Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Amanda schreef:loulou86 schreef:Ik heb een beetje her en der meegelezen en wil toch reageren op dit topic. Het is en blijft een moeilijk onderwerp en mensen horen nooit graag de directe waarheid, maar ik vind dat je je er niet voor kunt of mag afsluiten.
Natuurlijk mag iedereen zijn zoals hij is, dun of iets steviger, het is hoe je je erbij voelt. Zo kun je overgewicht hebben en je hier lekker bij voelen of dun zijn en je hier ongelukkig bij voelen ( en uiteraard andersom, maar dat is denk ik de meerderheid ). Maar dat is niet zozeer waar dit topic over gaat, het gaat om mensen met overgewicht die paardrijden. Natuurlijk moet hier voorzichtig mee worden omgegaan, omdat je de achterliggende reden niet weet, maar wel vind ik dat je verplicht bent rekening te houden met wat je paard aankan.
Een van de redenen dat ik trekpaarden heb, is omdat ik zelf gekampt heb met zwaar overgewicht. Naast dat ik vrij snel verliefd ben geraakt met het ras, was ik mij er zeer van bewust dat ik nooit op een slank arabiertje zou kunnen rijden, maar altijd de wat stevigere rassen. Ik vind het niet meer dan normaal om je aan te passen aan je postuur, omdat je paard wel de ruimte moet krijgen en geen hinder aan zijn ruiter mag ondervinden tijdens het rijden.
Ook wil ik even wat anders kwijt, namelijk dat mensen met overgewicht geen excuses moeten verzinnen door te zeggen dat afvallen niet kan ( situaties van overmacht door bijv medicatie achterwege gelaten ). Makkelijk is het niet, maar ook niet onmogelijk. Ik ben zelf 40 kilo afgevallen en heb nu een gezond gewicht en het steekt mij een beetje dat men afvallen afpoeierd met "Afvallen kan ik niet" of "Het is te duur om af te vallen". Dit is wel heel makkelijk om te zeggen, zeg dan gewoon eerlijk "Ik heb er geen zin in".
Maar of het samen te vatten: je dient altijd rekening te houden met het paard dat je rijdt, anders vind ik het egoïstisch.
Ik ben het grotendeels met je eens.
Maar niet iedereen is in staat om af te vallen.
Door medicijnen of ander lichamelijk gebrek. In dat geval is het geen afpoeieren of niet willen, maar echt niet kunnen.
Verder ben ik zeker met je eens dat als je tot de doelgroep met overgewicht behoort, je wel moet kijken wat voor paard je rijdt of niet eens rijden maar andere dingen doen.
Wat overigens ook precies de reden is waarom ik een haflinger heb gekocht met een stevige robuuste bouw en 1.50m hoog.
Dat past gewoon beter bij me dan een arabiertje. Hoe leuk ik dat ras overigens ook vind.
Een van onze hengsten is er met zijn 6 jonge jaren aan toe om ingereden te worden. Ik fiets en wandel elke dag ruim een uur (wat volgens sommigen hier geen sport is). Waar een wil is is een weg. Maar met 70 Kg ben ik volgens TS en aanhangers hier met maatje 40 wel te dik, voor het plaatje. Dan vraag ik me toch af. Wat doet er toe? Een paard, correct ingereden zodat hij op concours zijn focus op de wedstrijd en mij houd, of een paard onder een prachtige magere ruiter van maatje 32-34 onder wie hij gewoon zijn eigen gang gaat? (Met een hengst met alle gevolgen van dien?) MLoeser schreef:Amanda schreef:Ik ben het grotendeels met je eens.
Maar niet iedereen is in staat om af te vallen.
Door medicijnen of ander lichamelijk gebrek. In dat geval is het geen afpoeieren of niet willen, maar echt niet kunnen.
Verder ben ik zeker met je eens dat als je tot de doelgroep met overgewicht behoort, je wel moet kijken wat voor paard je rijdt of niet eens rijden maar andere dingen doen.
Wat overigens ook precies de reden is waarom ik een haflinger heb gekocht met een stevige robuuste bouw en 1.50m hoog.
Dat past gewoon beter bij me dan een arabiertje. Hoe leuk ik dat ras overigens ook vind.
Grotendeels mee eens, maar ik kruip dus wel op een arabiertje. Maar wel nadat ik flink ben afgevallenEen van onze hengsten is er met zijn 6 jonge jaren aan toe om ingereden te worden. Ik fiets en wandel elke dag ruim een uur (wat volgens sommigen hier geen sport is). Waar een wil is is een weg. Maar met 70 Kg ben ik volgens TS en aanhangers hier met maatje 40 wel te dik, voor het plaatje. Dan vraag ik me toch af. Wat doet er toe? Een paard, correct ingereden zodat hij op concours zijn focus op de wedstrijd en mij houd, of een paard onder een prachtige magere ruiter van maatje 32-34 onder wie hij gewoon zijn eigen gang gaat?
