Dressuur-rijkunst-discussie-foto-film-beoordeling
Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
- Starbreeze
-
- Berichten: 4581
- Geregistreerd: 16-08-03
Re: Dressuur-rijkunst-discussie-foto-film-beoordeling
Geplaatst: 22-08-15 12:14
- Simpelman
- Berichten: 4155
- Geregistreerd: 24-03-13
Geplaatst door de TopicStarter : 22-08-15 12:43
Anoeska schreef:Bah simpelman, wat een denigrerende opmerking naar iemand die duidelijk tijd heeft besteed aan een uitgebreide post.
@Anoeska,
Dat was 3e graads humor, bestemd aan geadresseerde die wanneer hij net zo slim is als dat hij zelf denkt begrepen is.
Laatst bijgewerkt door Simpelman op 22-08-15 13:11, in het totaal 1 keer bewerkt
- Jennyxx
-
- Berichten: 3073
- Geregistreerd: 11-10-06
- Woonplaats: Bij de duinen
Geplaatst: 22-08-15 12:45
Ontspannen en blije paarden (en gezonde) daar doen we het allemaal voor jannico schreef:Wederom een zeer mooi stuk. Ik ben wel benieuwd wat jij (xavier) dan vind van Bent Branderup en aanverwante ruiters, waarbij het werk met een enkeling daargelaten inderdaad lijkt op impulsieloos rondgeschuifel, en dus niet helemaal lijkt overeen te komen met de historische bronnen waar dhr Branderup graag naar grijpt.
Hier ben ik ook wel benieuwd naar. Als ik mij goed herinner was Baucher meer van de circustrucjes toch.
- Geryon
-
- Berichten: 19298
- Geregistreerd: 11-12-08
Geplaatst: 22-08-15 15:11
Simpelman schreef:Tancreda4 schreef:In de stretch rijden is mijn paard nog lange niet geschikt voor en mogelijk ook nooit. Zij heeft daar een te slechte eigen houding voor. Op eigen benen kan ze best lekker bewegen, maar ze gaat altijd stiekem ietwat scheef wat even goed gaat, maar waar ze uiteindelijk op vast loopt.
verder super interessante stof dat langs komt
Ieder paard kan de hals strekken anders zou hij niet bestaan.
Begin in stap aan de longe, bevestig dit, dan in draf aan de longe, dan in stap er op, enz.
Hier moet ik het mee eens zijn. En dan bedoel ik niet in theorie 'anders zou hij niet bestaan' maar omdat ik dat meemaak in de praktijk. Zelfs een paard met een heel onvoordelige bouw en eigen houding, kan met niet eens zo veel training de hals strekken. In moeilijke gevallen, vind ik eerst neerwaarts, dan voorwaarts erbij fijner werken. Dan verkrijg je eerder ontspanning.
- damian23
- Berichten: 3305
- Geregistreerd: 11-02-09
- Woonplaats: noord-holland
Geplaatst: 22-08-15 16:07
- Milkberry
- Berichten: 1174
- Geregistreerd: 12-02-15
- Woonplaats: Den Helder
Re: Dressuur-rijkunst-discussie-foto-film-beoordeling
Geplaatst: 22-08-15 17:06
Je bent voor jezelf iig al winnaar van de wedstrijd
(met je paard dan)@xavier: weer zo'n goed stuk. Mag ik een brutale vraag stellen? Waar haal je al die historische informatie vandaan? Studie? Boeken? Want dit gaat best wel ver terug allemaal.
@Greyon: ben ik het ook mee eens! Ieder paard kan halsstrekken. En trouwens, ieder paard kan eten. Dat doen ze ook met hun neus op de grond. Dat is in principe toch dezelfde beweging?
@Damian: dat is goed voor je zelfvertrouwen
- jilinda
-
- Berichten: 1077
- Geregistreerd: 02-07-11
- Woonplaats: lelystad
Geplaatst: 22-08-15 17:59
Toen ik hier een paar maanden terug begon met meelezen, vond ik ineens een manier van rijden die wel bij mij past. Geen gefrummel, geen onnodige druk op het bit en vooral geen frustratie, want het komt vanzelf wel een keer.
Ik word helemaal gelukkig van elke kleine verbetering en rijden in de bak was lange tijd niet zo leuk en ontspannen als nu.
Afgelopen weken heb ik voornamelijk gelongeerd of in het bos gereden, maar gister heb ik sinds 5 weken weer in de bak gereden. Ik stond ontzettend snel weer buiten, want ze liep voor het eerst een stuk lager met haar hoofd.
