Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-12-12 00:28

Re: Waar is het gebleven?

Geplaatst: 04-12-12 00:28

Hermelientje, wat een mooie uitgebreide post. Ik moest het verhaal over verruimen en versnellen wel een paar keer lezen, maar ik heb 'm

.

**Geplaatst**: 04-12-12 00:54

Geplaatst: 04-12-12 00:54

Dank voor het compliment. En fijn dat 1 persoon het al vast snapt. En als je dat snapt dan is het ook logisch dat een groot goed getraind paard dat heel goed kan verruimen van achteruit (dus zijn passen enorm kan verlengen met kracht van de achterbenen) ook een vrij hoge snelheid heeft in de uitgestrekte gangen. Dat maakt de overgang terug vaak lastiger dan bij een kleiner paard, want paard en ruiter moeten terug van een hele hoge snelheid naar een lage snelheid. Tenminste zo neem ik het waar want met het zelf rijden van grote paarden heb ik helemaal geen enkele ervaring.
En ik bedenk net dat ik ook simpelweg had kunnen zeggen dat bij het toppunt van verzameling in de draf - de piaffe - de voorwaartse snelheid het liefst nul kilometer per uur is. :)*

Laatst bijgewerkt door Hermelientje op 04-12-12 01:00, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-12-12 00:57

Geplaatst: 04-12-12 00:57

Hoe meer draagkracht zo'n paard ontwikkeld heeft in de loop van de jaren, hoe minder moeilijk de overgang terug is. Het hangt dus een beetje van de ontwikkeling van het paard af of hij die overgang terug moeilijk vind of niet, als hij goed op het achterbeen is gebleven tijdens het strekken is de overgang terug ook niet moeilijk en kun je hem desnoods ineens terug naar passage rijden zoals in de Grand Prix gevraagd wordt.

Idd een mooi stuk Hermelientje, maar dat ben ik van jou gewend

Mensen die wegblijven omdat ze het gevoel hebben niet gehoord te worden, moeten zich afvragen of ze de boodschap wel juist overbrengen. Zo ook hier, iemand wil duidelijk iets overbrengen maar geeft onduidelijke argumenten en als je daar dan over in discussie gaat, wordt er weer iets anders bijgehaald maar komt ze nooit tot een ander inzicht of een betere uitleg, duidelijk voorbeeld is de rechte rug die toch verend zou zijn.

**Geplaatst**: 04-12-12 01:11

Geplaatst: 04-12-12 01:11

Ja daar heb je helemaal gelijk in Horseyfries over de draagkracht. Maar dan ben je ook al heel ver met het paard vertellen waar hij zijn benen moet neerzetten als je doe overgang kunt maken.

Laatst bijgewerkt door Hermelientje op 04-12-12 01:45, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-12-12 01:43

Geplaatst: 04-12-12 01:43

Ik denk ook dat er hier en daar wat miscommunicatie is. Verder geldt voor mij hetzelfde als wat pien_2010 schrijft.

Ik train lekker verder in 'de achtertuin' en voor mij zeggen de paarden zelf genoeg over of ik op de juiste weg bezig ben. Daar heb ik geen jury voor nodig om daar over te oordelen. Wel een goede instructrice die mij verder op weg helpt!

Overigens is het paard toch de echte leermeester? Luisteren we daar wel goed genoeg naar? Ik krijg wel eens het idee dat mensen te weinig naar het paard kijken en voelen hoe ze reageren en daardoor de dieren afstompen zodat ze toch uitvoeren wat de ruiter wil, correct of niet, het moet (en daar kan ik nog aan toevoegen; het moet, want er moeten wedstrijden gereden worden). Of maak ik het nu te bont :oo

Hier wil ik niet mee zeggen dat ruiters die wedstrijden rijden per definitie niet voelen waar het paard aan toe is qua training. Maar ik denk wel dat er vaak een juiste basis ontbreekt bij ruiters die de ring in gaan (en recreatieve ruiters zijn daarin ook niet uit te vlakken). Het paard moet en zal terwijl de onbalans er vanaf straalt, meest voorkomende reactie van het paard is dan hoofd omhoog wat weer door ruiterhanden tegen wordt gehouden en voila daar is de aanLEUNING. Uiteindelijk stranden ze ergens in klasse M want het paard is niet genoeg op de achterhand.. en wat gebeurt er dan? Paard weg want heeft niet genoeg capaciteit (of het ontbreekt de ruiter aan kunde denk ik dan..) of alles wordt nog eens extra bij elkaar getrokken en op de een of andere manier worden er toch punten gescoord voor de volgende klasse (waarbij je de beoordeling van de jury in twijfel KAN trekken).

