MCE schreef:das fingerspitzengefühl daar komt het op aan en als je als ruiter dat gevoel mist is alles heel lastig
om vanuit het paard te blijven denken en doen
want uiteindelijk is het paard de atleet en ik als trainer/coach/instructie/ruiter moet het helpen ontwikkelen en dat is per paard verschillen, daarom moet je als trainer/coach/instructeur/ruiter
een heel groot pakhuis hebben met heel veel kennis en kunde om elk paard de juist hulp te kunnen bieden, maar ook dat kan per paard per dag verschillend zijn en dus moet je als trainer/coach/instrcutie/ruite ook hel snel je rijplan kunnen veranderen, want niet wat ik wil maar wat het paard kan moet leidend zijn, denk ik
tenzij je alsmaar in een houding rijdt dan stompt het wel af en doet het braaf zijn/haar rondjes, zijn ook genoeg mensen tevreden mee
Hmmm ik hang niet zo aan ruitergevoel.
Dat gevoel heeft alleen maar nut als je ook weet wat je moet voelen. Ik heb mensen "op gevoel" echt achterlijke dingen zien doen, en dan snapten ze niet waarom het niet werkte
Goede instructie, training, goede techniek, dat is waar goed rijden vandaan komt. En als dat allemaal in orde is, weet je wat je moet voelen. Rijden is iets wat me altijd heel makkelijk af is gegaan, doe het voor, leg het uit en ik kan het. Ik kan ook leren door gewoon te kijken wat je doet en ik doe je zo na.
Maar ik heb ook gewoon begrip nodig van hoe het werkt, waarom het werkt, hoe zo'n lijf in elkaar zit, waarom we doen wat we doen. En een beetje kritisch denken ook. Als iets onzinnig voelt, kan het de moeite lonen om uit te vinden of het ook echt onzin is en zo ja waarom.
Tegelijk heb ik vroeger dingen onzin gevonden omdat ik ze gewoon niet begreep, en vind ik dat nu niet meer.
Elisa2 schreef:Been geven zorgt voor aanspanning en een hoofd wat hoger komt, zo moeilijk is het allemaal niet.
been geven zorgt voor aanspanning: hoeft niet, kan wel.
Been geven zorgt voor een hoofd dat hoger komt: nee, dan is je aanleuning gewoon niet in orde, en de aanspanning niet. Als je onderlijn aangespannen/bovenlijn ontspannen hebt, komt dat hoofd niet omhoog.
Het is het been wat slecht getimed is waardoor het hoofd omhoog komt want de verbinding wordt verbroken, als de timing goed is, blijft het hoofd laag, want been past perfect in de beweging.
Elisa2 schreef:Met ja hand doe je gewoon zo min mogelijk. Meegaan in de beweging, een keer opvangen, hand openen, zorgen dat het paard niets heeft om op vast te houden zodat het op eigen benen blijft lopen. Denk voor veel mensen moeilijk te begrijpen die dit gevoel niet kennen.
Met mijn hand bepaal ik ook waar ik dat hoofd eigenlijk wil hebben, bepaal ik stelling.
Dus ik doe iets meer dan alleen dit...... als ik een paard soms wat dieper wil hebben, laat ik de buitenhand even staan of pak iets meer druk, of til de binnenhand een fractie op.
Ik rijd altijd met een open hand, en voordeel is dat ik ook mijn vingers dicht kan knijpen, hand heel iets kantelen, is allemaal millimeterwerk en je ziet het niet eens als je staat te kijken, en Elisa weet hoe een open verbinding ik heb.
Maar mijn handen zijn wel gewoon onderdeel van de instrumenten die ik heb, en ik gebruik ze ook zo.