Ben zeker met je eens dat je het zittend op je paard beter kunt voelen. Maarreh, als je er naast loopt, kun je het weer beter ZIEN

Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
HannahFrouk schreef:Woodstock erg fijn dat je lesgeefmens een beetje aan het bijdraaien is. Toch leuk!
HannahFrouk schreef:Hm, ik snap het nog steeds niet. Nog even over die stelling/buiging etc. Enerzijds lees ik, dat het hele lichaam moet buigen en dat dat de bedoeling is (tuurlijk, snap ik). Anderzijds lees ik dat je alleen het stukje net achter de oren buigt.
Ik voel me nu wel heel blont worden hoor.
HannahFrouk schreef:Ben zeker met je eens dat je het zittend op je paard beter kunt voelen. Maarreh, als je er naast loopt, kun je het weer beter ZIEN. En dat kan soms een voordeel zijn.
Askja schreef:Maar ik rijd ook veel buiten, en dus rechtuit. Dan valt het extra op als een paard scheef is, dus ongelijke druk neemt op beide teugels. Waar ik een hekel aan heb, is dat steeds zitten peuteren aan de stugge kant. Toch doe je dat onbewust al vrij snel in je streven naar gelijke druk, merk ik (ook bij andere ruiters zie ik het). Ik heb net wat websites van AdB gerelateerde trainers bekeken, en het valt me op dat daar ook vooral wordt gewerkt aan het 'oprekken' van de stijve kant dmv contrastelling. Ik heb voor mijzelf het idee dat dit vaak averechts werkt, omdat het paard steeds tegen die druk ingaat. Ook als de druk niet constant is, maar de vorm heeft van korte ophoudinkjes.
Askja schreef:Wat ik nu probeer te doen, is het paard uit te nodigen het zelf op te lossen. In stap lukt het meestal wel om ze gelijk op twee teugels te krijgen door zelf gewoon recht te zitten en gelijke druk te nemen. Eventueel vraag ik naar beide kanten wat stelling en laat ze vervolgens vwnw strekken.
Askja schreef:Als ik in draf of tolt rechtuit rijd, komt de scheefheid vaak meer naar boven. Dan neem ik consequent druk (contact, aanleuning) op de zachte kant en op de stijve kant hou ik het contact zo licht mogelijk. Zo heeft het paard niets om op te leunen, zeg maar. Ik drijf hem vervolgens met lichte kuithulpen naar mijn hand. Veel paarden lopen dan aanvankelijk zo scheef als een banaan doordat ze helemaal inbuigen of zelfs hun hals omklappen op de zachte kant. Ik hou dan toch consequent die zachte kant erbij en de stijve kant 'luchtig', en blijf met mijn kuiten goed de motor achtiveren. Al snel zoekt het paard dan zelf een meer gelijke druk op, eventueel ondersteun ik dat dan door heel even iets door te vragen op de stijve kant, maar wel zo min mogelijk. Dit lijkt heel goed te werken, al heb ik dan heus nog geen constante gelijke druk - rechtrichten is natuurlijk een proces van lange adem!
Askja schreef:Zijn er onder jullie ook mensen die deze 'methode' (als je het zo mag noemen) gebruiken?
RianneH schreef:Iemand die weet hoe dit spiertechnisch kan? Vraag ik haar in het buigen te kort in de spieren en zou ik dus meer vanuit laag en rond niet buiging moeten vragen? En hoe voorkom ik dan dat ze op die voorhand gaat duiken?
Woodstock schreef:De oefening die je nu gedaan hebt, komt eigenlijk op hetzelfde neer als grazen. Vandaar dat ze ook op de voorhand gaat. Het hoofd kunnen laten zakken is dus niet per defenitie een goede oefening. Je moet haar nageeflijk houden op ieder niveau, dus op ieder moment laten buigen waarop zij af gaat kauwen op het bit. Dan is het wel een goede oefening