Ik leg nu heel cru uit hoe ik het zie en waarvan ik denk dat dit de tendens is, als dat zo is dan zitten we denk ik op de verkeerde weg. Ik hoop dat iemand het kan nuanceren. En hopelijk voelt niemand zich beledigd of aangesproken, in dat geval maak ik alvast excuses..

**Geplaatst**: 04-12-12 07:14

Geplaatst: 04-12-12 07:14

@Hermelientje. Ik ben het helemaal eens met jouw beschrijving van veruiming en versnelling. Het is volkomen logisch dat als je met het zelfde beentempo meer bodem neemt, dat de absolute snelheid omhoog gaat.
Punt waar ik het oneens ben met nombrado, is dat mijn inziens het verhogen van de snelheid een gevolg is van de veruiming en dat nombrado aangeeft dat het tempo omhoog moet en daardoor de veruiming veroorzaakt wordt. Dat laatste is dus volgens mij een verkeerde benadering.

nombrado schreef:
Het onderbrengen van het achterbeen heeft te maken met de snelheid waarmee een paard zich voortbeweegt.
Dus rijd je een hoger tempo, dan zal het achterbeen verder onder geplaatst worden.
maar rijd je verzameld, dan zal het achterbeen minder onder gebracht worden.
Ik ga als ruiter niet bepalen waar het paard zijn achterbeen moet onderplaatsen . Een paard weet prima zelf, waar hij zijn achterbeen moet plaatsen, om niet op zijn snufferd te gaan.

**Geplaatst**: 04-12-12 07:46

Geplaatst: 04-12-12 07:46

@ Ansie: Sorry, maar dit vind ik altijd zo'n non-discussie. Ik zie mensen met een slechte basis onder zowel wedstrijdruiters als niet wedstrijdruiters. Ik zie werkelijk gemiddeld gezien echt niet meer gevoel en geen paardvriendelijker rijden onder de niet wedstrijdruiters. Het is altijd zo'n stokpaardje van de niet-wedstrijdruiters dat zij voldoende leren van hun paard en hun instructrice. Prima dat jij daar happy mee bent maar maakt je in mijn ogen absoluut niet een betere ruiter dan iemand die wel wedstrijden rijdt. Jij blijft in je eigen wereldje en je eigen cirkeltje, met mensen om je heen verzamelt die hetzelfde over jouw rijden denken. Ik trek heus niet in twijfel of jouw instructie voldoende kritisch is, maar commentaar van je vaste instructie is altijd subjectief. Goed is relatief goed en betekent meer een verbetering ten opzichte van wat je tot dan toe hebt laten zien. Maar je hebt geen idee hoe dat goed dat is absolute zin en in verhouding tot de rest van de wereld die rond hetzelfde africhtingsniveau zouden moeten zitten. Wat ik al zei, prima als dat is wat jij wilt, maar vind het altijd zo hautain mensen dan vinden dat ze beter bezig zijn als degene die wel wedstrijden rijden. Ik weet nl heel zeker van mijzelf dat ik een betere ruiter ben geworden sinds ik serieus wedstrijden ben ga rijden. Nee, ik heb helemaal niets veranderd in het idee van dat de basis voor elkaar moet zijn, nee ik dwing geen dingen af waar mijn paard nog niet aan toe is omwille van een wedstrijd. Maar wat wel zo is, is dat mijn blikveld over mijn eigen rijden enorm verbreed is. Ik rij nog bij dezelfde instructeurs, maar bespreek wel het commentaar van de jury's en daar gaan we mee aan de slag. Ook gaat mijn instructie vaak mee op wedstrijd. Mensen die wedstrijden rijden durven hun hoofd op het hakblok te leggen en een onafhankijk iemand het rijden te laten beoordelen. Het gaat mij, en ik denk heel veel wedstrijdruiters, niet zo zeer om dat lintje maar om dat onafhankelijke oordeel en om het feit dat ik mijn paard dusdanig opleidt dat ik oefeningen kan laten tonen wanneer het moet, niet wanneer ik er na 3 voltes optimale voorbereiding een keer klaar voor ben, dat mijn paard ook onder vreemde omstandigheden op mij geconcentreerd blijft en aan het werk gaat. Dat ik beoordeeld wordt zonder dat er rekening wordt gehouden met mijn eventuele aandachtspunten. Natuurlijk zijn er wel eens jury's die de plank mis slaan, maar algemeen genomen durf ik toch best te stellen, dat als jij gewoon een goede proef neerzet, dat je daar gewoon goede punten voor krijgt. Zet je een beroerde proef met een paard met een beroerde aanleuning neer, dan krijg je slechte punten. Het zijn juist de mensen die net wel/net niet rond een winstpuntje zitten die vaak teleurgesteld worden. En als je dan op een gegeven moment in een klasse blijft hangen, dan is dat een wakeup call dat je iets moet veranderen omdat je niet verder komt. En ja, er zijn heus wedstrijdruiters die hun paard in elkaar trixen om lekker te scoren, maar er zijn evenzoveel dressuurruiters die geen wedstrijden rijden, die vinden dat zij hun paard op M/Z niveau voor elkaar hebben, terwijl het allemaal oefeningen aan elkaar getruckt zijn en dat ze daadwerklijk nog geen B of L proef doorkomen. Maar deze blijven in de waan dat het M/Z niveau is (en dat is prettig voor hun, tot ze hun paard willen verkopen). Als ze wel wedstrijden zouden rijden, zouden ze er achter komen dat ze aan de bak moeten om daadwerkelijk dat niveau te halen.

