Bokt.nl

Urielle schreef:

Ik rij paard zoals ik fiets
Dat wil zeggen: ik kijk waar ik naar toe wil rijden, daardoor draaien mijn heupen en schouders in de juiste mate in, gaat mijn gewicht iets naar de binnenkant, waardoor mijn binnenbeen langer en nadrukkelijker wordt voor de buiging en schuift mijn buitenbeen al minimaal iets naar achter (alleen bij uitzwaaiende paarden gebruik ik dat been nadrukkelijker)
Mijn handen gaan allebei als aan een fietsstuur iets naar de kant die ik op wil, daardoor drukt je buitenteugel tegen de hals en komt je binnenteugel losser. De binnenteugel is normaal gesproken niet nodig voor het opvragen van stelling want die stelling krijg je cadeau bij de buiging die je hebt gekregen door je gewicht en binnenbeen. De buitenteugel stuurt de buitenschouder mee naar binnen. Alleen bij paarden die vasthouden in de kaak wil ik aan de binnenkant extra doorvragen, om te ontspannen als het paard zijn kaak loslaat.

Dus dat is zoals ik het doe: kijken waar je naartoe wil, twee handen mee insturen alsof je met de fiets rijdt. Dan volgt imo alles vanzelf, tenzij je extra moet inwerken om een probleem op te lossen.

Urielle schreef:

De binnenteugel is normaal gesproken niet nodig voor het opvragen van stelling want die stelling krijg je cadeau bij de buiging die je hebt gekregen door je gewicht en binnenbeen

max66 schreef:

bedankt voor je reactie.
De oefening is idd om stelling te vragen terwijl het paard rechtuit loopt. Op voltes gaat het inbuigen makkelijker.
Ik geef ook eenzijdige kuithulpen, vooral met mijn binnenbeen. Ze wil nog wel eens door mijn binnenbeen heenlopen en dus naar binnen vallen. Volgens instructrice moet ik dan mijn buitenteugel er beter aan houden, maar misschien moet ik ook wel kortere en snellere beenhulpen geven, ik weet het niet, zal er eens op letten cq uitproberen!

Corelli schreef:

Ik snap nooit zo goed dat druk zetten/houden op de buitenteugel tijdens het vragen van stelling Zelf doe ik het ook op de fiets manier en daarbij gaat mijn buitenhand juist mee naar voren om de halsspieren ook de ruimte te geven om zich te verlengen en te buigen.
Hierbij gooi ik niet de hele teugel los (ik houd wel contact met de mond) maar ik breng wel degelijk mijn hand een stuk naar voren Dit gaat eigenlijk vrij logisch vanuit mijn buitenschouder die meedraait

Corelli schreef:

Maar je buitenteugel blijft dus op dezelfde lengte en je geeft je buitenhand niet mee naar voren?

Simpelman schreef:

Een jong paard wil je leren in de wending na te geven op de binnenteugel, zich in zijn lichaam te buigen en aanleuning te nemen op de buitenteugel.
Dit is de eerste stap van het recht richten volgens de klassieke dressuur.
Dit oefen je even veel op links als op rechts.
Als je na een paar maanden een gelijke aanleuning op links en op rechts buiten hebt opgebouwd kun je je paard op twee gelijke teugels recht voorwaarts gaan rijden.

Om een jong paard na te laten geven op de binnenteugel breng je met een contact teugel je binnenhand iets omhoog en om te beginnen voor de duidelijkheid 20cm naar binnen.
Je nodigt je paard uit de binnenhand te volgen, zacht maar duidelijk.
Heb geduld! Beloon!
Deze hulp maak je in de tijd en afhankelijk van de snelheid van begrip van je paard steeds kleiner, uiteindelijk onzichtbaar, slechts een minieme spanning tot je reactie krijgt.
Het eind doel: door het een zijdig aantrekken van je kruis zal je paard de druk op dezelfde teugel vermeerderen, deze teugel biedt dan weerstand en laat je paard hier op nageven om hem vervolgens de wending in te laten gaan met een toestaande buitenhand die een iets versterkte aanleuning ontvangt.
Je buitenteugel bepaalt de buiging.

Je kruis span je gelijkertijd met je handhulp rustig en licht eenzijdig aan aan de binnenkant, op den duur is dit alleen voldoende om je paard te laten wenden.
Je kunt in het begin om je paard te helpen begrijpen iets meer gewicht dan nodig op je binnen zitbeentje hebben.
Kijk in de richting waarin je gaan wilt, je paard ziet dit.
Dit alles werkt alleen als je paard ontspannen en in vertrouwen actief voorwaarts gaat en jijzelf stil in evenwicht op je paard zit.
Geen gerommel, gedruk, gepluk, kalm, stil, geconcentreerd in evenwicht.
Wacht op je paard.
Stop als het goed gaat, stap af, daarmee leer je je paard dat je iets kan bereiken door mee te werken.

Werk zonder tijd, je kunt in 5 minuten meer bereiken dan in een uur.
Heel korte lessen werken het beste op de lange duur.