Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Tuurlijk is een getalenteerd paard fijn, maar een jury is geen keuringscommissie, die hoort een proef te beoordelen op de rijkunstige kwaliteiten van de ruiter en de africhting van het paard en de daaruit voortvloeiende wijze waarop oefeningen worden uitgevoerd. Niet het paard met de beste draf laten winnen terwijl het paard met de mindere draf veel correcter zijn oefeningen toont bijvoorbeeld. piepenfiets schreef:Sky_As schreef:en wie zegt er dat klassiekers hun paarden niet verslijten?
Bonfire draaft op zijn 30e nog zo vrolijk door de wei omdat hij versleten is, evenals salinero die op 18 jarige leeftijd op hoog niveau loopt.
Hetzelfde geldt voor de paarden van de "spaanse" rijscholen, die ook op hogere leeftijd op niveau lopen.
dus wat betreft de schade, klassiekers slijten geen paarden?
Eh.. Bonfire liet het niet toe LDR getrained te worden en heeft het grootste deel van zijn leven klassieke training genoten en
voor wbt de SRS,bolwerk van de klassieke rijkunst? Wat is je punt?
Een correct klassiek gereden paard heeft geen extra botwoekeringen of degeneratie en verstijving in de nek (lig nuchae).
Tevens is de hoeveelheid en intensiteit van pees-en rugblessures en kreupelheden vele malen minder,zoniet zo goed als afwezig.
en met deze training kwamen ook voor Bonfire de "successen" Mindfields schreef:Dat zeg ik nietTuurlijk is een getalenteerd paard fijn, maar een jury is geen keuringscommissie, die hoort een proef te beoordelen op de rijkunstige kwaliteiten van de ruiter en de africhting van het paard en de daaruit voortvloeiende wijze waarop oefeningen worden uitgevoerd. Niet het paard met de beste draf laten winnen terwijl het paard met de mindere draf veel correcter zijn oefeningen toont bijvoorbeeld.
hedwig111 schreef:
cherie78 schreef:Mindfields schreef:Dat zeg ik nietTuurlijk is een getalenteerd paard fijn, maar een jury is geen keuringscommissie, die hoort een proef te beoordelen op de rijkunstige kwaliteiten van de ruiter en de africhting van het paard en de daaruit voortvloeiende wijze waarop oefeningen worden uitgevoerd. Niet het paard met de beste draf laten winnen terwijl het paard met de mindere draf veel correcter zijn oefeningen toont bijvoorbeeld.
Als je redelijk op de hoogte bent van het werk van Steinbrecht, zou je weten dat een "getalenteerd" paard altijd veel makkelijker is.
Met makkelijker bedoel ik dat de training zo'n paard veel makkelijker afgaat dan een paard wat zijn bouw en daardoor zijn beweging tegen heeft.
Steinbrecht noemt in zijn werk niet voor niets dat een paard evenwichtig gebouwd zou moeten zijn.
En als het werk een paard lichter afgaat, vertaalt zich dat ook naar de oefeningen, die dan een stuk makkelijker en vloeiender afgaat.
En eigenlijk schrijf je het zelf ook al: "het paard met de BESTE draf"
Mindfields schreef:Tuurlijk is dat makkelijker, daarom is het ook knapper om met een minder getalenteerd paard een correcte proef te rijden. De draf zelf is slechts 1 cijfer op het protocol.
dus werkt meer door.
cherie78 schreef:Mindfields schreef:Mits het paard fijn gereden wordt en duidelijk fijn los door het lijf beweegt en duidelijk op de achterhand loopt etc etc etc. Niet alleen op de bordjes en geen fouten.
IK denk dat je nog echt weinig op wedstrijden hebt gekeken
Naast zelf veel gestart, ook heel veel op de grotere concoursen geweest, o.a. als groom etc. Mindfields schreef:Ik denk dat je dan mijn profiel iets beter moet doorspittenNaast zelf veel gestart, ook heel veel op de grotere concoursen geweest, o.a. als groom etc.
Hermelientje schreef:@Kadankovitch
Ik vat het als een compliment op dat ik een mathematische benadering heb in deze discussie.
Mijn logica ontdekt langzamerhand een patroon.
Als een "klassiek" opgeleid paard sleept met een achterbeen of niet ondertreedt of zich opkrult of niet tactzuiver is dan ligt dat niet aan het systeem maar slechts aan het niet goed uitvoeren ervan of komt het paard kwaliteit te kort.
Indien een "modern" opgeleid paard dezelfde onvolkomenheden vertoont dan ligt het uitsluitend aan het systeem want dat systeem deugt niet en kan geen goed resultaat opleveren. In die gevallen waar het toch een goed resultaat oplevert ligt het uitsluitend aan de uitzonderlijke kwaliteit van het paard.
Verder liggen bij het "klassieke" systeem wreedheden nooit aan het systeem maar aan het individu, terwijl bij het "moderne" systeem wreedheden aan het systeem liggen en niet aan het individu.
O ja en klassiek opgeleide paarden worden gewoon verkocht om een bepaalde reden, modern opgeleide paarden worden afgevoerd door de achterdeur (soms de Duitse achterdeur van 10 miljoen).
Verder is mij duidelijk geworden dat het internationale jurysysteem kennelijk een vreemde afwijking vertoont waarbij slecht rijden beloond wordt en goed rijden wordt afgestraft. Deze afwijking is op zijn zachts gezegd bijzonder in het voordeel van Nederland.
De "klassieke" beschrijving van de biomechanica van het paard is altijd correct, zelfs al stamt deze omschrijving uit een tijd toen men nog geen eens in staat was de galop van het paard waarheidsgetrouw af te beelden. Moderne inzichten in de biomechanica worden afgedaan met "onjuist" "klopt niet" of het favoriete "waar is de achterhand in dit verhaal".
Beste mensen aangezien ik het nu keurig op een rijtje heb gezet, haak ik af bij deze discussie. Als het allemaal zo simpel was dan zou er volgens mij geen probleem zijn. Mensen die misstanden willen bestrijden zullen wel eerst de misstand duidelijk moeten maken. De openingpost van dit topic is daartoe in mijn ogen totaal niet voor geschikt.
Het simpelste systeem en eentje waar ik me helemaal in kan vinden werd zo prachtig omschreven door de Britse ruiter Emile Faurie. Op de vraag wat de rode draad was bij zijn systeem van rijden en lesgeven zei hij gewoon:
"No bullying your horse that never leads to good results in the long run".
Met deze wijze woorden van Emile verlaat ik de discussie.