Vandaag werd ik ook weer blij
- Wyb_ster
-
- Berichten: 796
- Geregistreerd: 22-10-14
Geplaatst: 22-08-15 18:24
Fransje_70 schreef:
Écht super bedankt !! Ik ben nu vooral op gevoel bezig met mijn pony en ik vind het heel leuk om dan later terug te lezen dat wat ik doe ook echt "bestaat". Dit klinkt nogal raar maar ik weet niet hoe ik het beter moet zeggen
En om even op jouw osteo vraag terug te komen ze is bij de vorige eigenaar behandeld door een osteo maar dat heeft niks opgeleverd.
- xxdomiixx
-
- Berichten: 1495
- Geregistreerd: 21-11-12
- Woonplaats: Harderwijk
Re: Dressuur-rijkunst-discussie-foto-film-beoordeling
Geplaatst: 22-08-15 19:48
- SinneJ
-
- Berichten: 3083
- Geregistreerd: 02-04-15
- Woonplaats: België
- Pendrag
-
- Berichten: 558
- Geregistreerd: 21-08-04
Geplaatst: 22-08-15 19:58
SinneJ schreef:Starbreeze schreef:En het 'nieuwe rijden' is nog beloond ook) ik had zelfs 3 winstpunten!!
Nergens meer 'te diep' en de galop van 4/5 naar 7'ens!!!
Oh daar krijgt een mens hoop van
Geweldig! Heerlijk als je zelf zo tevreden bent en dan ook nog mooie punten krijgt. Zegt ook iets over de jury. Blijkbaar zien ze toch hoe het wel moet.
- Starbreeze
-
- Berichten: 4581
- Geregistreerd: 16-08-03
Geplaatst: 22-08-15 20:07
Ik moest van beide jury's mijn teugels korter maken hihi dat wel en meer impuls laten zien, maar dat komt nog wel
ik vond hem heerlijk lopen zo en kon goed doorzitten. Ik vind het ook echt fijn dat het gewaardeerd wordt door de jury, lijkt erop dat dit dus ook in de wedstrijdsport past. We zijn pas net bezig zo dus kun je nagaan als we een half jaar verder zijn Oja @oji, houding en zit een 7
thx to the fitnesball!! - Pasterza
-
- Berichten: 2704
- Geregistreerd: 17-09-02
- Woonplaats: Lemelerveld
Geplaatst: 22-08-15 21:01
Met instappen veel spanning en kijkerig, zodra ik aandraaf laat ze de hals vallen en is ze steeds beter uit te zitten. Maak ik vervolgens een overgang naar stap zakt ze ook dan weer regelmatig. Nog niet helemaal naar de grond zoals aan de longe, het is nu nog wat horizontaal maar het begin is er Mijn e-pony (met o.a. headshakingsyndroom) longeer ik sinds enkele maanden met chambon en eindelijk begint d'r rug wat te deinen. Lengtebuiging is in draf erg lastig voor d'r, gaat echt plat door de bocht. In stap nauwelijks moeite. Zal dat makkelijker gaan wanneer ze de bovenlijn meer ontspant of werkt het juist andersom?
- jannico
- Berichten: 501
- Geregistreerd: 01-09-05
Geplaatst: 22-08-15 21:03
Sizzle schreef:Je kunt Branderup echt niet onder academisch scharen
Branderup heeft een groot commercieel talent dat overwegend de onzekere of zelfs angstige ruiter het gevoel geeft de controle te hebben.
Hij doet er weinig kwaad mee, maar dat heeft niets te maken met ridder en vecht technieken.
Tja het is de tagline waarmee hij en de zijne prominent aanwezig zijn en daarmee dus een bepaald beeld creeeren.
- XavierB
-
- Berichten: 228
- Geregistreerd: 11-04-14
- Woonplaats: Gent
Geplaatst: 23-08-15 01:17
Milkberry schreef:@xavier: weer zo'n goed stuk. Mag ik een brutale vraag stellen? Waar haal je al die historische informatie vandaan? Studie? Boeken? Want dit gaat best wel ver terug allemaal.
Uiteraard mag je deze vraag stellen. Ik werk als middeleeuws historicus aan de universiteit van Gent, waardoor ik bekend ben met de nodige heuristische vaardigheden om bronnen en academische literatuur op te sporen. De posts die ik maak zijn voornamelijk gebaseerd op mijn persoonlijke studie van die literatuur en het bronnenmateriaal.
