Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-09-20 13:09

Re: Ethiek en paardensport, waarom ik rijd

Geplaatst: 03-09-20 13:09

Ik ben wel heel compentatief, maar ook soft naar paarden toe. :')

Huidige is geen super beweger, maar wel weer heel constant dus daar hoef ik weinig te veranderen op een mindere dag, want dan loopt ze gewoon nog steeds netjes haar proefje door. Ik moet alleen niet verwachten dat ik dan de grote wedstrijden kan winnen zoals het NK. Maarja, ik was al tevreden dat ik daar reed, 65% haalde elke keer en complimenten dat het vriendelijk voorgesteld was. Maar ik kan dus ook rustig maanden thuis blijven als ik nog niet zo simpel door dat proefje heen kom.
De vorige waren beter, maar konden ook heftiger reageren op dingen. Daar heb ik wel mee afgegroet, omdat het er die dag niet inzat en het niet eerlijk was om door te gaan vond ik. Ik zie het wel eens te veel als training, dan ga ik nog corrigeren in het onderdeel of rijd ik het opnieuw.

Vinden mensen altijd erg zonde

**Geplaatst**: 03-09-20 13:40

Geplaatst: 03-09-20 13:40

MCE schreef:
Elisa2 schreef:
Ik heb het ook niet over de hedendaagse top hoor, ik ben ook geen fan van op druk rijden etc. Ik bedoelde meer gewoon gemiddelde wedstrijden.

Ja MCE, die ervaring heb ik ook vanuit paarden revalideren dat ze vaak veel stappen gemist hebben in de basis. Wat je zegt kan ik me volledig bij aansluiten, kijk ook graag naar Helene Langehanenberg e.d.

Ik bedoel het ook niet persoonlijk naar jullie toe, maar is iets wat me opgevallen is en wat ook een trend lijkt te zijn bij sommige naturals ( hoop niet dat ik nu half bokt over me heen krijg).

voelde me ook niet aangevallen hoor, maar het verschil zit hem in de tijdsdruk die de handel afdwingt,

en ben je commercieel bezig (sport als werk) of doe je het als amateur naast je werk, en ook dat kan op hoog niveau (weet ik uit eigen ervaring)

de gemiddelde ruiter op gemiddelde wedstijden wil zich graag meten aan de top en dan is het "goede voorbeeld "geven niet altijd een goed voorbeeld omdat de meeste ruiters/paarden daar nog niet klaar voorzijn maar het wel afdwingen want............ ieder heeft zo zijn eigen reden hiervoor

in de kaderopleiding - bij knhs/fnrs - zou hier veel meer aandacht voor moeten zijn, veel meer aandacht voor de basis helaas wishful thinking

Ja dat is wat ik ook gezien heb in werk, de tijdsdruk..het "snelle opleiden" ten koste van. Daar kan ik ook niet achter staan. Het lastige als ruiter of instructeur is, dat mensen of klanten ook weglopen als het niet snel "genoeg" gaat. Dus een mentaliteitsverandering wbt dat aspect..graag.

Het is denk ik ook een reden waarom veel ruiters vastlopen in een bepaalde klasse, omdat er dan een stuk basis mist.

**Geplaatst**: 03-09-20 13:59

Geplaatst: 03-09-20 13:59

Elise
die mentaliteits verandering zal er niet komen, doodsimpel omdat we daar de kennis en kunde ook niet meer voor hebben dan wel in praktijk moge brengen, kijk maar naar b.v. het onderwijs,

en als je alleen maar manege ervaring hebt - ook al is het een 5* - dan heb je niet meer dan die kennis in het lesgeven en rijervaring, terwijl een eigen paard even iets anders is
dan blijkt dat het niet is "geprogrammeerd" en jij niet de juiste handleiding erbij hebt gekregen

evenzo als je te snel door de B en L gaat en daarbij de nodige stappen hebt kunnen overslaan - want het is zo'n goeie - ontdek je in de M dat je als ruiter de nodige kennis en kunde mist om klaar te zijn voor de M

en lopen de meeste vast

gelukkig kun je altijd het paard de schuld geven en het met de nodige "hulpmiddelen" oplossen
de dubbele moraal

