Chaos schreef:Jemig. Ik heb altijd geleerd: Zorg dat je paard met jou wil samen werken, dus maak het je paard gemakkelijk om iets goed te kunnen doen. Daar krijgt een paard ook zelfvertrouwen van. Als ik hier enkele berichten lees.... Als je een flegmatiek paard snel wil maken met hulpmiddelen waar blijft voor dat paard dan de plezier in het rijden? Want van plezier in het rijden krijg je looplust en activiteit. Je moet je paard motiveren, niet net zo lang slaan tot hij het doet..
Dat klopt, daar ben ik het mee eens...

Maar, ik schreef hierboven ook dat ik een zweepje en sporen gebruik(te) op mijn flegmatieke paard.. Maar wie zegt dat ik (en de andere hier) er net zo lang op geslagen hebben tot ze het goed deden? Niemand toch..
Ik rijd met sporen omdat ik een blessure heb en met mijn rechterbeen niet genoeg kracht kan zetten om voldoende been te geven zodat het in werkt. Daarom rijd ik met een knopspoortje want dan lukt het net wat beter..
De zweep werd gebruikt om haar net wat actiever te maken wanner ze niet reageerde op been.. Deze hulpmiddelen worden bij mij iig normaal gebruikt zoals een ander ze ook gebruikt.
Doe ik verder niks op het paard en moet ik het hem gemakkelijk maken kom ik geen pas naar voor.. Dat blijft ze stilstaan en doet ze helemaal niks.. Ze zit nu ook midden in haar puberteit en probeert nu nog een beetje extra uit.
Maar heb ik haar er even doorheen gereden en ze blijft dagelijks in beweging (met voldoende afwisseling tussen bakwerk/buitenrijden/grondwerk etc) heb ik er nu een heel fijn paard aan.
Ze is nu eigenlijk niet meer flegmatiek te noemen, behalve als ik er een ander opzet.. Dan vervalt ze weer in haar oude doen..
Maar ikzelf denk daar soms wel eens anders over en dan moet ze even er doorheen.. Ik mag eigenlijk niet eens meer klagen over haar slomigheid, want de laatste tijd gaan we echt met sprongen vooruit..
Die van mij loopt soms ook wel eens te kreunen en te steunen door de bak als ze iets harder moet draven ofzo... Ze heeft het ook zo zwaar...
this echt zo
lekker lopen.