Bokt.nl

Citaat:

“Ik kan eeuwen bezig zijn met het stretchen en buigen van mijn paarden. Veel mensen stoppen daar op een gegeven moment mee. Ze vinden het saai of te moeilijk. Ik niet, omdat bij mij de basis bestaat uit deze twee onderdelen”, aldus dressuurruiter Carl Hester. Met zijn Engelse team was Carl Hester de revelatie van het EK, afgelopen augustus in Rotterdam. Tijdens het Global Dressage Forum (GDF) legt hij zijn trainingsmethoden uit in een clinic.

Op stal bij Hester werken de wedstrijdpaarden slechts vier dagen per week. Twee dagen gaan ze de galoppeerbaan op en één dag hebben ze vrij. “De paarden moeten fris blijven, dat is het allerbelangrijkste. Voordat ik zelf in het zadel van mijn wedstrijdpaarden stap, heeft één van de stalamazones al zo’n twintig minuten stretchwerk met het paard gedaan. Ik ga daarna met hem aan het werk en vervolgens wordt het paard nog twintig minuten gestapt. Onze paarden hebben per dag tenminste drie verschillende soorten ondergrond onder hun voeten. Omdat wij onze paarden zo goed mogelijk proberen te managen, hebben we weinig last van blessures.”

Na de presentatie van Nip Tuck op het GDF komt EK-topper Valegro de baan in onder Charlotte Dujardin. De zwarte Negro-zoon was dé verrassing in Rotterdam en verbaasde vriend en vijand. Dujarding en Valegro reden in Rotterdam pas hun zesde Grand Prix-proef ooit, maar het weerhield hen er niet van om het tweede Britse resultaat in de landenwedstrijd neer te zetten. “Valegro is nog niet in wedstrijdconditie, hoor”, lacht Hester. “Hij is een tikkeltje te vet”, knipoogt de ruiter. “Dat komt omdat Valegro na het EK in Rotterdam vijf weken vakantie op de wei heeft gehad. Valegro is met zijn negen jaar nog erg jong en ik vond het niet nodig hem heel hard door te werken. Na de vijf weken is hij drie weken aan de hand gestapt en een paar weken geleden zijn we weer met de training begonnen.” Hester geeft aan dat hij van sensibele, hete paarden houdt. “Ik zie graag een sensitief paard. Een paard dat op elke hulp reactie geeft. Hete paarden zijn niet altijd gemakkelijk, maar ik kan goed met ze uit de voeten. Zowel Nip Tuck als Valegro hebben dat karakter.”

De Engelsen hebben het vizier gericht op de Olympische Spelen, volgend jaar in Londen. “Met Uthopia ben ik bezig met de opbouw in training en voor Valegro hebben we al een planning gemaakt. Hij loopt begin volgend jaar in Florida, zal daarna in maart of april een grote wedstrijd starten en daarna komen de grote concoursen richting de Spelen. Steeds wel met behoorlijke pauzes tussen de wedstrijden, om Valegro de kans te geven tot rust te komen.”

Equimotion schreef:

In zo'n zweefdraf zijn ze meestal achter het been en maken ze de onderlijn langer ipv korter.

Zooist schreef:

[VN] Harmonie voert boventoon op Global Dressage Forum

Equimotion schreef:

In zo'n zweefdraf zijn ze meestal achter het been en maken ze de onderlijn langer ipv korter.

Zooist schreef:

Er staan wat stukjes over het GDF in Het Sportpaard. Zal vana of morgen wat samenvatten als daar belangstelling voor is

cherie78 schreef:

Equimotion schreef:

In zo'n zweefdraf zijn ze meestal achter het been en maken ze de onderlijn langer ipv korter.

En nog een kenmerk van de zweefdraf is het handgebruik van de ruiter waardoor de hals zeer in elkaar wordt getrokken.

liljebo schreef:

Maar nu zit ik nog steeds met mijn vraag zweefdraf/passage.
Zoals gezegd komt die vraag voort uit een discussie, waarbij werd genoemd dat de zweefdraf onder de man slecht voor de rug van het paard is. Maar niemand kan mij nu eens helder uitleggen wat het exacte verschil is en hoe je dat dan herkent (bij voorkeur met beeldmateriaal)

Setteke jij noemt dat het ongeveer hetzelfde is? Hoe zit het dan met de bewering dat zweefdraf de rug zou verklooien en passage niet? Of is dat naar jouw mening niet zo?

Moll, met jouw antwoord kan ik niet veel. Met alleen maar 'kijk maar eens naar de rug en achterbenen' schiet ik niet zo veel op. Kun je exacter de verschillen volgens jouw uitleggen?

murphy102 schreef:

Toch vreemd dat er steeds gedacht wordt dat mensen die klassiek werken (met 't Scala als richtlijn) dat die 2 tegenstrijdige hulpen zouden geven, nl. gas geven en remmen tegelijk...?! etc., etc.

murphy102 schreef:

Het Stop & Go- principe is als het leren van het alfabet.

Hermelientje schreef:

Overshadowing kun je ook gebruiken om ongewenst gedrag te laten uitdoven (zoals angst voor een scheerapparaat). We kennen dat vast allemaal wel. Als je paard echt goed op je let en aan het werk is zal hij niet schrikken van dingen die hij anders wel eng vindt. Een paard is eenvoudigweg niet in staat om zich met twee dingen tegelijkertijd bezig te houden, En zelfs een mens schijnt het niet te kunnen, al zeggen vrouwen meestal dat ze uitstekend kunnen multitasken.
Je moet dus een andere en sterkere aanwijzing geven dan het scheerapparaat, in het artikel van de link hierboven komt ter sprake hoe McLean dat doet. Je laat je paard vooruit en achteruit stappen, hij moet echt goed en op een lichte hulp reageren. Dan kom je (nou ja iemand anders) met het scheerapparaat terwijl je hem stapopdrachten geeft. Omdat hij als het goed is zich op jouw opdracht concentreert kan hij zich niet op dat scheerapparaat concentreren en wordt die "enge" prikkel overshadowed door jouw opdrachtprikkel. Maar als je paard echt heel erg bang is dan duurt het wel even want dan moet je heel ver weg beginnen met dat apparaat anders slaat de paniek toe en zal het scheerapparaat juist het naar achter en naar voren plaatsen van je paard gaan overshadowen en dat is foute boel. Dan krijg je een paard dat en bang is voor een scheerapparaat en door je hand heen dendert.

Als ik het me goed herinner doet hij stap vooruit, stap achteruit en dan twee stappen vooruit. Zo komt het paard zelf steeds dichter bij het enge ding terwijl zijn hersens met het stappen bezig zijn en wordt de enge scheerapparaatprikkel overshadowed.

murphy102 schreef:

Tzit hem in het feit dat een been niet alleen domweg gas geeft.
Wel eens opgelet waar het been in de Piaffe en Passage ligt...????
Dat been werkt in de takt van de gang in op het paard.

P.

murphy102 schreef:

Met zwaar stanggebruik "begrenzen" zij de voorkant/voorhand. Niet zo moeilijk met zoveel hefboomwerking.
Vervolgens wordt er achter gas gegeven.
Het paard heeft door deze manier van werken níet geleerd de buikspieren aan te spannen en KÁN niet anders (heeft geen andere uitweg) dan de rug omhoog te duwen, waardoor er een soort "swing-effect" ontstaat: ...de zweefdraf...!!
n