**Geplaatst**: 03-09-20 14:03

Re: Ethiek en paardensport, waarom ik rijd

Geplaatst: 03-09-20 14:03

Toch denk ik dat een forum als Bokt hier wel een positieve rol in kan spelen, ik heb toch het idee dat mensen bewuster gaan rijden. (niet allemaal natuurlijk) En ook naar andere manieren van rijden en lesgevers zoeken. (laatst het topic over moderne instructeurs waarmee eigenlijk klassieke instructeurs bedoelt werd)

Juist ook in discussies over paardrijden, topruiters, rijtechnische problemen kan er een bewustwording plaats vinden. Daar begint het mee..alleen nu ook nog graag bij juryleden in de top en de conservatieve paardenwereld an sich.

**Geplaatst**: 03-09-20 14:20

Geplaatst: 03-09-20 14:20

Elisa2 schreef:
Toch denk ik dat een forum als Bokt hier wel een positieve rol in kan spelen, ik heb toch het idee dat mensen bewuster gaan rijden. (niet allemaal natuurlijk) En ook naar andere manieren van rijden en lesgevers zoeken. (laatst het topic over moderne instructeurs waarmee eigenlijk klassieke instructeurs bedoelt werd)

** Juist ook in discussies over paardrijden, topruiters, rijtechnische problemen kan er een bewustwording plaats vinden. Daar begint het mee..alleen nu ook nog graag bij juryleden in de top en de conservatieve paardenwereld an sich.

leer de kinderen dat je groots kunt worden met vallen en opstaan, laat kinderen hun eigen wereld, talenten ontdekken niet door een overvulde agenda omdat ouders vinden dat ...........

bewust worden en zelfredzaamheid, leer de kinderen dat succes niet aangewaaid komt ( ja voor sommige als je ouders de nodige netwerken hebben), maar dan nog is het niets waard als je niet de kennis en kunde hebt

***dan ben ja al weer op weg naar de tweedeling amateur en professional, lijkt me niet dat de proff tijd en energie gaat stoppen in een paard wat verkocht gaat worden, hoe sneller hoe meer verdienste,

https://www.oudersvannu.nl/nieuws/het-9 ... ingouders/

hoe een kind van curlingouders overleeft? we hebben voorbeelden te over, als je het dagelijks nieuws - lokaal en nationaal - leest, of in je directe omgeving ervaart

ik kwam er achter ( op een stal waar ik les moest geven) toen een kind altijd door een ouder gebracht werd, pony gepoetst en opgezadeld (ik weet het beter) een keer zonder ouder kwam, en de pony niet gepoetst en opgezadeld werd, bizar

https://www.nrc.nl/nieuws/2019/10/04/ho ... d-a3975653

**Geplaatst**: 03-09-20 17:20

Re: Ethiek en paardensport, waarom ik rijd

Geplaatst: 03-09-20 17:20

Ik ben het alweer met je eens, merk wel dat er best wel een "aanwaai" cultuur is ontstaan. Denk dat het goed is om kinderen te leren zelfredzaam te zijn/ worden en dat het belangrijk is om ergens voor te werken.

**Geplaatst**: 03-09-20 17:48

Geplaatst: 03-09-20 17:48

Elisa2 schreef:
Ik ben het alweer met je eens, merk wel dat er best wel een "aanwaai" cultuur is ontstaan. Denk dat het goed is om kinderen te leren zelfredzaam te zijn/ worden en dat het belangrijk is om ergens voor te werken.

dat zal lastig worden, uiteindelijk moeten de ouders het begin maken

**Geplaatst**: 03-09-20 18:02

Geplaatst: 03-09-20 18:02

Ik zou mijn kinderen op willen voeden zoals ik opgevoed ben. Mijn ouders stonden altijd klaar en dingen die ik echt niet kon deden zij met alle liefde voor me. Maar alles wat ik wel kon, maar spannend vond oid mocht ik echt zelf opknappen.