Hoewel de academische studie naar de paardentraditie nog in zijn kinderschoenen staat, is er inmiddels wel wat literatuur die diverse facetten van de geschiedenis van de westerse paardenkunst belichten. Deze literatuur is overigens niet steeds door academici geschreven, ook werken van niet-academici moeten soms niet onderdoen op vlak van academische standaarden:
Een eerste vermeldenswaardig werk, naar mijn mening het beste werk dat tot nog toe over de geschiedenis van dressuur is geschreven is dat van Giovanni Battista Tomassini, The Italian Tradition of Equestrian Art (2014). Een uitmuntend werk dat de Italiaanse dressuurtraditie belicht, met natuurlijk heel wat aandacht voor de zestiende-eeuwse ontwikkelingen. Ook het al iets ouder werk van Etienne Saurel, van de école d'equitation te Saumur, Histoire de l'équitation (1971) blijft een pareltje, zeker om de negentiende-eeuwse ontwikkelingen, vooral vanuit Frans perspectief, degelijk te begrijpen.
Niettemin zijn er uit academische hoek de laatste jaren ook opmerkelijke werken naar buiten gekomen. Een zeer brede paardengeschiedenis voor de Vroeg-Moderne periode in Engeland is Peter Edwards, Horse and Man in Early Modern England (2007). Een man die het academisch onderzoek naar de paardengeschiedenis verder heeft gepromoot door zijn redactie van The Horse as Cultural Icon (2012). In dit werk vind je interessante bijdragen over Grisone en Cavendish, alsook over het ontstaan van het Engelse volbloed in de context van de nieuwe coarsing praktijken aldaar. Een zeer vermeldenswaardige bijdrage is het werk van Elizabeth Tobey 'The Legacy of Federigo Grisone' waar ze een analyse van een aantal van Grisone's oefeningen (meer bepaald de befaamde turni oefening) niet schuwt. Verder is de doctoraatsdissertatie van Patricia Franz, The horseman as a work of art (2006) of die van Elizabeth Simmons, The rejection of the Manege Tradition in Early Modern England: "Equestrian Elegance at Odds with English Sporting Tradition" (2001) zeker vermeldenswaardig. Ten slotte hoort ook Ann Hyland met haar diverse werken rond de paardenkunst in de Antieke, middeleeuwse en vroeg-moderne periode hier zeker thuis.
Niet enkel op vlak van de vroeg moderne periode wordt tegenwoordig aardig wat gepubliceerd. Ook voor de moderniteit ontstaat een groeiende aandacht. Een mooi voorbeeld is het themanummer van Revue historique des armes uit 2007 waarin diverse paardenonderwerpen aan bod komen, onder meer een analyse van de befaamde slag van de Poolse lanciers tegen de Duitse pantzertroepen door Andrzej Nieuwazny. Vooral voor de middeleeuwse paardenkunst komt nu ook hernieuwde aandacht na het standaardwerk maar toch wel wat verouderde werk van Davies, The Mediëval Warhorse: Origin, development and redevelopment (1989). Zo is er recent het volumineus werk van Noel Fallows, Jousting in Mediëval and Renaissance Iberia (2010) verschenen dat niet enkel een zeer exhaustieve analyse van middeleeuwse toernooipraktijken maakt, maar ook drie Iberische toernooiboeken, een verslag van de passo honoroso en een deel van het eerste gineta manuscript van Chacun in editie en vertaling omvat.
Dergelijke historische werken beperken zich overigens niet enkel tot de Europese tradtionele paardentradities. Een mooi werk dat de ontwikkeling van de paardenkunst op het Amerikaanse continent weergeeft (jammer genoeg zonder voetnoten) is Deb Bennett, Conquerors: The Roots of New World Horsemanship (1998). Een ander intrigerend werk is dat van Peter Mitchell, Horse Nations. The worldwide impact of the horse on indigenous societies Post-1492 (2015) waarin de omgang met paarden door de indogene Amerikaanse bevolking wordt beschreven.
Dit is uiteraard een beperkte selectie van literatuur en onderzoek dat in de afgelopen jaren is verricht naar de geschiedenis van de paardenkunst.
