Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
marlies_st schreef:een aantal jaren geleden was ik op concour als begeleiding van een lesklant in de m1 dres.
tijdens het wachten op de prijsuitreiking heb ik bij de ring staan kijken en mij echt verbaasd.
in de LII liep een kruising fjord met een vrouw op zijn rug die toch echt wel overgewicht had.
het paardje had zoveel moeite met lopen dat hij zijn zweef moment in zijn draf geheel kwijt was en de ene naar de andere tactfout maakt. hij was niet vooruit te krijgen en de ruiter zat maar te prikken met haar sporen.
terwijl ik sta te kijken vraag ik mij af hoe je als jury hierop moet reageren.
de eerste proef rijd ze uit en gaat naar de ring daarnaast voor de 2e proef.
ze heeft hoog uit 2 min. gereden van de proef tot in eens het belletje gaat en de jury uit de auto stapt en haar naar zich toe roept.
wat er gezegd wordt kan ik niet zeggen maar aan haar reactie had ik wel een idee.
ze is huilend met haar paard het terein af gelopen.
niet leuk voor haar maar ik zat zelf met kromme tenen en mijn kaken strak op elkaar om maar niks te zeggen over de manier zij haar paard reed.
ik moet ook zeggen dat ik het knap vind van de jury om hier iets over te zeggen het is onze plicht om aan het welzijn van het paard te denken.
als je zwaar bent dan moet je een paard uit zoeken die dan geschikt is voor jou.
op stal staat een vrouw die zeker 100 kilo weegt maar ze heeft een groot paard die daar geen moeite mee heeft en ze rijden zeer verdienstelijk in het zz-l.
schrikdraad schreef:Conclusies trekken en daarop verder roddelen is toch veel leuker dan echt weten hoe het zit.
Dit is zeker een respectloos topic.
En als je dan laat zien dat een te hoog bmi en geen maat 36 toch kan meevallen op een pony zijn de grootste respectloze schreeuwers ineens stil in het topic. Om natuurlijk een paar pagina' s verder weer met verschrikkelijke voorbeelden te komen en uitspraken dat je met maat 38 eerst naast je paard moet gaan rennen en zeker nooit mag opstappen.
En Maar niet te spreken over al het klotstende vet.
Ik zou maar wat graag filmpjes zien van die mensen.
Ik krijg het idee dat die heel wat meer te verantwoorden hebben dan op de mensen waar ze hier zo op afgeven.

inesje15 schreef:Ja, dat besef ik maar al te goed, vandaar dat ik in een persoonlijke tweestrijd zit.
ik zei ook in mijn post dat ik een enorm schuldgevoel heb telkens ik op mn paard zit.
Gipsylover schreef:Probeer je levenstijl te veranderen.
Als je echt graag weer paardrijden en geen schuldgevoel wilt hebben.
Ik snap dat dit niet zo 1,2,3 gaat en dat het ook niet makkelijk is, maar als je het echt graag wilt moet je ervoor gaan. En ophouden met smoesjes of tweestrijd om je gewicht te veranderen!
Edit: Ik vind jou trouwens nog wel gaan op je paard hoor. Natuurlijk is het wel beter als je gewicht wat verminderd, maar je hoeft niet met schuldgevoelens op je paard te zitten naar mijn idee.

)
. Maar sommige mensen zien niet welk 'beeld' daar aan hangt, ze zouden oordelen over iemand van 100 kg, maar als ze dan een foto zien denken ze; 'nah zo erg is het niet...'. (Hoewel ik het wel leuk lezen vond dat het nog wel meeviel
)inesje15 schreef:Gipsylover schreef:Probeer je levenstijl te veranderen.
Als je echt graag weer paardrijden en geen schuldgevoel wilt hebben.
Ik snap dat dit niet zo 1,2,3 gaat en dat het ook niet makkelijk is, maar als je het echt graag wilt moet je ervoor gaan. En ophouden met smoesjes of tweestrijd om je gewicht te veranderen!
Edit: Ik vind jou trouwens nog wel gaan op je paard hoor. Natuurlijk is het wel beter als je gewicht wat verminderd, maar je hoeft niet met schuldgevoelens op je paard te zitten naar mijn idee.
Is zo, moet mezelf niets wijsmaken natuurlijk, daarom ben ik sinds vorig jaar ook beginnen lopen met start to run, voelde ik me over het algemeen ook beter in mn vel zitten, scheelt natuurlijk ook. Ben ook naar een dietiste geweest en 20 kg verloren over 1 jaar, maar na 5 maanden had ik die terug aan mn lijf plakken-zonder buitensporig gedrag-. Ben altijd super sportief geweest (tot 5 jaar geleden), maar ook steeds de zwaarste van de groep... (al was ik écht vééél sportiever dan de rest).
Stress en dieten is nu niet bepaald de meest ideale combinatie en leidt eerder tot eetstoornissen, maar toch zal ik niet anders kunnen.
Gipsylover schreef:Het klinkt toch aardig hoe je het wilde aanpakken.
Maar het is natuurlijk een proces van verandering in je leven. Je moet het blijven doen, en fanatiek blijven doen.
Gewoon altijd maar gezond eten, en elke dag een uur of 2 uur fanatiek blijven sporten. Ook goed voor de stressvermindering?
Het lijkt mij niet dat er 20 kg zomaar weer aan kan gaan als je gezond bent blijven eten en bent blijven sporten? En daar zit waarschijnlijk het probleem.
- inesje15 schreef:Je kan het mss niet geloven, maar zo iis het dus écht gegaan... Daarom dat het erg lastig is om eraan te werken. Dietiste verklaarde dat het is omdat mijn lichaam jarenlang superveel calorien nodig had door mn sporten, deze nog vraagt, maar niet meer verbruikt. Naja, doet er eigenlijk niets aan. Door mijn studie heb ik helaas dagelijks geen uur over om te sporten. En als ik es een uur heb, ga ik lekker mn verzorgpaard op school loslaten die elke dag op stal staat. -als ik 'geluk' heb, moet ik er nog eens achteraanrennen-