nadineboko schreef:Ik heb niet alle 127 pagina's van dit topic gelezen, maar toch wel een heel aantal. Ikzelf ben ook een amazone, die vanwege haar gezondheid, kampt met overgewicht.
Al jaren (sinds mijn jeugd) staat mijn leven in het teken van gewichtsbeheersing, wat heel erg moeilijk is met mijn medicijnen. Helemaal geen vrijbrief en ik blijf heel erg mijn best doen om in elk geval niet meer te groeien.
Paardrijden is echter wel de hobby waar ik mij goed bij voel en de sport die ervoor zorgt dat ik minimaal 5 keer per week in het zadel zit en heel hard train om mijn doelen te behalen.
Soms, als ik mij heel ongelukkig voel, wil ik weleens denken aan stoppen. Dat doe ik gelukkig niet en ik wordt gelukkig ook ondersteund door mijn vrienden, kennissen en instructeur om door te gaan en te blijven knokken, maar dat is best lastig.
Op dit moment rijd ik met mijn paard M1 dressuur en ik vind het niet altijd leuk. Ik ben erg onzeker over mijn postuur en het eerste dat ik altijd tegen mij groom zeg die mee gaat "Ik hoop niet het enige dikkerdje te zijn vandaag en ben altijd blij als er nog een dikke ruiter op zijn paard zit.". Het moment dat ik mijn rijjasje (op maat laten maken, want ik wilde ook een mooi en net zittend jasje) aan heb gedaan en op mijn paard zit ben ik eerst altijd even diep ongelukkig, maar als ik dan ga rijden is dat gelukkig weer weg.
De mensen in mijn omgeving zeggen dat ik me niet moet aanstellen en lekker moet gaan rijden, zoals ik dat thuis ook bijna DAGELIJKS doe. Mijn paard heeft er geen last van en is zelf gelukkig ook groot en niet tenger (dat weet ik omdat hij regelmatig wordt nagekeken door een fysio, kraker of osteo en ik mijn zadel 1 à 2 keer per jaar na laat kijken en altijd met een krukje op stap. Daaruit komt nooit naar voren dat hij er last van heeft en is zelfs er lenig en flexibel, sinds ik hem in mijn bezit heb).
Ik vind dat je mensen met een maatje meer in hun waarde moet laten, want die zitten niet per definitie hun paard in de weg en neem van mij aan dat al die mensen zich toch al veel ongemakkelijker voelen vanwege hun postuur. Daar ligt ook mijn uitdaging, want ooit wordt ik nog Z-dressuur met mijn topper. Dat kan nog een aantal jaren duren, maar we komen er wel in de toekomst.
Laat mensen zich wat meer richten op het niet eerlijk behandelen van paarden op het wedstrijdterrein!
Wat zeggen jullie van al die mensen die echt alleen maar in monden zitten te scheuren of zitten te hakken op hun paard als ze erop zitten of als ze ernaast staan? Ik denk dat die paarden daar veel meer last van hebben dan van een amazone die netjes en coorect op haar paard zit en deze ook zo rijdt.
DEnk voordat je oordeel over iemand of een groep velt altijd eerst goed na hoe jij zelf bent en zelf met bepaalde omstandigheden omgaat. Als je daarin zelf perfect bent kan je gaan oordelen over een ander.
Mooi geschreven!
Ik ben het helemaal met je eens!
Je rot voelen is zeker niet prettig, ik herken het wel dat je zegt dat je hoopt dat er nog iemand is die dik/flink is. ( dan val je zelf niet zo op)
Ik vind het top dat je al zover bent gekomen, ik weet niet hoeveel overgewicht je hebt, maar stel je voor dat je niet meer zou rijden, dan beweeg je dus helemaal niet meer, dan groei je gewoon dicht zoals ik.
Ik hoor heel vaak in mijn omgeving dat rijden geen sport is, nou ze moeten zelf maar eens meelopen, eerst poetsen, mesten, zadelen, dan rijden en weer af verzorgen...is dat geen sport?
Voor mij is dit helaas net te zwaar, dus ben ik gestopt met rijden ( wat ik echt heel jammer vind)
Plezier is mijn stopwoord geworden!
Zolang je met een big smile erop zit en je rijd netjes wat is dan het probleem?
Joh, ik wil het niet eens zien bij de wedstrijden dat getrap met sporen en zo bah!
Maar ieder zijn ding dan, de top ruiters die zo ruw zijn hebben ook vanalles te mekkeren over gewicht...