Hoewel er vooruitgang zit in de zaak, dient een groot deel van het werk nog steeds te gebeuren. Dat noodzaakt uiteraard een terugkeer naar het eigenlijke bronnenmateriaal. Persoonlijk wordt mijn onderzoek door twee zaken gedreven. Ten eerste het groeiende besef dat onze paardentradities veel rijker zijn aan inzichten en methodes dan aanvankelijk gedacht. Ten tweede vanuit mijn specifieke interesse om de middeleeuwse paardenkunst en bijhorende krijgskunsten te reconstrueren. Hoewel wij beschikken over toch heel wat meer middeleeuwse bronnen dan aanvankelijk gedacht, blijven die bronnen uiteraard beperkt. Vanuit dat opzicht bestudeer ik de paardentradities die uit het middeleeuwse rijden zijn voortgevloeid, met name de 'vaquero' traditie enerzijds en de traditionele dressuur anderzijds. Dat onderzoek (vooral na mijn vondst van het manuscript van Jeremias Schemels von Augsburg) heeft mij op het spoor gebracht dat de dressuurtraditie niet zozeer in de zestiende eeuw als een nieuwe revolutie in de paardenkunst is ontstaan, maar een geleidelijke ontwikkeling was uit de middeleeuwse paardenkunst.
Zelfs de eerste noties van dressuur zijn terug te vinden niet in de zestiende, maar veeleer in de vijftiende eeuw. Een prangende illustratie van dat feit vind je bijvoorbeeld in het Konigsegg manuscript van Hans Talhoffer uit het midden van de vijftiende eeuw:
Op deze afbeelding zie je rechts de leerling van Talhoffer, Liutpold von Konigsegg die een levade uitvoert, terwijl de meester zelf een air boven de grond uitvoert. De tekst vertelt ons immers: "Da sitztt der talhoffer uff seinem haintzen und gaut uff den hyndern füssen". Vertaling: "Daar zit Talhoffer op zijn achterhand en gaat [of springt] uit de achterbenen.
Vanuit die optiek richt mijn studie zich momenteel op de vroegere dressuur werken (zoals de zestiende-eeuwse Italiaanse en Duitse traditie; maar ook de werken van Salomon de la Broue en die van Antoine de Pluvinel zijn pertinent; daarenboven is ook het werk van Cavendish, dat zich vooral richt op het ontwikkelen van terre a terre, van groot belang). Niettemin is een grondige analyse van deze werken essentieel maar tegelijk ook heel complex. Omwille daarvan is het bestuderen van latere werken (zoals het transparantere werk van de la Guerinière of dat van Ridinger die immers verwijst naar het werk van Cavendish, alsook van de latere interpretaties van deze werken door negentiende-eeuwse meesters van groot belang).
Uiteraard vereisten deze interpretaties ook een goed onderlegde kennis van het paard zelf. Gelukkig ben ik in een vorig leven nog bioloog geweest en mijn cursussen functionele morfologie, dierenfysiologie (met een uitbreide dosis neurologie) en sociobiologie komen hierbij goed van pas. Vanuit die vooropleiding volg ik het academisch onderzoek op vlak van de hippische wetenschappen ook op de voet. Daarenboven probeer ik deze aspecten ook in de praktijk te brengen in mijn werk met mijn eigen paarden en in het opzoeken van goede instructie.
Ik hoop dat dit wat verder toelicht vanwaar ik mijn kaas haal.
- XavierB
-
- Berichten: 228
- Geregistreerd: 11-04-14
- Woonplaats: Gent
Geplaatst: 23-08-15 03:21
Jennyxx schreef:Allemaal goede berichtenjannico schreef:Wederom een zeer mooi stuk. Ik ben wel benieuwd wat jij (xavier) dan vind van Bent Branderup en aanverwante ruiters, waarbij het werk met een enkeling daargelaten inderdaad lijkt op impulsieloos rondgeschuifel, en dus niet helemaal lijkt overeen te komen met de historische bronnen waar dhr Branderup graag naar grijpt.
Hier ben ik ook wel benieuwd naar. Als ik mij goed herinner was Baucher meer van de circustrucjes toch.
Wel ik denk dat je in eerste instantie een onderscheid moet maken tussen Bent Branderup zelf, zijn instructiemethode en zijn studenten. Ik volg Bent al enige tijd en heb dit jaar als toeschouwer een van zijn seminaries meegemaakt en toen ook een aantal interessante gesprekken met hem gehad.
Ten eerste ik heb Bent zelf nog nooit in 'real life' zien rijden, dus op dat vlak kan ik enkel oordelen op wat ik van hem gezien heb via filmografisch materiaal. Ik kan ergens begrijpen waar de kritiek van 'impulsieloos' vandaan komt, hoewel men dat ook niet mag overtrekken. Het is inderdaad waar dat Bent wellicht te veel nadruk legt op 'Stellung', maar verliest daarbij de impulsie van het paard uit het oog.