Ook met pony's/paarden. Opzadelen toen ik te klein was werd gedaan, toen ik er bij kon werd er alleen gekeken of iets goed lag en aangesingeld (nadat ik er naast lag, omdat ik dat aansingelen toch niet zo goed kon als ik dacht :')

) Maar ik wil ook de pony die mijn ouders voor mij huurde als 1e pony. Die strafte je echt af als je te veel hand gebruikte of onterecht een tik of schop gaf. Dat samen met mijn vader die altijd gezegd heeft dat hij me van een paard af zou trekken en ik er nooit meer 1 zou zien als ik in de mond zou trekken zoals sommige anderen wel deden. Misschien in deze tijd niet meer verantwoord zo'n dreigement, maar het was wel duidelijk. Ook als puber, terwijl ik ook hele andere dingen zag. Wedstrijden mocht, daar regelden zij alles voor, maar ik moest pony of paard klaar maken, planning maken enzovoorts. En als ik uit wilde de avond van te voren moest ik op tijd thuis zijn en absoluut niet klagen dat ik moe was

Aan de andere kant leerde ik ook dat ik best aan mocht geven dat ik iets niet wilde met paardrijden. Vooral als het niet goed voelde. In de praktijk was dat alleen als ik iets van mijn pony moest vragen wat ik niet terecht vond of waar ik het niet mee eens was. Dan probeerde ik dat 1 keer en daarna vertikte ik het

Dat vinden sommige ook weer niet goed als een jongere niet luistert naar iemand die ouder is. Maar op die momenten kreeg ik wel gelijk van mijn ouders.

**Geplaatst**: 03-09-20 18:07

Re: Ethiek en paardensport, waarom ik rijd

Geplaatst: 03-09-20 18:07

Ik ben iemand die thuis geen steun kreeg en al jong een ouderlijke rol kreeg toebedeeld.
Soms is het dan wel erg moeilijk om in te leven hoe veel jongere (en dus zeker niet allemaal) het zo gemakkelijk hebben zonder bobbels op de weg.Met weinig inspanning zo veel krijgen.
Alleen maar mogen horen hoe goed ze zijn en zeker geen kritiek mogen krijgen.
En zeker in de paardensport vind ik dat geen pluspunt. Want bij een quick fix is het paard dedupe.

**Geplaatst**: 03-09-20 19:21

Geplaatst: 03-09-20 19:21

Nu, vind ik dat ook wel een heel persoonlijke kijk op de wereld. Want natuurlijk zullen we niet snel over onszelf spreken als de partij die het allemaal komt aanwaaien, maar willen we ons allemaal profileren als hardwerkende personen die het niet zomaar op hun bord krijgen. Terwijl als ik het verhaal van MyWishMax langs mijn verhaal leg, zou ik even gemakkelijk kunnen zeggen dat het feit dat je überhaupt al een (gehuurde) pony van je ouders kreeg valt onder de noemer "het is je komen aanwaaien".
Iedereen kijkt vanuit zijn perspectief. Wie heeft het gemakkelijk en wie heeft hobbels? Wie bepaalt dat?

**Geplaatst**: 03-09-20 19:26

Re: Ethiek en paardensport, waarom ik rijd

Geplaatst: 03-09-20 19:26

Dat zal ook zeker persoonlijk zijn

Maar als ik dan toch bij de bijrijders hier de kep italia en de pikeur broeken voorbij zag komen had ik ook zoiets van..oke...

**Geplaatst**: 04-09-20 09:07

Geplaatst: 04-09-20 09:07

Gini schreef:
Nu, vind ik dat ook wel een heel persoonlijke kijk op de wereld. Want natuurlijk zullen we niet snel over onszelf spreken als de partij die het allemaal komt aanwaaien, maar willen we ons allemaal profileren als hardwerkende personen die het niet zomaar op hun bord krijgen. Terwijl als ik het verhaal van MyWishMax langs mijn verhaal leg, zou ik even gemakkelijk kunnen zeggen dat het feit dat je überhaupt al een (gehuurde) pony van je ouders kreeg valt onder de noemer "het is je komen aanwaaien".
Iedereen kijkt vanuit zijn perspectief. Wie heeft het gemakkelijk en wie heeft hobbels? Wie bepaalt dat?

Mee eens, ik besef dat ik mazzel heb gehad..vanaf dat ik 8 was hadden mijn ouders eigen paarden en daarvoor reed ik maar een jaar op een manege. Op die manier ben ik dus anders opgegroeid met paarden dan iemand die het altijd alleen met de manege heeft moeten doen. En heb ik andere kansen gekregen.

