Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Goofy44 schreef:Ook kom je rijden tegen dat als klassiek wordt bestempeld. De mensen benoemen zichzelf tot klassiek ruiter of instructeur of worden als zodanig benoemd door mensen die vinden dat ze dat zelf zijn. Veel beter zou zijn een Academie waarbij je op grond van je kwaliteiten objectief beoordeeld kan worden. Dat zou nu nog kunnen, over een tien jaar zijn degenen die dat nog kunnen er niet meer of doen niets meer met paarden.

. Op zich is dat relatief een kleine groep dus.LDRD schreef:Ik denk dat de kennis en kunde in Nederland gerust ook aanwezig is, maar dat deze ondergesneeuwd raakt door het feit dat tegenwoordig zo'n beetje íedereen een paard aanschaft. Dat betekent dat de groep die nauwelijks kennis en kunde heeft relatief groot is ten opzichte van de groep die wel die kennis en kunde heeft.
, zal in manege's daar niet anders zijn. 
.
. Je moet toch de dag na je les wel een verhaal kunnen vertellen dat je op een wild paard gereden hebt. LDRD schreef:Duitsland is met alles "gründlich" , zal in manege's daar niet anders zijn.
Maar de vraag is uberhaupt of je van een uurtje manegehobbelen in Duitsland of Nederland veel ervaring opdoet.
Lovely schreef:En dáár zit dus het probleem in NL......Yamcha, dat zou het werk wel lichter maken, maar ik denk dat de klanten het niet zouden willen omdat het niet beantwoordt aan het beeld wat ze hebben. Bovendien, hoe vertel je het je collega's. Je moet toch de dag na je les wel een verhaal kunnen vertellen dat je op een wild paard gereden hebt.
jasmijn78 schreef:Ik heb begrepen dat in Duitsland op veel maneges de beginselen toch een stuk beter worden aangeleerd... Maar daar hangt natuurlijk ook een prijskaartje aan. Ik heb ook wel eens beginnersproeven gezien van de duitsers. Dat gaat toch wel op een iets andere manier... Zo worden in Duitsland kinderen vaker op bijzegette pony's gezet zodat ze beter kunnen leren zitten. Dat zou hier toch wel een beetje uit den boze zijn. Ik denk dat je bij de gemiddelde Duitse manege niet wordt aangenomen als instructie als je daar aan komt met een foto van jezelf op je fjordje... Dan zul je echt wat meer bagage moeten hebben...
jasmijn78 schreef:Nederland en Duitsland zijn DE toplanden als het gaat om paardensport op hoog niveau. De kennis en kunde is dus zeker in huis. De populairitiet in Nederland is echter harder toegenomen dan in Duitsland. Verder denk ik dat de gemiddelde Nederlander toch een stuk eigenwijzer en betweteriger is dan de gemiddelde Duitser.
jasmijn78 schreef:Hier moet alles gezegd kunnen worden, kritiek kan men niet verdragen. EN de Nederlander wil voor een dubbeltje op de eerste rang zitten. Die mentaliteit staat goed leren paardrijden wel vaak in de weg.
De gemiddelde Nederlander gaat liever naar een feel-good instructeur die hem veren in zijn kont steekt over hoe goed hij is, ipv iemand met veel kennis en kunde die niet van 'ja-maar' gediend is.
jasmijn78 schreef:Verder heb ik het idee dat de Nederlander een echte 'foutenkijker' is. Als ze iemand iets 'fout' of niet volgens (hun interpretatie van) het boekje zien doen, wordt die meteen bestempeld als 'onkundig' of zelfs als mishandelaar. Terwijl diegene misschien wel 101 dingen ontzettend goed kan en zijzelf er veel van zouden kunnen leren. Volgens mij is er in Duistland ook meer respect voor iemands prestaties, wordt dat meer op waarde geschat. Hier wordt alles teniet gedaan met dooddoeners als: 'ja maar als je **** gepresteerd hebt wil dat nog niet zeggen dat je goed kan rijden' (meestal door mensen die zelf nog maar net de sta-zit fase hebben afgerond)
jasmijn78 schreef:Verder: als je ECHT goed wil leren rijden gaat dat gewoon een flinke duit kosten. Sta-zit leer je nog op de manege, maar daarna moet je gewoon aan een (eigen) goed leerpaard met prive-instructie EN minimaal 5 keer per week trainen met de juiste attitude minimaal een aantal jaren lang. Dat kost veel geld, tijd en veel doorzettingsvermogen. En dat heeft de gemiddelde nederlander nou net niet (er voor over).
