Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-02-13 10:09

Geplaatst: 05-02-13 10:09

Ik denk dat dit filmpje een goed voorbeeld is. Als het meisje in je filmpje zo haar hand zou kunnen gebruiken, zal de pony veel beter in de aanleuning worden.

http://www.youtube.com/watch?v=yHQv6Pn4RF0

**Geplaatst**: 05-02-13 10:25

Re: Waar is het gebleven?

Geplaatst: 05-02-13 10:25

Nogmaals, wat is volgens jullie het verschil tussen een nagevende en een weerstandbiedende hand. Ben even gaan googlen en ik kom er niet uit. Hieronder definitie van een nagevende hand:

In principe werkt de ''(na)gevende hand'' in vier stappen:
1. De ruiter sluit zijn hand
2. Het paard geeft na
3. De ruiter open zijn hand en geeft na
4. Het paard zoekt de hand van de ruiter

Onderdeel 1. is weerstand bieden. Of zie ik dit nu helemaal verkeerd? Dat het openen van je hand na het weerstand bieden noodzakelijk is, is voor mij een gegeven.

**Geplaatst**: 05-02-13 10:54

Geplaatst: 05-02-13 10:54

Tango1979 schreef:
En wat anders is een halve ophouding dan: Kort weerstand bieden waarop het paard of de pony reageert door nageeflijk te worden, de kaak loslaat en op het bit knabbelt. Hij knikt door in zijn nek, hij zegt als het ware ja tegen zijn ruiter.

Wil heel graag weten hoe iemand een halve ophouding geeft, zonder weerstand te bieden. Dan krijgen we het antwoord: nageeflijke hand is heel anders dan een weerstandbiedende hand? Ik zie geen verschil, voor mij zijn beide termen synoniemen, maar blijkbaar wordt door sommige onder weestand bieden, druk, trekken vasthouden bedoeld. En daar ga je dan al in de mist in in een discussie, dit wordt helemaal niet bedoeld met weerstand bieden. Je biedt weerstand, je paard geeft na en jij geeft vervolgens ook na. Dit is niet van voor naar achter rijden, trekken of vasthouden, dit is gewoon rijden zoals het in het Skala staat.

En heb het idee dat durchlassig door verschillende mensen erg anders wordt opgevat. Durchlassigheid is het einddoel, alle hulpen komen door en aan alle stappen van het Skala is voldaan.

Dat heb ik hiervoor uitgelegd. Een halve ophouding kan inderdaad met een licht weerstandbiedende hand, ligt er ook aan welke ophouding je gebruikt en het africhtingsniveau. Maar wat heeft het voor nut om een zogenaamde ophouding te gebruiken bij een paard wat niet aan de hulpen staat op dat moment. Daar gaat het me om. Het gaat om de stap daarvoor. Een paard wat stuwt en niet in balans loopt kan niet op een halve ophouding reageren. Dus je hebt eerst ander werk te doen alvorens je kan verwachten dat het paard correct gaat nageven.

Ik denk dat je gelijk hebt over het begrip Durchlassig. Ik bedoel meer de losgelatenheid, dat betekent voor mij dat de hulpen doorkomen doordat het paard ontspannen is, rechtgericht is, zijn achterhand goed gebruikt, zijn wervelkolom 'los laat', soepel/buigzaam is.. en dat er bij durchlassig meer verzameling bij komt kijken, energie opgewekt achter komt door naar voor (hoger africhtingsniveau), je einddoel om het plaatje compleet te krijgen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-02-13 11:02

Geplaatst door de TopicStarter : 05-02-13 11:02

horseyfries schreef:
Dus eventjes concreet Ansie: je hebt een paard ter correctie in training gekregen wat al jaren gewend is met de kop in de lucht in de rondte te rennen, lekker naar binnen vallend. Jij doet hem eerst aan de longe, ik ook, dus daar zijn we het eens. MAAR dan ga je erop zitten en dat paard weet niet beter dan hoe hij het eerder deed, dus de oude fouten komen weer boven. Je gaat hard in de rondte, hangt schuin in de bocht, en jij gaat met de "achterkant bezig"?? Op die snelheid??

op zit snelheid terugnemen
op zit het paard in de juiste buiging krijgen. Als het paard daar eenmaal loopt gaat dat hoofd zelf wel naar beneden.
Het paard zal af en toe in zijn "verleden" vallen, dan doe je weer bovenstaande
Overigens begin ik met die paarden veelal in stap tot er ontspanning in het lijf is, en probeer dan de draf.
elke keer terug naar die ontspanning.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-02-13 11:20

Geplaatst door de TopicStarter : 05-02-13 11:20

Gini schreef:
Vind je het erg als ik dat niet voldoende vind als reden?
Waarom zo bang van die voorkant? Dat is toch ook gewoon een deel van het paard? Je moet niet gaan surfen, nee, maar gewoon aanwijzingen geven met de teugels van hoe jij wilt dat een paard loopt, dat kan toch gewoon? Zonder dat het meteen dwang en slecht wordt.