**Geplaatst**: 04-12-12 09:27

Re: Waar is het gebleven?

Geplaatst: 04-12-12 09:27

Bedankt voor je antwoord oji. Jammer dat je meteen in de verdediging schiet.. als je mijn post nog eens leest zie je dat ik ook schrijf dat recreatieruiters niet uitgevlakt mogen worden. En ik schrijf niet dat ik wel op M/Z niveau bezig ben. Het enige wat ik doe is goed voelen waar het paard aan toe is en checken of er verbetering is. Daar ben ik op dit moment tevreden mee en ik denk dat velen daar eens mee moeten beginnen alvorens ze allerlei dingen gaan verwachten van het paard (wedstrijdruiter of niet). Dat is wat ik wil zeggen, en ik trek het dus in twijfel of het gros dat allemaal nog wel voelt.
Verder kan ik me wel vinden in je post. Het is zeker goed om je blikveld te verbreden en ik geloof ook meteen dat je daar door het rijden van wedstrijden veel aan hebt.
En dat een proef rijden heel anders is dan thuis wat losse oefeningen in de bak doen snap ik ook.
Maar verschil zit 'm misschien in dat ik de oefeningen echt gebruik om het paardenlichaam te trainen en anderen de oefeningen/houdingen trainen omdat het moet in de proef of omdat de instructrice het zegt en verder geen benul hebben van wat ze eigenlijk aan het doen zijn. Dus ik denk dat je gelijk hebt, ik kan waarschijnlijk nog geen B proef door komen. En dat komt omdat ik daar niet op train. Ik train niet om bepaalde oefeningen achter elkaar te laten zien, ik train om het paard zijn lichaam beter te laten gebruiken met mij als ruiter er bovenop en dat het paard zich daardoor in mijn hand aanbiedt. En die nageeflijkheid, iets wat vanuit het paard zelf aangeboden wordt, hebben velen denk ik nog niet gevoeld. En dat is zonde! Voor mijn gevoel krijg je nageeflijkheid kado van je paard. Ik zie helaas vaak anders gebeuren. En daarmee doel ik dus echt niet alleen op wedstrijdruiters.

**Geplaatst**: 04-12-12 10:00

Geplaatst: 04-12-12 10:00

Jij "denkt" dat jij dat doet, en jouw feedback is daarbij iemand die door jou betaald wordt. Wie zal denk je meer objectieve feedback krijgen, iemand die wedstrijden rijdt en van volkomen vreemde mensen commentaar krijgt, of jij die iemand ervoor betaalt en diegene is dus voor levensonderhoud afhankelijk van jou?
Helemaal eens met Oji!
Als een paard zijn lichaam perfect gebruikt kom je alle proeven door, want dan heb je in alle gangen en zijgangen de ontspanning en nageeflijkheid die nodig is!

