereldberoemd ! (en schatrijk)

Er zijn alleen zoveel meer factoren die van invloed zijn op paarden en mensen, en de relaties. Heel vaak worden dingen m.i. gezocht in medische en biologsche verklaringen.
Is dat juist, of is het soms ook zo dat door toedoen van de mens het paard iets wel of niet doet.

Het laatste wat je schrijft is precies wat ik bedoel, in de gevangenis liepen allerle mensen op de luchtplaats hun rondjes.
In de maneges zie ik hetzelfde.

Apart toch dat het redelijk 'vloeiend' verloopt?

**Geplaatst**: 10-10-08 11:34

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst: 10-10-08 11:34

Paardentango schreef:
De oplossingen van jij schopt, dan schop ik terug hebben als efect dat je (onbewust) paarden 'leert' dat schoppen heel normaal is. Ze kennen dat inderdaad onderling ook. Dus voor een paard is het niks neuws.
Als de kinderen van de buren hier zijn en een kind trapt mij tegen mijn schenen, schop[ ik niet terug, maar meld wel dat ik het niet acceptabel vind. (Ben namelijk erg bang voor boze moeders )

Wat kinderen betreft ben ik het ermee eens. Ik vind lichamelijk straffen van kinderen dan ook niet acceptabel omdat je aangeeft het een acceptabele manier van gedragen te vinden. Maar het verschil is dan wel dat kinderen een zekere vorm van ethisch besef moeten gaan ontwikkelen.
Bij paarden ben ik er zelf niet van overtuigd dat ze zo diep kunnen leren dat dit zin heeft. Dus is mijn communicatie op dit gebied gewoon veel eenvoudiger. Mag wel, of mag niet. En 'mag niet' probeer ik duidelijk te maken op een manier die zo vriendelijk is als mogelijk, maar zo duidelijk als nodig.

Citaat:
In mijn weg er naartoe heb ik vele paarden ontmoet, en er zijn vele paarden die zich prima gedragen naar mensen toe. Die paarden zijn overwegend ook vriendelijk ingesteld naar elkaar. Ik zie een relatie in het welzijn en de rol van mensen.

Ik zie wel een relatie, absoluut. Maar een relatie is nog geen oorzakelijk verband wat mij betreft - dus ik weet niet in hoeverre het een tot het ander heeft geleid. Dat is typisch iets wat ik wel in een gecontroleerd onderzoek zou willen zien

Citaat:
PS : Mijn eigen paarden hebben nog nooit koliek gehad.... geluk ? Of wijsheid?

Dit is een voorbeeld van 'insinuatie' waar het een paar pagina's geleden over ging, en ik vind het niet netjes. Laten we het gewoon bij het onderwerp houden en dit soort net-niet-aardige zijstapjes die verder ook niet ter zake doen gewoon overslaan.

**Geplaatst**: 10-10-08 11:36

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst: 10-10-08 11:36

Paardentango schreef:
De oplossingen van jij schopt, dan schop ik terug hebben als efect dat je (onbewust) paarden 'leert' dat schoppen heel normaal is. Ze kennen dat inderdaad onderling ook. Dus voor een paard is het niks neuws.
Als de kinderen van de buren hier zijn en een kind trapt mij tegen mijn schenen, schop[ ik niet terug, maar meld wel dat ik het niet acceptabel vind. (Ben namelijk erg bang voor boze moeders )

In de eerste plaats kun je bij kinderen redenatie gebruiken, dat lukt bij paarden niet.
Maar het is wel zeker zo dat negeren van bepaald gedrag bij bepaalde problemen zeker een betere uitwerking heeft. Maar ook daar komt het aan op het inschattingsvermogen van de mens, die moet nl ook de intentie achter het verzet/slaan etc van het paard zien. Ik heb zelf met een merrie te maken gehad waarbij de hoeven werkelijk om mijn oren vlogen. Ik heb haar nooit geslagen. Dit paard was doodsBANG en er was dus geen enkele reden om te straffen. Kwestie van helm op voor de veiligheid en totaal negeren. Binnen een week liep ze als een hondje achter me aan. (Princesa in mijn profiel). Zij was geisoleerd opgegroeid en het enige contact met de mens was meteen een dierenarts die haar pijn moest doen met een wondbehandeling.

