runningkawa schreef:Maar daaromz eg ik ook, als een paard niet aan de andere kant van 150 wil komen, doet hij dat ook niet.
Dus zou ik hem dwingen met lomp rijden...dan gaat hij de rem in.
Dus daarom denk ik dat een toppaard zelf ook wil...
Of hij daarbij 1e of 10e wordt heeft hij geen benul van, maar wel dat hij het gevraagde ook zelf wil uitvoeren.
In de top wordt alleen niet lomp meer gereden, daar zijn deze ruiters veel te geschoold en ervaren voor.
Er worden wel nog steeds paarden geprepareerd voor het vrijspringen, of 'voorzichtig gemaakt' ook met methodes die pijn doen.
Maar als een paard moet kiezen tussen een heel hoge hindernis waarop hij pijn ervaart, en een paar man die er met longeerzwepen bovenop timmeren, kan de keus snel gemaakt zijn hoor...
Misschien dat niet ieder paard dit geestelijk aankan, maar er zijn er genoeg die dan eieren voor hun geld kiezen...
Maw, er zijn verschillende methodes om een paard hoog in de sport te trainen, en ze zijn niet allemaal even lief.
Wells methodes gingen zelfs voorbij lomp rijden... Toch presteerden haar paarden kennelijk op het hoogste niveau.
zie mijn voorbeeld op de vorige pagina. Dit paard groeide mij voorbij, ik kon haar ontwikkeling niet bijhouden, waardoor ze de uitdaging miste in het werk. ik kon zoveel van haar vragen als ik wilde, qua afwisseling en snelheid en scherpheid op de hulpen, maar ze liep alles met twee hoeven in haar neus en ging zich al snel vervelen, ze wilde meer, en leefde dan ook helemaal op toen een goede dressuurruiter haar echt aan het werk zette. Dat paard had zo'n enorme drive..
no offense, maar je kunt het karakter van de gemiddelde tink echt, echt niet vergelijken met het karakter van een salinero. Zelfs het gemiddelde htk-warmbloedpaard komt daar niet in de buurt, die beesten zijn zo ril, zo electrisch.. ga ik niet op hoor

.
. Heb gelijk gekregen, want ze doet het super inmiddels in de sport en is daar duidelijk erg happy.
.
Ik was veel 'liever' (als in: beloonde haar net zo goed als ze voor mij had gewerkt, terwijl ze veel minder hard hoefde te werken, prees haar de hemel in als ze iets goed deed, nam haar mee naar buiten, tenminste, tot ik het na 4 maanden zat was om iedere dag een bijna-dood-ervaring te hebben
) voor haar dan de andere ruiter, maar ze vond hem toch echt leuker
.