**Geplaatst**: 04-12-12 10:19

Geplaatst: 04-12-12 10:19

Ik heb niet het hele topic gelezen, maar ik denk dat er vaker sprake is van een misverstand dan wij denken.
Het doel van het "over de rug" rijden is volgens mij niets meer en niets minder dan het trainen van de rugspieren van het paard. Hetgeen dus wel weer klopt met de onderstaande bewering van Nombrado, maar dan zou ik het iets anders omschrijven.

nombrado schreef:
De rug van een paard hoort dus verend te blijven, en niet omhoog of omlaag gebracht te worden, want dan krijg je daar spierspanning en geen verende welvende rug, wat bedoeld is in de beweging.

**Geplaatst**: 04-12-12 10:29

Geplaatst: 04-12-12 10:29

@Ansie, als je goed zou trainen dan zou je een B proef zo door moeten kunnen komen. De proeven zijn zodanig opgezet - met een logische volgorde van onderdelen - dat het een goed beeld geeft van het trainingsniveau van een paard. Als je die graadmeter niet hebt ben je altijd geneigd "het wel goed" te vinden als je paard lekker ontspannen loopt, terwijl je de volte toch groter rijdt dan je van plan was (en je daarmee dus het doel van het trainen op de volte voorbij schiet). Dat kan in een wedstrijd niet, dan moet je alle onderdelen netjes voorbereiden, uitvoeren en afwerken en dat zegt iets over je consequentheid. Kun je dus in je eigen training net zo consequent rijden, zou het rijden van een proef je echt geen moeite moeten kosten

**Geplaatst**: 04-12-12 11:22

Re: Waar is het gebleven?

Geplaatst: 04-12-12 11:22

Ik schreef bewust dat ik het niet zou kunnen omdat ik niet train met het doel om een B proef te rijden. Ik train om het paard fijn te laten lopen. Het paard is voor mij de objectieve graadmeter, die geeft mij de informatie of ik op de goede weg zit. Ik zeg ook niet dat wedstrijd rijden niet goed is.. precies om de reden die Babootje noemt is het juist wel goed! Ik bedoel dat degene die een B proef wil starten vaak het paard niet eens fijn voor elkaar heeft. En eenmaal in de wedstrijdflow krijgt het paard de kans niet meer om op eigen tempo te vorderen, dat gebeurt op het tempo van de ruiter en de wedstrijden. Dat je dan uiteindelijk strandt in een bepaalde klasse heeft dan dus ook alles te maken met de basis die niet voor elkaar is. Daar zijn we het geloof ik wel over eens.

Ik wil ook niemand afkraken hier, laat dat duidelijk zijn. Ik zeg ook niet dat ik het thuis allemaal perfect doe. Mijn poging thuis is om te leren voelen wat mijn hulpen voor effect hebben op het paard, en hoe ik 'problemen' op kan lossen, ipv doelloos harder aan de linkerteugel te gaan trekken als ik merk dat de buiging linksom niet lekker gaat. Ik ben bang dat dat leren voelen en probleemoplossend vermogen vaak overgeslagen wordt. Maar ik kan me vergissen.

@ horseyfries; als dat de instelling is van instructeurs dan is het wel heel erg.. ik weet dat er instructeurs rondlopen die een half uurtje les geven puur om geld te verdienen en de combinatie geen meter vooruit helpen. Mijn instructrice vertelt mij hoe ik moet zitten, wat ik moet voelen enz. Mijn ervaring is dat het paard automatisch mee gaat met wat ik doe. De focus ligt dus op MIJ niet zozeer op het paard. Het paard laat op haar beurt aan mij voelen of ik het goed doe. Wanneer er miscommunicatie is, spanning of wat dan ook (wat vaak afgedaan wordt als klierigheid van het paard) dan ligt dat in de meeste gevallen aan MIJ. DAT is wat mijn instructrice mij leert en ook hoe ik dat kan oplossen. En daarbij kan ik zelf wel aanvoelen of het verbetering oplevert. Wil ik het meten? Ja dan is het misschien leuk om een wedstrijd te rijden, tot nu toe voel ik die behoefte niet. Ik heb in het verleden jarenlang les gehad van een andere instructrice en had het gevoel dat ik geen meter vooruit kwam en dat ik dingen moest doen die niet goed voelden. Voor zo'n instructeur ga ik dus nooit meer betalen.

