QQQQ schreef:Tuurlijk is het moeilijk, daar twijfelt volgens mij niemand aan. Waar het klassiek vs GP verschil in ligt is dat een minder spectaculaire uitgestrekte draf die wel perfect is qua balans, rust en takt in klassiek hoger wordt gewaardeerd dan een super spectaculaire uitgestrekte draf waar men in de ankers moet hangen, het paard op de voorhand valt en de takt foetsie is, terwijl dat in de Sport (incl GP) meestal toch andersom is.
In de sport schijnt men te redeneren:"Ja, maar da's héél moeilijk wat die laat zien, dus dat zien we dan maar even door de vingers", terwijl bij een echte klassieker het alleen maaroplevert, want als die basis niet klopt, dan is die oefening verder helemaal NIETS waard - hoe spectaculair ook die uitgestrekte draf of hoe klein ook die pirouette.
Pfff je mist mijn punt volledig! Je zit fouten te noemen die je ziet in de GP, met als argument dat de basis niet goed gelegd wordt. DAT bestrijd ik. Mijn uitleg (lees m nog maar s) legt je uit dat de fouten die ontstaan in het rijden van een PROEF door de schakeling van oefening ontstaat, NIET door een gebrek in basisonderwijs. Die fouten maak ik. Anky nauwelijks.
Vraag me stellig af waar jij de conclusie uit trekt dat er vanalles door de vingers wordt gezien bij het rijden van GP proef. Waar baseer je dat op? Het is namelijk onzin. Ga eens kijken en kijk vooral dan eens naar beoordelingen en jurycommentaar. Dan weet je tenminste waar je over praat.
Don_Marcello schreef:Bijvoorbeeld door in een middendraf half in de beugels te gaan staan omdat het paard niet meer is uit te zitten.
Bijvoorbeeld door de stang te misbruiken om je paard krachtiger voor tegen te houden
Bijvoorbeeld door een slof eraan te knopen om je paard te onderwerpen.
Bijvoorbeeld door in galop tussen renvers en schouderbinnenwaarts te wisselen, zonder een galopwissel te maken, of in conta galop te rijden met stelling en buiging naar de binnenkant van de rijbaan. Hierdoor wordt een paard zogenaamd lenig en soepel maar maak je hem in werkelijkheid ongevoelliger voor de natuurlijke refex om om te springen naar de juiste buiging (maar ja, hij blijft dan zo goed in contragalop met een onnatuurlijke buiging, mooi recht in contra zegt de jury dan)
Bijvoorbeeld door in schouderbuitenwaarts op de volte of door de wending te rijden. De nageefelijkheid zou dan verbeterten, maar je laat het paard stuwen met het binnenbeen dat juist moet gaan dragen.
Bijvoorbeeld door het wijken voor het been te blijven oefen als je paard al gehoorzaam voor het been is. Maar ja dat wordt nou eenmaal gevraagd in de L2. Wel eens bedacht wat voor zijdelingse krachten er op de schraniergewrichten in de benen zo onstaan?
Bijvoorbeeld door het appuyeren te onwikkelen vanuit het zijwaarts wijken voor het been (dan blijft hij makkelijker parrallel aan de lange zijde) in plaats van eerst op de de diagonaal te stellen en dan zoveel travers vragen dat hij parralel aan de lange zijde komt.
Bijvorbeeld door bij een stug paard je hand in je knieholte vast te zetten om hem meer in te buigen.
Bijvoorbeeld door je paard onder je weg te duwen in plaats van onder je mee te nemen.
Verder alle wedstrijdtruukjes die hepen het optisch mooier te maken dan het is.
Nee. Gaat je niet helpen in de GP, al jou zeer apart verzonnen wedstrijdtruucjes. Ik vrees voor jou dat we toch dichter bij klassiek zitten dan jij zal willen inzien.
Zoals ik al eerder beweerde, vermoed ik dat er wel een verschil zit in impuls en voorwaarts zijn vs teruggezet (niet in gedragenheid). Lees daarvoor mijn eerdere posts.