Misschien ter zake toch op wat zaken doorgaan. Ten eerste vind ik het concept impulsie (wat initieel de vertaling van Schwung was) wat verwarrend. Persoonlijk maak ik een onderscheid tussen impulsie en Schwung. Laat mij dit even verduidelijken. Impulsie definieer ik simpelweg als een de kracht die door de achterhand wordt gegenereerd. Kracht is een vectoriële grootheid, dat wil zeggen dat hij naast een grootte ook een richting, zin en aanhechtingspunt heeft (elementaire fysica). Impulsie als een kwaliteit omvat aldus de correcte kracht (met andere woorden de gewenste vector) die door de achterhand dient geproduceerd te worden. Het idee dat paarden zoveel mogelijk voorwaarts moeten gedreven worden (wat ik als impulsiviteit in plaats van impulsie aanduidt) is mijn inzien een even grote fout als paarden die te weinig impulsie hebben (hier wordt trouwens letterlijk allusie op gemaakt in de verzen van Johannes Liechtenauer die stammen uit de veertiende eeuw).
Schwung, wat letterlijk 'swing' betekent, definieer ik als de impulsie die rytmisch voortbeweegt doorheen het lichaam van het paard. In die zin is Schwung zeker afhankelijk van impulsie maar noodzaakt het ook kwaliteiten zoals relaxatie en rechtheid. Deze Schwung wordt bewerkstelligd door de spierinteracties van het musco skelletaal systeem. Zo wordt de beweging van de m. gluteus via de gluteale fascia overgezet op de m latissimus dorsi van de andere zijde.
Nu even terug naar Bent Branderup zijn stelling. Hij legt bijvoorbeeld zeer veel nadruk (althans in zijn structurele methode) op het trainen in stap. Hier heeft hij overigens overschot van gelijk, in vrijwel ieder werk van de traditionele dressuur is een stap een evenwaardige gang om in te werken. Het is zelfs zo dat in de vroegste werken over dressuur (zoals Johan Fayser den Jungere) op een bepaald moment de draf verdwijnt als een gang om in te werken (dat heeft dan weer meer te maken met de toepassing waarnaar men streeft, maar dat is een ander verhaal). Bents legitimatie is dat de stap een even grote Schwung heeft dan andere gangen (hij gaat zelfs zover te stellen dat het de gang met de grootste Schwung is). In se is dat geen verkeerd punt (nu ik zou het ook niet de grootste noemen) aangezien tijdens de stap de ribbenkast een aanzienlijke driedimensionale beweging maakt. Hoewel de stap een aanzienlijke Schwung heeft, moeten we wel opmerken dat de impulsie, zoals ik die hier gedefinieerd heb, aanzienlijk kleiner is in stap dan wanneer wij dit vergelijken met draf of galop.
Ik denk dat een grote onenigheid die ik lees over Branderup heel wat met dit punt heeft te maken. Het probleem met Bents eigen rijden is niet zozeer het continue gebrek aan impulsie, vind ik dan, maar veeleer de consistentie in die impulsie. Vaak zie je hem in een vrij mooie beweging, maar van zodra hij naar een laterale beweging gaat verliest het paard aan impulsie en verdwijnt de zuiverheid van de takt (dit is eigenlijk een fout waar bijvoorbeeld Nuno Oliveira steeds sterk voor waarschuwt in zijn werk).
Niettemin is zijn kennis over ontspanning, buigingen en de vorm van het paard zeker interessant (hoewel je hier vaak de belangrijkste invloed op Branderup, namelijk Egon Von Neindorf, vaak uit het graf tot ons hoort spreken). Ook zijn airs (tenminste op het video materiaal) zeer keurig en vooral ontspannen. Op dat vlak bevind ik dat Bent vaak meer vaardigheid aan de dag legt dan je tegenwoordig in academische rijscholen terugvindt.
Met betrekking tot zijn leermethode heb ik grotere vragen. Ten eerste, maar dat is een geheel persoonlijk punt, zal het je niet verwonderen dat de term 'ridderschap' naar mijn mening niet enkel als paardenmens, maar ook als HEMA instructeur (Historical European Martial Arts) te lichtvaardig wordt gebruikt. Bent heeft immers geen enkele wetenschap van de vijftiende en zestiende eeuwse vechtmanuscripten, wat toch een absoluut minimum zou moeten zijn voor een 'ridder' in de traditionele zin van het woord (maar bon dat is een eigen akkefietje).