Citaat:
PS : Mijn eigen paarden hebben nog nooit koliek gehad.... geluk ? Of wijsheid?

Een groot deel van de paarden krijgen nooit koliek.
Er zijn vele oorzaken voor koliek te vinden, stress is er zeker een van, maar ook gewoonweg opnemen van zand, over-eten, nier of urineweg of baarmoeder problemen, worm infecties, etc.
Ik ken wel een paar duizend paarden die nog nooit koliek hebben gehad of kreupel zijn geweest of gedragstoorniseen hebben....
Wat is je punt? Het kan overigens heel goed een combinatie van geluk en wijsheid zijn. Je kunt het geluk hebben geen ultra gevoelige paarden te hebben die nooit een infectie of zo hebben oplopen en je kunt de wijsheid hebben om ze correct te voeren en te houden.

Andersom sluit het correct houden van en omgaan met niet uit dat een paard ziek kan worden. Ik ken een paard van een dierenarts (je mag toch aannemen dat die verstand van paarden heeft) dat toch gewoon in een groepje op een groot landgoed is geboren, graag en veel in handen was en regelmatig ontwormd etc en als jaarling toch koliek kreeg om onduidelijke redenen...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-10-08 11:37

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst door de TopicStarter : 10-10-08 11:37

Zwerte: Leg me als je wil eens uit het het kan dat paarden onderling met een staartbeweging de ander duidelijk maken dat hij even weg moet. Dat een paard reageert op een staart, oortjes of een hoofd wat omhoog gaat?

Zijn dat toevalligheden of duidt dat op communcatie?

Er is niets menselijks aan communicatie, er is iets menselijks in de uitleg ervan. Die gaat vaak nogal uh, vreemd?

Als je denkt dat je met terugschoppen en terug slaan het effect bereikt dat je paard leert dat hij niet mag schoppen of bijten, prima toch? Ik heb er alleen àndere ervaringen mee.
Je denkt zelf dat je dit zo leert, ik denk dat je leert dat het hoort bij 'normaal' gedrag. Je geeft immers niet aan wat je wel wil?

Wat ik bedoelde met het kind als voorbeeld is dat je oplettend bent, en jezelf bedenkt wat goed is, en wat correct is. Naar jezelf kunnen en durven kijken.

Kun je een paard echt niet uitleggen dat je bijten niet prettig vindt? Is er maar één manier om dat te doen?
Getuigt niet echt van creativiteit, eerder oogklepgedrag (die ik toevallig net aan het maken ben voor school, geinig hè). Met oogklepgedrag bedoel ik alleen zien wat je wil zien of denkt te zien. Niet open, kunnen, staan voor een andere zienswijze.

Alle omgang met paarden en mensen is conditionering, dat is gewoon een woord voor leren.
Klassiek of operant ?

Maar... ik denk dat paarden zeker normen en waarden kennen, ze 'weten' wat normaal gedrag is en wat niet.

Nu wij nog....

enne.. wat de koliek betreft, het is puur een feit, een ander mag bepaken of het 'er toe doet'

Bedoel er echt niks persoonlijks mee, maar het is me wel opgevallen na ruim 11 jaar samen.

**Geplaatst**: 10-10-08 11:41

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst: 10-10-08 11:41

Natuurlijk bestaat er communicatie. Elke diersoort gebruikt non verbale communicatie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-10-08 11:43

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst door de TopicStarter : 10-10-08 11:43

Vraagje: Waarom zou ik paarden niet op dezelfde wijze iets aanleren als dat ik kinderen iets aanleer ?

Normen en waarden, omgangsvormen en bij kinderen ook voorzichtigheid en hoffelijkheid die zich weer vertaalt in een stuk veiligheid. Voor beide.

Dat kinderen onderling groffer met elkaar spelen vind ik prima, maar niet bij mij ! Dat kan ik duidelijk maken, zonder bot geweld terug als antwoord.

