Simpelman schreef:Een verhaaltje: een echt praktijkvoorbeeld, van hoe dingen werken bij een paard.
Voor wie na kan denken vindt hier alle argumenten voor en tegen het gebruik van bv een slofteugel zoals TS voorstelt.
Een manegepaard, een grote gezonde sterke tuigpaard ruin met veel bravoure, werkt 3 uur per dag, 6 dagen per week, 18 ruiters per week.
Hij wil niet meer één bepaalde hoek van de manege door, hij is bang. Behoorlijk storend voor een manege dit gedrag daar hij dus per dag een 100 keer of meer de "lessen" verstoord in alle gangen, door 12 m voor de hoek af te wenden naar de andere zijde.
In een aantal maanden van geëtter, slaan, schreeuwen, wordt de druk opgevoerd tot geweld. Veel verschillende experts hebben zich er aan gewaagd met als resultaat nul, nooit van zijn leven gaat hij de hoek in met niemand. De overblijvende oplossing is de slager...
Het probleem werd opgelost door één ruiter in 3 sessies van 15/20 minuten.
1/ een écht contact leggen door rustig voelend te poetsen en te masseren, échte aandacht, rustig de dominantie installeren 15 min
2/ vervolgens in het zadel zonder enige dwang zo ver in de richting van het gevaar gaan als dat het paard tolereert, het paard hiervoor zeer uitbundig te prijzen, wég gaan van het gevaar rustig een ander grapje doen, het gevaar opnieuw benaderen, niet verder dan kan zonder dwang, prijzen, einde van de les, slapen gaan.
3/volgende sessie, volgende dag(belangrijk), idem als 1 en 2
paard gaat door de hoek.
En drie weken later? Na 54 nieuwe ruiters? Mijn gok.. er is een andere hoek waar het paard niet meer doorheen gaat.
Ik zie niet zo goed in wat dit te maken heeft met de slofteugel van topicstarter. Of moet ze afstappen om hem te masseren, mocht hij aan de kletter gaan?