Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-01-11 17:42

Geplaatst: 24-01-11 17:42

@DDW1190, als ze zeggen dat mijn paarden zo fijn en braaf zijn... Niets! Ik heb liever dat ze zo bekend staan dan als rotbokken. ;-)

De mensen die lopen te trekken en rukken probeer ik wel eens te helpen. Je merkt snel genoeg of iemand dat op prijs stelt of niet. Meestal niet dus... geven toch de schuld aan het paard.

**Geplaatst**: 24-01-11 17:43

Geplaatst: 24-01-11 17:43

Whahaha, ja hoor

Ik heb beroepsmatig met paarden gewerkt, nu is het slechts een hobby

**Geplaatst**: 24-01-11 17:48

Geplaatst: 24-01-11 17:48

Ik word steeds redelijker. Ik ga meer en meer leren ontspannen en loslaten, ik ga meer en meer leren rechtop te zitten en voorover te duiken. Maar 100% redelijk word ik vast nooit.

**Geplaatst**: 24-01-11 17:49

Geplaatst: 24-01-11 17:49

Leuk punt

Ben het er ook mee eens dat je eerst naar jezelf moet gaan kijken voordat je je paard de schuld geeft.
Ik rijd de laatste tijd regelmatig een paardje die je heel erg pakt op die kleine foutjes, juist die foutjes die er ongemerkt bij insluipen. Confronterend, maar ontzettend leerzaam en ik ben me er nog bewuster van geworden en nog meer op mezelf gaan letten. M'n instructrice gaat er ook heel erg op in...'paard reageert nu zo, wat ben je vergeten? Wat heb je net anders gedaan en wat gaat er nu fout?'

Vroeger heb ik ook genoeg fout gedaan (nu nog steeds) en ik denk dat het inderdaad wel heel lastig is om kinderen dit bij te brengen. Je kunt nog niet aan het begin al alles goed doen, maar je kan ze wel denk van begin af aan duidelijk maken aan kinderen dat het paard afhankelijk is van de ruiter en de ruiter 9 van de 10 keer de fouten maakt. Dat kan spelenderwijs en hoe eerder ze hier van bewust zijn hoe beter toch?

Topic over verbeterde houding is er al *gaat zoeken*
Edit: [RT-D] Zoektocht naar de perfecte zit en houding op het paard
Topic staat nu geloof ik alleen weer een beetje stil maar wie weet wat er nog uitgehaald en verder besproken kan worden.

**Geplaatst**: 24-01-11 17:55

Geplaatst: 24-01-11 17:55

Yamcha schreef:
Whahaha, ja hoor Ik heb beroepsmatig met paarden gewerkt, nu is het slechts een hobby

Ik ben oprecht geïnteresseerd in een foto van jou te paard.

Juist omdat jij op bokt altijd zo goed uit je woorden komt.

(En ik wist niet dat jij echt reed. Ik dacht dat je met die twee boefjes thuis al druk genoeg was.

)

Aerdenhout: Jouw mening van het rijden op een goed doorgereden paard, deel ik. Ik zie het dan ook nooit als een schande als iemand een bevestigd leerpaard koopt voor hun kind (of zichzelf!) om alles daarop te leren. Vooral als starter kan dat heel nuttig zijn.

DieL_Zor schreef:
Vroeger heb ik ook genoeg fout gedaan (nu nog steeds) en ik denk dat het inderdaad wel heel lastig is om kinderen dit bij te brengen. Je kunt nog niet aan het begin al alles goed doen, maar je kan ze wel denk van begin af aan duidelijk maken aan kinderen dat het paard afhankelijk is van de ruiter en de ruiter 9 van de 10 keer de fouten maakt. Dat kan spelenderwijs en hoe eerder ze hier van bewust zijn hoe beter toch?

Klopt, maar dan zal het paard wel op de tweede plaats komen in die leertijd. De basis ligt bij de instructie op dat punt.

**Geplaatst**: 24-01-11 17:55

Geplaatst: 24-01-11 17:55

Eigenlijk schrijft vjestagirl wel zo'n beetje wat ik net zo verward heb neergezet

Daarnaast hebben zowel het paard als de ruiter tekortkomingen. Niet alleen de ruiter, niet alleen het paard. Daar moet je rekening mee houden. Je beïnvloedt elkaar daardoor. En daardoor is het ook zo ontzettend leuk om met één of twee vaste paarden te werken, zeker als je van puzzelen houdt

**Geplaatst**: 24-01-11 17:56

Geplaatst: 24-01-11 17:56

Ik ben het wel met je eens.

