Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-05-13 15:10

Geplaatst: 06-05-13 15:10

ijssnuiver schreef:
Mijn jonge paard heb ik volledig met behulp van veel grondwerk/dubbele lange lijnen/enkele lijn/werken aan de hand beleerd voordat ik er überhaupt op ben gaan zitten. Daardoor was hij al bekend met de teugelhulpen en de hand, onder het zadel geen problemen mee gehad dus. Het enige was dat hij erg moest wennen aan bewegen met ruitergewicht(wat natuurlijk logisch is) en dat met name de voorwaartse hulpen gekoppelde moesten worden aan de beenhulpen.

Mijne ben ik gelijk gaan buitenrijden (eerst met een begeleider) en hij hoefde niks met zijn hoofd.
Maar ik heb mijn paarden altijd met een goede aanleuning lopen, ik vind dat erg belangrijk en heb er nooit problemen mee als ik erop zit.
Het lastige is dat als je het aan de longe/ dubbele lijnen enz doet, je ook moet weten hoe het voelt, dat is precies hetzelfde als erop.
Maar waar het mij vooral om gaat, is dat het paard éérst voorwaarts moet lopen voordat je aan de voorkant zit.
Dat wordt om de één of andere vage reden meestal overgeslagen.

**Geplaatst**: 06-05-13 15:11

Geplaatst: 06-05-13 15:11

jasmijn78 schreef:
Oh en als je nou woorden als paardrijden vervang door 'ten dans vragen', en 'weerstand bieden' door je paard 'uitnodigen' en 'druk geven' door 'biomechanisch correcte hulpen geven' en 'hulpen die gebaseerd zijn op het lichaam van het paard' etc. dan heb je uiteindelijk gewoon hetzelfde verhaal hoor. Maar dan geromantiseerd. Helaas zorgt die romantisering waarmee sommige goroes dressuur onnodig ingewikkeld maken er ook voor dat mensen geen realistisch beeld hebben/krijgen van wat het inhoud om een paard dressuurmatig af te richten (of ten dans te vragen, hoe je het ook noemen wilt)

Ik ben nogal 'down to earth' zoals je kunt lezen en benoem dingen graag concreet

ijssnuiver schreef:
Hmm het klinkt mij vreemd in de oren om eerst hard te moeten zijn en dit later te kunnen afbouwen..

Een wijs man zei ooit: je begrijpt het pas als je het ziet

Ik begrijp nu ook dat ik het iets genuanceerder moet zien, ik snap wat je bedoelt

**Geplaatst**: 06-05-13 15:17

Geplaatst: 06-05-13 15:17

maralyn schreef:
Doet een paard het niet zelf kunnen er dingen zijn:
Kiezen
Verkeerd harnachement.
Ruiter die niet correcte hulpen op juiste momenten geeft.
Geen onstpanning.
Scheef paard.
Iets met de rug.

Maar dat het wel eens aan de ruiter kan liggen is niet het eerste wat in je opkomt? Pas in derde instantie ofzo?

maralyn schreef:
Eerder reed ik een New Forest bij. Dit dier was al boven de 15 jaar, en altijd gereden met druk, tot hij zakte en dan loslaten.

maralyn schreef:
De eerste paar keren heb ik wel met hoofdstel gereden, maar lange teugels, ik reed met benen en maakte haar vlot op mijn kuit en zit. Na 5 uren rijden, kwam het eindelijk door en pakte ik mijn teugels er weer bij.

Jij moet 5 uur rijden om de juiste reactie te krijgen??? Sorry hoor, maar dat zegt mij toch meer over jouw (gebrek aan) deskundigheid, dan over jouw inzicht en vaardigheid. Ik denk dat geen enkel paard er blij van wordt 5 uur non stop gereden te worden. Dat is een dier gewoon uitputten!

maralyn schreef:
Toen ik ben gaan stagelopen op een dressuur stal die het wel anders deed en zijn hersens gebruikte ipv kracht ben ik gaan inzien hoe het kon.