Je kan toch niet met een nagevende hand rijden, wanneer er niets valt om aan na te geven?

Niet bang van de voorkant
maar weten, wat je veroorzaakt als je aan die voorkant komt
het hoofd/hals van een paard is zijn balansstok, maw, als je die stoort, dan moet ie dat dus ergens anders compenseren in zijn lijf om toch zijn balans te houden.
daarom is het zo belangrijk zeer bewust te zijn wat je met het hoofd doet.
De focus ligt voor mij in dit topic weer veel te veel het hoofd en de aanleuning.
daar begint het niet
het begint achter, niet voor.

**Geplaatst**: 05-02-13 11:22

Geplaatst: 05-02-13 11:22

Tango1979 schreef:
Nogmaals, wat is volgens jullie het verschil tussen een nagevende en een weerstandbiedende hand. Ben even gaan googlen en ik kom er niet uit. Hieronder definitie van een nagevende hand:

In principe werkt de ''(na)gevende hand'' in vier stappen:
1. De ruiter sluit zijn hand
2. Het paard geeft na
3. De ruiter open zijn hand en geeft na
4. Het paard zoekt de hand van de ruiter

Onderdeel 1. is weerstand bieden. Of zie ik dit nu helemaal verkeerd? Dat het openen van je hand na het weerstand bieden noodzakelijk is, is voor mij een gegeven.

Heb je de filmpjes gekeken waar ik in mijn post naar refereer?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-02-13 11:22

Geplaatst door de TopicStarter : 05-02-13 11:22

vur schreef:
Ik denk dat dit filmpje een goed voorbeeld is. Als het meisje in je filmpje zo haar hand zou kunnen gebruiken, zal de pony veel beter in de aanleuning worden.

http://www.youtube.com/watch?v=yHQv6Pn4RF0

jeetje, ik had dit filmpje nog nooit van Klimke gezien. Maar als ik zie hoe hij die paarden longeerd bijgezet. en aan de lange lijnen? laat dan maar.
OOK in de verzamelgangen is nog steeds de hoofd van het paard zijn balansstok

**Geplaatst**: 05-02-13 11:30

Geplaatst: 05-02-13 11:30

Voor mij is een belangrijk verschil tussen weerstandbiedende hand en nagevende hand dat bij weerstandbiedende hand de vingers gesloten zijn (vuist) en bij nagevende hand de vingers gestrekt zijn. En met gestrekt bedoel ik dat de onderste twee kootjes gestrekt en niet gebogen zijn of dat de drie vingers (middelvinger, ringvinger en pink) zelfs haast het contact met de teugels verliezen. Bovendien is bij een nagevende hand de schouder en de arm van de ruiter helemaal ontspannen en veert de hand/arm mee met de beweging van het paard. Bij een weerstandbiedende hand zit meer spanning op de arm om de hand op de plaats te houden of in ieder geval minder mee te veren. Want ook in de weerstandbiedende hand zie ik gradaties van meer of minder weerstand bieden. Dus minder of niet meeveren, minder of meer aanspanning in de armen. Maar wel met een gesloten vuist.

**Geplaatst**: 05-02-13 12:05

Re: Waar is het gebleven?

Geplaatst: 05-02-13 12:05

Ik kan me wel vinden in je uitleg vur. Dat meeveren met je armen, is ook wat ik op de vorige blz heb geschreven. Dat is wat ik gewoon contact houden noem, en niet weerstand bieden. Voor mij is weerstand bieden wat jij uitlegt, meer spanning, hand op de plaats houden en het paard daar als het ware 'tegenaan' laten lopen. Nu ik er verder over nadenk, gebruik ik dat dus alleen als ik een halve ophouding wil maken, maar wel zacht. Doe je dat 'weerstand bieden' bij een paard waarbij de hulpen niet goed doorkomen, dus niet losgelaten is, dan wordt het in mijn ogen toch druk houden en wachten tot het paard de druk ontwijkt, waardoor het dus achter de teugel gaat om aan de druk te ontkomen, dat is voor mij niet de juiste manier. Ik vraag me wel af of mensen dat verschil voelen. Dus nageven of wegduiken, in beide gevallen heb je dus haast niks in de hand. Alleen bij wegduiken kan de rug niet meer goed gebruikt worden, dus je moet het wel kunnen voelen in je zit, maar dan moet je wel weten WAT je moet voelen.
Vur, wanneer gebruik jij die weerstandbiedende hand zoals jij het omschreven hebt?

