Bokt.nl

Princesj schreef:

Ik kan tenslotte niet zien wat die 4 benen en rug onder mij doen.

Fransje_70 schreef:

Princesj schreef:

Ik kan tenslotte niet zien wat die 4 benen en rug onder mij doen.

Maar dit kan je wel leren te voelen. Ik was zo blij toen ik een instructrice vond die, wanneer het goed ging, zei wat er gebeurde, en dan met mij checkte of ik dat kan voelen. Uiteindelijk is dat waarvoor ik les krijg: het leren voelen wanneer het goed is/gaat.
Als ik dat niet ga leren voelen heb ik altijd iemand naast me nodig en dat moet niet de bedoeling zijn.(Wel om te blijven ontwikkelen natuurlijk, maar dingen die goed gaan, moet ik voelen zodat ik ze blijvend kan onderhouden, juist als ik alleen aan het rijden ben).

Princesj schreef:

Japeloup schreef:

Maar starbreeze, als je gewoon doet wat er gevraagd wordt sla je dus in je rijden een signaal over. Nog voor je instructeur jou een aanwijzing geeft had jij al een gevoel kunnen krijgen van je paard. Tegen de tijd dat de instructeur iets ziet gebeuren en jou opdracht heeft gegeven, ben je veel te laat met reageren. Ik ben van mening dat een instructeur je moet leren voelen en daarop in te leren spelen. Imo juist door in gesprek te gaan met je instructie leer je je gevoel te plaatsen en daarop op en correcte manier te reageren.

Ik zie om me heen een hoop ruiters die hun paard alleen met hulp van instructie kunnen rijden. Los van het feit of dat correct rijden is, klopt dat natuutlijk van geen kanten.

Kun je dit uitleggen Japeloup, ik heb het idee dat jouw les erg anders in elkaar steekt als de mijne.

Mijn instructrice kijkt naar hoe we er voor staan en dan gaan we stappen maken. Kijken hoe de huiswerkoefeningen nu gaan en nieuwe oefeningen oppakken om de stap naar een volgend niveau te maken. Zij is er om te zorgen dat ik doorga op het moment dat het nodig is (ik ben zelf nog wel eens te lief, dan vraagt zij mij meer geduld te hebben in de wachttijd op de reactie van mijn paard) en het goede te bevestigen. Ik kan tenslotte niet zien wat die 4 benen en rug onder mij doen.

Citaat:

ik ben zelf nog wel eens te lief, dan vraagt zij mij meer geduld te hebben in de wachttijd op de reactie van mijn paard

Japeloup schreef:

Starbreeze, dat stoppen met denken en rijden zie je een hoop gebeuren, hoe jij rijdt weet ik niet en oordeel ik dus ook niet over, maar ik wil uiteindelijk niet denken met rijden, maar voelen en met voldoende theoretische kennis een ruiter en me zelf leren om daar instinctief op te handelen. Daar gaat een hoop tijd over heen.
Auto rijden doe je als het goed is ook instinctief, als je ziet dat er voor je 1 op de noodrem gaat staan, bedenk je niet eerst dat jij uit moet wijken en of ook hard moet remmen. Maar daarvoor heb je wel eerst les gehad en kon de instructeur ingrijpen, tot hij de indruk had dat je voldoende vaardigheden in huis had om examen te gaan doen.

Ik hoef aan mijn eigen paard ook niet elke week duidelijk vooruitgang te zien. Ik wil leren voelen, pas als ik goed voel wat er onder mij gebeurd en vooral waarom, dan kan ik leren op het juiste moment met de juiste hulp mijn paard begeleiden om het beter te gaan doen. Als we met kleine hulpen kunnen samen werken, dan begint het echter rijden en zie je duidelijke groei in een combinatie.

Nog een voorbeeld: ik was vandaag iemand aan het helpen (2de keer dat ik haar hielp), paard lijkt met de handrem er op te lopen, ik vraag haar om een paar oefeningen te doen in het lichtrijden, daarbij voelde ze dat ze steeds achter de beweging was. Nog nooit had iemand haar dat verteld en ze heeft les gehad van mensen die minimaal Z reden. Ze werd zich dus bewust en met veel concentratie lukte het haar om netjes mee te zijn in de beweging van haar paard. En wat denk je, paard zet de cruise controle aan en draaft rondje na rondje in 1 fijn tempo door de baan. Dus haar "opdracht" is om daar mee verder te gaan. Natuurlijk moet ze daar bij nadenken, maar er komt een moment dat het een gewoonte wordt en dan kunnen we verder kijken waar de volgende aandachtspunten zitten.

vur schreef:

Als ik lesgeef, rij ik als het ware met de ruiter mee. Als ik dan een aanwijzing geef, wil ik dat de leerling deze meteen opvolgt. Dit omdat het paard de hulp of correctie op het juiste moment moet krijgen en niet te laat. Zo krijgt de leerling het beste resultaat en kan dus voelen dat de hulp hout snijdt. Vervolgens wordt (naar behoefte) door mij uitgelegd waarom en op welk moment de hulp gegeven moest worden. Ook wordt dan gepraat over welk gevoel er eerst was en welk gevoel er vervolgens na de juiste hulp was. Zo probeer ik mijn leerlingen zelfstandig te leren rijden. Dat moeten ze tenslotte in de ring en tijdens de traingingsuren thuis, als ik er niet bij ben, ook.

