Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Equimotion schreef:Laat ik dan ook meteen heel duidelijk de rijtechnische definitie van rechtgericht zijn er weer eens bijzetten: gelijkzijdige ontwikkeling. Het gaat dus niet om een soort meetkundig verhaal waar een holle en een bolle kant "opgelost" moeten worden.
Professor schreef:bertie schreef:Het plaatsen van de voorhand voor de achterhand is hoogstens een begin van rechtrichten. Vaak wordt bij een 'recht' paard gedacht aan een paard dat recht gaat.
Maar een rechtgericht paard is een paard dat links en rechts gelijk buigt, gelijk ondertreedt. Waarbij de linkergalop niet verschilt van de rechtergalop (behalve natuurlijk in beenzetting LOL). Waarbij de aanleuning aan beide zijden gelijk is.
Ben het met veel dingen wat u geschreven eens, helaas bij de eerste zin hiervan niet, men stuurt de voorhand men drijft de achterhand dat is het begin princiepe.
Men zet de voorhand voor, ook bij de zijgangen, men bestuurt deze met de handen, de gewichts en beenhulpen geven het aan de teugelhulpen verfijnen het.

Moll schreef:geheel met u eens, zo adviseer ik ook altijd te beginnen op de moeilijke kant
Johanna59 schreef:Voor mij is het gewoon belangrijk, dat mijn paard over de rug loopt. Dat dit soms gaat met zijn neus achter de loodlijn, zal me echt worst wezen. Het is een peulenschil om hem met zijn neus op de loodlijn te rijden.
The_Stig schreef:Moll schreef:geheel met u eens, zo adviseer ik ook altijd te beginnen op de moeilijke kant
Waarom zou je beginnen op de moeilijke kant? Als je eerst op de makkelijke kant begint en na een paar rondjes op de andere hand over gaat dan is dat meestal een stuk prettiger voor het paard. Denk dat één en ander wel afhankelijk is van hoeveel verschil er tussen de "goede" en "slechte" kant van het paard zit. Bij een extreem verschil zou ik dus eerst op de makkelijke kant beginnen om het paard de tijd en mogelijkheid te geven zonder stress redelijk op te kunnen warmen.
Equimotion schreef:Laat ik dan ook meteen heel duidelijk de rijtechnische definitie van rechtgericht zijn er weer eens bijzetten: gelijkzijdige ontwikkeling. Het gaat dus niet om een soort meetkundig verhaal waar een holle en een bolle kant "opgelost" moeten worden.

The_Stig schreef:U niet dan????
Moll schreef:The_Stig schreef:
Waarom zou je beginnen op de moeilijke kant? Als je eerst op de makkelijke kant begint en na een paar rondjes op de andere hand over gaat dan is dat meestal een stuk prettiger voor het paard. Denk dat één en ander wel afhankelijk is van hoeveel verschil er tussen de "goede" en "slechte" kant van het paard zit. Bij een extreem verschil zou ik dus eerst op de makkelijke kant beginnen om het paard de tijd en mogelijkheid te geven zonder stress redelijk op te kunnen warmen.
maar vanwaar de stress? dat snap ik zelf al niet geheel, stress in het paard komt niet door hem zelf maar door de ruiter, en waarom op de moeilijke hand beginnen, simpel weg omdat je de houding bevestigd als je op de makelijke hand begint, de kortere spieren van de moeilijker zijde trekken zich nog makkelijker samen wanneer je dus makkelijk begint, wanneer je dus op de moeilijke zijde begint, vraag je van uit de onspaning lengte op de moeilijke buigzame zijde aan, waardoor de progamatie van de spier meteen anders word dor gegeven.
Leorah schreef:Nog een ander verhaal naar mijn mening is het uitvoeren van het wijken voor de kuit in draf lichtrijden, zoals deze wordt gevraagd in de L1 klasse. Ik kom nog uit de tijd dat het wijken altijd (zowel in het aanleren als in de proeven) in draf doorzitten moet worden gereden. Naar mijn gevoel is het zo dat men het paard in draf doorzitten veel beter kan begeleiden in het wijken, waar men juist in het lichtrijden vaak meer tegenwerkt dan begeleidt. Voor mijn gevoel mist bij de uitvoering van deze oefening in het lichtrijden het evenwicht en de stabiliteit, hoewel de L1 juist lichter zou moeten zijn dan de L2, qua moeilijkheid is (naar mijn mening dan) het wijken in draf doorzitten een lichtere oefening (ook voor groenere paarden) dan in het lichtrijden. Ik weet niet hoe anderen daar over denken?
Moll schreef:geheel met u eens, zo adviseer ik ook altijd te beginnen op de moeilijke kant

Professor schreef:The_Stig schreef:U niet dan????
Nee de spieren mag men eerst opwarmen, wat warming-up is wanneer deze ook kunnen fuctioneren.
Zelf springt u ook niet uit bed, en gaat direkt een paar honderd meter rennen.
Eerst het losmaken, en de spieren ontspannen, en het paard in de handstellen zodat deze gehoorzaam is, dan het warm maken.
Maar dit is sterk offtopic kan het weleens uitgebreid opschrijven wat nu werkelijk losmaken en warm -up is.
Maar een ding vooraf, in alle Klassieke boeken staat en niet voor niets eerst "werken" in stap.
Zelfs bij de populaire sport als het voetballen begint men met rekken en strekken en dan de opwarmings fase.
Needje schreef:hol en bol wordt toch in principe alleen gebruikt om aan te geven welke kant de korte spieren zich bevinden en waar de lange? En dat verschil moet toch weggewerkt worden om een rechtgericht paard te krijgen?
Dus snap deze opmerking niet zo.
Verder zie ik rechtrichten en rechtricht zijn als 2 dingen, niet als 1. Met het een wil je naar het ander toe. Toch?
bertie schreef:Het is altijd weer spannend te zien hoe mensen vinden dat paarden iets moeten, maar zijzelf vooral niet.
Paarden moeten rechtgericht worden, maar leren we onszelf (bijvoorbeeld) links schrijven als we rechtshandig zijn?
Weliswaar uit verveling bij vergaderingen begonnen kan ik nu redelijk linkshandig schrijven, terwijl ik van oorsprong uitgesproken rechtshandig ben. Het is heel verhelderend om de eigen beperkingen te kennen.
Met alle eigen beperkingen denken veel ruiters dat ze natuurlijke scheefheid van een paard 'even' kunnen corrigeren.
De eigen beperkingen kennen leert nederigheid.
Helemaal eens, professor!