Zahlina schreef:Ik ben het met Willemke eens dat een jong paard een goede ruiter verdient die hem goed kan opleiden.
Is het paard eenmaal goed opgeleid dan kan je beginnen met een minder goede ruiter erop te zetten, zodat het paard de ruiter kan leren.
Ik vind het niet fair voor een jong paard wat in opleiding is om deze te verwarren met een minder goede ruiter, vandaar ook dat ik er voor gekozen heb om deze niet te rijden.
Zelf ben ik ooit begonnen als groene ruiter op een nog groener paard, en er is veel fout gegaan in de training, uit onkunde, gelukkig is het allemaal goed gekomen en heeft me dit gevormt tot een betere ruiter maar achteraf was het voor het paard veel beter geweest dat deze een goede opleiding had gekregen en dat ik hem dan pas over zou hebben genomen.
Is het ook niet de bedoeling dat de goede ruiter wat onhandige dingen op een jong paard doet zodat deze kan wennen aan "gekke" dingen maar wel handig genoeg is om het paard vertrouwen te geven mocht deze zich helemaal rotschrikken?
Dat is ook de bedoeling, een goede ruiter kan een jong paard overal leren aangeraakt te worden wanneer er een ruiter op zit dmv klopjes ed. Maar een onafhankelijke zit kan ik niet nabootsen, en toch zie ik daar zelfs oudere paarden nog van schrikken. Daarom lijkt het mij dan weer beter dat met een wat minder stabiele ruiter te oefenen onder begeleiding. Dat wanneer het paard er dan toch van schrikt er ingegrepen kan worden.