Nu moest ik dressuur rijden met een fjord

, als ik het dan vergelijk met m'n achternichtje. Die kreeg om de zoveel tijd talentvolle eigen pony's die al op niveau gelopen hadden. Dan zou je zeggen in theorie dat zij het beter had maar door de druk die er op stond is ze bang geworden. (paar keer hard er af gevallen) En ze heeft ook nooit leren doorzetten waardoor ze op een gegeven moment gestopt is.

Als kind was ik jaloers maar nu zie ik het dus heel anders en vanuit een ander perspectief.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-20 10:50

Re: Ethiek en paardensport, waarom ik rijd

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-20 10:50

Ja Elisa, ik zie het ook zo dikwijls.
Kinderen, met talent en werklust, een goed leerpaard en de beste begeleiding. Ze schieten naar boven doorheen de dressuurklassen, succes na succes. En amper volwassen stoppen ze met rijden.

Gisteren op de wedstrijd zag ik een meisje van 11 in L2, met een paard dat Z gelopen heeft, reed een proef van een klasse beter dan de rest. De zoveelste overwinning in de rij. Alle respect. Tegen haar 16 rijdt ze vast Z.
Maar hoe zal ze het verwerken als ze het een periode tegen gaat, als ze met een jong paard moet beginnen, als ze financieel op eigen benen moet staan
Voor haar lijken aan 16 jaar maar 2 wegen: nog meer investeren, nog betere paarden en de yong-rider topsport in.
Of stoppen

Wegens een gewoon budgetje heb ik met mijn kinderen nooit in die val kunnen trappen. Bij ons was het gewoon een pony zelf opleiden, met veel werk, vallen en opstaan, regelmatig een klein succesje, veel ponyclub- lol
en heel veel liefde.
Een van mijn kinderen heeft de paardenpassie doorgekregen, de andere heeft een mooie tijd gehad maar had uiteindelijk toch te weinig passie om alle moeite op te brengen. Hij is aan 17 gestopt, maar kijkt er positief op terug.

Tja....

**Geplaatst**: 07-09-20 09:01

Re: Ethiek en paardensport, waarom ik rijd

Geplaatst: 07-09-20 09:01

Ja het is ook een way of life die in je bloed moet zitten denk ik. Wel leuk dat een van je kinderen wel de paardenpassie doorgekregen heeft.

In ons gezin hebben ook alle kinderen gereden, de andere 3 in puberleeftijd ook gestopt toen andere zaken belangrijker werden.

Ik denk dat je van zelf opleiden, doorzetten, vallen en opstaan wel meer karakter vormt uiteindelijk. En dan moet je het ook wel echt 200% willen om niet op te geven.

**Geplaatst**: 07-09-20 09:08

Geplaatst: 07-09-20 09:08

Het is zeker een way of life als je echt de sport in wilt.
Hier geen ouders die ook maar op welke wijze sponsorde in de sport, elk lesje, elke rijbroek, of zadel en later paard zelf bij elkaar gewerkt. Dan moet je het wel erg graag willen

**Geplaatst**: 07-09-20 10:07

Geplaatst: 07-09-20 10:07

Gini schreef:
Nu, vind ik dat ook wel een heel persoonlijke kijk op de wereld. Want natuurlijk zullen we niet snel over onszelf spreken als de partij die het allemaal komt aanwaaien, maar willen we ons allemaal profileren als hardwerkende personen die het niet zomaar op hun bord krijgen. Terwijl als ik het verhaal van MyWishMax langs mijn verhaal leg, zou ik even gemakkelijk kunnen zeggen dat het feit dat je überhaupt al een (gehuurde) pony van je ouders kreeg valt onder de noemer "het is je komen aanwaaien".
Iedereen kijkt vanuit zijn perspectief. Wie heeft het gemakkelijk en wie heeft hobbels? Wie bepaalt dat?

Ik ben het met je eens. Je weet nooit wat een ander precies meemaakt of achter de schermen afspeelt. Het kan wel eruit zien als aan komen waaien, maar wie zegt dat het ook zo is.