**Geplaatst**: 04-12-12 11:50

Geplaatst: 04-12-12 11:50

Maar wat wij proberen duidelijk te maken is, dat als jij je paard goed traint, dus met de juiste opbouw, juiste aanleuning, juiste spiergebruik, juiste gevoel, dat je dus WEL die B proef automatisch zou moeten kunnen rijden en daar dikke punten voor moet kunnen krijgen. Ik train geen proeven, ik train mijn paard en ik train mijzelf. Als ik dat goed doe, en ik ga op wedstrijd, dan komt dat in de proef bij elkaar en leidt dat tot een resultaat. De graad van africhting bepaalt mijn wedstrijdtempo, niet de wedstrijden mijn africhting. Waar heb jij toch dit negatieve beeld van wedstrijdruiters door gekregen? Waarom denk jij dat wedstrijdruiters stoppen met voelen, stoppen met het paard laten aangeven waar het aan toe is? Tuurlijk, ze bestaan en komen zichzelf tegen. Dan zijn er 2 opties, stoppen of doorgaan en jezelf en je paard verbeteren. Onder recreatieruiters bestaan ze net zo goed, alleen het verschil is, die komen zichzelf niet tegen, blijven denken dat ze goed bezig zijn en zullen dus nooit verbeteren.

**Geplaatst**: 04-12-12 11:56

Geplaatst: 04-12-12 11:56

Ansie, het 1 sluit het ander niet uit. Ik schaar me onder de wedstrijdruiters, maar leg de nadruk in mijn training op het leerproces van mijn paard. Of te wel, niet afdwingen omdat het in de proef volgende week getoond moet worden, maar doelbewust mijn paard leniger en sterker maken. Ik rij dan ook niet zoveel wedstrijden en geef me pas weer voor een volgende wedstrijd op als ik het gevoel heb dat mijn paard het niveau aankan. Toch vraagt dat wel discipline van je als ruiter. Het is verleidelijk om in de valkuil van het wedstrijdrijden te trappen. Ik zie ook wel dat hierdoor door ruiters voorbij wordt gegaan aan wat het paard aankan op dat moment en dat hij in de "krul" moet. Maar ik zie ook wedstrijdruiters die hier wel oog voor hebben en met een fijn gaand paard in de ring verschijnen. Dus nogmaals, het 1 sluit het ander niet uit.
Toch zou het veel beter kunnen. De echt fijne combinaties in de basis en een deel van de subtop zijn in de minderheid. Dan komt een grote middengroep die het in mijn ogen nog niet in de vingers heeft. Het ondereind is soms echt ver weg van het fijne beeld. Dus er is genoeg werk aan de winkel voor de instructeurs. Daar ben ik er ook 1 van. En nee, niet omdat ik wat geld wil verdienen, maar echt uit liefhebberij. Als instructeur voel ik voor wat je zegt, maar ben wel van mening dat in je opleiding als ruiter, het je laten beoordelen door onafhankelijke juryleden deel moet uitmaken. Ik zeg dan niet dat je een slechte ruiter bent als je dat niet doet, maar ik denk dat je een meer compleet ruiter wordt als je het wel doet. En dat daarmee dus je paard ook voordeel kan hebben.

**Geplaatst**: 04-12-12 12:16

Re: Waar is het gebleven?

Geplaatst: 04-12-12 12:16

Ansie, ik zeg niet dat het "de instelling van instructeurs" is, maar dat jij nooit zeker kunt weten of jouw instructeur zegt dat het goed is om jou een goed gevoel te geven, of omdat ze zelf echt denkt dat het goed is maar dat dat bijv. toch niet helemaal klopt met de werkelijkheid, enz.enz.
De enige manier waarop je zeker kunt weten dat wat je doet correct is en ergens toe leidt, is je meten met anderen en laten beoordelen door mensen die onafhankelijk zijn. Dat is mijn punt.
En geloof me, ik begrijp je beter dan je denkt want ik heb de eerste dertig jaar van mijn leven ongeveer ook geen wedstrijd gereden en was er ook van overtuigd dat ik beter reed dan veel mensen die ik wel op wedstrijd zag rondhobbelen. Maar ben dan toch met wedstrijden begonnen en dat bleek eerst een stuk moeilijker dan ik dacht, omdat zoals Babootje ook aangeeft je het zelf vaak goed vind omdat je een goed gevoel hebt, maar een jury je dan afstraft omdat je volte geen 20 meter is zoals gevraagd, goed gevoel of niet!