Maar als ik even naar mezelf kijk

...
Met losrijden kijk ik naar beneden om te kijken of ik evenveel contact behoud met de teugels. Kijk ik naar de spieren in de hals en volg ik waar nodig de schouders.
Dat is inderdaad mijn gebrek, want ik kan het nog niet voelend oplossen, ik moet zien wat ik voel wil ik het direct kunnen oplossen (anders ben ik te laat).

Wanneer mijn paard dan los is ga ik vanzelf goed rechtop zitten zonder naar beneden te kijken. Dan voel ik dat het goed zit en hoef ik ook nauwlijks meer te kijken wat ik moet doen.
De achterhand kan ik wel al voelend erbij rijden, de achterhand heb ik leren voelen door in de spiegel te spieken.

**Geplaatst**: 24-01-11 18:00

Geplaatst: 24-01-11 18:00

hestejente schreef:
Daarnaast hebben zowel het paard als de ruiter tekortkomingen. Niet alleen de ruiter, niet alleen het paard. Daar moet je rekening mee houden. Je beïnvloedt elkaar daardoor. En daardoor is het ook zo ontzettend leuk om met één of twee vaste paarden te werken, zeker als je van puzzelen houdt

Helemaal mee eens

Als ik merk dat er iets met rijden niet lukt of niet goed gaat (en dan niet 1x maar vaker) dan ga ik echt aan het puzzelen waar het mis gaat. Houding en zit zijn daarin heel belangrijk, maar ook of ik bijvoorbeeld niet te moeilijke dingen vraag, of juist niet genoeg uitdaging en afwisseling in het rijden/werken bied, of mijn pony misschien ergens last van heeft of toe is aan een weekje pauze. Hoe langer ik hem ken hoe makkelijker het is om te zien waar het mis gaat, en hoe makkelijker het ook is op te lossen

Enige nadeel van mijn puzzeldrang, soms begin ik te snel te puzzelen terwijl ponylief gewoon zijn dag niet heeft. Als ik dan twee dagen later weer op stap (ik rijd om de dag) dan is er niks meer aan de hand. Ik wil het soms iets te graag goed doen, omdat ik me ook bewust ben van wat je aan kan richten met dom doordoen als er wel iets aan de hand is.

**Geplaatst**: 24-01-11 18:04

Geplaatst: 24-01-11 18:04

Blijheid schreef:
hestejente schreef:
Daarnaast hebben zowel het paard als de ruiter tekortkomingen. Niet alleen de ruiter, niet alleen het paard. Daar moet je rekening mee houden. Je beïnvloedt elkaar daardoor. En daardoor is het ook zo ontzettend leuk om met één of twee vaste paarden te werken, zeker als je van puzzelen houdt

Helemaal mee eens
Als ik merk dat er iets met rijden niet lukt of niet goed gaat (en dan niet 1x maar vaker) dan ga ik echt aan het puzzelen waar het mis gaat. Houding en zit zijn daarin heel belangrijk, maar ook of ik bijvoorbeeld niet te moeilijke dingen vraag, of juist niet genoeg uitdaging en afwisseling in het rijden/werken bied, of mijn pony misschien ergens last van heeft of toe is aan een weekje pauze. Hoe langer ik hem ken hoe makkelijker het is om te zien waar het mis gaat, en hoe makkelijker het ook is op te lossen
Enige nadeel van mijn puzzeldrang, soms begin ik te snel te puzzelen terwijl ponylief gewoon zijn dag niet heeft. Als ik dan twee dagen later weer op stap (ik rijd om de dag) dan is er niks meer aan de hand. Ik wil het soms iets te graag goed doen, omdat ik me ook bewust ben van wat je aan kan richten met dom doordoen als er wel iets aan de hand is.

