Simpelman; voor wie en met welk doel heb je dat hele epistel geschreven? Je doet je naam geen eer aan 
Als ik een instructeur zou hebben die zo'n heel verhaal opdraagt tijdens de les dan zou ik afhaken. je vertelt een hoop open deuren, doet denigrerend over 'de meeste bokkers' en 'de naïeve ruiter en doet allerlei ongefundeerde aannames over 'ze' en 'hun'. Je kunt je visie niet simpel vertalen en maakt alles onnodig ingewikkeld. Daar is een uitspraak voor:
'' If you can't convince them, confuse them....''
kamsel schreef:Dat jullie een blinde waas krijgen bij de naam Anky is één ding, (hoe intelligent moest men ook weer zijn? Gevoeligheid is trouwens iets anders dan overgevoeligheid) maar dat jullie direct tempocontrolo, balans en stuur zien als vloeken in de kerk is gewoon erg jammer en niet correct.
Het skala vertelt je nl niet hoe je een taktmatig losgelassen en in aanleuning gaand paard krijgt.
Dat doet je instructeur en is paardafhankelijk. Een ieder die op een paard gaat zitten en zegt zonder balans, stuur en tempocontrole het skala voor elkaar te krijgen, die praat gewoon poep.
Precies. Gewoon poep maar dan met wollig taalgebruik en dure woorden. De 'naieve ruiter' zal zeker moeite hebben daar doorheen te prikken.
Bedankt Lante voor je uitgebreide antwoord 
Lante schreef:Ja en nee, ik neem de galop over door het been er rustig aan te houden en verbinding met de mond te houden. Als ik zo direct de leiding (over)neem en hierin rustig ben/blijf, dan geeft dit een paard vertrouwen en zal het daardoor stoppen met vluchten. En dan ook belonen wanneer het terug komt natuurlijk. Het is een natuurlijke, instinctieve reactie van een vluchtdier wat je alleen op kunt lossen met begrip en vertrouwen.
Maar feitelijk ben je dan wel bezig met tempocontrole. Doordat je controle krijgt over het tempo, stopt het paard met vluchten en daarna krijg je ontspanning. Dus feitelijk niks anders dan wat Anky zegt. Ontspanning is iets wat je wilt bereiken, een resultaat. Tempocontrole is het middel/de manier.
Lante schreef:Bij een jong paard zal die aanleuning nog los-vast zijn i.v.m. balans, maar op een gegeven moment vindt het zelf zijn balans (op eigen benen laten lopen dus) en zal het losgelassen worden en de aanleuning stabiel(er) worden.
Dus ook hier ligt de focus op balans en op eigen benen laten lopen met als resultaat losgelatenheid en een mooie aanleuning. Dat is ook wat Anky zegt.
Lante schreef:In een halve ophouding bijvoorbeeld gebruik je hand en been (en zit) praktisch tegelijk, en die heb je MI nodig om het paard oor te bereiden op een oefening als het verder in africhting is. In een halve ophouding bijvoorbeeld gebruik je hand en been (en zit) praktisch tegelijk, en die heb je MI nodig om het paard oor te bereiden op een oefening als het verder in africhting is. Het is een hulp die maakt dat het achterbeen verder door treedt, waardoor de oefening uitgevoerd kan worden met een meer dragend achterbeen. Daarom vind ik de omschrijving niet volledig. Het suggereert MI dat een halve ophouding onzin is, terwijl het naar mijn mening juist een belangrijke voorbereiding is voor bijna elke oefening
Maar dan heb je het over verder in de africhting. Daarnaast zeg je praktisch tegelijk. Maar is het niet logischer dat been en zithulpen elkaar heel snel opvolgen? Ik vind nog steeds hand zit en been tegelijk remmen en gasgeven tegelijk en daarmee onduidelijk en tegenstrijdig voor het paard. In een overgang kun je mi wel je been er wakend aanhouden voor als het paard ongewenst teveel terugkomt. Dan geef je been maar open je tegelijk weer even je hand. Dus voor mij blijven het dan eenduidige hulpen die zich, weliswaar heel snel, elkaar kunnen opvolgen. Ik heb ook een instructeur van de oude stempel en daarvan moest ik altijd drijven in de overgang terug. Dan ging mijn paard alleen maar in de hand hangen. Ik heb het er met hem over gehad, maar hij blijft erbij. Ik doe het nu gewoon niet en mijn overgangen gaan een stuk beter. Ik heb ook een heel heet sensibel paard die actief genoeg van zichzelf is, dus ik hoef geen achterbeen extra te activeren of zo. Ik denk dat als jij heel scherp op de timing van je hulpen zou letten dat je misschien ook wel tot die concusie komt. Niet gelijktijdig, maar elkaar snel opvolgend. En juist als je verder bent in africhting zou je paard geleerd moeten hebben niet teveel terug te kopen en constant actief te blijven waardoor je wakende been dus niet meer in hoeft te komen en je het alleen afkunt met hand en zit. Minimaliseren en nog kleiner/onzichtbaarder maken van de hulpen lijkt mij juist de bedoeling in de dressuur.
