Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-05-13 18:43

Geplaatst: 11-05-13 18:43

Ik denk dat het er aan ligt in welke kringen je, je bevind.
Het verschilt heel erg per stal hoe de omgang met paarden is, en daarnaast ligt het er ook maar net aan met wie je om gaat op stal.

Ik rijd alleen maar buiten en bemoei me niet echt met anderen. (Behalve als ze er om vragen, of als ik iets zie wat echt niet door de beugel kan betreft dierenwelzijn.)
Natuurlijk zie ik ook ruiters voorbij komen in de bak waarbij ik me afvraag waar ze mee bezig zijn, en ook afvraag of ze dat überhaupt zelf wel weten, of lesgevers die van toeten nog blazen weten. Maar daar distantieer ik me van.
Ik ben zelf eigenlijk dressuurruiter, maar paard is dat alles behalve. Ik heb me dus aangepast aan het paard.
en ik moet zeggen; dat bevalt prima.
Geen gevecht en de enige "discussies" die ik met het paard heb gaan over welke versnelling en welk pad we nemen.
Scheelt een heleboel.
Paard geniet meer van het werk, en ik geniet meer van het paard, en zo is de cirkel weer rond.
Een goede ruiter kijkt in mijn ogen daarom ook niet alleen naar wat hij zelf wil, maar vooral naar wat bij zijn paard past qua tak van de sport.
En als je daarin op elkaar aansluit is er al een stuk minder sprake van dwang.

**Geplaatst**: 11-05-13 18:44

Geplaatst: 11-05-13 18:44

BarbaLala schreef:
Een goede ruiter kijkt in mijn ogen daarom ook niet alleen naar wat hij zelf wil, maar vooral naar wat bij zijn paard past qua tak van de sport.
En als je daarin op elkaar aansluit is er al een stuk minder sprake van dwang.

Zouden meer mensen moeten doen

.

**Geplaatst**: 11-05-13 18:49

Geplaatst: 11-05-13 18:49

Vind ik ook LDRD, maar helaas gaat het een heleboel mensen vooral om het hoog presteren en het "kijk mij eens" aspect, en niet om hoe het paard zich daar bij voelt. Althans, dat idee krijg ik.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-05-13 18:50

Geplaatst door de TopicStarter : 11-05-13 18:50

BarbaLala schreef:
Ik ben zelf eigenlijk dressuurruiter, maar paard is dat alles behalve. Ik heb me dus aangepast aan het paard.
en ik moet zeggen; dat bevalt prima. Geen gevecht en de enige "discussies" die ik met het paard heb gaan over welke versnelling en welk pad we nemen.
Scheelt een heleboel. Paard geniet meer van het werk, en ik geniet meer van het paard, en zo is de cirkel weer rond.
Een goede ruiter kijkt in mijn ogen daarom ook niet alleen naar wat hij zelf wil, maar vooral naar wat bij zijn paard past qua tak van de sport.
En als je daarin op elkaar aansluit is er al een stuk minder sprake van dwang.

Lijkt mij een heel goed uitgangspunt.

**Geplaatst**: 11-05-13 18:51

Re: Dominantie versus participatie zonder dwang

Geplaatst: 11-05-13 18:51

Ik vind het een moeilijk onderwerp
In kader van dominantie ben ik toch wel degene die regels stelt in de omgang
Maar mijn pony's kiezen er zelf voor om op te staan van hun ligplaats in de zon en naar mij toe te komen

Soms ook niet, vooral die oudste is meer een soort kat die zijn eigen gangetje gaat.
Punt is, als ze komen om iets te doen en ik vraag een oefening van ze, dan hoef ik daar verder geen druk achter te zetten want ze doen meteen wat er gevraagd wordt.
Vraag ik mij wel eens af wie van ons de oefening in nou eigelijk gang zet?

Nou heb ik mijn pony's voor de lol, er is geen druk van het moeten presteren op wedstrijden o.i.d.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-05-13 19:00

Geplaatst door de TopicStarter : 11-05-13 19:00

Rider01 schreef:
Punt is, als ze komen om iets te doen en ik vraag een oefening van ze, dan hoef ik daar verder geen druk achter te zetten want ze doen meteen wat er gevraagd wordt.
Vraag ik mij wel eens af wie van ons de oefening in nou eigelijk gang zet?