Precies. Want mensen hebben een verstand, wij willen veel te gauw veel te veel denken. Da's niet altijd even handig.
Klopt ook dat je steeds eerder door hebt dat er wat is, en wát er is. En je paard ook. Als je namelijk de puzzel al voor een deel hebt gelegd is het ook makkelijker om het volgende stukje ergens te plaatsen

**Geplaatst**: 24-01-11 18:05

Geplaatst: 24-01-11 18:05

Ik denk alleen dat een kind van een jaar of 8 zich nog niet bewust is van die dingen, kinderen van die leeftijd hebben nog weinig gevoel voor nuances en verfijningen.
Aan de andere kant is het wel zo dat je juist jonge kinderen heel gemakkelijk kunt leren zitten, die hebben die angst niet, wat mensen op latere leeftijd wel hebben. Dat maakt het aanleren van een goede zit erg makkelijk.

Aan de andere kant blijft het verhaal dat je een jong kind niet makkelijk kunt leren rijden, omdat gevoel voor finesse pas later komt, en een kind heeft nog erg veel moeite met zelfreflectie. Ik heb eens een kindje in de les gehad, waarbij de pony steeds met het hoofd naar beneden dook. Ik heb mijn best gedaan uit te leggen dat het kindje niet in de mond van de pony moest zitten, want dat de pony het deed omdat het pijn deed in zijn mondje. Reactie kind: sorry pony, dat wissiknie.
Geeft de pony een knuf, en laat de teugels helemaal los. Dat was ook niet de bedoeling, dus ik uitleggen dat ze de teugels wel vast mocht houden, en ik heb haar laten voelen hoe vast. Dat hielp wel, trouwens. Maar dat gevoel voor nuance is er gewoon nog niet. Dat kom je ook tegen met been geven, dat is een schopje. Aandrukken kunnen ze blijkbaar niet (en nee, het is nonsens dat een kind niet sterk genoeg is, een paard voelt een vlieg ook, dus zeker een kind) die coördinatie is er simpelweg nog niet.

dejavu schreef:
Ik ben oprecht geïnteresseerd in een foto van jou te paard. Juist omdat jij op bokt altijd zo goed uit je woorden komt. (En ik wist niet dat jij echt reed. Ik dacht dat je met die twee boefjes thuis al druk genoeg was. )

Ik zal eens iemand vragen om foto's te maken

Ik heb ze bijna nooit eigenlijk, omdat er haast nooit iemand bij is die foto's kan/wil maken, en als er dan wel iemand is, ben ik de camera vergeten

doei schreef:
Ik ben het wel met je eens.

Maar als ik even naar mezelf kijk ...
Met losrijden kijk ik naar beneden om te kijken of ik evenveel contact behoud met de teugels. Kijk ik naar de spieren in de hals en volg ik waar nodig de schouders.
Dat is inderdaad mijn gebrek, want ik kan het nog niet voelend oplossen, ik moet zien wat ik voel wil ik het direct kunnen oplossen (anders ben ik te laat).

Wanneer mijn paard dan los is ga ik vanzelf goed rechtop zitten zonder naar beneden te kijken. Dan voel ik dat het goed zit en hoef ik ook nauwlijks meer te kijken wat ik moet doen.
De achterhand kan ik wel al voelend erbij rijden, de achterhand heb ik leren voelen door in de spiegel te spieken.

Dat is geen fout, dat is jouw manier om te leren. Je kunt het voelen op het moment dat het paard los is, maar jij leert dus voelen door te kijken, en dat is prima. Iedereen leert het op een bepaalde manier. De een leert het door uit te leggen, als die persoon begrijpt wat er gebeurt, is die ook in staat het te herkennen. Weer een ander leert door lezen. Nog een ander leert doordat iemand het demonstreert en de leerling het vervolgens nadoet. Er zijn ook mensen die alleen kunnen leren door fouten te maken. En daar is niets mis mee, dat is geen gebrek. Het is aan de instructeur om daar op in te spelen, en de leermethodes te herkennen en te gebruiken. Ik mis dat veel in de paardensport. Veel instructeur hebben les gehad in paardrijden, niet in lesgeven. 't Is niet omdat Michael Schumacher verdomd goed is in een F1 auto, dat hij jou ook kan leren autorijden.

