Bokt.nl

Betteke schreef:

Ik kom even uit de meeleesmodus, maar hier snap ik helemaal niks van Nombrado. De scheefheid van een paard komt volgens jou door scheefstand van het bekken? Is dat wat je bedoeld of lees ik het verkeerd?

nombrado schreef:

nee , dat lees je verkeerd.
vaak is bij het paard en de mens, het rechterheupbeen ietsje verder naar achter dan links...(mm werk)
vandaar dat het merendeel van de paarden linksom vaker problemen heeft dan rechtsom
van belang dus eerst recht te werken, alvorens je oefeningen te doen.

Tango1979 schreef:

Ik denk dat wat jij ziet als nageeflijkheid, is wat ik zie als aanleuning: de verende verbinding tussen de hand van de ruiter en de mond van het paard, die opgezocht wordt door het paard. Hierbij wordt door de ruiter hand, been en zit gebruikt

horseyfries schreef:

xMarliez, je haalt mijn opmerking over de stem uit het verband, het ging hier namelijk over jonge paarden die de andere hulpen nog niet begrijpen. Hoe wil jij een paard met een teugelhulp stoppen als hij nog helemaal niet weet wat hij daarmee moet omdat hij bijv. bang is omdat je erop stapt? Waarom zou je dan niet eerst je stem gebruiken om de link te leggen die hij geleerd heeft bij het longeren, dat hij daarop langzamer moet gaan, en dan pas de teugel erbij gaan gebruiken om hem duidelijk te maken dat die teugelhulp hetzelfde betekent? Ik denk dat jij aan de dubbele longe exact hetzelfde doet, tenminste ik mag hopen dat je het paard niet gewoon in zijn mond begint te trekken tot hij stopt?

horseyfries schreef:

Verder zeg je in je post niet veel anders, dat nageven ook in beweging mogelijk is wordt ook nergens door mij ontkend, er waren slechts mensen die zeiden dat het ALLEEN in beweging mogelijk is en daarop heb ik gezegd dat het OOK in stilstand kan.

Het laatste gedeelte is dus in mijn ogen typisch klassiek, "als ik wijk neem ik de teugels korter", "als ik galoppeer neem ik de teugels korter", denken in héél vaste patronen waardoor je niet meer zeker kan weten of je het zelf vraagt, of dat het paard het zo doet omdat het aangeleerd gedrag vertoont. Ik wil dus bijv. met mijn paarden tijdens het wijken een keer kunnen halsstrekken zodat ik weet dat ik die houding nog kan veranderen, of een keer licht kunnen omstellen naar de andere kant, al dat soort dingen zijn kleine vraagjes waar ik uit kan concluderen of een paard wel echt zo nageeflijk en durchlassig is als ik denk.

Meer stelling dan buiging vragen kan heel goed, ik weet niet wat jij bedoelt met "halsbuiging", maar stelling is de richting waarin een paard kijkt, het kan dus prima dat je stelling vraagt zonder enige buiging.

Askja schreef:

Halsstrekken tijdens oefeningen als wijken en schouderbinnenwaarts vind ik persoonlijk juist heel nuttig, om te testen of mijn paard zich in de oefening nergens vaist gaat zetten. Hij valt dan echt niet zo maar op de voorhand. Een oefening steeds maar op dezelfde wijze doorrijden kan er m.i. toe leiden dat het paard (en/of de ruiter!) te statisch wordt.

xmarliez schreef:

[Vreemd, een paard neemt de teugel namelijk aan en staat daarmee in verbinding met de ruiter. De mond is de gevoeligste verbinding die wij met het paard kunnen hebben dus moet het paard daar niet voor willen wijken (teugeldruk) dan krijg je een los-vast verbinding en een paard dat achter de teugel zal komen.
Aanleuning zal je nooit kunnen hebben als het paard wijkt voor de teugeldruk.

nombrado schreef:

horseyfries schreef:

Het geeft wel mooi aan dat als je op de juiste manier buiging vraagt, er geen spanning op de binnenteugel hoeft te blijven. Maar verder is het idd wel een beetje vreemd, je zou toch zeggen dat een paard als hij buigt juist zijn tussenribspieren aan de binnenkant aanspant en dus samentrekt, terwijl op dat plaatje alleen de buitenste spieren aangegeven staan. Dat zijn de spieren die op dat moment langer worden, terwijl in het eerste plaatje de spieren die terugtrekken aan de teugel ook aangegeven staan.

Wie beschreef er eerder zo mooi dat het altijd een samenspel is van de ene kant en de andere, en dat het één nooit zonder het ander kan?

Klopt HF, die binnenteugelspanning is nooit nodig.
wel de zit van de ruiter, kijk maar eens wat de ruiter doet om het paard die kant op te buigen
de tussenribbenspieren aanspannen? waarom? functie van tussenribbenspieren heeft volgens mij alles met ademhalen te maken, niet met het maken van een buiging
de buiging ontstaat en komt vanachteruit . Niet vanuit de aanspanning van spieren in de ribben
(wel als je daar idd heel hard met een spoor een por geeft....dan spant het paard als reactie daar spieren vanwege pijnprikkel.)

xmarliez schreef:

Askja schreef:

Halsstrekken tijdens oefeningen als wijken en schouderbinnenwaarts vind ik persoonlijk juist heel nuttig, om te testen of mijn paard zich in de oefening nergens vaist gaat zetten. Hij valt dan echt niet zo maar op de voorhand. Een oefening steeds maar op dezelfde wijze doorrijden kan er m.i. toe leiden dat het paard (en/of de ruiter!) te statisch wordt.

