svdijk86 schreef:ZZonneglans schreef:Ik wil daar nog wel even het volgende aan toevoegen:
Voordat een paard de kracht heeft om de rug los te laten en te laten deinen, zit je eerst in de fase rug "bol" maken. Door dat 'bollen' spant het paard zijn buikspieren. Dier moet kracht ontwikkelen om ten eerste de ruiter te dragen en ten tweede om de ruiter te dragen verdeeld over voorhand en achterhand, in een door ons gewenste houding.
Deze vormspanning is een basisvoorwaarde, pas als deze kracht goed ontwikkeld is, dan krijg je een ontspannen aanspannen van de spieren en komt het loslaten aan de beurt, in deze fase kan het paard de rug los laten.
Vergelijk het met leren zitten te paard. Aanvankelijk ben je krampachtig bezig met het op de goede plek houden van lichaamsdelen, -spieren, door het aanspannen van spieren en naar verloop van tijd, als je hebt leren zitten, komt daar een ontspanning in. Die ontspanning is een ontspannen aanspannen, vormspanning dus.
Maar het paard leren de buikspieren aan te spannen gebeurd toch door het
van achteren naar voren rijden? Omdat het paard geactiveerd wordt aan de
achterkant en zelf zoekt naar een stille aanleuning zet het beter onder en
zou het dus ook imo zijn buikspieren beter (leren) gebruiken? Vanuit die positie
moet hij in de rug "loslaten" toch?
Ja, ik geloof niet dat ik dat ontken. Door het van achteren naar voren rijden krijgen we die verbinding van voor- en achterhand, door de rug, daar worden ondermeer de buikspieren mee aangespannen. Je schreef zelf al dat je instructie nog niet al te hoge eisen stelt. Zij is bezig, denk ik, in deze krachtopbouwfase, passend bij het L-niveau.
Ik kies ervoor om "bol" tussen aanhalingstekens te zetten, omdat het niet zo letterlijk is, zoals bijvoorbeeld in geval van de bouw van jouw paard.
Maar goed, wat belangrijk is is dat er dus 2 fases zijn, deze zijn niet strikt te scheiden. Het is een proces. Daarom merk je dat het soms wel lukt en soms niet. Om nog even op het voorbeeld van de ruiter terug te komen, leren zitten is een proces waarin je merkt dat het steeds makkelijker gaat en dan weer even lastiger om vervolgens een 'kunnen' te worden, je bezit nu die vormspanning.
Verder wil ik nog even die stille aanleuning aanstippen. Ik zie dat anders, in mijn ogen is stil synoniem voor star, ik gebruik zelf de termen aanleuning (zonder voorvoegsel) of stabiele, lichte, rustige, etc, al naar gelang van toepassing. Om te voorkomen dat je je handen vastzet zou ik dus de term stil niet gebruiken, maar heb geen idee hoe je rijdt of hoe je de term stil ziet dus wil je zeker niet bekritiseren.