Bokt.nl

Mindfields schreef:

Een goede ruiter kan met een slofteugel rijden. Echter heeft die hem niet nodig. Een instructeur die je vertelt dat je een slofteugel om moet doen, heeft niet voldoende kennis om je uit te leggen hoe je een paard correct nageeflijk rijdt. Simple as that.

Mindfields schreef:

Een goede ruiter kan met een slofteugel rijden. Echter heeft die hem niet nodig. Een instructeur die je vertelt dat je een slofteugel om moet doen, heeft niet voldoende kennis om je uit te leggen hoe je een paard correct nageeflijk rijdt. Simple as that.

Uquido84 schreef:

Deze discussie blijft altijd bestaan want wanneer mag je een slofteugel gebruiken en hoe gebruik je hem het best? Ik rij liever met een slof dan dat ik mijn spierballen moet gebruiken om ze los te krijgen door zigzaggende bewegingen met mn handen te maken of dat de paardentong helemaal blauw wordt door de aanhoudenende kracht op het bit, zoals deze meneer zo mooi kan demonstreren....

Door die slof dan bijvoorbeeld even 1 a 2 minuten aan te halen is het voor het paard ook duidelijk waar hij zn hoofd moet houden. Niemand houdt het vol om 2 minuten "vast te houden"...
Het heet daarom ook een hulpteugel. Of haal ik met dit berichtje half bokt op mn nek omdat dit "zielug voor me paardje is"?!

clhufl schreef:

Uquido84 schreef:

Deze discussie blijft altijd bestaan want wanneer mag je een slofteugel gebruiken en hoe gebruik je hem het best? Ik rij liever met een slof dan dat ik mijn spierballen moet gebruiken om ze los te krijgen door zigzaggende bewegingen met mn handen te maken of dat de paardentong helemaal blauw wordt door de aanhoudenende kracht op het bit, zoals deze meneer zo mooi kan demonstreren....

Door die slof dan bijvoorbeeld even 1 a 2 minuten aan te halen is het voor het paard ook duidelijk waar hij zn hoofd moet houden. Niemand houdt het vol om 2 minuten "vast te houden"...
Het heet daarom ook een hulpteugel. Of haal ik met dit berichtje half bokt op mn nek omdat dit "zielug voor me paardje is"?!

Om een paard nagevelijk te krijgen hoor je niet je spierballen te gebruiken en ook niet met slof.

Uquido84 schreef:

Ben het deels met Mindfields eens...
In Harskamp en Erp wonen tocht wel goede ruiters met een redelijke staat van dienst. Die ook regelmatig een slofje omhangen. Dit doen ze met een doel.
Hebben deze mensen niet de kennis om het gebruik van een slof uit te leggen? Over correct nageeflijk rijden bestaan ook weer legio definities overigens...

volbloedfan schreef:

Dat geld met alles zo!
En 9 van de 10 mensen die hier in dit topic reageren, reageren ook zo belachelijk in aqndere topics,
Je bent te groot, te zwaar, je beruikt een slof of sporen een pelhalm je hebt geen ca, je beugels zijn te kort of te lang het paard is te dik of te dun.
Het is nooit goed!!
En mensen in dit topic ik scheer niet iedereen over 1 kam maar kom op! de meesten hier doen precies het zelfde!

Uquido84 schreef:

Nageeflijkheid? Dit betekent toch dat het paard loslaat in de kaken. Je voelt dat hij met het bit in de mond speelt. Het bit rammelt een beetje. Op dat moment dat het paard nageeft, komen de hulpen door. Dan kun je met hem praten. Als hij zijn kaken op elkaar houdt, dan komen je hulpen niet door.

