sanne83 schreef:Ik begrijp precies wat Ansie bedoeld eigenlijk, zo ingewikkeld is het toch niet
Je kan natuurlijk wel extra je best doen om het niet te begrijpen
Het is het verschil tussen over een zeiltje geleid worden en zelf op een zeiltje stappen (om maar even bij de schriktraining voorbeelden te blijven).
Maar Ansie doet niet aan schriktraining hoor. Ansie is anti-schriktraining. Die doet aan 'cognitief uitdagen' en dat is heel wat anders dan schriktraining. Heeft ze al heel wat keren uitgelegd.... Lees maar even terug.
Electra63 schreef:Ik vind schriktraining al bijzonder. Ook iets van de laatste jaren. Tot 10 jaar geleden ofzo, had je dat niet. Paard maakte al jong kennis met paraplu of vlaggen.
Ja, inderdaad... Ik kan mijn nog herrinneren dat we tot de jaren 90/95 elk jaar met de hele vereniging meereden in de stoet op Koninginnendag. Ik heb toen nog regelmatig met het Vaandel gereden. Stoet was inclusief drumband, vlaggenparade etc. Al met al een heel hysterisch gedoe. Maar dat was gewoon ieder jaar zo. Net als dat er altijd een parade was als afsluiting van een wedstrijd. Maar dat is niet meer, want stel je voor dat een paard schrikt....
Anoeska schreef:Maar dat is het wel een beetje tegenwoording; allerlei dingen waarvan iedere normale paardenhouder het elke dag gewoon zou moeten doen, worden verheven tot iets heel ingewikkelds. Ansie is al pagina's aan het uitleggen dat je je paard nieuwsgierig moet laten zijn naar nieuwe dingen en moet zorgen voor afwisseling. Grondwerken is tegenwoordig de oplossing voor alles, terwijl dat volgens mij ook niet meer is dan dat je paard ook vanaf de grond vertrouwen in je heeft en gehoorzaam is. Rechtrichten is blijkbaar een kunst op zich geworden etc etc
Dat is ook mijn bezwaar. Alles wordt nodeloos ingewikkeld gemaakt... Er wordt teveel getrut en geneuzeld en te weinig gewoon gereden.
Anoeska schreef:Misschien komt dat ook omdat niet iedereen toen zomaar een paard kocht, maar de paarden toch meer bij de paardenmensen op stal stonden
Ik denk dat daarin ook de oorzaak ligt. Nu moet ik zeggen dat ik niet uit een paardenfamilie kom. Maar mijn paarden stonden wel altijd bij een paardenboer op stal. En als ik iets niet goed deed, dan werd ik gecorrigeerd. En dat pikte ik ook want ik was mij er van bewust dat ik nog een hoop moest leren. En als ik zijn aanwijzingen opvolgde was mijn probleem ook vaak opgelost. Dat hielp ook mee. Op veel stallen is het nu vaak de 'lamme leidt de blinde' en 'in het land der blinde is eenoog koning'.