Bokt.nl

Alma schreef:

Ik denk alleen niet dat dit stuk gaat over wie er beter is, de recreant of de wedstrijdruiter.
Daar ga je ook nooit uitkomen, want elke recreant is anders en elke wedstrijdruiter ook.

Alma schreef:

Jasmijn78: Nergens in dit stuk staat de vergelijking naar bitloos of recreatieruiters en dat die het wel allemaal goed zouden doen? Nergens.

Alma schreef:

Ik denk alleen niet dat dit stuk gaat over wie er beter is, de recreant of de wedstrijdruiter.

Alma schreef:

Paardentango; je uitspraak "De natuur houdt op zodra er een hekje omheen zit." vind ik een hele sterke.

Alma schreef:

Echter, het gebruik van 2 bitten om je paard een gelijkwaardige uitdaging te geven aan de natuurlijke leefomstandigheden? Sorry, daar kan ik écht met mijn hoofd niet bij.

JoviBan schreef:

Dat is de discussie niet, het gaat niet om "zij" en "wij".

Skygirl schreef:

Alleen de voorbeelden in dat artikel in de openingspost zijn een beetje eenzijdig.

Alma schreef:

Ik heb het idee dat jij jezelf nogal aangevallen voelt en fel reageert (correct me if I'm wrong) en ik vraag me af waarom. Voel je je aangesproken?

Alma schreef:

Het gaat in dit stuk totaal niet om wel of geen wedstrijd/sport e.d. met paarden. Sterker nog; er staat zelfs in dat een paard dat gebruikt wordt voor de sport wél happy kan zijn, mits het allemaal goed gaat. Het gaat erom dat we leren een paard als páárd te zien en te behandelen en ze geen atleet te noemen en ze al zéker niet zo te behandelen, want heel simpel, dat zijn ze niet.

Asyaa schreef:

@liljebo
Ik reageerde op jou reactie dat je stelt dat we puur uit ons eigen belang rijden

Alma schreef:

Fransje23; zelfs na het lezen van de argumenten in dit stuk? Dat vind ik knap. Kun je het onderbouwen?

jasmijn78 schreef:

Dus hou eens op met dat hypocriete gedoe! Iedereen houdt in eerste instantie een paard vanwege egoitische motieven. Dat maakt de gemiddelde recreant niet beter dat de gemiddelde wedstrijdruiter.

jasmijn78 schreef:

Het moet gewoon eens over zijn met dat fundamentalistische extremistische gedoe.

fransje23 schreef:

Alma schreef:

Fransje23; zelfs na het lezen van de argumenten in dit stuk? Dat vind ik knap. Kun je het onderbouwen?

Ja, als jij een paard hebt die een flinke prestatie kan en moet leveren moet je er voor zorgen dat de randvoorwaarden daar goed voor zijn. Dat betekend dat je zo een paard moet behandelen als een sporter. Dus voeding aanpassen, goede trainingopbouw etc Doe je dit niet dan schaad je het welzijn van het paard.


Laat mij voorop stellen dat ik het meedoen aan en trainen voor wedstrijden niet per definitie een beschadiging van het welzijn vind.

jasmijn78 schreef:

Uit de paardenkrant een stuk met een bredere en genuanceerdere visie:

Ergens in een stal loopt een paardenvrouw. Parelli is haar lust en haar leven. En haar paard verandert langzamerhand van een vrolijk, onopgevoed dier in een zombie. Met zijn hoofd op half zeven en zijn oren slaphangend staat hij in de wei niets te doen. Hij kijkt, maar ziet niets, is totaal in zichzelf gekeerd. De andere paarden laten hem links liggen en hij is ook niet in hen geïnteresseerd. Zijn baasje vindt dat ze een goede band met hem heeft en dat ze hem met subtiele aanwijzingen kan sturen. Samen bereiken ze mooie dingen, het hoogst haalbare tussen mens en paard.

Ergens in een andere stal loopt ook een paardenvrouw. Dressuur is haar lust en haar leven. Haar paard verandert op stal langzamerhand van een vrolijk, onopgevoed dier in een zombie. Met zijn hoofd op half zeven en zijn oren slaphangend staat hij in de stal. Hij kijkt, maar ziet niets. Als hij gereden wordt, moet iedereen afstand houden, want hij kan niet tegen andere paarden in zijn buurt. Buiten uitstappen kan niet, want hij is te heet om van het erf te gaan. Dagelijks trainen ze hun oefeningen in de binnenbaan. Zijn baasje vindt dat ze een goede band met hem heeft en dat ze hem met subtiele rijtechnische aanwijzingen door de dressuurbaan kan sturen. Samen bereiken ze mooie dingen, het hoogst haalbare tussen dressuuramazone en dito paard.