**Geplaatst**: 04-12-12 12:22

Geplaatst: 04-12-12 12:22

Ok als ik het zo lees dan zitten we toch aardig op 1 lijn. Mijn negatieve beeld ontstaat door onder andere mijn omgeving, waaronder ook instructeurs in mijn omgeving die naar mijn idee niet de juiste oplossingen aan kunnen bieden (vooral doen aan symptoombestrijding) en de dingen die ik zie voorbij zie komen op wedstrijden en hier op bokt. Ik kan dan maar zelden blij worden van een combinatie terwijl er genoeg rondrijden die winstpunten scoren.
Verder leer ik hier dat een wedstrijd rijden en je laten beoordelen door een onafhankelijk iemand heel nuttig kan zijn om te peilen waar je staat. Ook kan ik me heel goed voorstellen dat eenmaal op locatie alles anders is (meer spanning etc.) en ook die ervaring is veel waard.
In dat geval is het rijden van wedstrijden dus geen doel op zich maar juist een leerervaring en dat lijkt me alleen maar goed.

**Geplaatst**: 04-12-12 12:31

Re: Waar is het gebleven?

Geplaatst: 04-12-12 12:31

Helemaal met je eens, denk je dat wij geen kromme tenen hebben als we naar wedstrijden kijken soms? Maar bedenk wel dat die mensen daar ook zijn voor een leerervaring, en ieder overtuigd is dat zijn of haar instructeur waar ze bewust voor gekozen hebben, ook heel goed weet wat hij/zij doet, en dat ze in dat opzicht dus niet anders zijn dan anderen. Perfectie bestaat bijna niet, dat zie je al in dit topic, de TS vind het filmpje fantastisch, sommige anderen vinden het lang niet zoals ze het graag zouden willen zien.

**Geplaatst**: 04-12-12 12:51

Geplaatst: 04-12-12 12:51

Ha ha, ik heb denk ik wel menig kromme teen bezorgt (en nog want ben net weer from scratch begonnen met een volledig groen paard);-) Maar ik heb ook superveel geleerd en vind het echt een enorme aanvulling.

**Geplaatst**: 04-12-12 13:20

Geplaatst: 04-12-12 13:20

horseyfries schreef:
Helemaal met je eens, denk je dat wij geen kromme tenen hebben als we naar wedstrijden kijken soms? Maar bedenk wel dat die mensen daar ook zijn voor een leerervaring, en ieder overtuigd is dat zijn of haar instructeur waar ze bewust voor gekozen hebben, ook heel goed weet wat hij/zij doet, en dat ze in dat opzicht dus niet anders zijn dan anderen. Perfectie bestaat bijna niet, dat zie je al in dit topic, de TS vind het filmpje fantastisch, sommige anderen vinden het lang niet zoals ze het graag zouden willen zien.

Dat is zo. Maar als ik eerlijk ben kan ik niet echt genieten van de manier van rijden van de meeste ruiters in de huidige top. Voor mij zit er te veel spanning in, te weinig harmonie. Ik zie het doel van de dressuur niet goed terug komen denk ik. Ik vraag me af waar dat aan ligt. Wellicht zijn die begrippen (zoals losgelatenheid, tact, swung) ook door iedereen anders interpreteerbaar? En dat daardoor de verschillen ontstaan in wat wij allemaal wel en niet goed vinden ogen?

**Geplaatst**: 04-12-12 13:33

Geplaatst: 04-12-12 13:33

Hermelientje schreef:
Ik kan trouwens wel tegen een stootje, dus mocht er iemand zijn die mijn uitleg over de hogere snelheid tijdens verruimen niet snapt dan stel ik kritische feedback zeer op prijs. Want als jullie het niet snappen dan ligt dat ongetwijfeld aan mijn gebrekkige manier van uitleggen en dan hoor ik dat graag zodat ik dat in de toekomst kan verbeteren.

