Bokt.nl

Paardentango schreef:

Om even wat duidelijker te zijn met de term 'verlagen tot bepaald gedrag' zal ik een voorbeeld geven.
Als je als mens een paard wil zijn, en dus 'onderdeel van een kudde', denk ik dat je even moet nadenken over de mogelijkheden om een paard voor het lapje te houden. Het is niet handig om dit voor ogen te hebben, de enige die het zou kunnen geloven ben je zelf. Paarden zijn niet dom en onnozel.

Je lijkt niet op een paard en gedraagt je niet als een paard.
Als je wat meer op aarde blijft en zegt "Ik ben mens, en jij bent paard, zulen we samenwerken" heb je een ander, en eerlijker uitgangspunt.
Je accepteert elkaar in het wezen wat je allebei bent, mens-paard.

Dit ben ik volledig met je eens, het lijkt me een heel reëel uitgangspunt.
Ik ben geen paard, paarden zien geen ander paard als ze mij zien, en ik mag naar alle waarschijnlijkheid aannemen dat ik ook nooit een paard zal worden

Het accepteren van elkaar, als verschillende wezens, zou voor beiden een grote verrijking kunnen zijn. Het zijn het ideaal zijn, niet? Paard volledig paard, mens volledig mens, elkaar volledig accepterend in wat ze zijn, elkaar begrijpend, en in volledige harmonie samenwerkend, zowel op de grond als ohz.

Paarden onderling bijten, dreigen (heel veel), besnuffelen elkaars edele delen, bijten elkaar zachtjes als begroeting etc. In een groep kunnen rake klappen worden uitgedeeld, gedrag waar ik als mens geen zin in heb. Ik wil en verwacht dat paarden weten, leren, met mij wat anders om te gaan dan met hun soortgenootjes. Dergelijk gedrag zal ik, mens, niet vertonen werkend aan ander gedrag wat wél t.o.v. mij wenselijk is. Dat paarden dat kunnen weten we al eeuwen, want juist paarden zijn dieren die zich enorm goed kunnen aanpassen.

En hier zou ik zo graag een compromis zien:
Mens die leert hoe paarden "praten", die leert zich bewust te zijn van zijn lichaam, en daarmee leert "praten", mens die leert wat voor leider een paard eigenlijk nodig heeft, die álles, maar dan ook echt álles wil leren over het wezen wat het paard IS.
Mens die ook het paard geeft wat hij nodig heeft, in alle opzichten.
Mens die paard ook werkelijk paard laat zijn.

Paard die geleerd heeft, dat de mens een goede, competente leider is.
Paard die heeft geleerd, wat wenselijk gedrag en onwenselijk gedrag is. Heeft geleerd, dat hij in de kudde een klap mag uitdelen, bij de mens niet.
Paard die wil werken voor de mens, niet door dwang, maar met vertrouwen in de bedoelingen van de mens. Paard die onder alle omstandigheden volledig paard mag en kan zijn.
Zie het als kinderen, onderling doen kinderen andere spelletjes dan kinderen tegenover volwassenen. Zo zie ik het met paarden ook.

Als je streeft naar galant met elkaar omgaan dan zal dat niet in dag 1 helemaal lukken nee, dat duurt eventjes voor je met je paard afspraken hebt gemaakt. Paarden kunnen leren, dat weten we ook.

Lomp gedrag vraagt om lomp gedrag terug. Paarden zijn erg goed in het kopieren van gedrag, ze kijken veel af bij anderen.
Denk eens aan stalgebreken zoals weven, kribbebijten of extreme voernijd (klein foutje hier: stalondeugden zijn geen aangeleerd of gekopiëerd gedrag, maar komen voort uit het feit dat de mens niet het paard niet geeft wat hij nodig heeft qua weidegang en voer. Het verhaal is veel langer, uiteraard, dit is een erg versimpelde versie). Veel gedrag is aangeleerd, waarom zou positief gedrag niet aan te leren zijn zonder lompigheid, wat paarden onderling wel kunnen hebben.

Paarden zijn gevoelige dieren, daar kunnen wij wat van leren