Bokt.nl

Whinnylando schreef:

Het grappige vind ik dan wel dat je bij beide oefeningen met de buitenteugel de scherpte van het zijwaarts/voorwaarts gaan bepaald. (dus de lijn waarop je wijkt zoals professor het noemt) En al ga je dezelfde kant op met appuyeren is het toch de tegenovergestelde teugel om dezelfde kant op te gaan met wijken.

(Om het tussendoor helder en makkelijk te houden )

quadripes schreef:

mijn buitenbeen bepaalt het tempo en de richting (steilheid) van het appuyement. de teugels nemen het paard mee, zorgen voor stelling en nageven (nageeflijkheid bewaren), als de buitenteugel te slap hangt krijg je teveel stelling en dus geen buiging (AR-kwaaltje) en als ie te strak eraan is, kan het buitenachterbeen niet ondertreden of te weinig ondertreden en krijg je dus geen lengtebuiging en wordt het meer wijken (LDR kwaaltje).

Professor schreef:

quadripes schreef:

mijn buitenbeen bepaalt het tempo en de richting (steilheid) van het appuyement. de teugels nemen het paard mee, zorgen voor stelling en nageven (nageeflijkheid bewaren), als de buitenteugel te slap hangt krijg je teveel stelling en dus geen buiging (AR-kwaaltje) en als ie te strak eraan is, kan het buitenachterbeen niet ondertreden of te weinig ondertreden en krijg je dus geen lengtebuiging en wordt het meer wijken (LDR kwaaltje).

Aanvulling:
En wanneer de binnenteugel te strak staat komt het binnenbeen niet naar voren.
Het paard buigt om het binnenbeen, men buigt het paard niet om het binnenbeen, dat doet men wel bij het aanleren, maar goed appuyeren is dat het paard tegen het binnenbeen komt en daardoor buigt, en die buiging is weinig, veel minder als dat men denkt, anders is de voorhand te veel voor, en het paard gaat parallel ten opzichte van de langezijde, schijnbaar is de voorhand voor, dit is optisch bedrog omdat de voorhand smaller is als de achterhand, dient deze iets meer in de bewegingsrichting gebracht te worden zodat de binnenschouder op 1 lijn met de binnenheup is.
International en op vele wedstrijden ziet men verbogen halzen en een schijnbuiging.
De paarden treden schijnbaar voorwaarts zijwaarts maar de achterhand kan dat helemaal niet meer verwerken, het is meer een pootje over, inplaatst van gedragen door de achterhand.

Citaat:

Hier beschrijf je nu precies wat ik al in het vorige topic geschreven heb.
Zeer weinig buiging in een appuyement, trouwens ook niet bij het wijken.

Citaat:

Ik denk inderdaad, dat er even een kleine "spraakverwarring" aanwezig was
Want zoals de foto's laten zien, is er weinig verschil in "beenzetting"
Het verschil komt meer tot uiting in de verschillen van binnen- en buitenkant bij de verschillende oefeningen.
En (natuurlijk) de moeilijkheidsgraad voor het paard

Citaat:

Het appuyeren is veel moeilijker voor het paard omdat een paard bijna tot niet opzij kan met zijn ledematen.
Ook dat is natuurlijk al uitgebreid aan de orde gekomen in het andere topic.

cherie78 schreef:

Hoe denken jullie over deze zin

"Nageeflijkheid IS er al bij het paard, de ruiter moet zorgen dat die nageeflijkheid BLIJFT"

Professor schreef:

cherie78 schreef:

Hoe denken jullie over deze zin

"Nageeflijkheid IS er al bij het paard, de ruiter moet zorgen dat die nageeflijkheid BLIJFT"

Onzin dan begrijpt u het woord nageeflijkheid niet.

Professor schreef:

Wanneer men dit alleen met de buitenteugel zou doen, dan heeft men het paard niet voorwaarts zijwaarts, dan remt u het paard af bij Appuyeren, snap uw denken even niet dan word het echt modderen.
Men begeleid het paard in de richting waarin het moet gaan, met beide teugels in samenwerking.
Beide teugels in een zo mogelijk licht contact en geen van de teugels meer of minder ten opzichte van elkaar, dat is het ideaal.

Bovendien een kleine aantekening: Wijken voor de kuit heeft net zoveel stelling als dat men rechtuit gaat.

Whinnylando schreef:

Anders is niet per definitie verkeerd

Scherper stijler, whatever, zelfs u begrijpt wat ik ermee bedoel.

Maar dit was echt het laatste voor mij hier, ik zei al ik ben geen boekenwurm ben een mens van de praktijk. Degene waar ik het van geleerd heb heeft zijn diploma's ruim behaald (nee geen zelfbenoemde, of Deurne papiertje) Ik denk dat als u minder vastgeroest zou zitten daar nog veel van zou kunnen leren. Of van elkaar kunnen opsteken Het is maar net waar je open voor staat.

Hier in iedergeval niet voor nieuwkomers byeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee

Whinnylando schreef:

Anders is niet per definitie verkeerd

Scherper stijler, whatever, zelfs u begrijpt wat ik ermee bedoel.

Maar dit was echt het laatste voor mij hier, ik zei al ik ben geen boekenwurm ben een mens van de praktijk. Degene waar ik het van geleerd heb heeft zijn diploma's ruim behaald (nee geen zelfbenoemde, of Deurne papiertje) Ik denk dat als u minder vastgeroest zou zitten daar nog veel van zou kunnen leren. Of van elkaar kunnen opsteken Het is maar net waar je open voor staat.

Hier in iedergeval niet voor nieuwkomers byeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee

Whinnylando schreef:

In de wending om de achterhand naar links is het dan beide handen naar links. Ruiter binnenbeen geeft ritme aan en buiging, buitenteugel ligt dan vanzelf als tegen de hals aan en geeft zo de juiste druk die het paard al gewend is met het rijden van binnenbeen naar buitenhand.

Het is niet zo dat men altijd meer druk heeft op de buitenteugel, het komt wel neer op het principe zoals u het uitlegt. Maar als voorbeeld een schoudervoor is prima te rijden zo. De controle is dan binnenhand vrijgeven om te kijken of men juist met de benen rijd en niet de oefening erin trekt met de binnenteugel.

Citaat:

Dat is nl dat nooit erbij verteld word dat nageven van de buitenhand/teugel.
Dat slaat men over, en dat overdreven denken aan die buitenteugel, men begrenst de schouders ermee, men stuurt met de voorhand en rijdt op de achterhand om het primitief te zeggen.