Hoewel werken in stap ongetwijfeld van groot belang is, mag het werk, zelfs het basiswerk, zich daartoe niet beperken. Hoewel de stap toelaat om de communicatie beter aan te leren en het eigenlijke buigingswerk en beenpositionering veel verfijnder aan te leren, zijn de fysieke elementen van hogere gangen, voornamelijk de impulsie in de draf, onontbeerlijk om te komen tot het degelijk onderkomen van de achterbenen, spiertraining en het initiëren van de verzameling door de inwerken op de m gluteus. Een punt dat overigens bijvoorbeeld Steinbrecht (waarop Bent zich toch vaak beroept) of een Alois Podhajsky maken.
Daarenboven is een focus op stap of draf ook afhankelijk van de natuurlijke impulsie van het paard waarmee je werkt. Podhajsky merkt bijvoorbeeld op dat drafwerk belangrijk is voor Lippizaners omdat zij de neiging hebben om achter het been te vallen (dus te weinig impulsie hebben). Paarden die anderzijds te impulsief zijn, worden beter vooral in stap gewerkt (waar zij overigens ook al een goede, maar controleerbare impulsie zullen vertonen).
De beste methode ligt hem vooral in het toepassen van beiden met een feel voor de eigenheid van het paard. Het werken in beide gangen heeft onmiskenbare voordelen. Het feit is overigens dat dat net hetgeen is wat in ieder werk van de traditionele dressuur wordt bevestigd. Grisone werkt in zijn turni oefening in alle drie de gangen van meet af aan. Dezelfde houding vind je in het werk van Johan Fayser den Jungere (en Jeremias Shemels von Augsburg) voor een complexere set aan cirkel en rechte lijn patronen. Het mooiste voorbeeld komt echter van William Cavendish, waar de shouder-binnen op de cirkel en de steeds sterker gelateraliseerde travers bewegingen gelijktijdig in stap en draf worden aangeleerd, om ze vervolgens te extrapoleren naar galop waar door de lateralisatie de terre a terre wordt aangeleerd.
Wat de leerlingen van Branderup betreft, denk ik dat het over dezelfde kam scheren van die mensen van weinig fatsoen getuigd. Er zijn wel degelijk mensen die toch aardig wat kunnen tonen vind ik. Ik denk dat bijvoorbeeld een Marijke de Jong, hoewel je bemerkingen kunt hebben op haar rechtrichten programma (maar die discussie wordt onder een ander topic behandeld), die toch wel enig krediet verdient. Hoewel ik zeker niet met al zijn ideeën eens ben, lopen de paarden van Jossy Reynvoet zeker niet zonder impulsie (toegegeven Jossy focust heel wat meer op impulsie dan wat Bent aanleert en is er zeer consistent in).
Of ik het systeem van Branderup zou aanraden voor mensen met angst. Om eerlijk te zijn, geheel niet. Tijdens het seminarie zag ik een aantal paarden even de controle verliezen, maar veel speciale raadgevingen dan het woordje 'foei' werden daar niet gegeven. Het programma van Branderup en binnen de ganse dressuurwereld op dat vlak heeft verdacht weinig structurele ideeën rond het omgaan met gedragsproblemen bij paarden. Ik weet dat Bent nu wat beïnvloed is geraakt door Jossy's focus methode (die eigenlijk teruggaat op Klaus Ferdinand Hempfling), een methode waar ik wat vragen bij heb, maar te weinig over weet om er enig oordeel over te vellen.
Op vlak van kennis moet ik wel zeggen dat Bent ongetwijfeld een aantal inzichten heeft en zeer open is om die te bediscussiëren, hoewel ik mij soms vragen stel hoe grondig zijn analyses precies zijn. Omdat Bent zoveel nadruk legt op Stellung vroeg ik hem onder andere wat hij dan dacht over de etsen in het werk van Cavendish, waar overduidelijk een veel grotere laterale buiging wordt gehanteerd. Zijn verklaring ter zijde leek mij iets te simplistisch, daar hij simpelweg stelde dat het ging om een fout van de etser. Iets wat in het geval van Cavendish zeer betwijfelbaar is, aangezien de achtergrond afbeeldingen, die Cavendish' ontheemde bezittingen te Welbeck en Bolsover weergeven, in feite zijn gebaseerd op de schetsen die de meester zelf had gemaakt van zijn eigendommen. Dat wijst erop dat Cavendish een grote interesse had in de productie van de etsen en wellicht nauw samenwerkte met de etser.
Niettemin had Bent op andere punten zeer interessante interpretaties waar ik mij volledig kon achter scharen, zoals de graduele overgang, veeleer dan een te discreet onderscheid, tussen de schoolgalop, een vier takt terre a terre en een twee takt terre a terre.