Ceriadwen schreef:

spatter schreef:

Kan, maar dan nog ben ik niet in staat om alle theorie die in de les vertelt wordt goed in mij op te slaan als ik ook nog bezig ben met paardrijden.
Dat moet ik thuis op mijn gemakje op de bank nog eens nalezen en me daar in verdiepen.

Verder is mijn ervaring in vele jaren dat er maar heeeeel weinig goede instructeurs zijn.
Fijn dat jij er zo één hebt!

Daar ben ik ook heel blij mee.

Ik leer dan gewoon anders dan jij. Ik heb nooit kunnen studeren, ik ben een echt praktijkmens. Ik moet voelen en doen, en dan de theorie achter het voelen en doen begrijpen maar dat leer ik alleen in de praktijk.

Bijvoorbeeld, ik doe iets, paard reageert (of het nou goed of fout is dat is in het midden) en als mijn instructeur dan op dat moment de theorie erachter kort maar krachtig uit kan leggen dan heb ik weer geleerd.

Maar uit stomweg (niet denigrerend bedoeld) een boek lezen leer ik niks.

vur schreef:

Tja, nu ik zo lees, schiet mij iets te binnen. Been - en hand tegelijk geven of dus niet tegelijk geven. Dan is het goed om aan te geven welke handhulp en beenhulp wordt bedoeld. Een hand die terug werkt (afremt) en een been dat actief drijft (vooruit stuwt) moet niet tegelijk. Volgens mij kan dit dus nooit. Het stompt het paard af en is oneerlijk voor het paard. Een actieve beenhulp en een weerstand biedende hand kan wel tegelijk als het nodig is, vind ik. Ik geloof ook niet dat Klaus en Anky het ALTIJD zo zwart wit bedoelen dat er nooit een been en handhulp tegelijk mogen. Ik zie Anky echt wel met de hand eraan (soms zelfs duidelijk weerstand biedende hand) en dan eens even flink been geven in bijvoorbeeld de piaffe. Het is op dat moment even een kort moment maar kennelijk dan wel nodig. Het paard moet actiever in de piaffe, maar mag niet van de plaats af. Zo denk ik ook dat Klaus bijvoorbeeld bij een halve ophouding wel graag heeft dat het been aan de haren van het paard ligt en niet afgestoken wordt en zo ter ondersteuning dient van de halve ophouding.

Hermelientje schreef:

vur schreef:

Tja, nu ik zo lees, schiet mij iets te binnen. Been - en hand tegelijk geven of dus niet tegelijk geven. Dan is het goed om aan te geven welke handhulp en beenhulp wordt bedoeld. Een hand die terug werkt (afremt) en een been dat actief drijft (vooruit stuwt) moet niet tegelijk. Volgens mij kan dit dus nooit. Het stompt het paard af en is oneerlijk voor het paard. Een actieve beenhulp en een weerstand biedende hand kan wel tegelijk als het nodig is, vind ik. Ik geloof ook niet dat Klaus en Anky het ALTIJD zo zwart wit bedoelen dat er nooit een been en handhulp tegelijk mogen. Ik zie Anky echt wel met de hand eraan (soms zelfs duidelijk weerstand biedende hand) en dan eens even flink been geven in bijvoorbeeld de piaffe. Het is op dat moment even een kort moment maar kennelijk dan wel nodig. Het paard moet actiever in de piaffe, maar mag niet van de plaats af. Zo denk ik ook dat Klaus bijvoorbeeld bij een halve ophouding wel graag heeft dat het been aan de haren van het paard ligt en niet afgestoken wordt en zo ter ondersteuning dient van de halve ophouding.

Toen Anky jou antwoord gaf (op blz. 1 geloof ik van dit topic schreef je dat) en zei dat ze geen zithulp gebruikte voor de overgang bedoelde ze toen niet het moment van de overgang terug. Want ik heb haar toch ook wel horen zeggen kleiner op je zit en de overgang zelf alleen met de hand. En een paard wat nergens op jou mag steunen mag dan wel het streven zijn ook bij Anky zien we wel eens iets anders. De praktijk is toch nergens net zo gemakkelijk als paardrijden op papier.