Sees schreef:Het kan volgens mij nooit de bedoeling zijn dat het pijn doet, dan ben je in MIJN ogen écht verkeerd bezig voor je eigen gerief.
Toch wel....
Sees schreef:Erop attent maken door een keer wat harder door te komen, heb ik overigens niks op tegen maar dat hoeft niet gepaard te gaan met pijn
Maar in de praktijk is dat dus wel het geval. 'Attent maken' klinkt alleen aardiger... Net als wijken voor druk aardige klinkt dan ontwijken van een pijnprikkel. Je houdt jezelf dan voor de gek. Wat als jouw paard toch belsuit niet attent te zijn. Laat je het daar dan bij?
Sees schreef:Je kunt dressuurmatig trainen zonder al die toevoegingen, of je dan het hoogste niveau kan halen is misschien de vraag maar je zult ook heus niet blijven steken in de B.
Maar ook niet veel verder komen dan de L... Maar goed. Mijn punt is, dat wanneer je die hele fijne dressuurmatige afstemming met een paard nog nooit bereikt hebt, gevoeld hebt, je niet geheel de meerwaarde van dergelijke hulpmiddelen (bij correct gebruik) kunt beoordelen.
Bandida schreef:Euh.. denk niet dat dit topic inhoudt dat ik online paardrijles moet gaan geven.
En eerlijk, met een paard die geen eend in een sloot verdraagt ga ik de baan niet op onder het zadel, die is niet klaar
Ach, dat is wel weer een hele makkelijke uitweg. ooit moet dat paard toch een keer aan die eend in de sloot wennen, nietwaar? Of aan een voorbijrazende vrachtwagen... Maar kennelijk zoek jij dat soort situaties niet op? Dat kan natuurlijk ook een oplossing zijn. Als je nooit een probleem opzoekt, hoef je hem ook niet op te lossen. Dan blijven jij en je paard gewoon de rest van hun leven binnen jullie eigen comfort-zone. Ik denk zelf dat je jezelf en je paard EN het plezier wat je kan hebben dan tekort doet, maar ieder zijn keuze...
Bandida schreef:Dan verschieten wij ons beiden een driedubbel ongeluk, peert hij 50 meter vooruit, draait zijn oren naar achter, ga ik gelijk niets doen, diep zitten, maak ik contact met de teugels (die anders hangen), o ja, aan een bitloos hoofdstel, en vervolgens blijft mijn paard waar hij is omdat hij van mij wil weten wat er moet gebeuren. Tenslotte gelijk ook zeggen wat je wil, dat is je taak namelijk, dus vooruit ermee.. klaar.
Die 50 meter heb je niet, want er komt van 2 kanten verkeer. Wat nu?
En een bitloos hoofdstel werkt net zo goed als een bit obv een pijnprikkel/wijken voor druk of hoe je het ook wil noemen. Het heeft vaak een groter oppervlakte op een ietsje minder gevoelige plaats (al scheelt de gevoeligheid van een neus en een mond niet zo heel veel...) Dus zal je in bepaalde gevallen meer kracht moeten zetten om hetzelfde effect/reactie te krijgen. Als je meer krtacht moet zetten, kun je je bewegingen minder fijn coordineren. Dus kun je ook minder snel de druk eraf halen bij de gewenste reactie. Dus krijgt het paard niet direct beloning op de gewenste reactie. Dus loop je meer risico op onduidelinge signalen en DIE zijn naar voor het paard.
Afhankelijk van de bitloze optoming is de 'vriendelijkheid'echt discutabel... Zo'n kaakgekruist hoofdstel bijvoorbeeld; die snoert gewoon aan, en absoluut geen snelle 'release'. Bitloosoptomingen met hefboomwerking zijn gewoon scherp.
Sees schreef:Ik ga echter van het goede van de mens uit en neem dus aan dat de meeste mensen die met S&T, zweep en/of sporen rijden wèl weten waar ze mee bezig zijn.
Laten we de discussie hier iig niet door beïnvloeden...
Maar dat gebeurd wel. Men haalt continu foute voorbeelden aan om te 'bewijzen' dat sporen en S&T fout zijn. Bij juist gebruik van die middelen werk je niet continu in.
Anoeska schreef:Slechte ruiters rijden slecht met ieder bit (en net zo slecht bitloos)
Inderdaad. Maar je kan jezelf dan in eider geval voorhouden dat je op de meest vriendelijke manier slecht rijdt. 
Want inderdaad: slecht rijden met scherpe hulpmiddelen is inderdaad nog vervelender voor een paard dan slecht rijden met minder scherpe hulpmiddelen. Maar het blijft allebei slecht en naar voor het paard. Daarin zijn de bit- en spoorlozen echt niet roomser dan de paus.
Wie zegt nooit met zijn paard obv een pijnprikkel te werken houdt zichzelf ECHT voor de gek. Niets wat wij doen/willen doen met paarden is consequentieloos. Als een paard zegt: Ik ga niet in draf, dan is er geen ruiter die zegt: oke dan hoeft dat niet. Been, zit en teugelhulpen werken nu eenmaal op het principe prikkel/ontwijken van druk. Je kunt een paard niet rijden zonder die hulpen.
Timing en dosering is ESSENTIEEL. Een paard heeft slechts een geheugen van max 3 seconde om de beloning aan een actie te koppelen. Als jij druk op het bit geeft om je paard te laten nageven, en hij geeft na (dus de gewenste reactie!) en je haalt niet binnen die 3 seconden de druk er af? Dan weet hij niet wat je bedoeld. Dan is het effect weg. En vaak komen de in het begin direct weer omhoog. Dan moet je direct weer weerstand geven. Ben je te laat, dan snapt hij niet waar hij nou moet lopen met zijn hoofd.
Geplaatst: 30-09-11 13:40 
.
!! En grappig is dat ik me in allebei kan vinden.
:Jij bent de leider. Als een paard zijn leider niet volgt in de natuur, dan gaat hij dood. Als een gedomnesticeerd paard zijn leider (een mens) niet volgt, omver loopt, niet gehoorzaamd... en hij krijgt dan een aai over zijn bol, en een wortel op de koopt toe. HOE onnatuurlijk en tegenstrijdig is dat? Vertrouwen krijg je niet zonder respect. En respect verkrijg je niet door geen duidelijke grenzen te stellen.
) inhoudt. 
mensen wat heb ik toch net weer gezien. 
paarden, die alles maar goed vinden , wat de ruiters verkeerd doen bij het paard 