Angela schreef:Waar ik me nog veel meer over verbaas, is dat veel instructeurs van nu ook op deze foute manier (rem en stuur aan de voorkant, gas op je been) lesgeven. Vanuit vroeger was je zit/been de primaire hulp, en je teugel hooguit voor het bekrachtigen daarvan als dat nodig was.
Nu is het alsof dat los van elkaar gezien wordt,. Ik geef zowel wending, wijken, terug, vooruit, in hele en in halve ophoudingen door op mijn zit. Daarbij is mijn doel in ieder geval om mijn hand alleen te laten volgen, en daarmee alleen een hulp te geven als die van mijn zit niet door komt. Nu ben ik daarin (uiteraard) niet zuiver, en ik maak fouten. Verschil is wel dat ik mijn doel voor ogen heb in alles te kunnen rijden op mijn zit, en dat is bij veel ruiters/instructeurs al lang niet meer.
Dat achterover hangen vind ik ook echt een raar verschijnsel, je bereikt er echt niets mee voor het paard, dus waarom zou je?
Ik vind het toch vreemd dat mensen handhulpen zien als iets wat er een beetje bij hoort. De mond is de barometer van het lichaam. Door de mond voel je alles wat er in het lichaam gebeurd en samen met zit en beenhulpen kun je het paarden lichaam 'besturen'. Deze 3 hulpen zijn onlosmakend met elkaar verbonden en mogen nooit als losse hulpen gezien worden, deze 3 hulpen zijn het hele rijden want zonder deze 3 hulpen is het geen rijden maar hobbelen. De hand is net zo belangrijk als de zit en als de benen. Alleen is de zit het centrale punt waar vandaan de juistheid van de hand en beenhulpen komen. Zonder een goede zit geen goede hulpgeving.