SandraCara schreef:Ik ben niet de enige die op mijn paard kan!
Maar dat het niet bestaat dat er niemand anders op een paard kan dan een bepaald persoon geloof ik echt, uit ervaring.
Een jaar terug stond ik nog met mijn paard op een handelsstal. Daar reed en beleerde ik ook vele paarden. Op een dag kwamen een paar nieuwe hengsten van het land, nog nooit in mensen handen geweest na de geboorte. Een van die hengsten was wat mager, dus die moest bijgevoert worden en had extra verzorging nodig. Ik nam die taak op me, want ik zag er wel wat in, ik dacht dit paard kan het gaan maken later. Het was een heel schuw paard dus ik moest heel geduldig zijn, na een week vertouwde die me en mocht ik em poetsen en alles. Toen kwam de dierenarts voor alle hengsten om die te castreren. Dat lukte ook bij deze omdat ik ze stal in ging en de verdoving toediende (heb een tijdje gewerkt bij de dierenarts, dus die wist dat dat wel goed zat). Na de castratie ben ik em gewoon weer verder gaan verzorgen. Toen ie op goed gewicht was, wouden ze hem gaan inrijden. Degene die dat meestal doet bij de lastige paarden zou dat gaan doen. Na 3 maanden was het nog neit gelukt (we deden het meestal met gemak ik 1 maand). Toen besloot de eigenaar dat ie dan maar verkocht moest worden. Maar ik vondt het zo zonde, want zag een goede toekomst in hem, dus vroeg of ik het anders mocht proberen. Na veel gelach, kreeg ik toestemming, een 15-jarig meisje zou het wel ff beter kunnen dan een topruiter die deurne gedaan had en al zeker honderden paarden had ingereden. Maar wat bleek, het lukte me ook nog, met zoveel vertrouwen dat ie in me had, in een week zat ik erop, met een maand kon ik als ik het zou willen al een L proef met em. De eigenaar dacht, nou, nu is ie klaar voor de verkoop. Maar dat liep nogal fout, zodra er ook maar iemand iemand anders dan mij opstapte, ging er een knopte ik hem om, hij knapte. Nu na al een jaar dat ik hem niet meer doe, om ervoor te gaan zorgen dat ie uiteindelijk andere gaat accepteren lukt het nog steeds niet. En ook al doe ik hem al een jaar niet meer, en zie ik hem amper meer, hij herkend mij nog steeds, me loop, me geur, zodra ik de stalgang in kom wordt ie gek, begint te hinniken, rondje te draaien, alles, alleen maar om mijn aandacht te krijgen. Echt doodzonde dat er neimand anders op kan, het is een toppaard! Maar toch een voorbeeld van een echt eenkennig paard.
Denk er nu trouwens over om hem misschien maar te kopen om hem uit al deze elende met alles maar proberen en niks doen te verlossen. Maar of dat nou zo slim is..
Oh, haha daarom loopt ie nu in de manegelessen..