Bokt.nl

nombrado schreef:

professor, dit had je al in eerdere pagina's gepost.

MyWishMax schreef:

En Proffessor, ik had nog geen antwoord op mijn vraag gehad. U zei dat ik een actievere houding aan moest nemen, niet alleen met handen, maar mijn hele houding. Kunt u dat uitleggen wat u daarmee bedoelt?

MyWishMax schreef:

MyWishMax schreef:

En Proffessor, ik had nog geen antwoord op mijn vraag gehad. U zei dat ik een actievere houding aan moest nemen, niet alleen met handen, maar mijn hele houding. Kunt u dat uitleggen wat u daarmee bedoelt?

nombrado schreef:

woods schreef:

Als meelezer ben ik even nieuwsgierig geworden.

Nombrado, ik snap wat je bedoelt en wilt bewerkstelligen met het terugkomen in tempo. Mijn probleem als ruiter-die-klok-hoort-luiden-maar-nog-niet-weet-waar-de-klepel-hangt, is dat mijn paard bij het terugkomen in tempo zijn achterhand niet onder blijft plaatsen. Neem ik hem terug (op mijn zit! niet met mijn handen), dan blijft hij fijn nageven maar begint hij direct met het hier eerder genoemde sloffen.

edit: wat door mij opgelost wordt door weer weg te rijden om zijn achterhand actiever te maken.

Hoe los ik dit nu op?

Bij het terugrijden in tempo, plaatst het paard het achterbeen onder zijn middelpunt, dus waarom "men"wil bepalen als ruiter waar het paard zijn achterbeen neerzet om zijn balans te behouden is niet aan ons.
Het sloffen zou ik even laten voor wat het is in dat lage tempo.(laat die lui aan de kant maar brullen )
als je in dat lage tempo heel bewust voelt wat er onder je gebeurd, kan je nl voelen, dat als het paard recht is vanuit zijn bekken(dus echt recht op de mm), hij pas vanuit zijn balans gaat bewegen en je krijgt dan meer afgemaakte passen , meer vering in de gang en meer ruimte in de passen.
Voordat je dit gaat voelen is het wel eens leuk om te leren zien, wat er aan de longe (gewoon aan halstertje) gebeurd bij dit lage tempo....eerst krijg je een soort vastgezet gedoe in de lendenen met een blik van hmpf (van het paard haha) uiteindelijk gaan ze zichzelf rechtwerken vanuit het bekken en je ziet meer swung en afdruk ontstaan. Laat het hoofd waar het is, aan die longe, dat is dan echt zijn balans stok. Zo maak je én je paard recht, maar ook leer je te zien wat er gebeurd. wel een heel laag tempo en niet té lang. Dan kan je het ook makkelijker onder het zadel voelen.

woods schreef:

Ik snap dit niet helemaal:
"Bij het terugrijden in tempo, plaatst het paard het achterbeen onder zijn middelpunt, dus waarom "men"wil bepalen als ruiter waar het paard zijn achterbeen neerzet om zijn balans te behouden is niet aan ons."

Het plaatsen van het achterbeen is volgens mij nu juist iets wat je als ruiter wil beïnvloeden. Uiteindelijk is je doel een ondertredend achterbeen omdat het paard zijn buikspieren aanspant en daardoor ook zijn rug "bol" maakt. Dit alles om de ruiter beter te kunnen dragen.

Of zie jij dit anders?

Rosa__ schreef:

Wat een leerzaam topic. De meeste dingen wist ik al. Daardoor krijg ik ook steeds meer een idee waarom aan de teugel lopen niet lukt bij ons. Ik heb zelf het idee dat het misgaat bij de buiging zelf. Zijn achterhand is actief, dat voel ik gewoon. Dat kun je toch voelen?? Hij is ook lekker ontspannen in zijn mond en kauwt op het bit. De nageeflijkheid lijkt mij goed. Maar ik krijg hem dus absoluut niet rond. Hij is wat grover/lomper gebouwd (fjord) en zijn hoofd is heel groot, terwijl hij ook nog eens een dikke hals heeft. Heeft hier iemand ervaring mee?

nombrado schreef:

woods schreef:

Ik snap dit niet helemaal:
"Bij het terugrijden in tempo, plaatst het paard het achterbeen onder zijn middelpunt, dus waarom "men"wil bepalen als ruiter waar het paard zijn achterbeen neerzet om zijn balans te behouden is niet aan ons."

