Dit verzin ik niet eens, dit is een citaat van NOC*NSF. Ongeacht wat FEI omschrijft, spreekt men niet over welke weg je neemt om dit doel te behalen. Er zijn immers meedere wegen die naar Rome leiden.
Als therapeut kan ik me ook niet aan 1 systeem houden. Elke sporter is anders en dient op een ander manier geholpen te worden. Je kan oogkleppen op doen en de rest negeren. Of openstaan en mss eens proberen. ( Dat laatste zou ik doen als je op de huidige manier er niet uit komt)
Mijn sporters leer ik om eerst optimaal te kunnen compenseren alvorens ik het probleem behandel. Want er speelt altijd nog een psychologisch deel in de sport die prestatie kan beperken.
Maar goed... iemand een ander rijvaardigheid dingetje? Anders gooi ik er nog een in de groep, Want de aanleuning geneuzel is en blijft een wel en niettes dingetje
En als ik als therapeut erop ga reageren dan zijn we straks 20 pagina's verder
als jij mij een filmpje kan door sturen
, ik kan lezen en schrijven met haar waar ik zeer dankbaar voor ben.
...
en soms maar een paar min. De truc is om deze momenten langer te laten worden. Maar ook hier speelt heel wat meer dan maar rond rijden.