Nou heb ik mijn pony's voor de lol, er is geen druk van het moeten presteren op wedstrijden o.i.d.

Dit is ook mijn ervaring, het is een kwestie van er de tijd voor nemen om uit te vinden hoe je iets het beste aan je paard uitlegt, dit met de zachte dominantie van de wijzere, sterkere koppelgenoot.
Hebben ze het dan eenmaal begrepen dan anticiperen ze vrijwel zonder dat je er om vraagt.

Ik denk dat DAT de prestatie is die je op een wedstrijd zou moeten tonen.
Toch?
FEI Artikel 401: Doel en algemene principes
De dressuur heeft de harmonische ontwikkeling van het organisme en van de natuurlijke eigenschappen van het paard ten doel. Het paard wordt daarbij levendig, gehoorzaam en kalm in zijn bewegingen gemaakt, waarbij een volmaakte harmonie met de ruiter tot stand komt. Deze ontwikkeling wordt zichtbaar door:

De ongedwongenheid en regelmaat van de gangen
De harmonie, lichtheid en het gemak van de bewegingen
De lichtheid van de voorhand en het onderbrengen van de achterbenen, voortkomend uit een constant aanwezige drang naar voren
Het onvoorwaardelijke aannemen van het bit, waarbij geen enkele weerstand of spanning optreedt, dat wil zeggen met een volledige ontspanning
Het paard geeft aldus de indruk, dat hij uit vrije wil datgene doet wat hem wordt gevraagd. Met vertrouwen en oplettendheid geeft hij zich edelmoedig over aan zijn ruiter. Het paard blijft daarbij volkomen recht bij al zijn bewegingen op de rechte lijn en past zijn buiging aan de bogen van alle andere lijnen aan.

**Geplaatst**: 11-05-13 19:01

Geplaatst: 11-05-13 19:01

Volledige ontspanning heb ik nog nooit bij een wedstrijdpaard gezien :')

**Geplaatst**: 11-05-13 19:04

Geplaatst: 11-05-13 19:04

BarbaLala schreef:
Vind ik ook LDRD, maar helaas gaat het een heleboel mensen vooral om het hoog presteren en het "kijk mij eens" aspect, en niet om hoe het paard zich daar bij voelt. Althans, dat idee krijg ik.

Begrijp me goed, bij mij moet er ook gepresteerd worden

. Maar dan wel met een paard die daar hetzelfde over denkt en dan op een eerlijke manier. Ik zeg altijd:'er is geen één paard dat je naar de GP schopt, ze moeten het zelf ook willen'. Veel te vermoeiend ook om met een paard naar de GP te willen vechten

.

'Kijk mij eens' speelt in ieder geval niet, want ik beschik inmiddels over voldoende levenservaring om te beseffen dat dat iets is dat zich slechts in je eigen hoofd afspeelt en waar je zeker niet gelukkiger van wordt

.

**Geplaatst**: 11-05-13 19:07

Re: Dominantie versus participatie zonder dwang

Geplaatst: 11-05-13 19:07

Snap ik helemaal, en je instelling deel ik ook.
Sta er precies zo in!

**Geplaatst**: 12-05-13 16:53

Re: Dominantie versus participatie zonder dwang

Geplaatst: 12-05-13 16:53

Misschien koppig, maar ik ben wel degelijk één van de tussenliggende ruiters. Ik ben wel zeker dominant, vooral als ik ernaast sta mag het paard dat ik op dit moment rijd ab-so-luut niet over mij heen denderen. Ik heb gewoon bepaalde grenzen en als zij die niet respecteert krijgt ze op haar donder. Dat vind ik gewoon een gedeelte africhting, dat is precies hetzelfde als wat ik bij mijn hond of kat zou doen. Aan de andere kant probeer ik veel met haar mee te werken, dat is dan weer vooral de ohz kant. Ik probeer, zoals eerder werd aangegeven, haar uit te dagen door het te laten lijken alsof mijn ideeën haar ideeën zijn. Wij rijden veel figuren, ik wend af op plaatsen waar ik normaal niet zou afwenden. Ik zou nooit een normale gebroken lijn rijden, of normaal van hand veranderen, er moet altijd iets aan zitten, zodat het voor ons allebei uitdagend blijft.