Lante schreef:Je verdient het leiderschap door begrip te hebben voord psyche van je paard, door het vertrouwen te geven.
Volgens mij is dat pas in tweede instantie. Je kunt je nog zo (al dan niet theoretisch) verdiept hebben in de psyche van het paard; als je als mens niet in balans bent zul je nooit vertrouwen winnen van een paard. Dat laatste kun je niet echt uit een boekje leren. En ook geen respect. Je hebt beide nodig. Een paard met alleen vertrouwen zonder respect neemt een loopje met je.
Lante schreef:Concreet voorbeeld: Als het schrikt en weg schiet zie ik bijvoorbeeld vaak dat ruiters aan de voorkant gaan trekken of zelfs boos worden, het paard grof belemmeren in zijn vlucht. Dat geeft geen vertrouwen, want het paard zag gevaar en reageert hier instinctief op. Hij doet het niet om de ruiter te pesten. Het paard leert dat de ruiter gevaarlijker is dan het gevaar waar het in de eerste instantie voor gevlucht is (onderwerping).
Maar je bent het met mij eens dat je het tempo moet controleren. Ook jij probeert een paard te stoppen in zijn vlucht gaf je eerder aan. Met welke timing, dosering en state of mind je dat moet doen, zul je als ruiter in de praktijk moeten leren; door veel vlieguren te maken en hopelijk onder begeleiding van een goede instructeur die je niet vertelt hoe het allemaal moet in het ideale geval, maar je helpt je juiste afstemming te vinden.
Lante schreef:Hiermee wil ik niet zeggen dat ik zelf alles perfect doe;
Dat geldt ook voor mij. Ik blijf er echter bij dat de theorie helemaal niet zo ingewikkeld hoeft te zijn. Dat de uitvoering niet eenvoudig is heeft te maken met het vinden van de juiste afstemming, timing en dosering. Die kan per paard verschillen. En sommige ruiters zullen dat nooit helemaal vinden omdat ze daar gewoon geen aanleg voor hebben. Van nature een te grove motoriek, mentaal te labiel etc. En sommige hebben dat wel van nature. Ik hoef mijn dochter van 4 echt geen theorieboek voor te lezen. Als ik haar op een pony zet dan gaat zij zo gemakkelijk mee in de beweging van de pony. Ze heeft van zichzelf al een fijne motoriek. Of het een talent is de dop is kun je nu niet zeggen, want daar komt meer bij kijken. Wat het wel wil zeggen is dat kinderen niet gehinderd door enige kennis van de theorie toch vaak van nature heel snel in staat zijn op een juiste manier in te spelen op een paard. Zij doen het op hun gevoel. Dat hebben wij als volwassenen afgeleerd, want we willen alles rationaliseren en uitkauwen. Met kinderen ben je gedwongen om het simpel te houden. Gevoelig voor kritiek van omstanders durven we niet meer te rijden, bang om neergesabeld te worden op onze 'fouten'. Dan krijg je juist gefrustreerde ruiters of juist ruiters die maar passief mee gaan liften.
Lante schreef:Ook raak ik best wel eens wat gefrustreerd als mijn paard steeds weg schiet in een bepaalde hoek en ik lig er ook el eens naast als ik te laat ben of het niet aan heb voelen komen. Tsjah... Niet echt fijn en met name dat gefrustreerde past niet in mijn theoretische visie; emoties moet je uit kunnen zetten als je op het paard zit. Moeilijk moeilijk moeilijk.
Als ik mezelf op film zie, dan doe ik soms ook dingen..?! Maar daar werk ik dan vervolgens wel aan, want ik weet wel hoe het zou moeten; het voelt echter niet altijd zoals het eruit ziet en andersom.
Dat heb ik ook. Dat is de praktijk. Maar als je de beleving van sommige hier lees dan mag dat er niet zijn. Maar je kunt pas aan iets gaan werken als je het onderkent en je er niet voor schaamt. Het taboe wat sommigen hierop creëren werkt dat tegen is mijn mening. Je kunt alleen leren in een omgeving waar je fouten mag maken. Daarom zul je mij ook nooit horen klagen over wat 'ze' en 'hun' allemaal fout doet te paard en welke fasen ze imo overslaan etc. Je moet iedereen zijn eigen leerproces gunnen. En ik ben ook niet verantwoordelijk voor een ander zijn leerproces. Alleen voor het mijne, en daar heb ik al mijn handen vol aan 
Geplaatst: 18-03-14 10:43 
Maar dat wil nog niet zeggen dat degene die dit zegt/schrijft ook begrijpt en weet waar die het over heeft.