En dan wil ik nog iets aanhalen, volgens mij is dat uit de franse klassieke scholing, het kaakreflex. Dus in stilstand druk houden totdat het paard af gaat kauwen en naar beneden zakt, dus ook weerstand bieden? Hoe werkt dat en wat is daar het nut van? Zodra je aanstapt, ben je dan niet meteen weer alles kwijt? Of is het het aanleren van een reflex op reageren op druk? Wie kan daar meer over vertellen?

**Geplaatst**: 05-02-13 12:53

Geplaatst: 05-02-13 12:53

nombrado schreef:
horseyfries schreef:
Dus eventjes concreet Ansie: je hebt een paard ter correctie in training gekregen wat al jaren gewend is met de kop in de lucht in de rondte te rennen, lekker naar binnen vallend. Jij doet hem eerst aan de longe, ik ook, dus daar zijn we het eens. MAAR dan ga je erop zitten en dat paard weet niet beter dan hoe hij het eerder deed, dus de oude fouten komen weer boven. Je gaat hard in de rondte, hangt schuin in de bocht, en jij gaat met de "achterkant bezig"?? Op die snelheid??

op zit snelheid terugnemen
op zit het paard in de juiste buiging krijgen. Als het paard daar eenmaal loopt gaat dat hoofd zelf wel naar beneden.
Het paard zal af en toe in zijn "verleden" vallen, dan doe je weer bovenstaande
Overigens begin ik met die paarden veelal in stap tot er ontspanning in het lijf is, en probeer dan de draf.
elke keer terug naar die ontspanning.

Stel je voor: nu begin jij met dat paard in stap, maar hij draaft zelf al aan en begint rondjes te rennen in onbalans, naar binnen vallend. Je begrijpt hopelijk wel als je ooit al zo'n paard ter correctie hebt gehad, dat het terugnemen op zit iets is wat op dat moment echt niet zal werken. Wat jij vertelt is hoe je een paard rijdt wat niet gecorrigeerd hoeft te worden, maar al luistert naar je zithulpen. Dus wil ik graag van je horen wat je doet als hij niet terugkomt op je zit en daarmee je hele vervolgverhaal daarachter ook niet mogelijk is. Hoe corrigeer je dat?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-02-13 13:03

Geplaatst door de TopicStarter : 05-02-13 13:03

horseyfries schreef:
Stel je voor: nu begin jij met dat paard in stap, maar hij draaft zelf al aan en begint rondjes te rennen in onbalans, naar binnen vallend. Je begrijpt hopelijk wel als je ooit al zo'n paard ter correctie hebt gehad, dat het terugnemen op zit iets is wat op dat moment echt niet zal werken. Wat jij vertelt is hoe je een paard rijdt wat niet gecorrigeerd hoeft te worden, maar al luistert naar je zithulpen. Dus wil ik graag van je horen wat je doet als hij niet terugkomt op je zit en daarmee je hele vervolgverhaal daarachter ook niet mogelijk is. Hoe corrigeer je dat?

Basis voor mij, alvorens erop te gaan, is ook reageren op stemhulp. Longeren is daarbij een goed hulpmiddel bij een verreden paard.
het halthouden of terugnemen in tempo is eenvoudig te doen door uit te ademen, bekken te kantelen , binnendijbeenspier aan je bovenbeen iets aanspannen.

Mocht het paard "aan de kletter"gaan (nooit meegemaakt overigens) dan zet ik hem toch echt wel even in een hoek met mijn handen jah. Safety first.
Maar een paard dat rennerige wordt , doet dit meestal uit onbegrip, verwarring. Rust is daarin belangrijk en daarbij zo min mogelijk teugel gebruik

**Geplaatst**: 05-02-13 13:06

Geplaatst: 05-02-13 13:06

Tango1979 schreef:
En wat anders is een halve ophouding dan: Kort weerstand bieden waarop het paard of de pony reageert door nageeflijk te worden, de kaak loslaat en op het bit knabbelt. Hij knikt door in zijn nek, hij zegt als het ware ja tegen zijn ruiter.