Ik denk dat dit wel redelijk onder de categorie middenmoot valt toch?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-05-13 20:23

Geplaatst door de TopicStarter : 12-05-13 20:23

Nog een een samenvatting van wat ik al eerder postte
"Het lijkt er op dat we het grote merendeel van ruiters binnen twee uitersten kunnen plaatsen:

de uitgesproken dominante ruiters die zeggen “bek dicht, werken zoals ik je dat opdraag en tot ik zeg dat je daar mee mag stoppen”
Schijnbaar simpel.

en

ruiters die proberen hun paard uit te nodigen deel te nemen aan een proces, die proberen te achterhalen in hoeverre het paard daar met zijn wezen in kan participeren zonder dwang.
Schijnbaar oeverloos."

In de kudde is er rangorde.
Er is een leidende hengst, de tijdelijke "eigenaar van de kudde", hij bijt, hij drijft, hij jaagt op. Hij loopt achteraan, hij probeert de kudde voor zich uit bij elkaar te houden. Er is hier geen andere band dan de dominante dreiging van de sterkste, de fitste.

Er is een oudere dominante merrie, de werkelijke leider zij bijt , slaat, duwt en dreigt, ze bluft veel. Zij gaat voorop in het midden en drukt met haar dominante gedrag alle andere dieren terug en naar buiten naar haar goeddunken, alles voor haar zelf. Zij bepaalt voor een groot deel wat er in de kudde gebeurt. Ze is vooral wijs, en redelijk sterk en fit.
De band die er om haar heen ontstaat is gebaseerd op haar kennis en ervaring. Iedereen heeft ontzag voor haar.

Als je goed kijkt zie je dat de rest van de kudde opgedeeld is in koppels van 2. (Soms zijn er 3 of 4 dieren die dezelfde koppelgenoot gekozen hebben.)
In het koppel is de één iets dominanter dan de andere maar ze trekken de hele dag samen op en nodigen elkaar uit naar de beste hapjes, waarschuwen elkaar voor gevaar, dekken elkaar af, er wordt nagenoeg niet gebeten of geslagen maar door de dominantste slechts geduwd en gedreigd.
Ze grazen, rusten, spelen en onderzoeken met elkaar. Ze poetsen en beschermen elkaar.

Wanneer je je hond onder appèl zet (dominantie uitoefent) komt hij naar je toe. Hoe sterker de dominante druk, hoe meer hij naar je toe komt, hij gaat zelfs voor je op zijn rug liggen, hij onderwerpt zich.
Een paard doet precies het tegenovergestelde, hoe meer dominante druk hoe meer het weg gaat van die druk en indien weg gaan niet mogelijk is, zich onderwerpt, weerstand biedt of in de tegenaanval gaat naar gelang het karakter en het temperament.

In dit belangrijke gegeven vinden naar mijn mening we de sleutel tot de omgang en opvoeding van het paard.

Wat in de video’s hieronder telt is de hoogste score, eer, op de letter, kampioen, geld, geen enkele tolerantie, geen enkel mededogen:
http://www.youtube.com/watch?v=j1Tly40BRrk
http://www.youtube.com/watch?v=rwjBHEVP4cI
Resultaat onderworpenheid, verzet, strijd.

Aan de andere zijde van het dominantie verhaal , daar waar twee koppelgenoten met elkaar optrekken kom ik dit soort video’s tegen op youtube:
http://www.youtube.com/watch?v=p-maxXVCTzg
http://www.youtube.com/watch?v=aR7qm-njmM0
http://www.youtube.com/watch?v=5hPr8-1uglw
http://www.youtube.com/watch?v=IXR_SW_soII
http://www.youtube.com/watch?v=cKsZ6vaRrrA
http://www.youtube.com/watch?v=vSrBT4nHwmg
http://www.youtube.com/watch?v=h-A1f1r5OJU

Mijn ruime persoonlijke ervaring heeft me geleerd dat hoe verder je durft te gaan in de richting van het ”uitnodigen” hoe bevredigender het resultaat van je pogingen voor jouzelf en dit niet alleen in het zg “ground work” maar ook in de klassieke dressuur.
http://www.youtube.com/watch?v=rbWh_VpIN8Q
Het vraagt van jezelf intelligentie, oplettendheid, nadenken bewust zijn van waar je mee bezig bent, respect en geduld.