Of:

Nageeflijkheid komt voort uit het gelijk onderbrengen van de achterbenen. Zij moeten zijn als de slinger van een klok. Evenver naar voren en evenver naar achteren. Als gevolg daarvan zal het paard de buikspieren sluiten.( Dit zit in zijn biomechanica opgesloten) Buikspieren en rugspieren zijn antagonisten. Als de buikspier zich sluit zal de rugspier ontspannen. Een paard draagt zijn hoofd en hals met zijn rugspieren. Als het paard de rugspieren ontspant zal hij hoofd en hals naar beneden willen brengen. Wanneer het paard nu op zijn lijn kan blijven lopen spreken we over "verticaal evenwicht. De ruiter zit zonder moeite in het midden op de rug en kan voelen dat het paard door zijn lijf heen beweegt. Het geschenk van de nageeflijkheid wordt hier verkregen. Het paard legt zijn hals en hoofd in onze handen. Alleen daarom ontstaat de elastische verbinding met de paardenmond.

Door een slofteugel dwing je het paard dus feitelijk in de houding, maar laten we eerlijk zijn: dresuur is een dwangsport! Alle oefeningen die in de ring gereden worden, zijn gebasseerd op dwang. Iets geforceerd zo ongeforceerd mogelijk laten lijken. Dat is dressuur anno 2011.

M_D_H schreef:

Uquido84 schreef:

Nageeflijkheid? Dit betekent toch dat het paard loslaat in de kaken. Je voelt dat hij met het bit in de mond speelt. Het bit rammelt een beetje. Op dat moment dat het paard nageeft, komen de hulpen door. Dan kun je met hem praten. Als hij zijn kaken op elkaar houdt, dan komen je hulpen niet door.

Of:

Nageeflijkheid komt voort uit het gelijk onderbrengen van de achterbenen. Zij moeten zijn als de slinger van een klok. Evenver naar voren en evenver naar achteren. Als gevolg daarvan zal het paard de buikspieren sluiten.( Dit zit in zijn biomechanica opgesloten) Buikspieren en rugspieren zijn antagonisten. Als de buikspier zich sluit zal de rugspier ontspannen. Een paard draagt zijn hoofd en hals met zijn rugspieren. Als het paard de rugspieren ontspant zal hij hoofd en hals naar beneden willen brengen. Wanneer het paard nu op zijn lijn kan blijven lopen spreken we over "verticaal evenwicht. De ruiter zit zonder moeite in het midden op de rug en kan voelen dat het paard door zijn lijf heen beweegt. Het geschenk van de nageeflijkheid wordt hier verkregen. Het paard legt zijn hals en hoofd in onze handen. Alleen daarom ontstaat de elastische verbinding met de paardenmond.

Door een slofteugel dwing je het paard dus feitelijk in de houding, maar laten we eerlijk zijn: dresuur is een dwangsport! Alle oefeningen die in de ring gereden worden, zijn gebasseerd op dwang. Iets geforceerd zo ongeforceerd mogelijk laten lijken. Dat is dressuur anno 2011.

dit is zo'n onzin, sorry hoor maar hier kan ik me wel zo kwaad om maken!!!
laten we even wel wezen, maar als je het zo gaat bekijken is alles dwang, de meeste paarden zullen in de natuur nooit over een hindernis van 1,60 heen springen (goh gek he want die zijn er ook niet in de natuur) de meeste paarden zullen nooit uit zich zelf over een picknickbank springen, of knielen, of flemen op commando, in een stal staan, of uberhaubt een mens op zich laten rijden...
daar dwingen wij ze toe!!
dus als je zo gaat praten dan is alles in de paardenwereld dwang!!

Uquido84 schreef:

Mindfields schreef:

Een goede ruiter kan met een slofteugel rijden. Echter heeft die hem niet nodig. Een instructeur die je vertelt dat je een slofteugel om moet doen, heeft niet voldoende kennis om je uit te leggen hoe je een paard correct nageeflijk rijdt. Simple as that.

