Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola

Ik heb zelf ooit een shetlander gekregen. Dat was een hengstje van 1 jaar. Hij had altijd maar zijn zin gekregen en was telaat weg bij de merrie. (hij was al van familie en ik heb hem gekregen dus ik kon niet kiezen) Zijn karakter paste helemaal niet bij mij. Hij had geen respect voor mensen en liep over je heen. Ik heb het best lang met hem geprobeert maar omdat hij steeds meer hengst begon te worden ging het mis
Het ging een tijdje hartstikke goed hij beet niet meer en het trappen liet hij achterwegen. Maar daar zijn leeftijd kwam zijn karakter heel sterk naar boven en begon hij te steigeren. Het bijten en trappen kwam terug:n Daarom heb hem na 1 jaar verkocht. Dat had ik veel eerder moeten doen! Want er zullen vast mensen zijn geweest die wel wisten wat ze met hem aan moesten. Citaat:Ik zou dan niet stellen van 'karakterloos' maar goed in het trainen en toepassen van de vaardigheden die op dat moment nodig zijn voor het paard en de ruiter.
MissEvil schreef:Sommige mensen draven door in 'de klik vinden' (tenminste hier in de omgeving).
Ze kopen een paard/pony, en als ze daar de eerste wedstrijd geen prijs mee winnen, verkopen ze het paard weer, onder het mom van 'geen klik hebben' ..
Dán vind ik dat je eens kritisch naar jezelf moet leren kijken. En niet alles bij het paard moet leggen.
Want je paard is puur een spiegel. Maar niet na 3 dagen.
Een combinatie heeft tijd nodig om te groeien. Minstens een halfjaar, als je het aan mij vraagt.
Skipper schreef:Ik ben het eens en niet eens met de TS.
Een beroepsmatige ruiter moet met de meeste paarden ook overweg kunnen in de zin van : kunnen rijden en opleiden.
Echter je zal toch je eigen identiteit moeten behouden en niet volledig jezelf moeten verliezen en ondergeschikt maken aan het paard. Je moet vanuit jezelf je vaardigheden zodanig kunnen aanpassen dat het dicht bij jouzelf blijft liggen maar wel de vaardigheden zo toepassen welke het beste zijn voor het paard.
Meer geduld is niet zozeer alleen een karaktereigenschap maar ook een vaardigheid die je kan trainen. Net als strenger wezen, vriendelijker zijn, consequent, etc, etc.
Ik zou dan niet stellen van 'karakterloos' maar goed in het trainen en toepassen van de vaardigheden die op dat moment nodig zijn voor het paard en de ruiter.
lailapri schreef:laatst zei iemand hwet paard zoekt zijn baas, dat vond ik wel een goede uitspraak.
Maar wat betreft het geen klik hebben.
Vaak begint het al op een manege, daar wordt geleerd hoe je met een paard omgaat en hoe je hem bereidt, maar alles is erg minimaal. Je leert hem opzadelen en als hij niet luisterd geef je hem een klap maar eigelijk is dat je eigen zwakheden verdoezelen. Je leert rijden (vaak schoppen en tikken met zweep als voorwaarts en links is linkerteugel en rechts rechter teugel), maar houding is niet heel belangrijk en ook is de aandacht an het trainen van een paard maar minimaal. je leert niets over het paard zijn psyche en over hoe je ermee om moet gaan. Hoe een paard zijn lijf werkt en hoe je hem kunt trainen tot rijpaard en ga zo maar door. Dan krijg je een eigen paard maar eigelijk weet je er nog weinig van. Een paard hou je niet voor de gek en een paard liegt ook niet. Bij een ander doet het paard het wel, dus conclusie met mij heeft hij geen klik, maar niet nagaan hoe dat komt....
paarden kunnen je heel veel leren en wij kunnen een paard trainen maar dan moet je wel een met het paard willen zijn en dus eerlijk zijn voor jezelf en jezelf laten zien hoe je bent zonder masker.
). Is op zich niets mis mee. Je kunt zoveel van elkaar leren, als je voor elkaar open staat. En soms moet je daar als mens wat meer voor doen, als het paard niet meteen open staat voor jou. Ik leer nog steeds heel veel van paarden. Ze zijn een spiegel, heel confronterend soms. Ik vind vooral dat jij als mens je aan moet passen en niet andersom. Jij bent de (bege)leider en het is geweldig om je paard zo voor je te winnen, dat ze je volgen, op je gericht zijn, met je samen willen werken, zonder enige vorm van dwang (en geweld).
Citaat:ik ben het ook niet helemaal met de TS eens... je moet altijd in bepaalde mate jezelf aanpassen naar het paard waarmee je werkt, maar ik vind het niet verstandig een paard uit te kiezen dat bv volledig niet bij hetgeen dat je ermee wil doen past. Je kan dan wel een broekschijter met geduld behandelen, maar toch zal hij altijd veel tijd en geduld vragen als je der bv cross me wil gaan doen. Als je dan voor de zoveelste keer weer een loeiharde stop krijgt zodat je zelf met je bek in het zand gaat is de lol er toch wat af lijkt me... Ookal blijf je maar geduld hebben, een iets moediger paard zou zo'n heerlijkheid zijn in dat geval...
Citaat:Ik heb zelf ooit een shetlander gekregen. Dat was een hengstje van 1 jaar. Hij had altijd maar zijn zin gekregen en was telaat weg bij de merrie. (hij was al van familie en ik heb hem gekregen dus ik kon niet kiezen) Zijn karakter paste helemaal niet bij mij. Hij had geen respect voor mensen en liep over je heen. Ik heb het best lang met hem geprobeert maar omdat hij steeds meer hengst begon te worden ging het mis Het ging een tijdje hartstikke goed hij beet niet meer en het trappen liet hij achterwegen. Maar daar zijn leeftijd kwam zijn karakter heel sterk naar boven en begon hij te steigeren. Het bijten en trappen kwam terug:n Daarom heb hem na 1 jaar verkocht. Dat had ik veel eerder moeten doen! Want er zullen vast mensen zijn geweest die wel wisten wat ze met hem aan moesten.