Het doel van de dressuur is niet een perfecte proef rijden of het kampioen worden maar nogmaals:
FEI Artikel 401: Doel en algemene principes
De dressuur heeft de harmonische ontwikkeling van het organisme en van de natuurlijke eigenschappen van het paard ten doel. Het paard wordt daarbij levendig, gehoorzaam en kalm in zijn bewegingen gemaakt, waarbij een volmaakte harmonie met de ruiter tot stand komt. Deze ontwikkeling wordt zichtbaar door:

De ongedwongenheid en regelmaat van de gangen
De harmonie, lichtheid en het gemak van de bewegingen
De lichtheid van de voorhand en het onderbrengen van de achterbenen, voortkomend uit een constant aanwezige drang naar voren
Het onvoorwaardelijke aannemen van het bit, waarbij geen enkele weerstand of spanning optreedt, dat wil zeggen met een volledige ontspanning
Het paard geeft aldus de indruk, dat hij uit vrije wil datgene doet wat hem wordt gevraagd. Met vertrouwen en oplettendheid geeft hij zich edelmoedig over aan zijn ruiter. Het paard blijft daarbij volkomen recht bij al zijn bewegingen op de rechte lijn en past zijn buiging aan de bogen van alle andere lijnen aan.

Op dit FEI artikel zijn alle dressuur wedstrijden gebaseerd......

**Geplaatst**: 12-05-13 20:30

Re: Dominantie versus participatie zonder dwang

Geplaatst: 12-05-13 20:30

Ik snap je punt, maar ik vind het plaatsen van filmpje van rollküren met zielige muziekjes erachter niet helemaal het juiste beeld schetsen van dominantie. Er zijn ruiters die wat strenger zijn, die wat eerder wat meer teugel erbij pakken op het moment dat het paard begint te drammen of wat dan ook. Ik vind dat net zo goed een voorbeeld van een dominante ruiter als "bek dicht en lopen met die hap", want dat is als het ware wat je ook doorgeeft aan je paard. Op zulk hoog niveau dressuur vind ik het echter heel wat anders. Ik denk namelijk dat mensen als Anky van Grunsven behoorlijk slecht geschetst kunnen worden en dat filmpje van die enorme rollkür is ook niet oké, maar denk jij dat zij haar paarden tot dat niveau had kunnen rijden als ze niet een bepaalde vorm van harmonie en tegemoetkoming met ze had? Ik denk namelijk van niet.

**Geplaatst**: 12-05-13 22:57

Re: Dominantie versus participatie zonder dwang

Geplaatst: 12-05-13 22:57

Je verhaalt zit zo vol met biases dat ik niet de moeite neem om te reageren.

**Geplaatst**: 12-05-13 23:17

Geplaatst: 12-05-13 23:17

Ik zit er tussen in, als ik mijn pony lastige dingen vraag ben ik rustig, geduldig. Doet die het niet doordat het te moeilijk is, prima, stop ik en probeer ik het een andere keer weer. Maar bij dingen die er al in zitten ben ik wél streng, soms met wat meer dwang, want soms heeft ze echt geen zin om te werken, nah dan verplicht ik haar maar.
Train dan wel veel korter als het paard niet zo fijn meewerkt, paard kan ook eens minder zin hebben, dan ga ik haar geen uur lastigvallen maar doe ik gewoon het 'hoognodige' (galop linksom, rechtsom, wijken naar links, rechts, 5 minuutjes draf en weer af verzorgen).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-05-13 07:19

Geplaatst door de TopicStarter : 13-05-13 07:19

Emmaa_ schreef:
Ik snap je punt, maar ik vind het plaatsen van filmpje van rollküren met zielige muziekjes erachter niet helemaal het juiste beeld schetsen van dominantie. Er zijn ruiters die wat strenger zijn, die wat eerder wat meer teugel erbij pakken op het moment dat het paard begint te drammen of wat dan ook. Ik vind dat net zo goed een voorbeeld van een dominante ruiter als "bek dicht en lopen met die hap", want dat is als het ware wat je ook doorgeeft aan je paard. Op zulk hoog niveau dressuur vind ik het echter heel wat anders. Ik denk namelijk dat mensen als Anky van Grunsven behoorlijk slecht geschetst kunnen worden en dat filmpje van die enorme rollkür is ook niet oké, maar denk jij dat zij haar paarden tot dat niveau had kunnen rijden als ze niet een bepaalde vorm van harmonie en tegemoetkoming met ze had? Ik denk namelijk van niet.