.
. Daarna een instructeur gehad die soms wat op zaken vooruit liep en dingen zei die soms veel later kwamen boven borrelen, tot op de dag vandaag heb ik nog wel eens momenten dat ik denk 'dus dat bedoelde hij'. Nu heb ik een instructeur met wie ik ook eindeloos over paardrijden kan praten en kan filosoferen over hoe het nog beter zou kunnen (of moeten).
. Wij hebben ook zo'n clubje op stal en dat noemen we liefkozend gekscherend de technische commissie. Lovely schreef:Wij hebben ook zo'n clubje op stal en dat noemen we liefkozend gekscherend de technische commissie.
. Eerlijk gezegd had je mij zondag ook niet moeten zien rijden, het leek ogenschijnlijk nergens naar. Maar toen ik er maandag weer op stapte, had hij er duidelijk wel de juiste boodschap uit gehaald
. Yamcha schreef:Dat heeft idd met mentaliteit te maken. In DL hoef je het niet te flikken je instructeur tegen te spreken...... In NL dóen we niet anders.....
jasmijn78 schreef:Lovely schreef:Wij hebben ook zo'n clubje op stal en dat noemen we liefkozend gekscherend de technische commissie.
![]()
![]()
Ik zie echt liever iemand die echt bezig is met het beste uit zichzelf en zijn paard te halen en die tussen al het gerommel door een paar hele mooie momenten laat zien, dan iemand die er volgens het boekje opzit en met een net-niet totaalbeeld suf door de bak sjokt. Zo'n beeld dat op HAW door de critici altijd wordt beloond met complimenten als: 'toppie! dat ziet er heel ontspannen uit' en 'jullie komen er wel'...
superwoman schreef:Het moet wel vriendelijk blijven en suf door de bak heen hobbelen is ook niet altijd zo vriendelijk.
superwoman schreef:Wat ik wel grappig vind is wat jij heb gelezen over het verschil van leren tussen kinderen en volwassenen. Moet zeggen dat ik nog steeds liever leer door goed te kijken en te imiteren
jasmijn78 schreef:Mensen die (te) vriendelijk willen blijven, zijn vaak te afwachtend... Paard krijgt dan onduidelijke signalen, en dat is niet leuk voor het paard.[/qoute]
Helemaal mee eens!Citaat:Was een leuk artikel... Ik kijk ook graag naar mensen die het beter doen dan ik. Al is het maar een of 2 aspecten die zij beter doen... Maar ik denk dat dat ook vaak het probleem is bij ruiters. Zodra zij iemand iets zien doen wat volgens hun niet volgens het boekje is, dan zien ze meteen de goede dingen ook niet meer. En op iedereen valt wel wat aan te merken, dus dan blijft er voor die mensen weinig te imiteren over....
Zo kan je mekkeren over iemand zijn 'stoelzit', maar als diegene zijn paarden prachtig door het lijf kan laten lopen, waar hebben we het dan over?
ook mee eensLovely schreef:Helaas worden verkeerde gewoontes ook maar al te vaak geimiteerd.
Maar dan wordt er niet goed genoeg gekeken...
Als je goed kijkt zie je namelijk wanneer iets werkt of iets niet werkt.
Maar die dat doen , hebben vaak ook niet goed les en dan krijg ik weer het idee van "voor en dubbeltje op de eerste rij".
) en activiteiten als een les plannen, het lezen van een boek, kijken naar anderen, een wedstrijd plannen
)
Eigenlijk moet je ook nog al je stappen vast moeten leggen.... Daar leer je dan weer van... De 'doen' fase is dan de fase waarin je moet gaan imiteren en experimenteren 
jasmijn78 schreef:Ik las net een stuk voor mijn werk wat ging over de wijze van leren. Volwassenen leren meestal cognitief (dus boeken lezen, het hoe en waarom, obv logica) Kinderen leren veel effectiever. Zij leren door te imiteren en te expirimenteren, dus meer op basis van hun gevoel.