jasmijn78 schreef:Of het niveau van wedstrijdruiters is afgegleden ten opzichte van vroeger vraag ik mij af. Vroeger had je ook goede en minder goede ruiters. De paardensport is alleen de afgelopen jaren flink gegroeit. Er zijn meer ruiters en veel meer wedstrijden. Dus zie je ook meer ruiters die er niets van bakken. Het is maar waar je op focust als je naar anderen kijkt. Als je naar wedstrijden op basis-niveau kijkt dan is het logisch dat je een hoop onvolkomenheden ziet. Het gros van de ruiters heeft daar de volledige basis nog niet onder de knie, want als dat zo was, dan reden ze wel op nationaal niveau.
Ik rij al zeker 20 jaar wedstrijden, en 'vroegah' was het gemiddelde niveau op basiswedstrijden in mijn beleving echt niet zoveel beter. De mentaliteit was misschien iets anders en het gemiddelde type paard waarmee gereden werd. Nu zie je gewoon meer dieren die meer bloed voeren. Die reageren heftiger als er wat fout gaat dan de ouderwetsere types waar vroeger mee gereden werd. Het blijft de vraag of de gemiddelde ruiter van 'vroegah' beter met dit soort dieren uit de voeten had gekunt.
Onder de betere ruiters is het niveau de afgelopen jaren wel sterk toegenomen. Vergelijk filmpjes van internationale wedstrijden van 20-30 jaar geleden met recente filmpjes. Er worden nu hogere scores gereden in de dressuur terwijl het gevraagde en de uitgangspunten in de dressuur niet essentieel veranderd is, de kwaliteit van de paarden is verbeterd en er zijn veel nieuwe ontwikkelingen die een bijdrage hebben geleverd aan de dressuur (aandacht voor fitheid van ruiters, begeleiding van ruiters op mentaal vlak, er is veel aandacht en nieuwe kennis op het gebied van het fit houden van je paard etc.)
Dressuur is wel 'commercieler' geworden, daar kleven nadelen aan, maar ook voordelen. Nadeel is dat het paard soms ondergeschikt is geworden aan het 'grote geld', maar een voordeel van nu is dat er nu wel meer openheid is in de dressuur. het is geen sport meer van een select groepje, een gesloten wereldje. Er wordt nu veel meer kennis gedeeld dan vroeger. 20 jaar geleden had ik nog nooit een GP ruiter van dichtbij gezien. Nu kun je ieder weekend wel ergens een clinic volgen, kun je via internet vanalles opzoeken, kun je op wedstrijden makkelijker van dichtbij volgen, ook bij het losrijden. De GP-ruiters van nu laten ook veel meer van zichzelf zien. Dat vind ik top! Vroeger was alles veel meer achter gesloten deuren, dat is nu niet meer zo.
Nadeel van het feit dat de dressuur nu ook een sport is geworden van jan modaal en jan-nog-minder-dan-modaal is dat een hoop mensen voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten. Goed dressuur rijden blijft nu eenmaal een dure hobby. Wil je echt vooruitgang boeken kom je er niet met een prive-lesje van 15,- een zadeltje van de zadelmarkt en een doorsnee goedkoop rasloos huis-tuin en keukenpaardje (uitzonderingen daargelaten). Als je je als ruiter goed wilt ontwikkelen heb je nu eenmaal ook een paard met enige (dressuur)capaciteit nodig. Dat hoeft echt niet altijd een paard van 30.000,- te zijn. Maar het is niet reeel te denken dat je je als dressuurruiter optimaal kunt ontwikkelen op een paard dat geen aanleg heeft voor dressuur. Nu zijn vrijwel alle rassen best geaccepteerd in de dressuur. Of dat echt een pluspunt is kun je je afvragen.
Je kunt wel 50 jaar wedstrijden rijden en je kunt wel 100 paarden hebben "afgericht", als het niet op de correcte manier is dan doe je het dus al 50 jaar fout, want dan verbetert het paard er niet door.
Wat tegenwoordig vooral verbeterd is, is de inhoud van de portemonnee: paardensport is big business én een politiek spel geworden! (Dát is m.i., Doma-Clasica, dé reden waarom de Rijkunst dreigt te verdwijnen en Sjef ligt daaraan ten grondslag, want hij heeft dat moderne gedoe gelegaliseerd).
