Adil18, nee, natuurlijk is niet elk paard is hetzelfde. Ieder paard heeft een andere manier van omgang nodig. Heb je een angsthaas (bakkabouters), is het handig om het dier moediger te maken, lijkt mij. Daar gaat veel tijd en geduld inzitten, maar het lijkt me wel iets waard. Jou niet?
Overigens, hebben we het hier over paarden met een angst voor iets, en jij hebt het over rotzakken. Ik zie dat als twee verschillende dingen, waarbij ieder probleem een andere aanpak vereist.
De angsthaas moet je leren met dingen om te gaan (daar zijn heel wat trainingen/manieren voor, hoor) en de rotzakken (voor zover die al bestaan

) moet je leren samen te werken met de mens (op een normale manier natuurlijk). Dat kan trouwens ook betekenen dat een paard wat zich zo verzet (''de rotzak'') weer vertrouwen moet krijgen in de mens.
Snap je de nuance?
Ik ga meer dan 30 jaar met paarden om, bestudeer ze graag en probeer op een zo'n fijn mogelijke manier een samenwerkingsverband te creeren. Een dominant paard zet ik echt wel op zijn plaats, hoor, als dat nodig is, maar dat kan ook zonder geweld (slaan tussen de oren). Ja, echt waar, dat kan zonder te slaan.
Mijn eigen paard heb ik vanaf zijn tweede en is een oersterk beestje met een kop er op. Toch sla ik hem nooit, want zoals ik zei zijn er andere manieren om je paard te corrigeren en op een fijne manier te leren samen werken met je. Ik heb inderdaad geen idee hoe de band tussen die bokker en haar paard is, maar gezien het feit dat haar paard zoveel steigert, is het dan zo gek om te denken.......
Mijn paard steigerde ook veel op 2-jarige leeftijd aan de hand, toen ik hem net had. Heb hem er nooit voor geslagen. Nee, ik heb hem leren omgaan met de dingen die hem angst aanjoegen: Hem zich leren richten op mij, veel schrik- en obstakeltraining gedaan, veel wandelen buiten, grondwerk doen. Nu met (in)rijden laat ik hem rustig kijken naar dingen, die hij eventueel spannend vindt. Zo bouw je zelfvertrouwen op. Hij heeft geleerd zich meer en meer op mij te richten en daarnaast weet hij dat de tractoren, wapperende zeiltjes e.d. hem echt niet opeten.
En, ja, ik heb vooral vroeger paarden wel eens geslagen. Achteraf durf ik wel te zeggen, omdat ik niet beter wist en omdat ik het zo geleerd had. Maar ik ben dan ook zo eerlijk om te zeggen dat het niet goed voelde. Tegenwoordig merk ik dat met meer paardgerichte manier (bv. door de juiste lichaamstaal te gebruiken) ook een aardig eind kom.
Jij mag vinden dat mijn aanpak niet juist is; de paarden waar ik mee bezig ben, steigeren niet en mijn eigen jonkie ook niet. Ja, hij kan wel eens enorm schrikken van iets, het is een paard en ook nog eens een jong onervaren paard. Hij is niet perfect, ik ook niet. Maar ik kijk wel altijd naar het hele plaatje op de momenten dat ik mijn paard moet corrigeren. En dan vind ik de ''fout'' niet altijd per definitie bij het paard liggen. Jij, als eigenaar van een paard, moet er voor zorgen dat je paard voorbereid is op het leven buiten of op een wedstrijd of waar dan ook.