**Geplaatst**: 10-10-08 11:45

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst: 10-10-08 11:45

Paardentango schreef:
enne.. wat de koliek betreft, het is puur een feit, een ander mag bepaken of het 'er toe doet'

Wat is het 'feit' precies? Dat jouw paarden geen koliek hebben gehad? Prima, zullen we niet betwisten. Maar daarachter schreef je nog iets: namelijk de vraag of dat geluk was of wijsheid. En dat doet dus ten eerste niet ter zake, en ten tweede komt het toch wel over alsof je jezelf graag voor laat staan op jouw 'goede' manier van paardenhouden, en EstherHegt verwijt dat het haar eigen schuld is dat haar paard wel koliek heeft gehad. Maar door het in kleine lettertjes en met vraagtekens te plaatsen, kun je op het moment dat er kritiek komt, makkelijk doen alsof je het niet zo bedoeld had. En daarmee is het wat mij betreft een typisch voorbeeld van een insinuatie, en dat vind ik een onprettige manier van met elkaar omgaan.

Daarnaast: JIJ plaatst het, dus jij hebt de verantwoordelijkheid om zelf te bepalen of het een nuttige bijdrage aan het topic is.

Misschien heb je het echt niet zo bedoeld, en was het echt een oprechte vraag, in dat geval was de manier die je hebt gekozen erg onhandig. Dan is het misschien het netst om Esther je excuses aan te bieden voor de verkeerde indruk die je wekte.

**Geplaatst**: 10-10-08 11:46

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst: 10-10-08 11:46

Paardentango schreef:
Vraagje: Waarom zou ik paarden niet op dezelfde wijze iets aanleren als dat ik kinderen iets aanleer ?

Antwoordje: omdat kinderen en paarden in hun vermogens nogal verschillen Lachen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-10-08 11:55

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst door de TopicStarter : 10-10-08 11:55

Shadow0 schreef:
Paardentango schreef:
enne.. wat de koliek betreft, het is puur een feit, een ander mag bepaken of het 'er toe doet'

Wat is het 'feit' precies? Dat jouw paarden geen koliek hebben gehad? Prima, zullen we niet betwisten. Maar daarachter schreef je nog iets: namelijk de vraag of dat geluk was of wijsheid. En dat doet dus ten eerste niet ter zake, en ten tweede komt het toch wel over alsof je jezelf graag voor laat staan op jouw 'goede' manier van paardenhouden, en EstherHegt verwijt dat het haar eigen schuld is dat haar paard wel koliek heeft gehad. Maar door het in kleine lettertjes en met vraagtekens te plaatsen, kun je op het moment dat er kritiek komt, makkelijk doen alsof je het niet zo bedoeld had. En daarmee is het wat mij betreft een typisch voorbeeld van een insinuatie, en dat vind ik een onprettige manier van met elkaar omgaan.

Daarnaast: JIJ plaatst het, dus jij hebt de verantwoordelijkheid om zelf te bepalen of het een nuttige bijdrage aan het topic is.

Misschien heb je het echt niet zo bedoeld, en was het echt een oprechte vraag, in dat geval was de manier die je hebt gekozen erg onhandig. Dan is het misschien het netst om Esther je excuses aan te bieden voor de verkeerde indruk die je wekte.

Nee, hier zit je niet goed mee.
Nu trek je iets behoorlijk uit zijn verband en ga je conclusies trekken die niet van mij zijn, maar van jou.
Ik heb nergens geschreven dat ik EstherHegt verwijt dat het haar eigen schuld is dat haar paard wel koliek heeft gehad, dat zijn niet mijn woorden.

Sorry, de enige die dit zo stelt ben je in dit geval echt zelf.

Feit is: wat ik schreef, mijn paarden hebben nog nooit koliek gehad. Punt.
Dat staat er, en niks meer. Zo staat het er: PS : Mijn eigen paarden hebben nog nooit koliek gehad.... geluk ? Of wijsheid?