Het feit dat het aan is komen waaien in de paardenwereld betekent niet dat de rest eromheen zonder bobbels was, helemaal niet zelfs. En zelfs die paardenwereld had voor mij enorme bobbels, zo veel dat ik zelfs een tijd gestopt ben geweest, omdat het te veel verdriet was telkens. Kijk, ik heb meerdere pony;s en paarden gehad. Maar alleen die gehuurde pony was zonder gedoe. Toen die eenmaal genezen was van blessure toen ik haar ging doen heb ik jarenlang lol gehad en weinig medische dingen. De paarden daarna waren ellende qua medische dingen. Paard 1 en eigen pony bleken na aankoop beide al stuk te zijn, paard extreem zware KS en pony versleten benen rondom. Daar hebben we jaren mee getobt en die waren bij anderen al veel eerder ingeslapen. Die 2 werden binnen 3 maanden na elkaar ingeslapen. En paard 2 hebben we helemaal van voor naar achter gekeurd, klinische, benen, hals en rug op de foto en nog wat dingen die we toen kregen bij die keuring. Hij kwam echt moeiteloos door die keuring heen, jong dier, talentvol en weer aan komen waaien, want eigenlijk boven budget maar vader zag hoe goed we er beide mee overweg konden dat hij toestemde. Maar die raakte blijvend geblesseerd door een ongeluk en hebben ook jaren mee getobt en van alles aangepast tot hij afgekeurd werd. Toen was ik er wel klaar mee, ik vond paarden, rijden en alles eromheen geweldig, maar niet dat verdriet waard.

Ja, ondertussen rijd ik weer met nog steeds hulp van mijn ouders. Maar nu omdat ik door ziekte het niet zelf kan en paarden het enige beetje afleiding is. Gezondheid heb ik altijd mee geworsteld, maar wordt ook steeds slechter. Als ik vertel dat ik niks betaal voor een paard waarmee ik alles mag, buitenrijden, lessen, wedstrijden en noem maar op, dat klinkt enorm verwend en dat is het ook. Helemaal als ik vertel dat mijn moeder mij zelfs ophaalt, spullen klaar zet en opruimt en alles eromheen regelt. Ik hoef geen diensten te draaien, die doet zij.
Maar als je dan vertelt dat dat is omdat ik het zelf niet kan en ik na 1 keer rijden een aantal dagen niks anders kan als ik bed liggen dan schrikken mensen. Ik houd dus niet van oordelen, je weet het hele verhaal niet. Ja, ik heb geluk dat mijn ouders mij die kansen geboden hebben en nog steeds bieden en dat ook kunnen, maar het vechten heb ik op andere gebieden gedaan. Dat maakt mij niet beter of slechter als een ander, maar wel voorzichtig in het oordelen.

Ik heb het niet zelf bij elkaar gewerkt, want dat kon ik niet. Maar ik heb wel heel veel andere dingen gelaten om maar bij paard te zijn. Dat ik het niet bij elkaar gewerkt heb wil niet zeggen dat ik het minder graag wilde. Mijn ouders hadden ook wel een heel stel regels en als ik me daar niet aan zou houden had ik paard gedag mogen zeggen.

**Geplaatst**: 07-09-20 10:25

Geplaatst: 07-09-20 10:25

Gini schreef:
Nu, vind ik dat ook wel een heel persoonlijke kijk op de wereld. Want natuurlijk zullen we niet snel over onszelf spreken als de partij die het allemaal komt aanwaaien, maar willen we ons allemaal profileren als hardwerkende personen die het niet zomaar op hun bord krijgen. Terwijl als ik het verhaal van MyWishMax langs mijn verhaal leg, zou ik even gemakkelijk kunnen zeggen dat het feit dat je überhaupt al een (gehuurde) pony van je ouders kreeg valt onder de noemer "het is je komen aanwaaien".
Iedereen kijkt vanuit zijn perspectief. Wie heeft het gemakkelijk en wie heeft hobbels? Wie bepaalt dat?

ik ben heel blij met alle hobbels die ik heb moeten nemen, het heeft mij veel (praktische) kennis gebracht die ik nu kan overdragen, die mij instaat stellen het paard als een atleet te blijven zien die door kennis en kunde de top kan bereiken,

maar dat is ook weer heel persoonlijk voor mij is het sport, voor sommige status, voor sommige werk

dat neemt niet weg dat ik soms best verdrietig wordt/ben als ik weer een paard moet revalideren om de stappen die in de basis zijn overgeslagen weer te herstellen