Kort samengevat vind ik Bent zeker een interessant persoon, die toch beschikt over heel wat goede perspectieven en ook wat vaardigheden in zijn mars heeft. Ik zou hem dan ook niet zomaar uitschrijven uit de 'academische' traditie. Ik zal daarom ook nog deelnemen aan zijn seminaries, hoewel steeds als toeschouwer. Maar wens ik ridder te worden in zijn genootschap, dat zou toch net wel een brug te ver zijn voor mij.
Niettemin wil ik mijn laatste woorden behouden voor één van de leerlingen van Bent Branderup, die volgens mij zijn leermeester op praktische vaardigheden reeds ver achter zich heeft gelaten, namelijk Marius Schneider. Waar je bij Bent kritiek kont hebben op zijn impulsie en de zuiverheid van zijn takt, is dat bij Marius geheel niet aan de orde. Naar mijn mening is hij op dit moment één van de beste traditionele dressuurruiters en overigens een zeer aangename, rustige persoon en erudiete gesprekspartner.
Het voordeel van Marius is dat hij veel meer oog lijkt te hebben voor verfijning in de basics, en een nadruk op impulsie hoort daar zeker bij. Dat heb ik trouwens zelf mogen ondervinden toen ik met mijn paard bij hem op seminarie ging. We hebben vrijwel continu gewerkt aan een goede impulsie in stap.
Ook didactisch is Marius net van een iets ander kaliber, waarbij hij zeer gerichte en behulpzame instructies weet te verschaffen aan de ruiters. Een laatste voordeel, en dit zal wellicht voor een groot deel het verschil tussen Marius en Bent ook verklaren, is dat hij zijn dressuur ook toepast. Niet enkel als een valkenier, maar zo oefent Marius zich ook in het lopen van de courses en experimenteert hij met het integreren van de dressuurbewegingen in eigenlijke toepassingen. Tijdens het seminarie wist hij zo met stoelen, kegels en appels een course de tête in elkaar te flansen waarbij ik met een krom (zeer frustrerend overigens) stokje de appels van de kegels diende te stoten in serptine bewegingen. Ik hoop dat ik dan ook in het komende jaar een weekje vrij vindt om op zijn uitnodiging in te gaan om samen wat verder te trainen.
- ankem
-
- Berichten: 2463
- Geregistreerd: 26-03-04
- Woonplaats: Ergens in Friesland
Re: Dressuur-rijkunst-discussie-foto-film-beoordeling
Geplaatst: 23-08-15 07:57
- oji
-
- Berichten: 4999
- Geregistreerd: 29-07-09
Geplaatst: 23-08-15 08:17
Fijn ook dat je paard nu veel meer ontspannen door de proef gaat. Ondanks dat ik zelf geen Will Faerer aanhanger ben, ben ik er wel van overtuigd dat ontspanning en losgelatenheid de belangrijkste basis componenten zijn om je paard fijn te ontwikkelen. Als deze methode dit voor jou bewerkstelligd is dat alleen maar heel erg mooi!
Nu ik toch weer even in de reageer modus zit, wil ik toch ook even reageren op de opmerking van Simpelman met betrekking tot het gewicht van het hoofd van het paard. Ja het absolute gewicht van het hoofd is natuurlijk gelijk, waar je het ook houdt. Maar het absolute gewicht is maar een onderdeel van de inwerkende krachten, zodra dat gewicht aan een hefboom geplaatst wordt. Een hefboom zoals bv een arm...of idd de hals van een paard. Op dat moment wordt de kracht op het schanierpunt bepaald door het absolute gewicht en de afstand van dat gewicht tot het schanierpunt. Neem bv een tas met boodschappen en houdt die tegen je lichaam aan en houdt diezelfde tas eens met een gestrekte arm vooruit…en voel het verschil in op de kracht dat uitgeoefend wordt op je schouders en rug.
Dus op het moment dat je de hals maximaal strekt en die afstand tussen gewicht en schanierpunt (de schoft) dus maximaal maakt, wordt de naar voren trekkende kracht op de schoft wel degelijk groter als wanneer een paard het hoofd dichter bij het lichaam draagt. Dit heeft een gunstig effect, want door die extra kracht waaiert idd de schoft mooi uit, maar dit betekent ook dat een paard met de hals maximaal gestrekt wel degelijk meer de neiging krijgt om op de voorhand te gaan lopen. Wanneer een paard volledig neerwaarts is en op de voorhand komt, zal het nooit in staat zijn zelf die kanteling in het lichaam naar een horizontaal evenwicht te maken. Dat kost simpelweg te veel kracht. Dan zul je eerst weer terug moeten naar de arbeidspositie, daar het horizontale evenwicht herstellen en van daaruit kun je weer uitschuiven. Juist daarom is correct voorwaarts neerwaarts, en met correct bedoel ik in horizontaal evenwicht, voor een ongetraind paard wel degelijk een hele zware oefening en niet uitsluitend ontspannend. Daarom staat voor halsstrekken in de B en L ook tot ongeveer kniehoogte en niet tot aan de grond en maximaal 1 volte en niet een hele proef. Het kost voor een paard aan het begin van de opleiding (wat B en L is) gewoon veel kracht om correct in die houding te lopen.