**Geplaatst**: 10-10-08 11:58

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst: 10-10-08 11:58

Paardentango schreef:
Nu trek je iets behoorlijk uit zijn verband en ga je conclusies trekken die niet van mij zijn, maar van jou.
Ik heb nergens geschreven dat ik EstherHegt verwijt dat het haar eigen schuld is dat haar paard wel koliek heeft gehad, dat zijn niet mijn woorden.

Precies, dat maakt dat dit een insinuatie is en geen open en eerlijk statement.

Je wekt de suggestie, en kunt daarna makkelijk zeggen dat het 'niet jouw woorden' waren, want je vroeg het alleen maar.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-10-08 11:59

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst door de TopicStarter : 10-10-08 11:59

Nee, ik meldde een feit.

**Geplaatst**: 10-10-08 12:01

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst: 10-10-08 12:01

PT Je hebt misschien nog niet te maken gehad met echt gevaarlijke situaties zoals een enorme hengst die de deur openduwd met grof geweld zodra je de schuif eraf haalt? Of met zijn voorbenen maait? Geef eens een voorbeeld van "zachtjes aanpakken" van dit probleem? "wil je dat niet meer doen" zeggen helpt niet, negeren geeft desastreuse gevolgen. Ik heb hier irl te maken met zo´n hengst en helaas is die gewoon jong en speels maar ook 700 kilo e 1.70m. Dit is gewoon een gevaarlijk paard aan het worden, omdat hij WEET dat hij sterker is en geen respect heeft voor mensen of andere dieren (ook al een hengsten gevecht met hem meegemaakt, aan de hand). En dus MOETEN we ook met enig geweld reageren om te laten weten dat zijn acties wel een onaangenaam gevolg hebben, dus dat hij het beter kan laten.

Ik ben het er zeker mee eens dat je gewoonlijk geen grof geschut hoeft te gebruiken, ik ben zelf ook iemand van geen weerstand oproepen en mijn paarden zijn altijd makkelijk en moeilijke paarden heb ik ook snel weer "normaal", maar er bestaan paarden en situaties waar je toch echt wel paards moet optreden en dat is dus gewoon de kont toekeren en een schop terug, of een zweepje hanteren. Als gezegd, ze moeten soms weten dat er iets volgt op slecht gedrag, anders hebben ze ook geen reden om er mee te stoppen.
In gevallen waar het slechte gedrag is om aandacht te trekken (bv schrapen ofzo en soms happen) is juist negeren sterker, omdat negatieve aandacht óók aandacht is en het gedrag niet stopt.

**Geplaatst**: 10-10-08 12:04

Re: Wetenschap & gevoel

Geplaatst: 10-10-08 12:04

Shadow0 schreef:
Paardentango schreef:
Vraagje: Waarom zou ik paarden niet op dezelfde wijze iets aanleren als dat ik kinderen iets aanleer ?

Antwoordje: omdat kinderen en paarden in hun vermogens nogal verschillen

Eens.

Paardentango, denk jij dat je een paard zonder aanwezigheid van andere paarden kunt leren om een paard te zijn, zelfs een beter paard dan wanneer soortgenoten hem zouden grootbrengen?

Ik heb ervaring met een flesseveulen en zelfs de 10 dagen dat hij bij ons bij een geit stond (de eerste prioriteit was het voedingsschema, met 14 dagen is hij terug in een kudde van 12, leeftijd veulen tot bejaarde gegaan) hebben een behoorlijke invloed gehad.

Ik heb veel ervaringen uitgewisseld met andere flesseveuleneigenaren, en volg ook in de literatuur zulke gevallen met interesse.
Zulke dieren lopen een bijzonder grote kans op gedragsproblemen, die zich vertalen naar mens en paard.

Aan de andere kant, lijkt het mij sterk dat dieren in een kudde wilde paarden menselijk contact als een verrijking van hun leven zien. Ze hebben ons niet nodig om paard te zijn en omgang met soortgenoten vervult al hun behoeften.

En wat betreft het verbeteren van kwaliteit van leven door de mens: dat gaat op voor paarden die al in gevangenschap verkeren. Maar daar gaat het om opheffen of compenseren van een waarde die eerst door ons is ontstaan.