**Geplaatst**: 24-01-11 18:06

Geplaatst: 24-01-11 18:06

Leuke topic

Als ik naar mijn paarden kijk dan weet ik dat ik in een spiegel kijk.
Paarden hebben de gave om ons te spiegelen. Hou jij als ruiter ergens vast dan houdt je paard ook ergens vast. Zit je niet correct, dan loopt je paard er ook naar.
Denk dat als meer mensen zich daarvan bewust zijn er een hoop blijere paarden zijn.
Iedereen maakt fouten op of met zijn paard, maar denk dat het van belang is dat je je realiseert dat je dat doet je paard het je ook vergeeft. Dit is natuurlijk geen vrij brief om fouten te maken....

Deel de mening dat het voor een startende ruiter goed is om een paard te rijden dat verder door beleerd is om het juiste gevoel te krijgen. Maar veelal zie je dan instructie die de basis bij de (startende) ruiter overslaat.

Leren zitten is een vak apart, pas als je goed kunt zitten, kun je functioneel gaan zitten en dan tot paardrijden komen, pas daarna kan je spreken over het trainen van een paard. Nu weet ik dat ik wellicht extreem daarin ben, maar dit is wel hoe ik er over denk.

Mijn motto is: KIJK GOED IN EN NAAR JE SPIEGEL (je paard dus)

**Geplaatst**: 24-01-11 18:07

Geplaatst: 24-01-11 18:07

Ow ik wil best foto's komen maken hoor Yamcha :))

**Geplaatst**: 24-01-11 18:08 · **Anoniem** **Geplaatst**: 24-01-11 18:08 Edit: da's wel leuk ja

Geplaatst: 24-01-11 18:08

Edit: da's wel leuk ja

**Geplaatst**: 24-01-11 19:14

Re: De redelijkheid van het rijden

Geplaatst: 24-01-11 19:14

Ik kan het alleen maar met je eens zijn Yamcha

Mensen vinden het moeilijk om hun eigen fouten toe te geven (niet alleen met paardrijden

) Bij mijn instructeur moest ik de 1e les ook alleen gewoon zelf rond rijden, toen moest ik naar hem toe komen en vertelde hij wat we aan mijn zit gingen verbeteren, voordat we met het paard verder gingen. Ik kreeg ook vaak te horen: Ja dit en dit gebeurt, weet je waarom? Omdat jij dat en dat deed

**Geplaatst**: 24-01-11 19:23

Re: De redelijkheid van het rijden

Geplaatst: 24-01-11 19:23

Super he, zulke instructeurs? Daar leer je echt van......

**Geplaatst**: 24-01-11 19:33

Re: De redelijkheid van het rijden

Geplaatst: 24-01-11 19:33

Eigenlijk komt pas na het erkennen van je fouten het moeilijkste....

Namelijk het aanvoelen, afleren en dus voorkomen

**Geplaatst**: 24-01-11 19:41

Re: De redelijkheid van het rijden

Geplaatst: 24-01-11 19:41

Mijn ervaring is dat voor veel mensen het toegeven het moeilijkst is. Dan staat namelijk het ego in de weg. Toegeven dat je fouten maakt is moeilijk, toegeven dat de gevolgen die je bij je paard merkt jouw schuld zijn nog veel moeilijker......
Als dat eenmaal aanvaard is, dan is het gevolg iig emotioneel veel makkelijker.

**Geplaatst**: 24-01-11 19:43

Re: De redelijkheid van het rijden

Geplaatst: 24-01-11 19:43

Ja, daar heb je zeker gelijk

Maar dan moet je je fouten nog af gaan leren en dat vind ik persoonlijk erg moeilijk

**Geplaatst**: 24-01-11 20:48

Re: De redelijkheid van het rijden

Geplaatst: 24-01-11 20:48

Dat is ook moeilijk, dat is een van de moeilijkste dingen, vooral omdat je er vaak ook in vastgeroest zit

**Geplaatst**: 24-01-11 21:23

Re: De redelijkheid van het rijden

Geplaatst: 24-01-11 21:23

Inderdaad dat is helemaal waar, dat ondervind ik zelf ook, ik zet mijn schouders snel vast en ga dan gespannen zitten! ik mis de foto's wie begint

**Geplaatst**: 24-01-11 21:29

Re: De redelijkheid van het rijden

Geplaatst: 24-01-11 21:29

Ik heb voor de helft nog niet door wat ik allemaa fout doe..
Voor de andere helft wel..
Zit me dan helemaal groen en paars te ergeren aan mezelf, kan dat echt niet hebben.
Ben ik weer net te laat met mijn been, dan weer net te laat met loslaten, dan gooi ik weer teveel los, grrrrrrr.
Doe wel echt mijn best, maar makkelijk is het niet, vind dat dan altijd weer zo rot voor mijn paard,
die loopt zich uit te sloven, zit ie met zo'n kluts op zijn rug... zucht..

