oji schreef:Super inderdaad Monique dat je zo uitgebreid reageert in een best wel kritisch topic!
Ik lees dat jouw visie vooral gebaseerd is op het weer op de rit krijgen van paarden met fysieke en/of mentale problemen. Zou jij zelf dit ook toepassen op een helemaal groen, niet verpest en fysiek gezond paard?
Persoonlijk maak ik daar namelijk wel een groot verschil in. Paarden die bv altijd heel strak gereden zijn, niet los in het lijf, maar wel bv op die manier al op Z niveau hebben gelopen vind ik iets heel anders als een "groene slappe dweil". Ik geloof nl best als een paard wel al jaren training en spieropbouw heeft gehad, maar altijd strak is en daardoor niet over de rug en niet met swung wil/kan lopen, dat primaire focus op ontspannen werkt. Ik geloof ook zeker dat die paarden er baad bij hebben om met de achterhand eronder, aangespannen buikspieren en gekanteld bekken, de hals zo ver mogelijk laten vallen. Dat dan er maximaal ruimte tussen de wervels komt en dat dat heel goed is om die paarden los te krijgen.
Bij de "groene slappe dweil" vind ik het echt een heel ander verhaal. Die heeft zijn natuurlijk evenwicht onder de ruiter nog volledig op de voorhand. Die is helemaal nog niet klaar voor bekken kantelen, achterbenen ver onder het lichaam zetten en meer dragen dan stuwen. Als je die de hals zo ver laat uitschuiven naar beneden, maak je het voor de "groene slappe dweil" onmogelijk om correct te bewegen. Deze zal eerder de achterhand nog verder achter brengen en over de kop gaan lopen. Voor een groen paard vind ik dit dus absoluut niet wenselijk.
Ik heb zelf weinig ervaring met verreden paarden, wel met groene. Vandaar dat ik vaak anders tegen het rijden in de stretch aankijk.
Verder zou ik zelf eigenlijk niet de conclusie willen trekken uit het filmpje met Bart, dat de lengte in de hals direct in verbinding staat met het ondertreden van het achterbeen. Het naar voren en naar beneden willen reiken van de hals, staat direct in verbinding met dat het paard zich naar voren wil werpen. Omdat het hier gefixeerd is in de voorbenen, probeert hij middels de achterhand toch verder naar voren te komen. Dit is voor mij een onvergelijkbare situatie met een paard in beweging, waarbij de voorbenen niet gefixeerd zijn.
Wat leuk dat je zoveel met jonge paarden werkt! Al een uitdaging op zich! Maar zo gaaf en mooi om te doen! Ikzelf trek de lijn voor ieder paard gelijk. Ook bij een jong paard wil ik een zo vrij en beweeglijk mogelijk skelet zodat de kans op schade aan de gewrichten zo klein mogelijk wordt gehouden. Om precies de redenen die jij omschrijft (de groene slappe dweil) ben ik er zelf dan ook een enorme voorstander van een paard al van jongs af aan veel te laten bewegen om hem sterker en soepeler te maken. Ze zoeken dan heel gemakkelijk deze ontspanning op. Mijn eigen jonge merrie heb ik vanaf dat ze een half jaar oud was en hier kwam een aantal keer per week laten rennen in de bak. Wanneer ze haar overtollige energie kwijt was ging ze zelf de lange rugspier ontspannen. Dit heb ik gaandeweg verder uitgebouwd. Ze is nu ruim 3 jaar en ik ben haar nu veel gerichter aan het trainen middels werk aan de hand, lange teugel en longeren. Op deze maniet krijg je zo'n stevige fundering en een goede rompstabiliteit. Dan is mijn ervaring dat het voor een paard, wanneer hij eerst rustig aan gewend wordt aan ruitergewicht, geen probleem op deze lengte op een correcte manier onder de ruiter ook te kunnen.
Kort geleden ben ik voor het eerst bij een klant geweest met een 5 jarige die pas een maand of 4 onder het zadel was. Zeker fijn dat ze hebben gewacht en hem niet te jong hebben beleerd...maar....het was zoals jij het zo mooi omschrijft 'een groene slappe dweil' met totaal geen enkele rompstabiliteit of bespiering. Hij heeft 4,5 jaar lang een beetje rondgeslenterd met zo nu en dan een gekke uitspatting. Paarden zijn daar ook niet voor gemaakt en zeker niet wanneer we als doel hebben ze onnatuurlijk te belasten. Ik ben er echt een voorstander van om ze van jongs af aan al spelenderwijs sterker te maken en het spierstelsel te ontwikkelen. Dat kan zoveel schade voorkomen.
Met mensen die bij me terecht komen met een groen paard met als doel die samen te gaan beleren, gaan we eerst uitgebreid de tijd nemen vanaf de grond het lichaam rechter, soepeler en sterker te maken. De buikspieren beginnen zich dan reeds te ontwikkelen en deze zijn nodig om de ruiter te kunnen dragen. Mijn advies is altijd minstens een jaar, liever langer als korter Het is keer op keer weer bijzonder om te zien hoe snel de paarden vanuit deze basis vanaf de grond, zich onder het zadel ontwikkelen. Zodra ze gewend zijn aan de ruiter op hun rug, zoeken ze eigenlijk heel snel en gemakkelijk al de ontspanning op en gaan op zoek naar de ruiterhand/ verbinding. Ik vind dat zo gaaf! Heb echt een enorme passie voor het werken met jonge paarden. Je kunt zoveel ellende voorkomen en de puurheid en het vertrouwen die je ervoor mag ontvangen is waanzinnig mooi!
Als het voor jou anders voelt is dat uiteraard helemaal ok, maar zo heb je een idee van mijn visie erover.
Wat betreft de video van Bart begrijp ik je punt heel goed. Het voorbeen is inderdaad geblokkeerd en dit maakt het iets anders te beoordelen dan in beweging. Waar het mij echt om gaat is dat je heel goed kunt zien dat wanneer het paard zijn hals helemaal verlengt en uitschuift, de bovenlijn (en vooral ook de lendenen) helemaal rond worden en dit het achterbeen helpt naar voren te komen, mede door de rotatie van het bekken. Dit is ook terug te voelen wanneer je dit onder het zadel uitvoert. Soms in etappes als het paard er nog veel moeite mee heeft uiteraard!