Dan heb je de bedoeling van de oefening niet begrepen. En je hebt geen halsstrekken nodig om te voelen of het paard ergens vast zit. Door een goede aanleuning en het paard in de houding te rijden voel je precies waar het wel of niet lekker zit en daar pas je de training/oefeningen op aan.
Halsstrekken/teugels uit de hand laten kauwen/voorwaarts-neerwaarts is puur ontspanning voor een kort moment. Je ontkomt er niet aan dat het paard dan meer gewicht op voor neemt en vooral als je dit langer doet dan ongeveer een halve grote volte.

En halsstrekken in de schouderbinnenwaarts, dat vind ik persoonlijk heel vreemd. Als er bij een oefening veel concentratie, kracht, verzameling en perfectie komt kijken is het wel bij deze.

horseyfries schreef:

vur schreef:

Ik mis nog het stukje van juist hetgeen een paard zelf niet graag doet, ontwikkelen. Zoals, als het paard snel wil lopen, dan leer ik hem juist ook langzaam te kunnen lopen. Als een paard graag opgericht loopt, dan leer ik hem juist de hals te laten vallen en andersom. Als het paard graag opgekrult loopt, dan leer ik hem juist de hals te verlengen en de neus eruit te brengen. Enzovoorts.
Dat dacht ik te missen bij de clinic van HF. Het paard loopt graag achter de loodlijn in een krul en dus laat je hem daar lopen? Dat dacht is te lezen en dat snap ik niet zo goed. Kun je nog eens uitleggen HF in het licht van hetgeen ik hierboven heb getypt?

Volgens mij heb ik gezegd dat het een houding was waarin IK hem reed omdat hij daar fijner loopt voor mijn gevoel, en hij voelt zich daar ook prettig bij (het is dus niet afgedwongen maw). Als ik een uur lang clinic geef ga ik hem dus geen uur lang opgericht met de neus voor de loodlijn rijden, maar rijd ik het merendeel in een houding die we samen als het prettigst ervaren, waarbij ik wel laat zien en uitleg dat het ook anders kan en dat je die controle ten allen tijden moet hebben.

Ik ben het verder totaal met je eens dat je in je training om meer controle te krijgen altijd tegenovergesteld werkt, dus wil hij snel dan vraag je langzaam, en wil hij hoog dan vraag ik laag en omgekeerd.

vur schreef:

Je kunt wel halsstrekken zonder dat het paard op de voorhand valt. Dan moet het paard al wel (veel) verder doorgereden zijn.

Hermelientje schreef:

vur schreef:

Je kunt wel halsstrekken zonder dat het paard op de voorhand valt. Dan moet het paard al wel (veel) verder doorgereden zijn.

Precies je kunt zelfs een piaffe of passage voorwaarts-neerwaarts rijden. Nou ja ik kan dat niet maar heb het wel gezien. Ik vind het ook een vreemd argument wat gebruikt wordt. Je kunt toch ook een draf in horizontaal evenwicht doen (stel dat dat jullie niveau is) en dan voorwaarts-neerwaarts rijden met behoud van het horizontale evenwicht. Dan roept toch ook niemand dat kan helemaal niet.

Maar misschien is er weer spraakverwarring en bedoelt Marliez als het paard "stofzuigt" dus met zijn neusje over de grond loopt. Dat is namelijk ontspanning. Maar dat is iets heel anders volgens mij dan voorwaarts-neerwaarts in welke oefening dan ook, dat is ook werk maar dan in een andere houding.

nombrado schreef:

horseyfries schreef:

Nombrado, zelfs jij kunt niet bukken zonder dat die tussenribspieren gaan werken, je moet immers alles iets meer naar elkaar toe trekken om dat te kunnen? Zo is het ook met lengtebuiging, de tussenribspieren moeten wel aanspannen want de ribben moeten meer naar elkaar toe, en aan de buitenkant gaan ze iets uit elkaar. Hoe wil je anders buiging krijgen?

Uit onderzoek van Hilary Clayton bleek zelfs dat de meer verheven beweging richting passage ook vanuit de tussenribspieren kwam, en minder vanuit de benen dan we dachten. Het is eigenlijk wel logisch, alles moet immers samenwerken om zoiets voor elkaar te krijgen?

Maar HF
ribben kunnen niet buigen naar elkaar toe (of ze moeten gebroken zijn)
de ribben zijn ervoor om de organen te beschermen en kunnen alleen uitzetten en weer terug voor de ademhaling.
dat is bij elk mens en dier zo
de ruiter die ooit verzonnen heeft "ribbenbuiging" heeft het hele skeletmechaniek niet begrepen waar het voor bedoeld is.
en daarom...is er rompkanteling nodig om het hele coconnetje te laten meehelpen om het bochtje om te gaan.