Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-08-10 23:07

Geplaatst: 26-08-10 23:07

Wat een leuk topic!
Zelf rijd ik nog niet zo heel lang paard (bijna 3 jaar) dus kan ik hierover nog niet echt meepraten denk ik zo. Ik heb nog niet zoveel gevoeld en ik rijd grotendeels op manegepaarden(maar ook op verzorgpaarden). Laatst had ik wel dat ik het paardje wat ik momenteel berijd (nu ruim een jaar) eindelijk fijn nagefelijk en ontspannen lopen, wat ik nog lastig vind en hij nog lastig vind om te doen. Dit gaf een super fijn gevoel, het gevoel eindelijk bereikt te hebben naar wat we al zo lang aan het werken zijn!

edit: toegevoegd.

**Geplaatst**: 27-08-10 06:59

Geplaatst: 27-08-10 06:59

magic_lover schreef:
Ja ik ga wel een beetje met de TS mee, als je 'het' gevoel een keer hebt mogen voelen, dan wil je echt niet anders meer... gewoon een superfijn en los paard als een elastiekje, waar je totale controle over hebt(houding, tempo, iedere pas is van 'jou' etc) en op de simpelste en kleinste hulpen te rijden zijn, die afstemming/fine tuning ben je natuurlijk jaren mee bezig, je wilt alsmaar fijner, scherper, kleiner etc dat het als ware op den duur vanzelf gaat.

eigenlijk vind ik het best moeilijk uit te leggen je moet het eigenlijk gewoon eens ervaren...
maargoed dat is ook 'het' gevoel waar ik naar streef met mijn paard, en dat was ook echt geen makkelijke weg(plankje 1e klas, en een mond van beton), maar ik kan nu eindelijk zeggen dat we hard op weg zijn en ook af en toe stukjes heb waarvan ik denk 'yes, dít is het!'

ik heb dan ook de (vervelende?) gewoonte om op ieder paard waar ik op zit al gauw bezig te gaan met gymnastiseren, hem super los maken dat ie geen spiertje in zijn lichaam meer 'op slot' zet... soms tot vervelends aan toe maar dat geef ik dan maar de schuld aan dat het gewoon zoooo super fijn rijd en je gewoon niet meer anders wilt als je dat eenmaal ondervonden hebt..

neemt niet weg dat ik ook kan genieten van een lekker voorwaarts galopje op een buitenrit oid.

Dit vind ik ook heerlijk om te lezen, jij hebt duidelijk plezier! Ik vind het óók heel leuk om te zien hoe dressuur/springkanjers het fantastisch doen. Men heeft mij hier op de één of andere manier niet goed begrepen, of ik heb mezelf krom verwoord, maar ik wil nogmaals benadrukken dat ik helemaal NIETS tegen topsportniveau of daar net onder heb, zolang je er maar van geniet en goed bent voor je paarden is het toch super?

**Geplaatst**: 27-08-10 07:29

Geplaatst: 27-08-10 07:29

Heb het allemaal even zitten lezen en voor mij is het "gevoel" dat ik met mijn paarden lol heb in alles wat we doen.
Natuurlijk heb je er dagen bij zitten dat de communicatie tussen jou en je paard alles behalve lekker loopt, maar den denk ik maar aan de dagen dat het wel fijn gaat.
Ik ben een volledig gediplomeerde instructeur, ik train mijn paarden om ze recht, los en blij in het lijf te krijgen/houden.
Wedstrijden rij ik wel maar dat is niet mijn hoofd doel, ben niet zo (wedstrijd) prestatie gericht. Ik heb mijn paarden niet voor de handel, ik neem de tijd om op wedstrijd niveau te komen. Veelal kijken mensen raar op als ik dat zeg, zeker omdat mijn werk lesgeven etc. is. Veel zie je op de wedstrijden dat het alleen maar gaat om winstpunten en winnen, niet als test moment of de samenwerking en training past bij de klasse waarin je rijdt.

Gevoel is voor mij: op gedachte kunnen samen werken met je paard. Onafhankelijk of je wedstrijd ambities hebt of niet.

Ruiter gevoel is natuurlijk weer een heel ander ding, maar staat er wel mee in verband. Niet iedereen heeft van nature dat ruiter gevoel, ben wel van mening dat je het samen met een goede instructeur kan ontwikkelen.

**Geplaatst**: 27-08-10 12:17

Re: "gevoel" met rijden.