Oh, je hebt 'het licht' gezien? ja, dat verklaart natuurlijk alles

Laatst bijgewerkt door jasmijn78 op 06-05-13 15:20, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 06-05-13 15:19

Geplaatst: 06-05-13 15:19

jasmijn78 schreef:
maralyn schreef:
Doet een paard het niet zelf kunnen er dingen zijn:
Kiezen
Verkeerd harnachement.
Ruiter die niet correcte hulpen op juiste momenten geeft.
Geen onstpanning.
Scheef paard.
Iets met de rug.

Maar dat het wel eens aan de ruiter kan liggen is niet het eerste wat in je opkomt?

maralyn schreef:
Eerder reed ik een New Forest bij. Dit dier was al boven de 15 jaar, en altijd gereden met druk, tot hij zakte en dan loslaten.

maralyn schreef:
De eerste paar keren heb ik wel met hoofdstel gereden, maar lange teugels, ik reed met benen en maakte haar vlot op mijn kuit en zit. Na 5 uren rijden, kwam het eindelijk door en pakte ik mijn teugels er weer bij.

Jij moet 5 uur rijden om de juiste reactie te krijgen??? Sorry hoor, maar dat zegt mij toch meer over jouw (gebrek aan) deskundigheid, dan over jouw inzicht en vaardigheid. Ik denk dat geen enkel paard er blij van wordt 5 uur non stop gereden te worden. Dat is een dier gewoon uitputten!

maralyn schreef:
Toen ik ben gaan stagelopen op een dressuur stal die het wel anders deed en zijn hersens gebruikte ipv kracht ben ik gaan inzien hoe het kon.

Oh, je hebt 'het licht' gezien? ja, dat verklaart natuurlijk alles

Doe is ff aardig !

**Geplaatst**: 06-05-13 15:19

Geplaatst: 06-05-13 15:19

@MirandaFuego: Dan ben ik met je eens hoor, als paarden niet meer voorwaarts denken, kun je er helemaal niets meer mee. Voorwaartse is het allerbelangrijkste.
Ik rij mijn paarden ook altijd met een contactteugel, maar wel luchtig. Ik ga niet aan de mond trekken omdat ik wil dat hij zijn hoofd naar beneden doet.... Werkt alleen maar averechts. Contact op in de mond en dragen van achter, ik zal hooguit eens een ophouding/stelling vragen(en bij de jonge paarden ook de stuurhulpen). Maar ook dat gaat met een licht contact..

jasmijn78 schreef:
ijssnuiver schreef:
Hmm het klinkt mij vreemd in de oren om eerst hard te moeten zijn en dit later te kunnen afbouwen..

Een wijs man zei ooit: je begrijpt het pas als je het ziet

Dat zijn dingen die ik liever niet zie

. Volgens mij is paardrijden niet bedoeld om onnodig hard te zijn. En hard in de mond is imo onnodig...

Op moment dat mijn paarden iets anders doen dan ik vraag, ga ik eerst kijken of mijn vraag wel duidelijk en zonder ruis was en of ik ze niet in de weg zit om datgene te doen wat ik vraag.
Weet ik zeker dat dit allemaal goed is, ga ik ook verder kijken naar fysiek/medische dingen.

**Geplaatst**: 06-05-13 15:26

Geplaatst: 06-05-13 15:26

ijssnuiver schreef:
Dat zijn dingen die ik liever niet zie . Volgens mij is paardrijden niet bedoeld om onnodig hard te zijn. En hard in de mond is imo onnodig...

Maar wie heeft het over 'onnodig' hard? Ik heb het over 'zo zacht mogelijk, maar zo hard als nodig'. En dat het heel idealistisch gedacht is dat het niet voor kan komen dat je een keer hard moet inkomen.

**Geplaatst**: 06-05-13 15:35

Geplaatst: 06-05-13 15:35

jasmijn78 schreef:
ijssnuiver schreef:
Dat zijn dingen die ik liever niet zie . Volgens mij is paardrijden niet bedoeld om onnodig hard te zijn. En hard in de mond is imo onnodig...