Het plaatsen van het achterbeen is volgens mij nu juist iets wat je als ruiter wil beïnvloeden. Uiteindelijk is je doel een ondertredend achterbeen omdat het paard zijn buikspieren aanspant en daardoor ook zijn rug "bol" maakt. Dit alles om de ruiter beter te kunnen dragen.

Of zie jij dit anders?

jep...ik zie het anders...
een ondertredend achterbeen, kan ik niks mee.
wat er belangrijk is is rechtheid en ontspanning.
ik begrijp de verwarring wel, daar iedereen het hier altijd over heeft.
als je het lichaam van een paard functioneel wil gebruiken, zal het paard daarvoor zijn eigen balans moeten gebruiken die wij zo min mogelijk storen of beïnvloeden.
vb. Een paard wat in stap 3 hoeven overstapt, wordt gezien als een goede stap.
ik zie het als een paard die slap is in de achterhand en de stuwende functie nodig heeft om zijn balans te kunnen houden.
uiteindelijk willen we allemaal naar een verzameld paard toe, los in het lijf en mooi verend bewegend in zijn eigen natuurlijke houding (zo min mogelijk afgedwongen)
als er ontspanning is en het paard juist recht beweegt in zijn lichaam vanuit zijn hamstringgroep (achterhand) is de buikspier/rugspier vanzelf aan de orde
ga je die onafhankelijk trainen, krijg je alweer een scheefheid.
vergeet het skelet niet, waarin een paard zijn gangen voor elkaar moet krijgen
daarin is altijd 1 lijn terug te vinden, vanaf het hoofd, kruintje, tot aan zijn staart. Enige wat hij doet is bij meer verzameling zijn bekken iets kantelen en daarvoor heb je de hamstringgroep (achtehand) voor nodig.

Professor schreef:

MyWishMax schreef:

Dat weet ik. Maar het ging nu even over wat ik doe als ik niet op handen let

Zijn hoofdhouding is een groot punt om aan te werken, vooral omdat wij sinds 3 maanden weer aan het werk zijn na een jaar stil te hebben gestaan. Oprichting is heel moeilijk en dat komt alleen maar als hij het zelf aanbiedt. Imo is hij nog niet sterk genoeg om achter genoeg te zakken om voor genoeg omhoog te komen om aan het perfecte plaatje te voldoen.

Voor de loodlijn rijden heeft minder te maken met zakken van de achterhand.
Oprichting is altijd in verhouding van de oefeningen die men rijdt.
Denk dat u het beste eraan doet, dat u een aktiever zit aanleert, en daarbij hoort de handhouding.
Vele mensen weten werkelijk niet wat en waar hun handen zijn en doen.
Naar gevoel doen ze het goed, maar de werkelijkheid is geheel anders.
Zelfs bij het hals laten strekken moet de nek van de hals uit gezien het hoogstepunt zijn, en de neus voor de loodlijn zijn. (mistens een halve tot een handbreedte)

woods schreef:

Uit jouw methode begrijp ik dat je je voornamelijk focussed op het rechtrichten en dat door het rechtrichten het paard zijn lichaam beter gaat gebruiken. Maar je mag je niet focussen op de halshouding (die volgt uit het sterker worden van de achterhand), en ook niet op de activiteit van de achterhand of mate van onderbrengen van het achterbeen.
Ik snap niet zo goed hoe je dan de spieren kunt trainen. Je mag immers niks vragen?

woods schreef:

Ik begrijp niet zo goed waar het aanknopingspunt zit bij jouw methode.
Bij de "reguliere dressuur" (even alles over de kam scheren ) activeer je de achterhand en vang je de activiteit in de hand iets op. Door de drang naar voren plaatst het paard zijn achterbeen naar voren zonder te versnellen. Je leert het paard dus om zijn achterbeen actiever te houden (onderbrengen, maar ook meer buigen in de gewrichten).
Met als nadeel dat je snel vervalt in het drang-naar-voren staat gelijk aan kilo's-in-de-hand omdat het paard teveel wordt opgevangen.