Terug naar stal één. De stalgenoten komen kijken naar zoveel moois tussen mens en paard. Het paard staat niet vast, want als zijn baasje zegt dat hij ergens moet blijven staan, dan doet hij dat, wat voor bom er ook ontploft. Ze werkt met hem met een carrotstick en terwijl hij nog steeds als een zombie staat, bewonderen de stalgenoten de mooie energieën die om hem heen hangen.

Dan weer naar stal twee. Stalgenoten komen kijken naar zoveel moois tussen mens en paard. Nog een keer de uitgestrekte draf, nog eens een appuyement, steeds opnieuw. De stalgenoten kijken bewonderend naar het subtiele gebruik van de LDR-methode tussen de oefeningen door. Na het rijden kan het paard niet vast staan, want het is een sportpaard, een diva, voor je het weet blesseert hij zijn talentvolle benen. En vanaf tien minuten voor de proef mag niemand hem nog fotograferen, want dan staat hij op ‘scherp’ en ontploft hij van de klik van de camera.

Inmiddels heb ik alle Parelli-fans op de tenen getrapt en ook de dressuurruiters over de rooie gekregen. Toch heb ik niks tegen Parelli en niks tegen dressuur. Parelli is een prima manier om met je paard te leren communiceren en dressuur is een prima manier om je paard af te richten. Voor beide geldt wel: met beleid.

Ik denk dus dat het leuk zou zijn voor het Parelli-paard om eens te dressuren en een oefeningsloze buitenrit met een ondeugende bokkensprong te maken. Het dressuurpaard vindt het vast leuk om eens geparellied te worden en een slofloze buitenrit te maken met een ondeugende bokkensprong.

In de paardenwereld zijn veel mensen die uit volledige overtuiging voor één bepaalde weg kiezen. Verwijtende vingers wijzen naar elkaar, de ander doet het fout. Ondertussen zijn ze zelf extremist geworden. Een dressuurextremist, een natural-extremist, een endurance-extremist, een westernextremist of iets anders. Het levert niets anders op dan blessures door eentonig werk (vraag de dierenarts!) en paarden die geestelijk afgestompt of juist overprikkeld zijn.


Het moet gewoon eens over zijn met dat fundamentalistische extremistische gedoe.

liljebo schreef:

Jasmijn, ik ben het eens met je geplaatste stuk. Maar als je de openingspost kritisch en nauwkeurig leest, zit het op dezelfde lijn.

liljebo schreef:

Je schrijft nu precies hetzelfde wat in het stuk wordt genoemd; namelijk dat het paard als een sporter moet worden behandeld omdat het die prestaties moet leveren en dat het niet per definitie verkeerd is.

Er wordt alleen aangegeven dat het paard geen atleet is in de zin van een menselijk atleet die zijn eigen keuzes maakt en zelf de prijs bepaald die hij voor de medailes wilt bepalen, maar dat het paard een sportgereedschap is, wat best gelukkig en gezond kan zijn en ook niet tot problemen hoeft te leiden, mits aan de randvoorwaarden en basisbehoefte wordt voldaan en mits er rekening mee wordt gehouden dat we het paard voor onze eigen lol inzetten en daarom ervoor moeten zorgen dat het paard het respekt krijgt wat het verdiend.

fransje23 schreef:

[
Knelpunt is natuurlijk de definitie van atleet.

wittepit schreef:

liljebo schreef:

Confronterend zijn de verbloemingen voor alle uitingen van protest, ik betrap mezelf daar ook op.

Ik denk dat je als paardenliefhebber zeer sterk geneigd bent tot het toekennen van allerlei eigenschappen van je paard die maken dat je het idee hebt dat je best goed bezig bent. Het zijn altijd anderen die het anders zien. Los van alle goeroes en stromingen en heilige huisjes, een paard is een gewoontedier die je veel kan leren. En ja, egoistisch als je het leuk vindt om een dier dingen te leren waar je zelf plezier aan beleeft. Maar als het dier weet waar ie aan toe is en het lichamelijk kan uitvoeren zullen ze niet hard protesteren.