Maar wie heeft het over 'onnodig' hard? Ik heb het over 'zo zacht mogelijk, maar zo hard als nodig'. En dat het heel idealistisch gedacht is dat het niet voor kan komen dat je een keer hard moet inkomen.

Misschien niet, maar ik had het over het beeld wat ts schetste:

Citaat:
Ik heb nu tweemaal les gehad van een aardige meid die ik al wat langer kende van hoi en moi. Zij geeft aan zelf ook zo vriendelijk en licht mogelijk te willen rijden maar toch ben ik beide keren van mijn paard afgekomen met zere vingers, iets waar ik me erg slecht over voel want dit wil ik niet. Haar beargumentatie dat je het eerst hard moet doen zodat ze het leren snappen en zodat je het later af kunt bouwen, snap ik ook, maar het voelt niet goed. Geregeld kreeg ik de opmerking dat ik iets niet toe mocht laten, terwijl ik zelf niet goed wist wat ik deed en het dus niet de fout van het paard was. Tijdens de tweede les kreeg ik de vraag waarom mijn neusriem zo los zat en waarom ik er geen sperriem om had, omdat mijn paard haar mond steeds opendeed tijdens het rijden. Ik vind dit een teken dat ik te hard moet zijn met mijn handen (zie: zere vingers) maar hier was zij het niet mee eens.

Met zere vingers van je paard is nooooit goed, dan ben je in mijn ogen onnodig veel te hard bezig geweest. Ik snap niet waarom je eerst iets hard moet aanleren om dan vervolgens je hulpen af te kunnen bouwen. Imo heb je dan niks om af te bouwen.
Altijd met zo klein mogelijke hulp beginnen en indien nodig opbouwen. Zeker niet andersom en in de mond liever helemaal niet opbouwen.

**Geplaatst**: 06-05-13 15:36

Geplaatst: 06-05-13 15:36

Jasmijn heeft natuurlijk gewoon gelijk. Maar dat is wel voor ruiters die weten waar ze mee bezig zijn. Ruiters die snel in hun hulpen zijn, dus snel de juiste hulp geven (in de juiste dosering) en ook snel weer kunnen loslaten.

Voor de meeste ruiters geldt dat tegenwoordig niet. Die houden te lang vast, geven te hard been op het verkeerde moment. Ook nog eens niet consequent. En dan bereik je alleen een paard dat in de war raakt. Daardoor moeten de hulpen weer groter en duidelijker gegeven worden, en komt je als combinatie in een vicieuze cirkel.

Om een of andere reden is gewoon correct paardijden tegenwoordig een 'vies' woord geworden (denk rond de tijd dat de teugelhulpen, het bit, enz. enz. ook in de ban gingen). En moet het allemaal lichter dan licht en in overleg met je paard.

Mijn zegen heb je, ik denk dat het niet heel veel kwaad kan, buiten dat het vaak niet heel duidelijk is voor het paard. Daarom verwacht ik dat je ontwikkeling als combinatie veel langer duurt.

**Geplaatst**: 06-05-13 15:37

Geplaatst: 06-05-13 15:37

Ik krijg een beetje het gevoel dat hier twee verschillende typen ruiter tegen elkaar in aan het praten zijn.

Jasmijn, ik zou het zelf niet beter uit kunnen leggen en ben het volledig met je eens. In mijn eigen geval, juist omdat ik zo licht en vriendelijke mogelijk wil rijden, kom ik ook weleens hard in. Op die manier blijven de correcties namelijk beperkt tot een minimum en hoef ik nooit te 'zeuren' tegen het paard en dus hem niet meer te storen met mijn hulpen dan nodig. Ik rijd met als doel mezelf en mijn paard te trainen. Ik zal een paard nooit overvragen of stukrijden, echter zoek ik bewust wel af en toe de grens op. Verbetering komt er niet vanzelf.