Citaat:

Voor de loodlijn rijden heeft minder te maken met zakken van de achterhand.
Oprichting is altijd in verhouding van de oefeningen die men rijdt.

Citaat:

Denk dat u het beste eraan doet, dat u een aktiever zit aanleert, en daarbij hoort de handhouding.

Vele mensen weten werkelijk niet wat en waar hun handen zijn en doen.
Naar gevoel doen ze het goed, maar de werkelijkheid is geheel anders.
Zelfs bij het hals laten strekken moet de nek van de hals uit gezien het hoogstepunt zijn, en de neus voor de loodlijn zijn. (mistens een halve tot een handbreedte)

modie schreef:

Weer heb je het over het "nageven", Prof en dit keer in stilstand.

Waarom heeft een paard zich "vastgezet" dan?
Waren toch de teugelhulpen niet subtiel genoeg?

Professor schreef:

modie schreef:

Weer heb je het over het "nageven", Prof en dit keer in stilstand.

Waarom heeft een paard zich "vastgezet" dan?
Waren toch de teugelhulpen niet subtiel genoeg?

Denk dat u veel dingen zo leest hoe u het past.
Het aanleren van het nageven word in stand geleerd.
En uitleggen aan u, die zoveel boeken gelezen heeft jammer genoeg niet bestudeerd.
Moet u toch wel weten waarom men nageeft als ruiter?
Aanleuning daar is men zijn hele paardenleven mee bezig.
Lichtheid is niet zonder aanleuning, en het vasthouden van de kaak is heel iets normaals, dat heeft met de gymnastiesering te maken, en wanneer een paard echt werken moet, en niet sloffen door onder het tempo te rijden (richte dein Pferd gerade und reite es vorwärts zeker helemaal vergeten wat Steinbrecht daarmee bedoelde) krijgt men momenten van vasthouden van de kaak, daarom halve ophoudingen die u ook niet begrijpt omdat u dat trekken noemt.
En daarom is het heel moeilijk u iets aan uw verstand te brengen omdat de wil er niet is.
U wisseld u meening maar al te graag, rent nu achter nombrado, dan weer achter die en dan weer achter die. Dat is boompje verwisselen, maar word uw rijden ook niet beter van.
Het antwoord kunt u in al uw boeken vinden, ook de moderne boeken.

setteke schreef:

Zal wel een groentje zijn, maar snap er niets van, dat een paard zich nooit "vastzet" of "verweert" tegen de hulpen. Ik zou doodverveeld zijn, als ik opstap en mijn partner (paard) voert zonder strubbelingen alles uit wat ik vraag. Boring. Zou gauw mijn interesse kwijt zijn en een andere hobby gaan zoeken

vestasiana schreef:

Nageven is een eeuwenoude term.
Een paard zal met lange teugels terwijl hij stilstaat en jij niets doet gewoon met de neus in de wind om zich heen kijken.
Een paard in dressuur moet wel gereden worden wilt hij een dressuurhouding of dressuurbeweging aannemen.
Het hoeft helemaal niet veel te zijn, net dat kneepje in de teugels en weer de hand ontspannen, met zit en been erbij, en dat is alles bij een paard wat goed aan de hulpen is.

Eigenlijk doen de anders verkondigers van dressuurrijden gewoon wat eigenlijk doorsnee gangbaar is bij dressuurrijden hetzelfde, ze rijden met hoofdstel en bit, mogelijk stang en verder zit, been en weinig hand, dat is wat men bij dressuur ook wilt zien.
Het enige verschil is dat de zgn "anders rij dames" op pré's en welsh cobs rijden, die temperamentvol en met zelfhouding zijn, vandaar dat ze hun rijstijl die zij ten uitvoer brengen op hun manier aanprijzen.
Maar niet elk paard is supertemperamentvol, kort, krachtig, wendbaar, dragende achterhand, en met veel zelfhouding.
Bij veel paarden moet de dressuurhouding en beweging er met training komen.