Koia schreef:We zijn het er allemaal wel over eens dat je echt geen slechte ruiter bent als je een paar keer van je paard af kukelt. Maar op het moment dát je valt kan je je soms wel schamen (had ik in ieder geval wel),helemaal als je de enigste bent die een smak maakt terwijl de rest van de groep het voor elkaar krijgt wel te blijven zitten. Ik herinner me nog een keer dat ik op een paard zat dat gewend was om in een binnenbak te rijden en buiten wel erg spannend vond,terwijl ik als suffe sul gewoon paarden gewend was die altijd in een buitenbak liepen naast een drukke verkeersweg (welliswaar met een sloot ertussen) en zich dus weinig aantrokken van auto's ect. Dat paard schrok tijdens het draven van een trekker die op het land bezig was en nam ineens een enorme sprong opzij om vervolgens rechtuit te racen en ineens stil te gaan staan. Ik hing al half opzij door die sprong en na de noodstop vloog ik er dus voorover vanaf,over z'n hals en landde in voor het paard met het hoofdstel op m'n schoot. De hele groep lachen,maar ik kon wel door de grond zakken![]()
Haha, wel een leuke blunder
Zei beleerd haar paard met 2.5 en de TS met 3.5. Ik weet het wel
Dat gebeurde bij mij vorige week!
Vroeger viel ik er regelmatig af maar ben er de laatste paar jaren netjes blijven zitten. Ik denk dat je leert van je fouten en juist door vallen een steeds betere ruiter word.