Maar ik denk wel dat het goed is om je te beseffen dat niet alle ruiters zo zijn. Er zijn ook mensen die het prima vinden om een jaar lang op hetzelfde niveau te rijden of die het een enorme prestatie vinden als ze in een jaar of 5 het paard naar het M dressuur rijden. Ruiters die vandaag een rondje in de bak rijden, morgen naar buiten gaan en overmorgen het kleine nichtje erop laten rijden. Als je minder consequent bent, is het niet eerlijk om je paard zo duidelijk te corrigeren (vandaag een keer de handrem erop omdat hij doordendert en morgen in het bos paard zelf het tempo laten bepalen is niet zo'n beste combi bijvoorbeeld). Ik snap dus de insteek wel dat dat dan zielig is, dat het oneerlijk is en niet netjes naar je paard toe. Ik zie dan ook geen probleem als zo'n combi ergens wat langer over doet en de ruiter af en toe eens wat vaker moet drijven voor er reactie komt oid. Zolang het veilig is en ze samen plezier hebben, leven en laten leven....Ik denk alleen dat deze TS niet goed weet wat wil en dat daar de verwarring een beetje ontstaat.

TS, het lijkt me handig als je eerst bepaald wat je wilt met je paard en dan gaat zoeken naar passende instructie. Het klinkt nu alsof je prestaties wilt uit de eerste categorie door te rijden als de tweede categorie. Dat gaat niet werken. Er is verschil tussen je paard rijden, samen hobby'en, en je paard trainen voor de sport.

**Geplaatst**: 06-05-13 15:38

Geplaatst: 06-05-13 15:38

Wat ik een beetje veel zie is wanneer het paard niet reageerd word er gezegd; eerst nadenken of je het zelf wel correct deed. Heel goed natuurlijk, maar is dat niet iets waar je je als ruiter zeker van moet stellen? En als je zelf niet zeker bent dat je het gewoon goed doet waarom dan een paard OPLEIDEN?

Want juist in die opleiding kan het maar zo zijn dat jij het als ruiter WEL goed doet maar het paard gewoon niet direct de reactie geeft op die kleine hulp, zoals Jasmijn zegt het moment waarop je eigenlijk binnen 3 sec moet reageren met een grotere hulp. In die 3 sec kun je als ruiter niet nadenken; Deed ik het wel goed? Dan ben je al te laat.....

Tuurlijk is het heel goed om naar jezelf te kijken en dat moeten we ook zeker blijven doen, maar juist in die opleiding TIJDENS het rijden kan het dus ook behoorlijk tegen je werken. Imo.

Ik ben het overigens wel met Jasmijn eens.

**Geplaatst**: 06-05-13 15:41

Geplaatst: 06-05-13 15:41

Heb je het tegen mij Anouska of meer in zijn algemeenheid?
Ik train mijn paarden met weinig druk in de mond, fijne contactteugel. Maar ze snappen zowel op de grond als onder het zadel prima wat de bedoeling is. Het is voor mij een kwestie van mentaal plaatje op orde hebben en indien nodig daar hulpen bij te geven, klein beginnen en eventueel opbouwen. Niks onduidelijks aan

.

En ja ik overleg in zeker zin ook met mijn paarden, maar op een totaal andere manier/vlak dan dat jij schetst. Maar ik hoor graag ook een mening van de ander aan, dit werkt met mensen fijn maar ook met paarden.

**Geplaatst**: 06-05-13 15:41

Geplaatst: 06-05-13 15:41

@ IJssnuiver: in z'n algemeenheid.

ijssnuiver schreef:
Heb je het tegen mij Anouska of meer in zijn algemeenheid?
Ik train mijn paarden met weinig druk in de mond, fijne contactteugel. Maar ze snappen zowel op de grond als onder het zadel prima wat de bedoeling is. Het is voor mij een kwestie van mentaal plaatje op orde hebben en indien nodig daar hulpen bij te geven, klein beginnen en eventueel opbouwen. Niks onduidelijks aan .

En ja ik overleg in zeker zin ook met mijn paarden, maar op een totaal andere manier/vlak dan dat jij schetst. Maar ik hoor graag ook een mening van de ander aan, dit werkt met mensen fijn maar ook met paarden.