Over het zg "topsport" gebeuren zouden we een topic kunnen opzetten.
Het is niet mijn bedoeling om hier die richting uit te gaan, de nare filmpjes die in die richting gaan zijn slechts bedoeld om overduidelijk te laten zien waar het opvoeren van de dominantie druk naar toe leid.
Zo ook de filmpjes in de richting van de "uitnodiging".
Met wat beelden vermijden we een heleboel woorden.

Waar ik probeer de vinger op te leggen is dit:
Wanneer je je hond onder appèl zet (dominantie uitoefent) komt hij naar je toe. Hoe sterker de dominante druk, hoe meer hij naar je toe komt, hij gaat zelfs voor je op zijn rug liggen, hij onderwerpt zich.
Een paard doet precies het tegenovergestelde, hoe meer dominante druk hoe meer het weg gaat van die druk en indien weg gaan niet mogelijk is weerstand biedt, in de tegenaanval gaat of zich onderwerpt, gaat naar gelang het karakter en het temperament.
In dit belangrijke gegeven vinden naar mijn mening we de sleutel tot de omgang en opvoeding van het paard.

Dus, hoe hoger de druk, hoe meer het paard gaat wijken om aan de druk te ontkomen, ofwel zich gaat verzetten, ofwel zich overgeeft.
Heel simpel gesteld, als je op zijn rug zit en druk uitoefent om wat dan ook te doen is het resultaat een paard dat zich gaat beschermen, het wijkt.
Het neemt niet deel aan het proces, het ontwijkt het, het vlucht er voor weg. Het paard gaat van ons af. In de alledaagse rijderij is het merendeel van de ruiters hier kennelijk tevreden mee.
Als het niet wijkt maar zich verzet wordt de druk opgevoerd tot het zich onderwerpt. Ruiter tevreden.
Er is een andere mogelijkheid. Uitleggen, bevestigen aan het paard dat het begrepen heeft en daarna uitnodigen om mee te spelen.
Paarden vinden het heerlijk om te spelen.
Als dit intelligent wordt opgezet is het resultaat:
De dressuur heeft de harmonische ontwikkeling van het organisme en van de natuurlijke eigenschappen van het paard ten doel. Het paard wordt daarbij levendig, gehoorzaam en kalm in zijn bewegingen gemaakt, waarbij een volmaakte harmonie met de ruiter tot stand komt. Deze ontwikkeling wordt zichtbaar door:
De ongedwongenheid en regelmaat van de gangen
De harmonie, lichtheid en het gemak van de bewegingen
De lichtheid van de voorhand en het onderbrengen van de achterbenen, voortkomend uit een constant aanwezige drang naar voren
Het onvoorwaardelijke aannemen van het bit, waarbij geen enkele weerstand of spanning optreedt, dat wil zeggen met een volledige ontspanning
Het paard geeft aldus de indruk, dat hij uit vrije wil datgene doet wat hem wordt gevraagd. Met vertrouwen en oplettendheid geeft hij zich edelmoedig over aan zijn ruiter.

**Geplaatst**: 13-05-13 07:50

Re: Dominantie versus participatie zonder dwang

Geplaatst: 13-05-13 07:50

Allereerst, ik vind de dingen die je plaatst erg bevooroordeeld en veroordelend.

Ik ben een dominante ruiter. Het paard moet doen wat ik zeg dat ie moet doen. Punt. Zo laat ik mijn paard net zo lang in een bepaalde hoek van de bak lopen als er iets 'engs' is tot het niet meer eng is. Toen ik dat laatst een keertje niet deed (ik ging af op de instructeur op dat moment) heb ik nog 2 weken (!) strijd moeten leveren om haar normaal die hoek door te laten lopen. Ze sprong weg, rende weg en heeft zelfs een poging gedaan tot steigeren, alleen omdat ik haar er eerst mee weg liet komen. En ik ben toen echt niet vriendelijk geweest. Als het niet makkelijk kan, dan maar moeilijk maar ze gaat die hoek in. En nu? Nu loopt ze er braaf doorheen, niks meer aan de hand. Misschien dat ze even kijkt, maar dan herinner ik haar er aan dat ze normaal moet doen.