Lees de berichten er maar op na: mensen met naam winnen de PAVO-cup ongeacht ze correct laten zien wat men zou moeten laten zien. Oh ja, wel die rare "zweefdrafjes" en flink hoog in de oprichting "gezet", maar gewoon het laten zien van 3 funktionele basisgangen, ho maar.
Hetzelfde met de deze week weer verreden wedstrijden. Ik heb het niet gezien, maar de kritiek is niet mals: Imke veel teveel punten (Gal, Minderhoud en Anky zonder twijfel ook), terwijl een Patrick v.d. Meer (die eigenlijk nog maar net komt kijken) niet de punten schijnt te krijgen die hij verdiende, hoe komt dat?
Nogmaals, ik kan er niet over oordelen want ik heb het niet gezien, maar ik hóef het ook niet hebben gezien om te wéten dat dat waar is.
Het heeft niets maar dan ook niets met dressuur te maken.
En dat men "vroegah", zoals jij dat zo cynisch zegt, alles achter gesloten deuren zou doen, dan durf ik bij deze te stellen dat jij daar dus helemaal geen weet van hebt en ook niet kán hebben, jij bent van een andere generatie. Zo transparant als maar kan zijn én ... je kreeg geen rekening, men wilde zijn kennis en kunde té graag doorgeven...!
Juíst in die tijd nam namen grote trainers de tijd om de aspirant-instructeur náást zich in de les nemen en door zijn of haar bril te laten kijken en de leerling het vak te leren. Iets wat er tegenwoordig m.i. aan schort: de ruiter wordt niet meer opgeleid, het paard wordt niet meer opgeleid, de instructeur wordt niet meer opgeleid (zoals ik hierboven schetste), de jury wordt niet meer opgeleid.
Men weet niet meer waar men naar moet kijken, wat is correct en wat is het mooie plaatje.
Hoe leert men correcte losgelatenheid, aanleuning, durchlässigkeit, takt, Schwung, verzameling te herkennen. Dat is niet zo eenvoudig, zo blijkt tot op het hoogste niveau waar men het níet kan laten zien in de ring! Het Scala moet in je bloed gaan zitten als je erover praat, het moet een gevoel bij je oproepen als je ermee bezig bent en over praat.
Dat jíj vindt dat er tegenwoordig zoveel beter gereden zou worden, heeft alles te maken dat hier in het "moderne" dan wellicht jóuw voorbeeld ligt en níet in het verleden. Iedereen hangt immers zijn eigen voorbeeld aan. Is niet erg, maar daarom nog niet persé juist.
Sterker nog, mijn mening is dat wanneer jij klassiek opgeleid bent jij het moderne gedoe van nu de rug toe zou keren, indien jij sterk in je schoenen staat, want als het de portemonne lekker vult, schijnt dat nog niet zo eenvoudig te zijn, zo is gebleken.
En vwb de clinics die je overal zou kunnen bezoeken, ben ik gauw klaar.
Als ik naar een clinic ga of een training dan ga ik met een lege rugzak en dan hoop ik met een volle rugzak naar huis te gaan.
Bij die moderne topruiters van nu ga ik met een lege rugzak naar huis. Ik weet waar ik over praat.
Wil ik een volle rugzak, dan ga ik (en dat dóe ik dus ook) naar Duitsland, Ierland en Engeland, waar ik Trainingscursussen krijg waar ik met een overvolle rugzak en veel overdenkingen naar huis ga, "materiaal" waarmee ik met mijn eigen leerlingen weer een heel eind verder kan komen. En dat zijn steeds, sorry, vooral Duitse trainers.
Laatst bijgewerkt door murphy102 op 09-06-12 10:29, in het totaal 1 keer bewerkt
Geplaatst 
. Mijn paard reageert ook zo snel, dat ik eerst moet beseffen wat er gebeurt en dan ben ik dus alweer te laat. Maar goed, ik durf van mezelf te zeggen dat het steeds beter gaat en met veel geduld gaat het me ook wel lukken. 