Nu zeg jij toch ook klein beginnen en eventueel opbouwen. Wat is dat dan anders dan Jasmijn die zegt "harder doorkomen als er op de eerste hulp geen correcte reactie komt" (geen quote, mijn interpretatie)

**Geplaatst**: 06-05-13 15:45

Geplaatst: 06-05-13 15:45

Sorry, hij staat er nu inderdaad een beetje raar door de reacties die er tussen zijn gekomen. Ik doelde op jou reactie (ijssnuiver) maar wel in zijn algemenheid. Jou paarden zijn waarschijnlijk al zo ver opgeleid dat je WEL na kunt denken of je het wel echt goed doet. Maar hoevaak komen we niet ruiters tegen die paarden gaan opleiden en continu gaan nadenken of ze het zelf wel goed doen? Dan word het ook onduidelijk..

En dan kun je nog zo klein blijven in je hulpen, maar het duurt dan wel een stuk langer voor je bij je doel komt (bijvoorbeeld het doel van een correct opgeleid dressuurpaard). Zoals Esther het eigenlijk al heel mooi omschrijft...

En ja, liever duidelijk en consequent als continu zachtjes vragen. Mij is bijvoorbeeld ook altijd geleerd in de omgang met paarden dat je beter 1 keer een duidelijke tik kan geven dan 20 keer een zacht onduidelijk tikje.

**Geplaatst**: 06-05-13 15:45

Geplaatst: 06-05-13 15:45

@ ijssnuiver de vraag, rij jij dan niet met aanleuning? dat zie ik namenlijk geregeld bij het academische..ik vraag me af waarom dat dan is?

**Geplaatst**: 06-05-13 16:02

Geplaatst: 06-05-13 16:02

_Esther_87_ schreef:
Maar ik denk wel dat het goed is om je te beseffen dat niet alle ruiters zo zijn. Er zijn ook mensen die het prima vinden om een jaar lang op hetzelfde niveau te rijden of die het een enorme prestatie vinden als ze in een jaar of 5 het paard naar het M dressuur rijden. Ruiters die vandaag een rondje in de bak rijden, morgen naar buiten gaan en overmorgen het kleine nichtje erop laten rijden. Als je minder consequent bent, is het niet eerlijk om je paard zo duidelijk te corrigeren (vandaag een keer de handrem erop omdat hij doordendert en morgen in het bos paard zelf het tempo laten bepalen is niet zo'n beste combi bijvoorbeeld).

Klopt. Maar dan moet zo iemand gewoon consequent inconsequent zijn

_Esther_87_ schreef:
TS, het lijkt me handig als je eerst bepaald wat je wilt met je paard en dan gaat zoeken naar passende instructie. Het klinkt nu alsof je prestaties wilt uit de eerste categorie door te rijden als de tweede categorie. Dat gaat niet werken. Er is verschil tussen je paard rijden, samen hobby'en, en je paard trainen voor de sport.

Precies.

ijssnuiver schreef:
Met zere vingers van je paard is nooooit goed, dan ben je in mijn ogen onnodig veel te hard bezig geweest. Ik snap niet waarom je eerst iets hard moet aanleren om dan vervolgens je hulpen af te kunnen bouwen. Imo heb je dan niks om af te bouwen.

Maar dan snap je mijn punt niet. Het punt is dat TS zere vingers heeft omdat ze (nog) niet in staat is om de juiste hulpen op een juiste manier te timen en te doseren. Daarom dendert wsl het paard in haar hand. Als ze op dit (jonge groene) paard goed wil leren rijden zal ze net zo lang door moeten oefenen (echt in uren en km maken) tot ze het wel kan. Helaas voor het (jonge) paard. Die moet op die manier 'boeten' voor haar leerproces. En dat klinkt nu heel hard/sneu zoals ik dat stel... Maar feitelijk boeten alle paarden min of meer voor ons leerproces. We moeten allemaal ergens beginnen. Hoe meer ervaren je bent, hoe minder je paard van jou te lijden heeft. Maar ergens moet je wel die ervaring opdoen. Mijn paard 'boet' helaas soms ook nog steeds. Maar wel al een heel stuk minder dan mijn eerste powny 30 jaar geleden.