Wil heel graag weten hoe iemand een halve ophouding geeft, zonder weerstand te bieden. Dan krijgen we het antwoord: nageeflijke hand is heel anders dan een weerstandbiedende hand? Ik zie geen verschil, voor mij zijn beide termen synoniemen, maar blijkbaar wordt door sommige onder weestand bieden, druk, trekken vasthouden bedoeld. En daar ga je dan al in de mist in in een discussie, dit wordt helemaal niet bedoeld met weerstand bieden. Je biedt weerstand, je paard geeft na en jij geeft vervolgens ook na. Dit is niet van voor naar achter rijden, trekken of vasthouden, dit is gewoon rijden zoals het in het Skala staat.

En heb het idee dat durchlassig door verschillende mensen erg anders wordt opgevat. Durchlassigheid is het einddoel, alle hulpen komen door en aan alle stappen van het Skala is voldaan.

Idd, weerstand bieden gebruik je ook bij je halve ophouding, waarbij je echter weer nageeft zo snel als je paard daarop reageert.

Ik heb zelf niet de indruk dat durchlassig betekent dat alleen een paard wat ook verzameling heeft durchlassig kan zijn. Voor mij, wat ik heb begrepen van mijn lesgevers, is durchlassig dat een paard elke hulp die je geeft "doorlaat" en je dus als volkomen eenheid samenwerkt. Dat kan voor mij ook zo zijn met een jong paard, als het goed in balans loopt en het reageert op elke hulp. Als ik geen verzameling vraag omdat het daar nog niet aan toe is, wil dat voor mij nog niet zeggen dat het op dat moment niet durchlassig kan zijn.

**Geplaatst**: 05-02-13 13:07

Geplaatst: 05-02-13 13:07

nombrado schreef:
horseyfries schreef:
Stel je voor: nu begin jij met dat paard in stap, maar hij draaft zelf al aan en begint rondjes te rennen in onbalans, naar binnen vallend. Je begrijpt hopelijk wel als je ooit al zo'n paard ter correctie hebt gehad, dat het terugnemen op zit iets is wat op dat moment echt niet zal werken. Wat jij vertelt is hoe je een paard rijdt wat niet gecorrigeerd hoeft te worden, maar al luistert naar je zithulpen. Dus wil ik graag van je horen wat je doet als hij niet terugkomt op je zit en daarmee je hele vervolgverhaal daarachter ook niet mogelijk is. Hoe corrigeer je dat?

Basis voor mij, alvorens erop te gaan, is ook reageren op stemhulp. Longeren is daarbij een goed hulpmiddel bij een verreden paard.
het halthouden of terugnemen in tempo is eenvoudig te doen door uit te ademen, bekken te kantelen , binnendijbeenspier aan je bovenbeen iets aanspannen.

Mocht het paard "aan de kletter"gaan (nooit meegemaakt overigens) dan zet ik hem toch echt wel even in een hoek met mijn handen jah. Safety first.Maar een paard dat rennerige wordt , doet dit meestal uit onbegrip, verwarring. Rust is daarin belangrijk en daarbij zo min mogelijk teugel gebruik

Bedankt, dat is een duidelijk antwoord.

**Geplaatst**: 05-02-13 13:13

Geplaatst: 05-02-13 13:13

vur schreef:
Voor mij is een belangrijk verschil tussen weerstandbiedende hand en nagevende hand dat bij weerstandbiedende hand de vingers gesloten zijn (vuist) en bij nagevende hand de vingers gestrekt zijn. En met gestrekt bedoel ik dat de onderste twee kootjes gestrekt en niet gebogen zijn of dat de drie vingers (middelvinger, ringvinger en pink) zelfs haast het contact met de teugels verliezen. Bovendien is bij een nagevende hand de schouder en de arm van de ruiter helemaal ontspannen en veert de hand/arm mee met de beweging van het paard. Bij een weerstandbiedende hand zit meer spanning op de arm om de hand op de plaats te houden of in ieder geval minder mee te veren. Want ook in de weerstandbiedende hand zie ik gradaties van meer of minder weerstand bieden. Dus minder of niet meeveren, minder of meer aanspanning in de armen. Maar wel met een gesloten vuist.

Ik begrijp je opmerking over gestrekte vingers niet goed Vur. Dan houd je de teugels dus niet meer echt vast, maar strek je je vingers?

