ChristaMoor schreef:Claudia__ schreef:Ik vind het jammer, ik vind dat paardrijden vooral plezier moet zijn. Je hebt inderdaad ook wel van die kinderen die gepusht worden door de ouders.....ik denk dat die kinderen er op een gegeven moment helemaal geen plezier meer aan beleven en het echt als een verplichting gaan zien.
Dit komt me maar al te bekend voor. Ook ik wilde heel graag dat teminste 1 van mijn 2 kinderen het leuk zou vinden. De jongste is begonnen en dit ging erg goed. Tot ik op een gegeven moment te fanatiekwerd. Ik was zelf de pony aan het poetsen en zadelen en zoonlief reed 15 minuten en was het dan alweer zat. Op een gegeven moment heb ik hem de vraag gesteld: Waarom rijd je eigenlijk, voor jezelf of omdat ik het leuk vind. Als antwoord kwam, ik doe het eigenlijk voor jou mam.... Nou hij is dus daarna nooit meer op een pony gestapt en beiden zijn we daar nu happy mee.
Goed dat je aanvoelde dat je zoon het waarschijnlijk niet meer voor zijn eigen plezier deed en dat je zijn keuze respecteert! Klinkt logisch om dat te doen maar helaas zijn niet alle ouders zo!
En wat betreft dat extra aansporen etc wat Maykie noemde...het kan idd frustratie zijn van de ruiter omdat het niet gaat zoals hij wil en daarom uit hij maar de frustratie in de vorm van extra slaan/extra aansporen. Als het te ver doorslaat vind ik het niet echt kunnen want als je pony/paard echt niet wil dan zou ik hem uiteindelijk met rust laten... en als het doorslaat vind ik het wel degelijk bij prestatiegericht passen want dan wil diegene koste wat het kost winnen.....
werd. Ik was zelf de pony aan het poetsen en zadelen en zoonlief reed 15 minuten en was het dan alweer zat. Op een gegeven moment heb ik hem de vraag gesteld: Waarom rijd je eigenlijk, voor jezelf of omdat ik het leuk vind. Als antwoord kwam, ik doe het eigenlijk voor jou mam.... Nou hij is dus daarna nooit meer op een pony gestapt en beiden zijn we daar nu happy mee. 
.
(zowel pony als kind)
Ik kan me daar ontzettend boos om maken! Zeker als het paard dan de schuld krijgt