Zoals gezegd; idealiter zou een beginner onder hele goede begeleiding op een goed afgericht leerpaard moeten leren rijden. Maar dat is dus niet voor iedereen weggelegd. In het geval van groen-op-groen moet helaas het paard het meest incasseren. Zeker als er ook geen deskundige begeleiding voorhanden is.

Anoeska schreef:
Om een of andere reden is gewoon correct paardijden tegenwoordig een 'vies' woord geworden (denk rond de tijd dat de teugelhulpen, het bit, enz. enz. ook in de ban gingen). En moet het allemaal lichter dan licht en in overleg met je paard.

Mijn zegen heb je, ik denk dat het niet heel veel kwaad kan, buiten dat het vaak niet heel duidelijk is voor het paard. Daarom verwacht ik dat je ontwikkeling als combinatie veel langer duurt.

Mee eens...Het grootse probleem ontstaat bij mensen die wel alle kneepjes van de dressuur willen kunnen (de kunstjes), maar vies zijn van 'correct' paardrijden. Dan kun je beter ruiters hebben die helemaal maar een beetje freewheelen en het paard gewoon lekker aan een lang teugeltje in zijn eigen hummetje laten lopen. Als je dan ook nog een paard hebt dat daar qua temperament geschikt voor is (dus geen karaktervolle sportgefokte sensibele kwalijknemende KWPN-er) is er niets aan de hand

**Geplaatst**: 06-05-13 16:15

Geplaatst: 06-05-13 16:15

Ik hou van paarden die snel reageren op het been en licht zijn in de hand.
En daarom kan ik me helemaal vinden in de uitleg van jasmijn.
Zo zacht als het kan maar zo streng als het moet.
Paarden zijn slim dat duurt geen 5 uur of weken.
Dan doe je als ruiter heel wat verkeerd.

**Geplaatst**: 06-05-13 16:26

Geplaatst: 06-05-13 16:26

Ik heb eigenlijk nogal negatieve ervaringen met instructeurs die volgens de academische methode rijden, niet zozeer omdat ik vind dat de methode niet deugde (heb denk niet de kennis om dat in te schatten). Maar ik vond het allemaal erg commercieel en nogal dogmatisch. Mijn instructrice heeft me vooral een heleboel verteld over biomechanica, maar die "kennis" leek bij doorvragen nergens op gebaseerd (ja dat iemand anders het haar weer had verteld) en vooral sprak ze de hele tijd over alle mensen die niet volgens haar methode reden en het DUS allemaal verschrikkelijk slecht deden

. Bovendien vond ik dat de dingen onnodig ingewikkeld werden gemaakt.

Ik vraag me wel af, je hebt al zo veel dingen geprobeerd probeer je dingen niet te oppervlakkig? wil je te snel ofzo dat je steeds van methode naar methode gaat?

**Geplaatst**: 06-05-13 16:46

Geplaatst: 06-05-13 16:46

Jasmijn, je zou ook vriendelijker kunnen zijn?

Want dit was mijn inzicht...En dat hoeft niet slecht te zijn.
Dit was een algemeen inzicht van hoe ik het zie.

Daarnaast heb ik die lijst zonder nadenken in elkaar gezet, en niet van punt tot punt.
Daar heb je dan wel gelijk in, dat het in een andere volgorde moet. Maar dat kan ik nu niet meer veranderen.

Natuurlijk hoor je eerst naar de ruiter te kijken.
Maar wat als het dier al 10 jaar verkeerd "in elkaar" is gereden. Dan zou je ook eens verder kunnen kijken.
Hoe dat is gekomen en hoe dat op te lossen valt.

En 5 uren achter elkaar op een paard...? Nee, zo staat het er misschien maar is niet zo bedoeld.
Wat ik bedoel is: 5 rij uren.
Ik rijd maar 30 a 50 minuten per keer, en dit was verdeeld in 2 maanden tijd.