Zo ook met springen. Mevrouw kan los heel goed springen, maar ohz snapte ze het niet. Wat resulteerde in rennen en uitwijken. Ik ben toen heel duidelijk geweest wat ik van haar wilde. Ondertussen hoef ik niet eens meer te sturen. Ik kijk, geef een hele lichte hulp en ze gaat naar de hindernis en springt. De oortjes staan altijd naar voren, maar ze blijft altijd goed bestuurbaar. Misschien zelfs wel beter dan zonder te springen.
Vind ze mijn dominantie niet leuk? Vast. Maar ze weet wat ze aan me heeft. Ze weet dat als ze braaf doet wat ik vraag ik haar niks doe, zelfs uitgebreid beloon. Maar zodra ze gaat lopen fcken dat ze dan een timmer kan verwachten, of een schreeuw of whatever. En ze weet dat die dan terecht is.

En nog loopt ze naar me toe als ik haar uit de wei pak, met de oortjes naar voren. Werk ik met mijn paard? Ja. Tot zij besluit niet meer mee te werken.

**Geplaatst**: 13-05-13 07:53

Geplaatst: 13-05-13 07:53

Dat is de theorie.

Maar: de theorie is dat de praktijk net zo is als de theorie, alleen in de praktijk is dat toch niet altijd het geval

.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-05-13 09:11

Geplaatst door de TopicStarter : 13-05-13 09:11

LDRD schreef:
Dat is de theorie.

Maar: de theorie is dat de praktijk net zo is als de theorie, alleen in de praktijk is dat toch niet altijd het geval .

Als dit een antwoord was op mijn bericht dan is mijn antwoord:
Het is een analyse uit de praktijk.
Maar je moet er in (durven) investeren, het onderzoeken, je gevoel en je intelligentie gebruiken.

Het is niet een methode, er zijn wel veel methodes waarvan je iets kunt gebruiken.
Het is een manier van omgaan.
Het resultaat is een rijker leven.

**Geplaatst**: 13-05-13 10:08

Geplaatst: 13-05-13 10:08

Simpelman schreef:
Het resultaat is een rijker leven.

en 90 maagden?

Als we dan toch in hokjes gaan stoppen: Ik ben ook een dominante ruiter. Ik waardeer geen 'eigen initiatief' bij mijn paarden. Ze hoeven van mij dus niet zelf te denken. Ik bepaal wat er gebeurd, want ik ben baas. Ik 'vraag mijn paard niet ten dans', maar ga een uurtje rijden. Ik nodig hem niet uit deel te nemen aan het proces, ik draag op een opdracht uit te voeren. Op elke vraag/actie van mijn kant eis ik een reactie. De verkeerde/ongewenste reactie negeer ik, de gewenste reactie beloon ik.

Ik zorg er wel voor dat mijn paard mijn 'opdrachten' uit kan voeren. Dat wat ik van hem vraag past bij zijn leeftijd en niveau (en bij de vorm van de dag). Ik wil alleen maar paarden rijden die kunnen en aanleg hebben voor wat ik leuk vind.

**Geplaatst**: 13-05-13 10:18

Geplaatst: 13-05-13 10:18

ik denk dat ik er ook tussen in zit.
ik ga in eerste instantie mijn paard gaan uitnodigen om mee te doen, ik vraag iets, zij mogen reageren, en op die reactie ga ik handelen of opnieuw vragen.
Omgekeerd mag ook, als zij iets willen mogen ze het ook vragen (bv op buitenrit op een slag mogen ze gerust aangeven dat ze vlugger willen). MAAR ik wil wel dat ze wachten tot ik antwoord, en zich dan gedragen volgens dat antwoord (oke, je mag galopperen, of nee, ik wil hier verder blijven stappen)

Vaak geven zij toe, vaak geef ik toe. Wel ALTIJD met het feit dat ik het laatste woord heb. Ze mogen iets vragen, of weigeren, maar op het einde beslis ik nog altijd wat en hoe we het doen. Dus ik ben wel overwegend dominant. (wat heb ik aan twee paarden waar ik iedere maand een behoorlijk bedrag voor neertel, die de hele week mogen doen wat ze willen in de weide, en die 4 uurtjes per week dat ik iets effectief wil van hun ik een middelvinger zou krijgen?)