Voor mij is weerstandbieden mijn hand fixeren op één plaats en dichtknijpen, zoals je een spons dichtknijpt. Die denkbeeldige spons mag van mij niet voor en niet achteruit gaan op dat moment, dat betekent dus ook dat mijn buikspieren en zit ervoor zorgen dat ik stabiel blijf ook als het paard aan mijn hand trekt.
Voor mij is nageven niets anders dan diezelfde spons die ik net "uitgeknepen" heb terug vol laten lopen. Dus volkomen ontspannen in al mijn spieren zonder daarbij de vormspanning (dus ook "de vuist"!) te verliezen. Als je op dat moment mijn arm zou pakken, zou je hem als een gekookte spaghettisliert heen en weer kunnen slingeren, zo los en ontspannen zijn mijn spieren dan. MAAR mijn vingers houden nog altijd de teugels net zo vast met mijn vingers gebogen, maar zonder extra spanning bovenop vormspanning. Dat lijkt dus een aanmerkelijk verschil met wat jij beschrijft.
Ik doe dit omdat ik ook heel snel weer de volgende ophouidng wil kunnen maken, als ik mijn vingers te ver open en het paard trekt ineens aan mijn hand, dan kan ik nooit zo snel daarop reageren als wanneer mijn vingers nog gebogen zijn.

**Geplaatst**: 05-02-13 13:15

Geplaatst: 05-02-13 13:15

Vur: ga vanavond zeker het filmpje bekijken, nu geen mogelijkheid toe

De hele spraakverwarring over weerstand en nagevende hand is wel heel erg mieren****. Als je weerstand bied met spanning in je lichaam, vasthouden, een paard dat het contact ontloopt door de druk, dan heb je al geen weerstandbiedende hand meer, maar hou je gewoon vast of ben je aan het trekken.

Ik wil heel graag een voorbeeld zien van een paard dat onder je uit schiet, dat wordt opgevangen op het uitademen, bekken kantelen en aanspannen van je bovenbeen.

Nombrado: ben het met je eens dat rust belangrijk is en zo min mogelijk teugel, totally agree. Maar ik vind duidelijkheid naar mijn paard nog veel belangrijker. Hoe reageer jij dan als je zithulp en je uitademen niet doorkomt (elk paard is wel eens jolig/voorwaarts/afgeleid/niet helemaal bij de les)? Dan maar 3 rondjes doorrijden, totdat hij wel weer op mij wil letten? Mijn instelling is: zo weinig als mogelijk is, wat meer als het noodzakelijk is.

@HF: ik denk dat je op elk niveau al een bepaalde durchlassigheid kan ervaren (bijpassend bij het opleidingsniveau van het paard) Maar echt durchlassig (dus dat ook de verzamelende hulpen doorkomen) natuurlijk pas aan het einde van de opleiding. Maar begrijp wat je bedoelt, ik heb (gelukkig) ook wel eens (steeds vaker) het gevoel dat alles perfect doorkomt bij mijn paard.

**Geplaatst**: 05-02-13 13:18

Geplaatst: 05-02-13 13:18

Ansie schreef:
Ik kan me wel vinden in je uitleg vur. Dat meeveren met je armen, is ook wat ik op de vorige blz heb geschreven. Dat is wat ik gewoon contact houden noem, en niet weerstand bieden. Voor mij is weerstand bieden wat jij uitlegt, meer spanning, hand op de plaats houden en het paard daar als het ware 'tegenaan' laten lopen. Nu ik er verder over nadenk, gebruik ik dat dus alleen als ik een halve ophouding wil maken, maar wel zacht. Doe je dat 'weerstand bieden' bij een paard waarbij de hulpen niet goed doorkomen, dus niet losgelaten is, dan wordt het in mijn ogen toch druk houden en wachten tot het paard de druk ontwijkt, waardoor het dus achter de teugel gaat om aan de druk te ontkomen, dat is voor mij niet de juiste manier. Ik vraag me wel af of mensen dat verschil voelen. Dus nageven of wegduiken, in beide gevallen heb je dus haast niks in de hand. Alleen bij wegduiken kan de rug niet meer goed gebruikt worden, dus je moet het wel kunnen voelen in je zit, maar dan moet je wel weten WAT je moet voelen.
Vur, wanneer gebruik jij die weerstandbiedende hand zoals jij het omschreven hebt?

En dan wil ik nog iets aanhalen, volgens mij is dat uit de franse klassieke scholing, het kaakreflex. Dus in stilstand druk houden totdat het paard af gaat kauwen en naar beneden zakt, dus ook weerstand bieden? Hoe werkt dat en wat is daar het nut van? Zodra je aanstapt, ben je dan niet meteen weer alles kwijt? Of is het het aanleren van een reflex op reageren op druk? Wie kan daar meer over vertellen?