MLoeser schreef:Grotendeels mee eens, maar ik kruip dus wel op een arabiertje. Maar wel nadat ik flink ben afgevallenEen van onze hengsten is er met zijn 6 jonge jaren aan toe om ingereden te worden. Ik fiets en wandel elke dag ruim een uur (wat volgens sommigen hier geen sport is). Waar een wil is is een weg. Maar met 70 Kg ben ik volgens TS en aanhangers hier met maatje 40 wel te dik, voor het plaatje. Dan vraag ik me toch af. Wat doet er toe? Een paard, correct ingereden zodat hij op concours zijn focus op de wedstrijd en mij houd, of een paard onder een prachtige magere ruiter van maatje 32-34 onder wie hij gewoon zijn eigen gang gaat?

voor loulou86Killyenn schreef:MLoeser schreef:
Grotendeels mee eens, maar ik kruip dus wel op een arabiertje. Maar wel nadat ik flink ben afgevallenEen van onze hengsten is er met zijn 6 jonge jaren aan toe om ingereden te worden. Ik fiets en wandel elke dag ruim een uur (wat volgens sommigen hier geen sport is). Waar een wil is is een weg. Maar met 70 Kg ben ik volgens TS en aanhangers hier met maatje 40 wel te dik, voor het plaatje. Dan vraag ik me toch af. Wat doet er toe? Een paard, correct ingereden zodat hij op concours zijn focus op de wedstrijd en mij houd, of een paard onder een prachtige magere ruiter van maatje 32-34 onder wie hij gewoon zijn eigen gang gaat?
Ik vraag me af waarom jij jezelf in het hokje te dik stopt en er daarna zelf weer tegenin gaat.
En nogmaals: die tegenstelling gaat nergens over, de disucssie is enkel interessant als we het hebben over het verschil tussen 'dikke goede ruiters' en 'dunne goede ruiters'.
MLoeser schreef:Grotendeels mee eens, maar ik kruip dus wel op een arabiertje. Maar wel nadat ik flink ben afgevallenEen van onze hengsten is er met zijn 6 jonge jaren aan toe om ingereden te worden. Ik fiets en wandel elke dag ruim een uur (wat volgens sommigen hier geen sport is). Waar een wil is is een weg. Maar met 70 Kg ben ik volgens TS en aanhangers hier met maatje 40 wel te dik, voor het plaatje. Dan vraag ik me toch af. Wat doet er toe? Een paard, correct ingereden zodat hij op concours zijn focus op de wedstrijd en mij houd, of een paard onder een prachtige magere ruiter van maatje 32-34 onder wie hij gewoon zijn eigen gang gaat? (Met een hengst met alle gevolgen van dien?)
Dat kan voor jezelf wel een goede graadmeter zijn, maar om mensen te vergelijken is het waardeloos. Heb zelf bijv. een vrij brede rug. Hoe dun ik ook word, het word echt niet minder dan maatje 38, want dan zit het op mijn rug bijna altijd te strak. Iemand die heel tenger gebouwd is, kan met maat 38 al net overgewicht hebben. rienne schreef:Het ligt ook veel aan de bouw van je familie.
Mijn ouders zijn ook niet 1 van de magerste dus dat zullen mijn zusje en ik ook nooit zijn. Daarbij
is onze hele familie gezet
Dakotah schreef:Maar sinds wanneer komen die rugproblemen en slijtage van te zware ruiters.
Het lijkt mij dat de wedstrijdsport daar de oorzaak van is.
MLoeser schreef:Killyenn schreef:Ik vraag me af waarom jij jezelf in het hokje te dik stopt en er daarna zelf weer tegenin gaat.
En nogmaals: die tegenstelling gaat nergens over, de disucssie is enkel interessant als we het hebben over het verschil tussen 'dikke goede ruiters' en 'dunne goede ruiters'.
Omdat ik wel wordt aangezien als te dik, en ik denk dat er vast meerdere rutiers zijn met dit verhaal, die ook door jullie in het hokje "te dik" worden geplaatst.
MLoeser schreef:Rivaldo schreef:Je hoeft ook niet mager te zijn, en in jou geval vind ik het geweldig dat je gewoon door blijft sporten en doen wat je leuk vindt! Maar ik vind het tegen het egoistische aan als je echt te dik bent, er niks aan WIL doen en blijft paardrijden!
WauwWat ben jij kortzichtig zeg!
![]()
Er zijn genoeg mensen die bijvoorbeeld door een ziekte (schilklierproblemen zijn een voorbeeld) of door medicatie (prednison is een voorbeeld) steviger zijn dan "mooi" is voor het plaatje. Deze mensen willen over het algemeen GRAAG afvallen, maar door medische problemen kan het simpelweg niet. En wie ben jij om deze mensen de lol van het paardrijden niet te gunnen?
heel goed gezegd.