Ik hou van blij rijden met onstpanning en neem overal de tijd voor.
En het wordt tijd dat meer mensen dat eens zouden doen. Dat mensen eens wat anders zien,
dan alleen maar in de krul rijden. Maar echt van achteren naar voren.

Maar zo als jij schrijft, hoop ik niet dat je met paarden omgaat, en dan niet met wat je schrijft, maar de manier hoe je mensen aanspreekt.
Je zou ook eens dingen kunnen vragen ipv dingen concluderen.

**Geplaatst**: 06-05-13 18:53

Re: Identiteitscrisis: Rijstijlen? Klassieke dressuur?

Geplaatst: 06-05-13 18:53

Ik heb nooit problemen met Jasmijn, sterker nog, ik ken niemand op Bokt, die zo goed in Jip en Janneke taal iets kan uitleggen EN kan onderbouwen. Jammer dat Jasmijn niet wat vaker aanwezig is op Bokt.

TS, ik denk dat je van een wat ouder, goed opgeleid paard heel veel kan leren. Een jong paard opleiden lijkt leuk, maar heb jeveel ervaring voor nodig, zo niet, dan loop je vaak tegen problemen aan en heb je dus begeleiding nodig. Of zoek een zeer ervaren bijrijder.

**Geplaatst**: 06-05-13 19:03

Re: Identiteitscrisis: Rijstijlen? Klassieke dressuur?

Geplaatst: 06-05-13 19:03

Die timing van het geven van je hulpen en de juiste dosering ervan, dat is het allerbelangrijkst en ook meteen het allermoeilijkste van het paardrijden. Het zou geweldig zijn als iedereen dat kan leren op een ervaren en goed opgeleid paard, maar dat is voor de meeste mensen niet mogelijk. Gelukkig kom je met de juiste instructeur ook een heel eind.

Ik vind het goed van de TS dat ze een andere manier zoekt om te rijden en daarbij begeleiding zoekt. Zeker nu ze een jong paard rijdt.

**Geplaatst**: 06-05-13 19:10

Geplaatst: 06-05-13 19:10

Imre schreef:
Die timing van het geven van je hulpen en de juiste dosering ervan, dat is het allerbelangrijkst en ook meteen het allermoeilijkste van het paardrijden. Het zou geweldig zijn als iedereen dat kan leren op een ervaren en goed opgeleid paard, maar dat is voor de meeste mensen niet mogelijk. Gelukkig kom je met de juiste instructeur ook een heel eind.

Ik vind het goed van de TS dat ze een andere manier zoekt om te rijden en daarbij begeleiding zoekt. Zeker nu ze een jong paard rijdt.

Er zijn zat oudere paarden te koop, alleen overschatten ruiters zichzelf en koopt men liever een jong paard.

**Geplaatst**: 06-05-13 19:12

Re: Identiteitscrisis: Rijstijlen? Klassieke dressuur?

Geplaatst: 06-05-13 19:12

TS heeft een bijrijdpaard, geen eigen paard.

**Geplaatst**: 06-05-13 19:17

Geplaatst: 06-05-13 19:17

Imre schreef:
TS heeft een bijrijdpaard, geen eigen paard.

Dan kan ze beter een goed opgeleid bijrijdpaard zoeken. Als zoekende ruiter een jong paard opleiden/rijden lijkt mij geen goede combinatie.

**Geplaatst**: 06-05-13 20:12

Re: Identiteitscrisis: Rijstijlen? Klassieke dressuur?

Geplaatst: 06-05-13 20:12

Electra, dat heb ik dus met babootje, veulen, Luve uggs en SenZ

Zoals ze mij dingen uitlegen, zo kraak helder is dat en ook zo vriendelijk als zij het uitlegen.
Niet bot, niet kort, maar gewoon met alles er op en er aan. Van A tot zet. Van oren tot staart.