Ben het deels met Mindfields eens...
In Harskamp en Erp wonen tocht wel goede ruiters met een redelijke staat van dienst. Die ook regelmatig een slofje omhangen. Dit doen ze met een doel.
Hebben deze mensen niet de kennis om het gebruik van een slof uit te leggen? Over correct nageeflijk rijden bestaan ook weer legio definities overigens...

Bizzybijtje schreef:

Het maximale waar je een slofteugel voor zou moeten gebruiken is een begrenzende werking, om te voorkomen dat je paard als een giraf door de bak gaat en zijn rug wegdrukt. D.w.z. dat de slof eigenlijk constant in een boogje hangt, behalve wanneer het paard zijn rug weg gaat drukken en met zijn hoofd omhoog komt. Als je het verder nog ergens anders voor gebruikt, moet je je even achter je oren krabben.

Bizzybijtje schreef:

Het maximale waar je een slofteugel voor zou moeten gebruiken is een begrenzende werking, om te voorkomen dat je paard als een giraf door de bak gaat en zijn rug wegdrukt. D.w.z. dat de slof eigenlijk constant in een boogje hangt, behalve wanneer het paard zijn rug weg gaat drukken en met zijn hoofd omhoog komt. Als je het verder nog ergens anders voor gebruikt, moet je je even achter je oren krabben.

Agossie schreef:

Bizzybijtje schreef:

Het maximale waar je een slofteugel voor zou moeten gebruiken is een begrenzende werking, om te voorkomen dat je paard als een giraf door de bak gaat en zijn rug wegdrukt. D.w.z. dat de slof eigenlijk constant in een boogje hangt, behalve wanneer het paard zijn rug weg gaat drukken en met zijn hoofd omhoog komt. Als je het verder nog ergens anders voor gebruikt, moet je je even achter je oren krabben.

Dan mag de ruiter van gisteren zich heeeeeeeel stevig achter de oren krabben! En omdat 99% van de slof gebruikers de slof niet op bovengenoemde manier gebruikt (waar ik dus niet tegen ben, je dwingt je paard niet "in de krul") ben ik tegen de slof. Wat ik gisteren zag... de teugel hing in een boogje. Lijkt me verkeerd...

Bizzybijtje schreef:

Het maximale waar je een slofteugel voor zou moeten gebruiken is een begrenzende werking, om te voorkomen dat je paard als een giraf door de bak gaat en zijn rug wegdrukt. D.w.z. dat de slof eigenlijk constant in een boogje hangt, behalve wanneer het paard zijn rug weg gaat drukken en met zijn hoofd omhoog komt. Als je het verder nog ergens anders voor gebruikt, moet je je even achter je oren krabben.

Uquido84 schreef:

Ik heb nog geen enkel paard uit blijdschap, mooi gezette pirouettes zien draaien in de wei. Ik heb nog nooit een paard changementen om de pas zien maken in de wei.
Ofeningen die gevraagd worden in de dressuur doen die paarden echt niet omdat ze het graag willen of zo graag doen voor iemand die op hun rug zit te knijpen...
Dus ja, als het gebruik van hulpteugels en welzijn in het algemeen nader onder de loep neemt kun je beter je megamooie en extra van de grond dravende paard zonder deken in de wei pleuren en stoppen met rijden.

Mindfields schreef:

Uquido84 schreef:

Ik heb nog geen enkel paard uit blijdschap, mooi gezette pirouettes zien draaien in de wei. Ik heb nog nooit een paard changementen om de pas zien maken in de wei.
Ofeningen die gevraagd worden in de dressuur doen die paarden echt niet omdat ze het graag willen of zo graag doen voor iemand die op hun rug zit te knijpen...
Dus ja, als het gebruik van hulpteugels en welzijn in het algemeen nader onder de loep neemt kun je beter je megamooie en extra van de grond dravende paard zonder deken in de wei pleuren en stoppen met rijden.

Ik wel hoor, dat doen ze heel regelmatig, elke oefening die wij van ze vragen doen ze uit zichzelf ook, zomaar in de wei. Piaffe zelfs.