Fantastisch uitgelegd, niets meer aan toe te voegen

Ansie schreef:
Overigens is het paard toch de echte leermeester? Luisteren we daar wel goed genoeg naar? Ik krijg wel eens het idee dat mensen te weinig naar het paard kijken en voelen hoe ze reageren en daardoor de dieren afstompen zodat ze toch uitvoeren wat de ruiter wil, correct of niet, het moet (en daar kan ik nog aan toevoegen; het moet, want er moeten wedstrijden gereden worden).

Maar ik vind dat een heel vaag uitgangspunt 'het paard als echte leermeester'. Als ik niets van mijn paard verlang en hem lekker in zijn eigen comfortzone en in zijn eigen 'fundamentje' door de bak laat hobbelen dan zal mijn paard er ogenschijnlijk wel tevreden uitzien en ook relaxt aanvoelen. Maar ik train dan helemaal NIETS. Terwijl daarentegen als ik hem op de juiste manier aan het werk zet, ik spieren aan ga spreken die hij misschien liever niet gebruikt omdat hem dat op dat moment extra moeite kost. Het is logisch dat je dat dan aan hem merkt. Dus dan geeft hij het signaal af: ik vind het nu even niet zo fijn. Maar als je dat goed doseert, dan ga je merken dat het werk hem op den duur weer gemakkelijker afgaat omdat hij sterker wordt. De kunst is op de juiste manier steeds de grens een beetje te verleggen en het werk heel veel af te wisselen met momenten van ontspanning en oefeningen die hem niet zo veel moeite kosten. Zo houdt je hem tevreden in het werk. Dan leert je paard dat na inspanning altijd even ontspanning als beloning volgt. Dat vraagt veel gevoel, ervaring en vooral ook een heel goed oog vanaf de grond (instructie). Soms kan het er vanaf de grond fantastisch uitzien, terwijl dat voor je als ruiter helemaal niet zo aanvoelt en vice versa.

Verder vindt ik echt dat jij en vele anderen hier eens moeten stoppen met het 'speculeren' over 'ze' en 'hun' en andere mensen. In vind dat echt zo naar.

horseyfries schreef:
Maar bedenk wel dat die mensen daar ook zijn voor een leerervaring, en ieder overtuigd is dat zijn of haar instructeur waar ze bewust voor gekozen hebben, ook heel goed weet wat hij/zij doet, en dat ze in dat opzicht dus niet anders zijn dan anderen.

Precies, daarom. We hebben allemaal ons eigen leerproces en de een zal daarin verder vorderen dan de ander. Dat moet je gewoon respecteren.

Verder sluit ik mij helemaal aan bij de post van Oji:

oji schreef:
@ Ansie: Sorry, maar dit vind ik altijd zo'n non-discussie........

**Geplaatst**: 04-12-12 13:42

Geplaatst: 04-12-12 13:42

Ansie schreef:
Dat is zo. Maar als ik eerlijk ben kan ik niet echt genieten van de manier van rijden van de meeste ruiters in de huidige top. Voor mij zit er te veel spanning in, te weinig harmonie.

Wat dat betreft verschillen dus de meningen. Ik vind het fantastisch om naar de huidige top te kijken. Maar mijn overtuiging is ook dat wanneer iets echt heel goed is, iedere piepkleine onvolkomenheid dan extra opvalt. Een taktfout bij een paard dat verder super mooi gedragen, met veel afdruk etc. door de baan gaat, valt VEEL meer op dan een taktfout van een paard dat loopt en gereden wordt als een natte krant. Bij de laatste valt een enkele goede pas juist weer meer op.

Verder wil het niet zeggen dat ik niet zie wanneer het even misgaat bij topruiters. Maar misschien kijk ik daar wel veel milder naar omdat ik als wedstrijdruiter WEET hoe moeilijk het is om het allemaal goed te laten zien. Als ik bepaalde type paarden voorbij zie komen, dan kan ik mij heel goed inleven en voorstellen hoe moeilijk het is om die ontspannen en bij de les te houden. Dus ik zie dan juist de vaardigheid van de ruiters als zij enige vorm van spanning toch weer snel kunnen laten afvloeien en de proef mooi af kunnen maken. Ipv dat ik ik de uiting van spanning van het paard als 'fout' zie. Ik denk over het algemeen dat wedstrijdruiters zich daar gewoon veel beter in kunnen leven dat ruiters die nog nooit een ring van binnen hebben gezien, en daardoor ook een objectiever beeld hebben van de prestatie en de moeilijkheidgraad die op dat moment getoond wordt.