Verder veel theoretische verhandelingen over de duitse, franse en hele oude dressuurtechnieken de laaste tijd in dit topic. Ik dacht eigenlijk dat het vooral bedoeld was als een praktisch discussie topic. Voor mij persoonlijk geldt in ieder geval, dat ondanks dat ik een denkertje ben die graag overal het naadje van de kous wil weten, ik mij met betrekking tot de rijkunst bewust probeer te beperken tot datgene wat ik nodig heb om fijn te rijden. Net genoeg theorie om paardrijden logisch te houden en je een leidraad te geven. Ik wil nl niet als ik op een paard zit teveel in mijn hoofd werken, maar vooral veel te voelen wat er onder mij gebeurt en door middel van zeer regelmatige begeleiding (ik neem minimaal 2x in de week privé les) dat gevoel continue te staven. Maar dat stukje theorie dat mij die handvaten biedt en voor mij volledig logisch overkomt is toch wel het skala. Dat is voor mij iets waar ik continue op kan terugvallen, wat voor mij simpel en logisch is en als het allemaal even wat minder loopt, dat ik denk oh ja, weer even terug naar…. Ik zie het ook niet als een vast stappenplan, maar meer als iets cyclisch. Bijvoorbeeld, met het normale gaan in de drie gangen, ben ik op dit moment in de fase dat ik ga rechtrichten. En het skala rechtrichten interpreteer ik meer als het daadwerkelijk even sterk en gecoördineerd maken van beide zijden en niet zozeer het recht laten lopen, aangezien een paard dat aan alle zijde loslaat, van nature recht loopt (ik ben rechtshandig/benig, maar loop ook gewoon recht als ik niets aanspan). Dat betekent dus dat in de 3 gangen en overgangen, mijn paard nu taktmatig, los en in een fijne aanleuning loopt met impuls, maar zeker nog niet verzameld is. Om links en rechts de kracht te ontwikkelen om tot verzameling te komen, ga ik nu dus aan de slag met de rechtrichtende oefeningen zoals schouderbinnenwaarts. Ik pak dat soort oefeningen nu we daar net mee beginnen slechts af en toe mee en alleen als mijn paard zeer fijn loopt in het voor haar al normale werk. Als ik dan zo’n nieuwe oefening begin aan te leren, let ik er in het begin vooral op of mijn hulp begrepen wordt en de juiste reactie geeft en daarna of tempo en takt behouden blijven. Vindt het niet raar of erg dat ie, omdat het moeilijk en nieuw is, even wat strakker in het lijf wordt en de aanleuning minder. Als het tempo en takt gelijk blijven, komt vrijwel vanzelf daarna door herhaling de ontspanning en nageeflijkheid in die oefening ook goed, als je er zelf maar geen druk op gooit. Pas als in die oefening de takt, ontspanning, aanleuning en impuls volledig gelijk blijven aan het normale werk, pas dan krijgt de oefening volgens mij een zinvolle betekenis voor de training, daarvoor is het vooral aanleren van een oefening en dus soort van investering in de toekomst. Pas dan kun je de oefening inzetten om een volgende fase in het skala te bereiken, nl de verzameling. Zelfde geldt bv voor wissels. Eerst als ie maar wisselt op mijn hulp, dan als ie wisselt, dat ie dezelfde sprong en takt behoudt, dan zelfde ontspanning en nageeflijkheid en daarna ook echt rechtuit gesprongen etc etc.
Zo en nu kruip ik weer terug in de meelees modus. Lees nog wel mee aangezien ik het altijd leuk vind om te lezen als mensen op een “ontdekkingsreis” zijn met hun paard. Maar momenteel te druk om veel te reageren op bokt.
- Mungbean
-
- Berichten: 36424
- Geregistreerd: 21-04-06
Re: Dressuur-rijkunst-discussie-foto-film-beoordeling
Geplaatst: 23-08-15 08:59
Starbreeze, gefeliciteerd met je fijne wedstrijd