Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
aerdenhout1 schreef:Mee eens...maar rijden sul en kiwiko ook niet af en toe van die hele leuke vereden paarden waar een klein steekje aan los zit hier en daar?? En dan word het verhaal toch wel anders vind ik zelf, is de ruiterfout niet helemaal te verhalen op de persoon die zo'n paard weer moet "opvoeden", maar meer aan de persoon ( personen) die zo'n paard daarvoor hebben gereden.
Ik ben namelijk van mening dat het een erg goede hulpteugel kan zijn, mits goed gebruikt... Ook geen ruiterfout vind ik, want je maakt op dat moment een keuze die goed is voor je paard! Kijk het word anders als je em alleen gebruikt om je paard ermee in de krul te trekken, want dan is het wel een ruiterfout!
maikeltje schreef:KiWiKo schreef:ik ben inderdaad voor sommige paarden niet snel of handig genoeg............. en dan hang ik er een slof aan, want ik weet dat ik dat net effe niet ken hendelen........... en dat is mijn ruiterfout.........
en ik vind het niet ergom die ruiterfout te hebben
ik weet dat ik een hele eerlijke ruiter ben, en ik weet dat ik soms tekort schiet........ in mijn kunnen......
so be it
Even off-topic misschien, maar soms kan wat hulp in de vorm van een goede instructeur vanaf de grond wonderen doen.
Ik heb in zo'n geval graag iemand die even meekijkt vanaf de grond in plaats van dat ik alleen aan het klooien ga met een draak.
En wat Yamcha ook al aangaf, wil je toch perse met zo'n dier naar buiten, neem een bomproof paard mee. Da's toch geen schande?
KiWiKo schreef:MamboBeach schreef:Je gaat je nu achter moeilijke paarden schuilen en dan wel er direct achteraan zeggen dat het een ruiterfout is maar het moet toch gezegd worden dat het kapot gereden paarden zijn van een ander. Daar ging het verhaal ook over, er zijn uitzonderingen. Jullie doen ook of jullie moeilijke paarden rijden en andere mensen niet. Het is mij nu wel duidelijk hoe de vork in de steel zit... Ik zou zeggen, kom een keer naar mijn huis en rijd die van mij even. Waar hebben we het eigenlijk over?!
lief........... niet om het een of ander en zeker niet om te bluffen..................
maar ik heb mijn enigste eigenste te danken aan het feit dat niemand hem meer wilde rijden......... en hij komt bij toch echt heule leuke ruiters vandaan.
waar ik het over heb is over 20 jaar handelspaarden rijden, ik heb het over 20 jaar andermans ellende goedmaken........ ik heb het over 20 jaar de deksel op je neus krijgen........ wat ga je me vertellen. Het is 20 jaar mijn werk geweest om paarden weer acceptabel te maken voor de doorsnee en de wedstrijd ruiter......
en eerlijk is braaf.......... als ik inschat dat ik het zo niet de baas kan en dat MIJN vermogen me in in de steek gaat laten op het moment supreme, dan hang ik er heel ruitertechnisch fout een slof omheen, net zoals ik mijn bp en helm opzet..........
kan je misschien voor jouw beleving in het grijze gebied plaatsen, sterker nog je kan het mij afrekenen........ moet je vooral doen
maar dat zegt meer over jou dan over mij
suleilitha schreef:Precies.....
Ik ben in mijn leven heel wat keren van een paardenrug gewapperd, nu is het wel zo dat het niet altijd lieverdjes waren, maar afgezien van dat, kan ik niets anders doen dan toegeven dat het in 99,8 % van de gevallen aan mij lag, de overige 0,2 % daar kan ik geen vinger op leggen.
suleilitha schreef:Nou ik bedoel het niet echt als bladvulling maar ik vind het geen crime dat je het zo opvat
suleilitha schreef:Ach dat heeft niks met helderziendheid te maken, maar meer met paarden waarvan je weet dat ze een historie hebben, en die toch onder het zadel moeten. Met die wetenschap in je achterhoofd is het een gemakkelijke inschatting, dat je vlieglessen zult krijgen. Nu kan ik nog steeds redelijk wat bokjes uitzitten, maar een paard is en blijft een levend wezen, die je niet kunt voorspellen.
suleilitha schreef:Nou, het wordt bij mij wel iets minder nu ik de 40 voorbij ben, ik merk toch, dat ik vroeger rapper reageerde dan nu. Toch hoop ik, dat ik door veel aan andere sporten te doen naast het paardrijden, nog lang genoeg in goeie doen zal blijven om nog een aantal jaren door te gaan met beleren en corrigeren van paarden. Mezelf kennende weet ik dat het bloed kruipt waar het niet kan gaan.... maar ik moet wel bekennen dat ik vooral na het ongeluk van manlief, een keer extra nadenk, voor ik me aan bepaalde paarden waag. Het is niet zozeer dat ik bang ben maar meer dat het besef er is, dat als er iets misgaat, je zo een paar maanden bezig bent met herstellen.
suleilitha schreef:Jawel, je weet dat je een noodlanding kan maken mits je niet snel genoeg bent en dat zie ik toch als ruiterfout
Onassa schreef:Ik ben ook een dikke 40 plusser en merk bij mezelf wel dat ik eerde opmerk wanneer ik moet stoppen.
Paar jaar geleden bleef ik mijn merrie rijden, ook al had ze tot 2 maal toe alle letters van de bakrand gebokt met mij erop.
Nu besef ik wat beter dat ik dat gewoonweg niet meer moet doen.
Fout dus van mij waar ik gelukkig van geleerd heb.
Achja...verstand komt met de jaren he
minder wordt en doordat er ondertussen verantwoordelijkheden bijgekomen zijn ( i am a familyman) Het is me wel mij eer te na om omwille daarvan ons eigen paard weg te brengen naar een zg. profesional die het wel ff zal opknappen. Dan heb ik nog altijd meer vertrouwen in mijn eigen ruitergevoel en handigheid. suleilitha schreef:Nee, zo ligt het niet Dirkje, al denk ik dat je dat wel graag zou willen horen. Ik heb zelf nooit nare ongelukken met een nare nasleep gehad en het is ook geen angst, het is meer het besef dat je door 1 fatale seconde maandenlang uit de running kunt geraken. Verder klinkt de volgende passage erg banketstaaf maar ik weet, en ik voel dat ik in de omgang met paarden veel meer kan dan 20 jaar terug. Kwestie van ervaring....
Kwa conditie en lenigheid moet ik er wat meer voor doen en eigenlijk vind ik dat helemaal niet erg...
Maar goed, cijfers kan ik je niet leveren. Ik ben gewoon zo'n particuliertje die dit erbij doet.