Ansie, volgens mij zijn heel veel dingen hetzelfde bij ons zonder dat je het zelf beseft, als ik hier lees wat jij beschrijft.
Het laatste, over de kaakreflex, is dus hetgeen ik vertel over de weerstandbiedende hand in de clinic, die kaakreflex is eigenlijk het uiteindelijke doel daarvan. Paarden corrigeren die gespannen zijn en vluchterig, begint bij ze laten afkauwen in stilstand. Als ze namelijk afkauwen op die druk, dan ontspannen ze op dat moment ook in de rest van hun lichaam. Daardoor krijg je dat ze leren nageven op druk, afkauwen, en van daaruit kan je ze leren de hand te volgen, naar eender welke richting. Er zijn heel veel paarden die wel nageven in hun halswervels, maar niet in hun kaken, waardoor ze redelijk star en stijf in hun lichaam alle oefeningen doen en nooit het uliteme durchlassige zullen bereiken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-02-13 13:20

Geplaatst door de TopicStarter : 05-02-13 13:20

horseyfries schreef:
nombrado schreef:

Basis voor mij, alvorens erop te gaan, is ook reageren op stemhulp. Longeren is daarbij een goed hulpmiddel bij een verreden paard.
het halthouden of terugnemen in tempo is eenvoudig te doen door uit te ademen, bekken te kantelen , binnendijbeenspier aan je bovenbeen iets aanspannen.

Mocht het paard "aan de kletter"gaan (nooit meegemaakt overigens) dan zet ik hem toch echt wel even in een hoek met mijn handen jah. Safety first.Maar een paard dat rennerige wordt , doet dit meestal uit onbegrip, verwarring. Rust is daarin belangrijk en daarbij zo min mogelijk teugel gebruik

Bedankt, dat is een duidelijk antwoord.

Ik begrijp niet, dat je het aan de kletter gaan dikgedrukt maakt
ik heb het namelijk nog nooit meegemaakt, jij blijkbaar wel ?
dan is er iets heel erg mis gegaan bij het vertrouwen en de basis mens /paard.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-02-13 13:24

Geplaatst door de TopicStarter : 05-02-13 13:24

Tango1979 schreef:
Ik wil heel graag een voorbeeld zien van een paard dat onder je uit schiet, dat wordt opgevangen op het uitademen, bekken kantelen en aanspannen van je bovenbeen.

Nombrado: ben het met je eens dat rust belangrijk is en zo min mogelijk teugel, totally agree. Maar ik vind duidelijkheid naar mijn paard nog veel belangrijker. Hoe reageer jij dan als je zithulp en je uitademen niet doorkomt (elk paard is wel eens jolig/voorwaarts/afgeleid/niet helemaal bij de les)? Dan maar 3 rondjes doorrijden, totdat hij wel weer op mij wil letten? Mijn instelling is: zo weinig als mogelijk is, wat meer als het noodzakelijk is.

wordt een beetje lastig daar een voorbeeld van te zien

jolige paarden zat hier (incl mijn eigen hahahahahaha, en helemaal met deze wind

) Lekker aan het werk zetten, maffe gedrag even toelaten lachen en het serieuze werk weer oppakken. Ik houd er wel van, als een paard zich onder mij uitstekend vermaakt en zo slim is op die manier probeert andere dingen te gaan doen.
Ik dwing het niet af, ik begin gewoon een moeilijke oefening in te zetten. en poef...aandacht is er weer.
Ik ben niet zo moeilijk }:0

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-02-13 13:26

Re: Waar is het gebleven?

Geplaatst door de TopicStarter : 05-02-13 13:26

Tijdje terug was ik een PRE aan het rijden, en aan het uitleggen aan de eigenaar wat ik deed.
Er hing 1 donker wolkje in de lucht boven ons, verder was het helder en zonnig.
Ineens was het flits/boem (en echt hard) onweer! pft....ik schrok, paard schrok...we sprongen samen 3 meter verder binnen no time..ik ging mee in de beweging en ontspande weer. Paard ontspande ook weer.
Ik ben wel even het buitje gaan afwachten ;-)