Soms wou ik dat ik net als sommige mensen dat totaal niet doorhad.
Kan je heerlijk onwetend genieten en denken dat alles goed gaat.

**Geplaatst**: 24-01-11 21:46

Re: De redelijkheid van het rijden

Geplaatst: 24-01-11 21:46

haha wie zegt dat hun dat niet hebben, maar dat ergeren kan ik ook heel erg hoor!

**Geplaatst**: 24-01-11 22:00

Geplaatst: 24-01-11 22:00

ik geef af en toe les en vanuit een betere houding van de ruiter kijk ik of ik de pony's kan uitnodigen om ook harder te werken.
Loperige pony's kunnen op die manier beter in balans komen en in een rustig tempo komen, slome paarden kunnen makkelijker voorwaarts en swingend door de bak dansen, etc.
Het leukste blijft die verbaasde ruiter gezichten als ik na afloop vertel dat ze een zijgang hebben gedaan of dat het paard zo mooi nageeflijk is geworden dat we het afronden.
Vooral als ze al het betere trek en duw werk hebben geleerd. En ze van mij bijna niets meer met hand en been mogen doen en ze de oefeningen kunnen rijden die ze op de manege niet lukt en het dan zo makkelijk en vanzelfsprekend voelde.

Mijn pony's zitten kwa niveau nog onder b niveau en lopen heus geen geweldige zijgangen, maar een zijgang vanuit balans van ruiter en paard die misschien nog te weinig zijwaarts is, is imo altijd beter dan een zijgang met een ruiter met een opgetrokken been, te strakke handen en een balans en ontspanning die ver te zoeken is.

Ik kan daar echt van genieten en het kan dus wel, als je beetje bij beetje de ruiter beter krijgt zijn de meeste paarden wel zo aardig om mee te gaan werken en ook hun best te doen. Of ze nu wel of niet hoog afgericht zijn.

**Geplaatst**: 24-01-11 22:02

Geplaatst: 24-01-11 22:02

Sjolvir schreef:
Ik heb voor de helft nog niet door wat ik allemaa fout doe..
Voor de andere helft wel..
Zit me dan helemaal groen en paars te ergeren aan mezelf, kan dat echt niet hebben.
Ben ik weer net te laat met mijn been, dan weer net te laat met loslaten, dan gooi ik weer teveel los, grrrrrrr.
Doe wel echt mijn best, maar makkelijk is het niet, vind dat dan altijd weer zo rot voor mijn paard,
die loopt zich uit te sloven, zit ie met zo'n kluts op zijn rug... zucht..

Soms wou ik dat ik net als sommige mensen dat totaal niet doorhad.
Kan je heerlijk onwetend genieten en denken dat alles goed gaat.

van teveel en te weinig en te laat kun je een heel mooie rijstyle ontwikkelen hoor, zolang je maar jezelf een eerlijke feedback kunt geven zonder er een oordeel aan te plakken. Als je het uiteindelijk wel kunt is dat voor jou en je paard alleen maar beter en jullie moeten daar beide in oefenen.

**Geplaatst**: 24-01-11 22:09

Geplaatst: 24-01-11 22:09

Sjolvir schreef:
Soms wou ik dat ik net als sommige mensen dat totaal niet doorhad.
Kan je heerlijk onwetend genieten en denken dat alles goed gaat.

$_/-\o_$

Ik ook!

Ik heb eerder last van het omgekeerde: ik zit gelijk te twijfelen aan mezelf en durf dan weer niet duidelijk te zijn naar mijn paard 'want het zal wel aan mij liggen'. Ik heb net een beetje meer van het omgekeerde nodig.

Maar dan nog heeft ie een kluts op zn rug

Ik weet dan wel dat t aan mij ligt, maar niet hoe ik t moet oplossen *zucht*
Tja, ik ben nou eenmaal geen Anky of natuurtalent.