**Geplaatst**: 06-05-13 20:53

Geplaatst: 06-05-13 20:53

Een bereden paard heeft van nature de neiging om de rugspieren aan te spannen.
Waarschijnlijk een poging om het gewicht op zijn rug "tegen te houden", te blokkeren.
Wanneer een paard ongenoegen beleeft, pijn voelt of angstig is zal het zijn rugspieren aanspannen.
Denk aan: ruwe hulpen, stevige bitten op gevoelige lagen waartegen het geen enkele bescherming heeft, zweep, straf, onzekerheid of angst veroorzaakt door het gedrag van zijn ruiter.
Ook een ruiter die niet ontspannen zit of niet in balans is met de bewegingen van zijn paard veroorzaakt rug spanningen in het paard.
Het paard lost die onbalans niet op door zich los te laten en zelf de balans te zoeken maar door zich vast te zetten.
Wij doen overigens tijdens ongenoegen en stress precies hetzelfde met onze rug.
De meeste paarden lopen onder de ruiter met min of meer aangespannen rugspieren.
Dit is het "algemene beeld" van een gereden paard.
Zelfs als de rug ontspannen is is deze in veel gevallen hol door het simpele gewicht van de romp van het paard en zijn eventuele ruiter.

Een paard dat met aangespannen rugspieren loopt is niet goed en niet prettig te berijden.
Het is stug en loopt per definitie met het gewicht op de voorhand.

Het paard moet leren de buikspieren aan te spannen.

Het zg nageven is bedoeld om de blokkering in de rug op te heffen.
We “forceren” het paard door een moment met een voorwaarts drijvende hulp (buikspieren aanspannen (spoor)) tegen het bit te komen, doordat we met de hand weerstand bieden tegen de druk die het paard op het bit geeft heeft het paard indien het hier op nageeft, de neiging de rug even los te laten.
Het paard moet hiervoor wel eerst geleerd hebben voorwaarts te gaan, hiermee moet men bij de africhting dus beginnen. Voorwaarts, voorwaarts, voorwaarts.
De hand is rustig, ontspannen, soepel, teder, tolerant echter als hij weerstand biedt is hij als een betonnen plaat.
Het is het paard dat de druk uitoefent en het is het paard dat deze kan opheffen, het beloont hiermee zichzelf en wordt hierheen geholpen door een compliment op het juiste moment van zijn ruiter.

Denk aan een soepele liniaal:
deze is in eerste instantie licht of sterker hol ingebogen (hol) aan de bovenzijde (de rug van het paard)
de drijvende hulp nodigt in eerste instantie uit de buikspieren aan te spannen dit veroorzaakt een zich strekkende, recht wordende liniaal op het moment dat de voorwaartse beweging af begint te rollen vangen we die even op, met een weerstand biedende hand, aan de voorkant van de liniaal nu wordt de liniaal licht bol, dit is het moment dat het paard nageeft, we geven nu ruimte, we openen/ontspannen licht de hand en brengen die een klein beetje naar voren en nodigen het paard hiermee uit om de boven halslijn te verlengen en de buikspieren licht aangespannen te houden. De boven halslijn is via de schoft verbonden aan de rug deze manipulatie zal nu dan ook de ruglijn doen verlengen, de rug blijft ontspannen.

Het aanleuning nemen van het paard is het bewijs dat het de buikspieren licht aangespannen houdt en de rug ontspant ofwel met een lange bovenlijn blijft gaan.
Deze situatie is in eerste instantie niet stabiel, maar moet iedere paar seconden opnieuw opgebouwd worden.

Ruwheid, angst, straf, onzekerheid, onrust, een schreeuwende gespannen ruiter, stalmoed, een niet zachte, tedere, nagevende ruiterhand maken het stabiliseren van deze situatie vrijwel onmogelijk.
Daarom nu rijden de meeste mensen hun paard te diep, het is een poging tot gewelddadige en geforceerde verlenging van de rugspieren die slechts als gevolg heeft dat het paard zich vast zet tussen de schouderbladen en hierdoor niet meer in staat is te dragen met de achterhand

Hier mist de juiste geestelijke gesteldheid van het paard, vertrouwen, ontspanning, welzijn.
Als je kijkt naar de twee manieren van rijden zie je een duidelijk verschil in uitstraling bij het paard.