**Geplaatst**: 05-02-13 13:28

Geplaatst: 05-02-13 13:28

Als ik een halve ophouding geef, bal ik mijn vuisten heel kort en neem ik meer druk op de teugels, maar laat vervolgens meteen weer los. Ook al heb ik niet meteen het gewenste resultaat. Dus de aannemende teugel duurt bij mij niet meer dan zeg een seconde of een pas, ook al heb ik daarmee niet het resultaat dat ik wil. Ik herhaal dan mijn ophouding wat sterker en vaker totdat ik wel het gewenste resultaat heb. Ik wil daarmee voorkomen dat mijn paard op de aannemende hand gaat duwen of vasthouden.
Als ik na een ophouding of indien nodig de weerstandbiedende hand (ook bij mij te omschrijven als in een spons knijpen), de hand weer ontspan, dan houd ik dus niet een gesloten vuist, maar open mijn hand door mijn vingers te strekken in de zin dat de onderste twee kootjes recht zijn. Dus het kootje met de nagel en die ernaast. De topjes van de vingers liggen dan tegen de muis van hand.
De weerstandbiedende hand gebruik ik zelden. Bij mijn relatief jonge paard gebruik ik het als ik het gevoel heb dat het paard net niet helemaal nageeflijk genoeg is (in kaak en lijf) op de normale voorwaartse hulpen in combinatie met de contactteugel. Dan drijf ik het nog iets meer op met mijn zit en been en laat dan mijn hand net zolang staan totdat hij wijkt voor de druk en weer smakelijk en los in zijn lijf aanvoelt. Dan heb ik dus een vuist en veer ik minder mee en heb meer druk op de teugel.

**Geplaatst**: 05-02-13 13:29

Geplaatst: 05-02-13 13:29

Nombrado, dat heeft niets te maken met het vertrouwen en de basis, maar alles met het dier paard wat een vluchtdier is.
Als je heel veel verschillende paarden hebt zadelmak gemaakt en gecorrigeerd, maar ook gereden in diverse situaties en niet alleen in je eigen veilige bakje, dan weet je dat je nog zo'n goede basis en vertrouwensrelatie mag hebben, maar dat er af en toe toch echt een moment komt waarop dat allemaal door het vluchtdier even aan de kant wordt gezet.
Dat jij dat niet hebt meegemaakt zegt meer over je ervaring dan iets anders. Als jij denkt dat dat is omdat paarden bij jou zo nooit zullen reageren, dan moet je dringend Gert vd Hof gaan bellen dat hij wel wat paarden mag brengen. Ik zie graag de filmpjes tegemoet....

**Geplaatst**: 05-02-13 13:30

Geplaatst: 05-02-13 13:30

Nu breekt toch wel mijn klomp hoor.. ben ik de enige die nu merkt dat we het allemaal over weerstand of nageven hebben bij paarden die de hulpen door laten komen? Dat is toch PRECIES wat mijn eerste opmerking was bij het filmpje.. dat ging over een paard dat door hulpen heen loopt, ondernek er op en gaat rennen.. en toen was de reactie richting mij dat het heel normaal was om dat op te lossen met een weerstandbiedende hand. Ik noemde dat geen weerstandbiedende hand maar het paard laten gehoorzamen. Je kan zo'n (verreden, 'wild') paard (want daar ging het blijkbaar over) stilzetten maar onmogelijk op dat moment correct laten nageven. Je kan op die momenten niet spreken van een weerstandbiedende hand of ophouding. Wel over vasthouden en dan wachten tot het paard het 'opgeeft', dat heeft in mijn ogen meer te maken met laten gehoorzamen dan rijkunst waar we hier over praten. Dat is dan blijkbaar dat kaakreflex wat bij mij in een keer door mijn gedachte schoot, maar ik heb daar mijn twijfels over, of je dat zo wel moet willen.

**Geplaatst**: 05-02-13 13:34

Geplaatst: 05-02-13 13:34

vur schreef:
Als ik een halve ophouding geef, bal ik mijn vuisten heel kort en neem ik meer druk op de teugels, maar laat vervolgens meteen weer los. Ook al heb ik niet meteen het gewenste resultaat. Dus de aannemende teugel duurt bij mij niet meer dan zeg een seconde of een pas, ook al heb ik daarmee niet het resultaat dat ik wil. Ik herhaal dan mijn ophouding wat sterker en vaker totdat ik wel het gewenste resultaat heb. Ik wil daarmee voorkomen dat mijn paard op de aannemende hand gaat duwen of vasthouden.
Als ik na een ophouding of indien nodig de weerstandbiedende hand (ook bij mij te omschrijven als in een spons knijpen), de hand weer ontspan, dan houd ik dus niet een gesloten vuist, maar open mijn hand door mijn vingers te strekken in de zin dat de onderste twee kootjes recht zijn. Dus het kootje met de nagel en die ernaast. De topjes van de vingers liggen dan tegen de muis van hand.
De weerstandbiedende hand gebruik ik zelden. Bij mijn relatief jonge paard gebruik ik het als ik het gevoel heb dat het paard net niet helemaal nageeflijk genoeg is (in kaak en lijf) op de normale voorwaartse hulpen in combinatie met de contactteugel. Dan drijf ik het nog iets meer op met mijn zit en been en laat dan mijn hand net zolang staan totdat hij wijkt voor de druk en weer smakelijk en los in zijn lijf aanvoelt. Dan heb ik dus een vuist en veer ik minder mee en heb meer druk op de teugel.