De vergelijking/tegenstelling met honden vind ik hier trouwens niet opgaan, als je nl kijkt in wilde roedels heb je ongeveerd de gelijkenis als met wilde kuddes paarden. je hebt ook een of twee dominante leiders bij de honden die hun wil opleggen, en dan heb je de rest van de pack die rustiger met elkaar omgaat. Waarom zou je bij honden wél de dominante moeten spelen, en bij paarden niet?
Daarnaast, ook als je een paard uitnodigt om mee te spelen, moet je nog altijd de dominantste van de twee "vrienden" zijn, anders heb je het risico dat jouw paard jouw eens een "vriendschappelijk duwtje" geeft omdat hij dat lekker stukje gras wilt. Hoe komt een "duwtje" van 700 kilo paard over tegen een mens van 70 kilo? juist ...

**Geplaatst**: 13-05-13 10:27

Geplaatst: 13-05-13 10:27

ik denk dat het ook van de discipline afhangt. In een cross verwacht (en krijg) ik veel meer initatief van mijn paarden dan in de dressuur. Als ik een stommiteit bega op weg naar een dikke hindernis, hoop ik dat mijn paard dat voor me oplost. In de dressuur moeten ze leren wachten en weinig / geen initiatief tonen. En dat is een lastige combi zo af en toe. Maar ik heb wel als uitgangspunt dat mijn paard graag doet wat ik vraag, omdat ze blij zijn als ik blij met hen ben. En daar zit echt wel eens een situatie in dat ik heel duidelijk maak, dat er gaat gebeuren wat ik wil en niets anders, want ik heb de leiding. Maar het is mijn verantwoordelijkheid en verplichting om dat voor mijn paard mogelijk en leuk te maken.

Om een voorbeeld te noemen, een paard dat voor het eerst het water in gaat, zal altijd met rust en vertrouwen gereden worden, zodat hij/zij zelf erachter komt dat het niet eng is. Bij voorkeur zelfs zonder gebruik van een ander paard, omdat hij dan zelf de keuze maakt het enge te gaan bekijken.

En nog een voorbeeld, ik verwacht niet van mijn paarden dat ze in de startbox van de cross perfect stilstaan, op X verwacht ik wel.

Laatst bijgewerkt door Lielle op 13-05-13 10:39, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-05-13 10:27

Geplaatst: 13-05-13 10:27

jasmijn78 schreef:
Simpelman schreef:
Het resultaat is een rijker leven.

en 90 maagden?

Als we dan toch in hokjes gaan stoppen: Ik ben ook een dominante ruiter. Ik waardeer geen 'eigen initiatief' bij mijn paarden. Ze hoeven van mij dus niet zelf te denken. Ik bepaal wat er gebeurd, want ik ben baas. Ik 'vraag mijn paard niet ten dans', maar ga een uurtje rijden. Ik nodig hem niet uit deel te nemen aan het proces, ik draag op een opdracht uit te voeren. Op elke vraag/actie van mijn kant eis ik een reactie. De verkeerde/ongewenste reactie negeer ik, de gewenste reactie beloon ik.

Ik zorg er wel voor dat mijn paard mijn 'opdrachten' uit kan voeren. Dat wat ik van hem vraag past bij zijn leeftijd en niveau (en bij de vorm van de dag). Ik wil alleen maar paarden rijden die kunnen en aanleg hebben voor wat ik leuk vind.

$_/-\o_$

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-05-13 12:25

Geplaatst door de TopicStarter : 13-05-13 12:25

Duhelo schreef:
De vergelijking/tegenstelling met honden vind ik hier trouwens niet opgaan, als je nl kijkt in wilde roedels heb je ongeveerd de gelijkenis als met wilde kuddes paarden. je hebt ook een of twee dominante leiders bij de honden die hun wil opleggen, en dan heb je de rest van de pack die rustiger met elkaar omgaat. Waarom zou je bij honden wél de dominante moeten spelen, en bij paarden niet?

Dat heb ik niet bedoeld te zeggen.
Ik bedoel, als je bij een hond de dominantie druk opvoert komt hij naar je toe een paard gaat wég. Lichamelijk én emotioneel....
Dit schijnt in eerste instantie een beloning voor de ruiter, het paard gaat harder, het wijkt, het buigt, maar ook "vlucht" het, of het begint zich sluit af te sluiten.
Dit is waar het wat mij betreft in dit topic om gaat, ik denk nl dat het onbegrip dat hier over bestaat de oorzaak is dat het merendeel (zomaar, heel vriendelijk geschat, 80%) van de paarden vandaag ACHTER de loodlijn gaan.
Deze paarden participeren niet, ze zijn hier nooit toe uitgenodigd, de enige manier die de ruiter restte om de "boel bij elkaar te houden" is ze bij de kop te pakken, iets dat het paard op allerlei manieren zal proberen te ontwijken tot het punt dat het dit niet meer kan nl ACHTER de loodlijn.

