Bokt.nl

jannico schreef:

Nee de Cession de machoire heeft niet direct te maken met de hogere houding. Wel is mijn ervaring dat paarden het bij het aanleren makkelijker oppakken met hoofd iets hoger. De Cession de machoire wordt uitgevoerd met zachte druk omhoog (in de mondhoeken, dus niet op de tong of de kaak zelf) Waarna het paard een kauwende reactie geeft. Deze reactie zorgt ervoor dat alle spanning uit de tong en de kaak los gelaten kunnen worden. De cession de machoire moet altijd gevraagd kunnen worden.

http://philippe-karl.com/news/28/3/0/pu ... e-bit-quot Hier staat nog wat meer achterliggende informatie.



Wat je ziet gebeuren is de descente de main:

Citaat:

is when the rider stops using his hands when the frame, the balance, and the contact are correct. The horse continues the exercise without the support or direction of the rider’s hands and remains soft and light. You should feel only the weight of the reins in your hands. By allowing the aids to rest, the rider verifies and rewards the correctness of the frame and balance.

Is een degelijke "laymans" uitleg. Excuses dat ik het niet allemaal in eigen bewoording uit typ, maar ik zit niet bijster ruim in mijn tijd. En het concept van de "release" past uitermate goed binnen wijze waarop paarden omgaan met prikkels.

Askja schreef:

.

Zoals het descente des mains (is dat overigens niet vergelijkbaar met het Duitse überstreichen?) wordt omschreven, daar kan ik me juist wel in vinden en ik pas het zelf ook regelmatig toe in de tölt, de paarden worden hier veel vrijer in hun bewegingen van, losser, lichter.

jasmijn78 schreef:

Met hoeveel gewicht rijden jullie dan eigenlijk? En dan bedoel ik in kilo's/cm2. Gewoon even uit jullie eigen praktijk en niet hoe het volgens een boek of een term zou moeten zijn. Ben ik wel benieuwd naar.

pien_2010 schreef:

Dank je Jannico voor je interessante uitleg. Cession de machoire gebruik ik ook en als paard mond opent maak ik me zacht en gaat ahnd dat kleine stukje weer naar beneden. Ik kende de term ervoorniet. Weet eerlijk gezegd ook niet de NL of Duitse term hiervoor maar ken de hulp goed.

Je schrijft: "Waarna het paard een kauwende reactie geeft. Deze reactie zorgt ervoor dat alle spanning uit de tong en de kaak los gelaten kunnen worden". Gisteravond met mijn instructrice aan de telefoon gesproken. We hadden het over de (keert) wending om de voorhand (dus niet keert wending om de achterhand!). Die oefening daarmee bereik je ook die zelfde ontspanning als die jij beschrijft.
Ken je die oefening?

josien_m_ schreef:

Dat is eigenlijk wel gek zoals je het uitlegt Pien. Ik heb daar een vraag bij:
Jij verandert iets in het contact met je paard en je paard zou dan niet mogen veranderen en door moeten gaan met dat wat hij deed. Terwijl je op andere momenten op zo'n kleine aanwijzing direct een reactie verwacht. Lijkt me verwarrend, wat toont dat dan aan eigenlijk als hij wel door galoppeerd?

[***] schreef:

Wát doe je precies tijdens een halve ophouding? Wanneer voer je die uit en waarom? Wat verwacht je van het paard tijdens een halve ophouding?

ART_UMA schreef:

[***] schreef:

Wát doe je precies tijdens een halve ophouding? Wanneer voer je die uit en waarom? Wat verwacht je van het paard tijdens een halve ophouding?

Lijkt me een mooie vraag voor Simpelman

Persoonlijk is een ophouding voor mij niet anders als elke andere hulp. Die gebruik je om iets te veranderen, en daarna ga je weer terug naar "niets doen". Attentie hulp of iets dergelijks doe ik niet aan. Ik wil zo stil mogelijk contact.

Edit: Halve ophouding is voor mij primair "beetje terug komen in tempo" en kan dus ook meer verzameling betekenen, maar dat is meer een combinatie van hulpen.

Citaat:

Dit is een interessante vraag die alles te maken heeft met het al dan niet achter de loodlijn gaan.

Simpelman schreef:

@ART_UMA

Het lijkt er op dat je een mix maakt tussen aspecten uit de methode van Ph Karl en de AvG leer.
Ik kan je zeggen dat deze twee elkaar niet zo erg liggen.

pien_2010 schreef:

Dit leer je m.i. níet door krachttrainingen te doen in een sportschool of op een flexbal, daar leren we vooral spierballen kweken.
Rijkunstig gevoel en een onafhankelijke zit leer je te ontwikkelen door te rijden, te rijden, te rijden. En regelmatig zonder beugels, ongeacht je niveau.

Simpelman schreef:

Zie het paardenlichaam even als een lineaal.
Aan de onderkant van de lineaal hangt een gewicht dat hem licht hol trekt.
Aan één uiteinde zit een stuwmotortje.
In het midden onder de lineaal een gespannen rubberen koord dat de holling door het gewicht opheft, het trekt de lineaal recht.
Een goed gaand Klassiek gereden paard maakt de rug heel licht bol. (2cm?)
Het recht zijn is al heel fragiel, het minste geringste dat er van boven bij komt maakt de lineaal hol, tussen de schouderbladen.
Boven de lineaal/paardenrug liggen rug spieren, deze spannen zich bij het minste geringste ongenoegen (permanent) aan, ze moeten zich permanent aanspannen wanneer een paard achter de loodlijn gezet wordt, anders kan hij niet in die onnatuurlijke houding komen.

Wanneer we nu bij die iets aangetrokken rugspieren ook nog de motor aanzetten wordt de rug definitief hol.
Wanneer we aan de andere kant een ophouding met de hand maken wordt de rug hol.

In de KD willen we dat het paard leert de rug recht naar bol te maken.
Dit is voornamelijk een kwestie van welke spieren er in de beweging ontspannen en welke aanspannen.
Dat bolle willen we omdat we geleerd hebben dat het paard zich zo "op kan richten", iets dat onmogelijk is met een holle rug.
Die "oprichting" maakt dat het paard gaat veren in al zijn gewrichten, dat het vederlicht te rijden wordt en dat het niet onnodig slijt in gewrichten en banden.
Het is de natuurlijke houding van een paard dat zijn kracht en goede konditie showt, een spelend paard.

Het leren oprichten is een uiterst subtiel samenspel van het aanspannen van de buikspieren, het omhoog brengen van hals en schoft en het naar voren "uitschuiven" van de hals.
Het is dus het omhoog brengen van de schoft, het uitschuiven van de hals, reiken naar het bit, échte aanleuning, dat het paard ertoe brengt de voorhand te verlichten.
Dit is nogmaals heel subtiel werk, waarbij het paard volkomen in vertrouwen moet zijn.

In de Moderne Dressuur laat men het paard zich niet mer oprichten, duurt lang, en daar worden heel ander vormen van africhting toegepast, ik noem het de AvG leer.
Deze is recht tegenovergesteld aan de uiterst respectueuse ethische en subtiele methode van Ph Karl, het andere uiteinde van de wereld.
Ze laten zich niet verenigen.

Kijk ook nog even naar de uiterst subtiele wijzen van rijden van Bert Rutte, KD op zijn mooist.knip