**Geplaatst**: 04-12-12 13:45

Geplaatst: 04-12-12 13:45

Maar reken maar dat die paarden in de top, die misschien in hun grand prix proef wat strak ogen, in de trainingen thuis 100.000 keer losser, tactmatiger en met heel veel meer swung lopen dan onze basis paardjes. Neem bv adelinde cornelissen. Persoonlijk vind ik bv haar proeven er strakker en minder harmonieus uitzien als bv de kersverse olympische kampioene. (Diep respect voor de perfectie, explosie van kracht en expressie in de proeven van adelinde overigens $_/-\o_$ ). 2 jaar geleden heb ik een trainerseminar van adelinde en johan hamminga gezien en geloof me, datgene waar vooral op getraind werd was los..losser...lost. Ik geloof absoluut dat alleen als jij in je training je paard in de basis verschrikkelijk goed voor elkaar hebt, je paard enorm soepel is, dat je zoveel expressie en kracht kan tonen in de proef. Dat dat in die proef dan ten koste gaat van wat lossigheid...nobody's perfect.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-12-12 14:06

Re: Waar is het gebleven?

Geplaatst door de TopicStarter : 04-12-12 14:06

komt even vanonder de steen ....
Hoe kan je een ruiter als Adelinde goed vinden, in een GP oefeningen bloed uit de mond van haar paard?
Daar vind ik niks los aan! Maar complete dierenmishandeling
En als ruiter mag ze zich wel eens ernstig afvragen of ze wel bewust bezig is, en niet beter kan gaan surfen.

**Geplaatst**: 04-12-12 14:12

Re: Waar is het gebleven?

Geplaatst: 04-12-12 14:12

@nombrado...sorry, maar deze reactie vind ik te triest om op te reageren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-12-12 14:13

Geplaatst door de TopicStarter : 04-12-12 14:13

[quote="jasmijn78"]

Maar ik vind dat een heel vaag uitgangspunt 'het paard als echte leermeester'. Als ik niets van mijn paard verlang en hem lekker in zijn eigen comfortzone en in zijn eigen 'fundamentje' door de bak laat hobbelen dan zal mijn paard er ogenschijnlijk wel tevreden uitzien en ook relaxt aanvoelen. Maar ik train dan helemaal NIETS. Terwijl daarentegen als ik hem op de juiste manier aan het werk zet, ik spieren aan ga spreken die hij misschien liever niet gebruikt omdat hem dat op dat moment extra moeite kost. Het is logisch dat je dat dan aan hem merkt. Dus dan geeft hij het signaal af: ik vind het nu even niet zo fijn. Maar als je dat goed doseert, dan ga je merken dat het werk hem op den duur weer gemakkelijker afgaat omdat hij sterker wordt. De kunst is op de juiste manier steeds de grens een beetje te verleggen en het werk heel veel af te wisselen met momenten van ontspanning en oefeningen die hem niet zo veel moeite kosten. Zo houdt je hem tevreden in het werk.
Verder vindt ik echt dat jij en vele anderen hier eens moeten stoppen met het 'speculeren' over 'ze' en 'hun' en andere mensen. In vind dat echt zo naar.
[quote]

Zo vind ik het naar, dat je je paard en zijn beweging niet respecteert en hem niet fijn in zijn confortzone laat bewegen in zijn eigen fundament.
Het teken, signaal , dat hij afgeeft is niet voor niets....als je spiertraining doet, in zijn eigen fundament, (jij noemt het hobbelen) dan train je prima spieren. Alleen zal je je er wel in moeten verdiepen.
Kdenk dat jij het niet prettig vind , als ik je een bit in je mond hang, je hoofd naar beneden houd, schop met mijn been geef omdat je niet mooi inbuigt en vervolgens je extra over een tempo rondjes laat rennen.
dat is geen trainen, dat is paardje pesten.....