Duhelo schreef:
Daarnaast, ook als je een paard uitnodigt om mee te spelen, moet je nog altijd de dominantste van de twee "vrienden" zijn, anders heb je het risico dat jouw paard jouw eens een "vriendschappelijk duwtje" geeft omdat hij dat lekker stukje gras wilt. Hoe komt een "duwtje" van 700 kilo paard over tegen een mens van 70 kilo? juist ...

Dat ben ik helemaal met je eens.
Het lijkt er op dat men op dit topic denkt dat ik tégen dominantie ben, dat is niet het geval, ik denk dat het gebruik van dominantie bij de opvoeding van paarden door héél veel ruiters héél erg verkeerd begrepen wordt doordat het bij toepassen ervan in eerste instantie de ruiter beloond wordt.

**Geplaatst**: 13-05-13 12:44

Geplaatst: 13-05-13 12:44

Simpelman schreef:
Duhelo schreef:
De vergelijking/tegenstelling met honden vind ik hier trouwens niet opgaan, als je nl kijkt in wilde roedels heb je ongeveerd de gelijkenis als met wilde kuddes paarden. je hebt ook een of twee dominante leiders bij de honden die hun wil opleggen, en dan heb je de rest van de pack die rustiger met elkaar omgaat. Waarom zou je bij honden wél de dominante moeten spelen, en bij paarden niet?

Dat heb ik niet bedoeld te zeggen.
Ik bedoel, als je bij een hond de dominantie druk opvoert komt hij naar je toe een paard gaat wég. Lichamelijk én emotioneel....
Dit schijnt in eerste instantie een beloning voor de ruiter, het paard gaat harder, het wijkt, het buigt, maar ook "vlucht" het, of het begint zich sluit af te sluiten. Dit is waar het wat mij betreft in dit topic om gaat, ik denk nl dat het onbegrip dat hier over bestaat de oorzaak is dat het merendeel (zomaar, heel vriendelijk geschat, 80%) van de paarden vandaag ACHTER de loodlijn gaan.
Deze paarden participeren niet, ze zijn hier nooit toe uitgenodigd, de enige manier die de ruiter restte om de "boel bij elkaar te houden" is ze bij de kop te pakken, iets dat het paard op allerlei manieren zal proberen te ontwijken tot het punt dat het dit niet meer kan nl ACHTER de loodlijn.
.

Voornamelijk het dik gedrukte stukje. Hoezo het begint zich af te sluiten? Ja, een paard wijkt voor druk. Dat klopt, maar dat betekend niet dat ze zich afsluiten. Ik rijd een karakterpaard op het moment. En die heeft af en toe een hoop druk nodig (eerder voorbeeld, uitproberen in een bepaalde hoek, steeds wegrennen, omdraaien, steigeren. Ik kan met een worteltje vragen of dat ze alsjeblieft misschien de hoek door wilt lopen, wat ik in wat minder erge mate heb gedaan 1x. En toen was ik 2 weken aan het vechten met het paard. Of ik verhoog mijn druk zo hoog dat ze liever die hoek inloopt dan dat ik boos wordt). Als ze bang is is het een ander verhaal, maar wanneer ze loopt te kloten moet ik die druk gewoon verhogen. Anders gaat ze met me aan de haal.

Er zijn ook zat paarden die daar niet tegen kunnen en waar je met 1 knal alles verpest. Maar vaak zijn die ook bang voor datgene waar ze voor wegvluchten.

**Geplaatst**: 13-05-13 17:56

Geplaatst: 13-05-13 17:56

Simpelman schreef:
Dat heb ik niet bedoeld te zeggen.
Ik bedoel, als je bij een hond de dominantie druk opvoert komt hij naar je toe een paard gaat wég. Lichamelijk én emotioneel....
Dit schijnt in eerste instantie een beloning voor de ruiter, het paard gaat harder, het wijkt, het buigt, maar ook "vlucht" het, of het begint zich sluit af te sluiten.

Dat gaat alleen gebeuren als je fysiek hard inkomt. Als je het psychisch aanpakt, komt het paard juist wel naar je toe. Dosering en timing zijn daarbij essentieel.