Bokt.nl

pol013 schreef:

En nu even terug naar de praktijk.

Waarom in vredesnaam kunnen al die versleten, beschadigde paarden dan zo vrolijk oud worden?
Omdat ze geen pijn tonen? (dan zijn ze daar wel verrekte selectief in, waarom zouden ze dat doen? Ze kijken mij al beledigd aan als ik aan een korstje pulk)

Ik heb er hier 1 die ik al 23 jaar onder het zadel en hij doet het nog gewoon. Vrolijk en wel. Daar heb ik bosritten van 3 uur mee gereden, Z dressuur en L eventing. En nu nog loopt hij vief voorop. Liep met 26 jaar nog een oefencrossje met een blije kop.
En de andere inmiddels ook al dik 8 jaar. Grappig dat die alleen mooier, groter, sterker is geworden dan.

Waar blijft die slijtage? Wanneer gaan ze kapot?
oh wee en onheil. Ik wacht met knikkende knietjes af.

pol013 schreef:

Maar om terug te komen op de ethische discussie:

ja paarden gaan kapot. Ze gaan kapot van leven. Wij gaan kapot van leven. Daar doe je niks aan. Of je iets nu gebruikt of misbruikt, vroeg of laat gaat er iets kapot. Soms gaat iets zelfs sneller kapot als jet niet gebruikt.

Dan hebben mensen verzonnen dat een bepaald aantal levensjaren hoort bij verschillende diersoorten incl onszelf. En we vinden dat we die richting op moeten streven en/of die grens steeds moeten opschuiven. daar zijn we voor onszelf én voor onze dieren succesvol in. Wij en onze paarden worden én steeds ouder én doen dat bij een betere kwaliteit van leven.

Daarnaast leren we steeds bij. Dingen die ooit als 'goed voor ons' zijn uitgevonden weten we nu van dat ze dat misschien niet zijn of zelfs slecht. We leren steeds meer dus komen er ook steeds meer factoren bij die in het hoekje 'slecht voor ons' terecht komen. (roken, alcohol, zitten, cocaine, stress etc etc etc vs op stal staan, hoefijzers, zadels etc). Als ik voor mezelf leer dat iets slecht is, laat ik het niet acuut uit mijn handen vallen (nooooit meer een wijntje/snoep/zitten) maar weeg ik zaken wel af. Hoeveel, hoe vaak, wat vind ik acceptabel.

En zoals ik mijn paarden niet uit de wei haal of apart zet na verhalen over gebroken benen in de wei. Zo accepteer ik wel meer risico's in het leven.

Dus schrik ik nooit terug van een constatering dat iets slijtage oplevert. Ik wil weten welke factoren van invloed zijn op die slijtage/het risico, op welke termijn je problemen kunt verwachten, hoe je kunt werken aan de tegenhanger van schade, namelijk herstel. Ik wil schade helemaal niet uitsluiten ik wil het managen.

En dan ga ik met 'al mijn kennis' terug naar mijn paarden en KIJK en controleer. Hallo paard, heb je overall een goed humeur? heb je ongemakken? Ben je te motiveren om te werken? Hoeveel inspanning heb ik daar voor nodig? Hoe is dat morgen en overmorgen? En geniet gewoon nog steeds van de samenwerking.
Want ik voeg iet positiefs toe aan het leven van mijn paarden. Ze hebben een heerlijk vrij en veilig leven met heel veel eigen keuze mogelijkheden. Ik zorg met ons werk voor een mooie fysieke en mentale toevoeging aan een anders nogal gezapig saai leven (voor een van oorsprong prooi/rondtrekkend dier op 1ha gehouden).
En ja, als ze na 5 jaar rijden blessures zouden krijgen zou ik me echt ellendig voelen en achter mijn oren gaan krabben. Maar dat is niet zo. Want mijn paarden (en dat zijn uiteindelijk de enige waar ik echt invloed op heb. Dus zijn die voor mij relevant ondanks de lage n) hébben geen problemen. Nu niet en morgen ook niet. In mijn wereld loopt er één al 23 jaar met plezier onder het zadel zonder problemen en heb ik geen abonnement op kreupele, versleten of zieke dieren.

En ik vind het helemaal dikke prima als iemand anders er anders in staat. Maar dat is dan jouw keuze en afweging. Dat is geen universele waarheid. En niet op meer of minder gebaseerd dan mijn keuze. Dus doe ook niet alsof dat wel zo is (om terug te komen op de video in de OP, die van hypotheses aan elkaar hangt)

prompter schreef:

Dat is mooi pol013 en ook prima mogelijk. Mijn dravermerrie, je weet wel zo'n dier dat al jong voor de kar moet en dan stuk zou moeten zijn na een paar jaar is 26 jaar oud geworden, helaas door koliek gestorven want ze was nog volop aan het werk en zat nog super in de spieren. Ja dat kan allemaal.

