liljebo schreef:Het is al goed. Ik begrijp je reactie wel, gezien wedstrijdruiters idd per definitie door een aantal NHers worden veroordeeld. Ik ben zelf ook ooit in die valkuil gevallen, maar heb allang geleerd om te nuanceren.
Jij ook, zag ik in vele posts, want je veroordeelt meestal ook niemand om wat hij doet (op de momenten waarop je zwaar geirriteerd bent na, maar zelfs dat kan ik wel begrijpen)
Op horses.nl stond daarover ooit een leuke column:
http://www.horses.nl/gezondheid/artikel ... extremisme
Waar ik mij altijd zwaar aan irriteer is dat vingerwijzen....
liljebo schreef:Tenslotte is het maar de vraag wie werkelijk beter bezig is; ikke, terwijl ik meer speel dan echt werk om zelf te leren en vanuit eigen interesse of de mensen die hun paard serieus trainen.
Ik denk altijd: het is maar net wat je doel is. Als je doel is dat je paard zijn linker achterbeen optrekt als je zijn rechter oor aanraakt... Of een piaffe op de plaats... Het kan allemaal op een paardvriendelijke manier en een paard onvriendelijke manier.
Bedankt voor je uitleg van clickertraining. Ik was daar al enigzins van op de hoogte. Ik ben van mening dat dat niet de handigste en meest voor de hand liggende trainingsmethode is als je dressuur of springen of western oid als doel hebt met je paard. Maar ik weet wel dat het in sommige gevallen ook een prima trainingsmethode kan zijn. Het is dus maar net wat je doel is.
liljebo schreef:Dat is heel moeilijk, kost enorm veel tijd en je moet gewoon een enorm doorgewinterde trainer zijn die niets mist, zeer consequent is, precies weet wat hij wil zien, gedrag goed interpreteert (bv ook meteen doorheeft als iets niet kan)en exact de invloed van eigen doen en laten begrijpt.
Maar ik denk dat dat voor iedere (eerlijke)trainingsmethode geld. Consequent zijn en inzicht in gedrag is essentieel. Dat onderscheid goede van slechte trainers.
Sees schreef:De regels en restricties die heersen bij de wedstrijdorganiserende en controlerende organisatie(s) zijn in mijn ogen echter op sommige vlakken ook hopeloos verouderd. Verbetering nodig van beide kanten dus.
Ik denk dat dat op zich wel meevalt. En het is steeds in ontwikkeling, bijvoorbeeld het nieuwe beleidsplan van de KNHS omtrent fairplay. Er lopen constant discussies rondom welke trainingsmethoden wel en niet toegestaan mogen worden (zie bijvoorbeeld de perikelen rondom western rinding, waarna de FEI het reglement heeft aangepast) Alle perikelen rondom doping (wat zelfs weer id doorgeslagen waardoor sommige onschuldige middelen die paarden kunnen helpen herstellen na een zware training, of bij een onschuldige aandoening en die NIET prestatieverhogend werken bij sportpaarden niet meer kunnen worden toegepast)
Bijvoorbeeld het gebruik van Kampferspiritus. Een oud en bekend middel om een paard mee af te sponsen na een zware inspanning om hem weer te helpen herstellen. Dat is niets stimulerends of prestatieverhogends, maar als je het gebruikt krijg je wel een doping positieve uitslag. Bij verschillende sportruiters zijn zogenaamde 'dopingschandalen' dus een gevolg van dit soort situaties... Maar het publiek leest alleen: Pietje zijn paard is positief getest op doping!!! Schande!!!
Overigens stond deze week in paard en sport nog de vermelding dat van alle dopingcontroles die de afgelopen periode zijn gedaan, ALLE uitslagen negatief waren. Dus er wordt gecontroleerd en blijkbaar dus ook nageleefd.
Maar heel veel niet-wedstrijdruiters kennen dit soort ontwikkelingen allemaal niet of nauwelijks. Ze zien een keer een wedstrijdruiter die fout bezig is en zeggen dan: ja zie je wel! Welzijn is niet goed geborgd. Maar hoe goed je het ook borgt, je kunt echt niet in alles voorzien en voorkomen.
liljebo schreef:Mensen moeten gewoon bewust een verantwoorde keuze maken die bij hun past, zich daarin verdiepen en een paard kiezen wat voor dat doel (en voor henzelf)geschikt is. Vervolgens is het een kwestie van willen blijven leren/trainen/werken en weten waarom je de dingen doet zoals je doet en hoe je op eerlijke wijze je doel kunt bereiken. Open staan voor goed gefundeerde nieuwe inzichten is, denk ik, ook belangrijk.
Bewust bezig zijn, daarin ligt het sleutelwoord. Kunnen verantwoorden waarom je iets doet zoals je het doet en jezelf blijven afvragen of het beter kan. Maar ja, werken met paarden is best gecompliceerd en vraagt op verschillende fronten behoorlijk wat inzicht. In alle disciplines zullen zich mensen bevinden die dat inzicht nooit zullen krijgen. Omdat ze, hoe zeg ik het netjes... daar de 'capaciteiten' niet voor hebben. Of daar te kortzichtig/eigenwijs voor zijn. Of zo'n kwetsbaar ego hebben dat fouten inzien onmogelijk wordt.
Laatst bijgewerkt door jasmijn78 op 07-10-11 11:40, in het totaal 1 keer bewerkt