Als jij je vingers zo strekt, houd jij dan de teugel op dezelfde lengte met je duim? Want anders kan het toch niet anders of je teugels worden altijd te lang? Niet flauw bedoelt hoor, maar ik zit het hier uit te proberen en weet niet waar je dan je teugel nog mee op maat houdt.
Dus bij een halve ophouding laat jij sowieso gelijk weer los ook al reageert hij niet, maar bij het weerstandbieden bij je jonge paard houd je wel vol tot hij reageert? Ik vind persoonlijk het laatste veel duidelijker dan het eerste.
Als mijn paard niet reageert op een halve ophouding volgt er een hele ophouding, om de reactie op de halve ophouding te verbeteren en aan te geven dat hij iets anders had moeten doen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-02-13 13:36

Geplaatst door de TopicStarter : 05-02-13 13:36

horseyfries schreef:
Nombrado, dat heeft niets te maken met het vertrouwen en de basis, maar alles met het dier paard wat een vluchtdier is.
Als je heel veel verschillende paarden hebt zadelmak gemaakt en gecorrigeerd, maar ook gereden in diverse situaties en niet alleen in je eigen veilige bakje, dan weet je dat je nog zo'n goede basis en vertrouwensrelatie mag hebben, maar dat er af en toe toch echt een moment komt waarop dat allemaal door het vluchtdier even aan de kant wordt gezet.
Dat jij dat niet hebt meegemaakt zegt meer over je ervaring dan iets anders. Als jij denkt dat dat is omdat paarden bij jou zo nooit zullen reageren, dan moet je dringend Gert vd Hof gaan bellen dat hij wel wat paarden mag brengen. Ik zie graag de filmpjes tegemoet....

Joh, hebben we het nu over een paard dressuurmatig goed trainen?
waarom deze persoonlijke aanval? uit frustratie? of kan je misschien wat inhouderlijker blijven en misschien de focus meer op de achterkant houden 8-)

**Geplaatst**: 05-02-13 13:37

Geplaatst: 05-02-13 13:37

horseyfries schreef:
Nombrado, dat heeft niets te maken met het vertrouwen en de basis, maar alles met het dier paard wat een vluchtdier is.
Als je heel veel verschillende paarden hebt zadelmak gemaakt en gecorrigeerd, maar ook gereden in diverse situaties en niet alleen in je eigen veilige bakje, dan weet je dat je nog zo'n goede basis en vertrouwensrelatie mag hebben, maar dat er af en toe toch echt een moment komt waarop dat allemaal door het vluchtdier even aan de kant wordt gezet.
Dat jij dat niet hebt meegemaakt zegt meer over je ervaring dan iets anders. Als jij denkt dat dat is omdat paarden bij jou zo nooit zullen reageren, dan moet je dringend Gert vd Hof gaan bellen dat hij wel wat paarden mag brengen. Ik zie graag de filmpjes tegemoet....

Paarden die vertrouwen hebben in de ruiter, zullen inderdaad nooit "aan de kletter" gaan.
De Cob's zijn vaak genoeg mee geweest op wedstrijd, keuringen, bestgaande proeven etc.

Wat wel gebeurde; het hoofd "hoog" brengen door overmatige spanning.
Dat had dan "opgelost" kunnen worden door de "weerstandbiedende" hand, maar daar heb IK nooit voor gekozen.

Wat de kleine Cob in het begin van zijn wedstrijd-carriëre wel één keer heeft gedaan tijdens een indoor, was dwars door de (strakke) hand van mijn dochter heen rennen.
Op het protocol stond bij dat onderdeel "een beetje hard", terwijl het dier op dat moment onbestuurbaar werd.

Dat was één van de redenen om toch eens na te gaan denken }:0