Maar bij dissecties wordt een heleboel ellende ontdekt. Ook bij hele jonge paarden, die al wel aan het werk waren. Ze liggen niet voor niks op die tafel, een gezond paard maak je niet dood, maar al die paarden onder de 10 jaar vertonen her en der flinke schade.

Dan kunnen we als paardensector natuurlijk zeggen "ja maar voor mij geldt dat niet, want...". Maar het gaat IMO niet om individuele gevallen. In heel het paardengebruik is er gewoon een hoop mis. Voer voor dierenactivisten. Ik vind de bevindingen in dit topic juist heel nuttig, daar kunnen we van leren - in ieder geval hoe het niet moet.

Dus we kunnen de mensen van de bevindingen weg zetten als hypothetisch, als niet wetenschappelijk, maar we kunnen ook denken "hé, er gaat kennelijk her en der wat mis in onze sector, wat kunnen we daar aan doen?". Want door wegkijken of de mensen die het aan de kaak stellen weg te zetten als prutsers, daar gaan we de strijd niet mee winnen.

prompter schreef:

Dat is mooi pol013 en ook prima mogelijk. Mijn dravermerrie, je weet wel zo'n dier dat al jong voor de kar moet en dan stuk zou moeten zijn na een paar jaar is 26 jaar oud geworden, helaas door koliek gestorven want ze was nog volop aan het werk en zat nog super in de spieren. Ja dat kan allemaal.

Maar bij dissecties wordt een heleboel ellende ontdekt. Ook bij hele jonge paarden, die al wel aan het werk waren. Ze liggen niet voor niks op die tafel, een gezond paard maak je niet dood, maar al die paarden onder de 10 jaar vertonen her en der flinke schade.

Dan kunnen we als paardensector natuurlijk zeggen "ja maar voor mij geldt dat niet, want...". Maar het gaat IMO niet om individuele gevallen. In heel het paardengebruik is er gewoon een hoop mis. Voer voor dierenactivisten. Ik vind de bevindingen in dit topic juist heel nuttig, daar kunnen we van leren - in ieder geval hoe het niet moet.

Dus we kunnen de mensen van de bevindingen weg zetten als hypothetisch, als niet wetenschappelijk, maar we kunnen ook denken "hé, er gaat kennelijk her en der wat mis in onze sector, wat kunnen we daar aan doen?". Want door wegkijken of de mensen die het aan de kaak stellen weg te zetten als prutsers, daar gaan we de strijd niet mee winnen.

DuoPenotti schreef:

Ik vind het vooral bijzonder dat die schade aan die elleboog er zit bij zowel rijden als mennen.
Dan ligt het niet aan het ruitergewicht.
Waar meestal de problemen op geschoven worden een paard is niet gemaakt om te dragen.
Wat maakt trekken dan die zelfde slijtage?
En als het de singel is is longeren met singel ook al fout.
En waarom hoor je eigenlijk nooit iets over een elleboog blessure? Mijn paard loopt kreupel door zijn elleboog? Wie kent er 1?

prompter schreef:

Hier op bokt lees je ook volop over handelsstallen die vol staan met 'kapotte paarden'. Dat komt toch ergens vandaan, en zouden we toch niet moeten willen?

prompter schreef:

Hier op bokt lees je ook volop over handelsstallen die vol staan met 'kapotte paarden'. Dat komt toch ergens vandaan, en zouden we toch niet moeten willen?

Ninx schreef:

Bij de meeste paarden zie je toch vaak atrofie, en dan vaak rond de schoft.

Ninx schreef:

@ pol013: zeker….. zo belangrijk dat we gewoon objectief kunnen blijven zoeken, kijken en in gesprek blijven.
De meeste mensen hier beleven veel plezier aan het rijden, en moeten constateren dat dit misschien pijnlijker voor het paard is dan wij kunnen monitoren zouden we allemaal vreselijk vinden lijkt me.
Toch lijken er ook genoeg aanwijzigingen te zijn dat het paard deze manier van samenwerken lijkt te waarderen. Maar dat is natuurlijk ook maar gewoon een anekdotische veronderstelling.

Hopelijk leren we hier nog veel meer over, en komt dat paarden ten goede.