Geplaatst: 27-08-10 12:17

Voor mij betekend gevoel hebben; ruiter gevoel, dat je vlug de goede hulp op het juiste moment kan geven, en zo je paard verbeteren en los maken.
En ik denk dat ik brendaa heel goed snap.
ik denk dat ik tot de ruiters behoor die het heeeel graag wil!! en ook weet hoe het moet en weet hoe een paard werkt. Maar mijn gevoel is zeker nog niet genoeg ontwikkeld! en soms is dat best demotiverend omdat ik weet dat het anders zou moeten voelen dan dat het nog zo vaak voelt!
Ik zou graag zoals de ts en Magic_lover op elk paard stappen en wegrijden en los maken.... Maar niet iedereen kan dat!

ik vind het wel grappig om te lezen dat het gevoel dus ook heel anders verstaan kan worden. ik zelf had niet aan het gevoel van het omgaan met paarden gedacht of wat voor een gevoel het jou geeft.
Grappig om te lezen

**Geplaatst**: 27-08-10 12:24

Geplaatst: 27-08-10 12:24

Ik kan het gevoel niet helemaal goed omschrijven.. Maar je voelt dan zoveel 'goede' kracht onder je, je paard tilt je als ware op en je danst door de bak.

Sjolvir schreef:
Ook al is het maar 5 minuten, als je het 1 x gevoeld hebt, wil je altijd terug naar dat gevoel...
Dat is dan misschien hard werken, maar ohh, wat kan je dan genieten..
Als je het 1 x gevoeld hebt, weet je waarvoor je het doet en het is de mooiste beloning die je paard je kan geven.

Bovenstaande stukje wat de TS schreef, komt wel overeen met mijn streven. Gelukkig krijg ik dit steeds vaker voor elkaar. Maar ik vraag me vaak af of bepaalde ruiters/amazones dit gevoel nog niet gehad hebben, ik zie ze dan vol trots in een 'hogere' klasse rijden, met een paard wat alles behalve soepeltjes loopt. Hangend in de hand of vooruit door been te blijven geven, zo wil je toch geen proef door...

**Geplaatst**: 27-08-10 13:58

Geplaatst: 27-08-10 13:58

Mooi geschreven cissie

Het gevoel dat ik nastreef is een gevoel van samenwerking met mijn paard. Dat heeft niets met nageeflijkheid of zelfs maar met rijden te maken.

Voorbeeldje: wanneer ik met alleen een stalhalstertje door het bos galoppeer, hij in een fijn tempo loopt en lekker ontspannen is, en op de minste aanwijzing van mijn kant reageert, dan zijn mijn paard en ik een team. Wij sluiten aan de lopende band compromissen, we geven en nemen allebei, en uiteindelijk heb ik het laatste woord. Ik vind het fantastisch om te merken dat mijn paard mijn leiderschap accepteert, niet omdat hij doet wat ik zeg maar omdat hij erop vertrouwt dat wat ik vraag goed is. In het eerste jaar dat ik hem had heb ik wat problemen met hem gehad. En nu... heb ik een paard dat, als hij iets verdacht vindt, achterom kijkt ("hee tweepoter, kom d'r es af) omdat hij WEET dat ik dan afstijg, dat vindt hij prettig, en eventueel voor hem uitloop, net zolang tot ik voel dat ik weer verder kan rijden. Of bijvoorbeeld vorige week. Ik had een ander paadje naar het bos genomen, en op de terugweg wilde ik weer langs datzelfde, voor ons nieuwe, paadje. Paard wilde uit gewoonte langs het "oude" pad. Ik hield hem in en stuurde hem de goede kant op. Hij liep toen dus langs het nieuwe pad maar reageerde wel van: uhh, gaan we wel goed? Als ik hem dan even aai briest hij en loopt verder gewoon door, en uiteindelijk merkt hij dan dat we inderdaad goed uitkomen. Omdat ik zeg dat dat zo is. Of, wanneer hij in de winter op een stuk glibberige, aangevroren sneeuw terechtkomt en zijn ene hoef onder 'm uit glibbert, stilstaat, tot ik ben afgestegen, en dan precies loop waar ik ook loop. Of, zoals gisteravond, als ik van de ene kant van de paddock sta, en hij ook, en hij weet dat ik helemaal aan de andere kant hooi ga pakken, en de andere paarden daar vast heen draven. En mijn paard achter mij blijft, en wanneer ik voor hem uit ren een gilletje slaakt, met zijn hoofd schudt omdat hij graag naar het hooi wil en meedraaft, en achter mij blijft hoewel hij harder kan draven dan ik ren. En, in het kader van de compromissen: wanneer hij z'n gat naar mij toekeert snap ik dat hij jeuk heeft en er zelf niet bijkan. Dus dan krab ik z'n billen. Daar rekent hij op. Er zijn vast mensen die zoiets verwerpelijk vinden, gelukkig maar voor mijn paard dat hij niet van die mensen is dan.

Mijn lesgever zegt dat ik met het rijden mijn (ruiter)gevoel moet ontwikkelen, en dat is ook zo. Ik leer dat ook in de lessen (op andere paarden) En in een van die lessen heb ik een keer, heel kort, het ultieme rijgevoel ervaren. Dat streef ik thuis ook na, maar is voor mij niet hét gevoel. Natuurlijk ben ik blij als mijn paard zijn best doet, en ben ik erg trots op hem als hij binnen een kwartier snapt wat ik bedoel als ik hem leer om op zit aan te draven en weer te gaan stappen, en dat daarna voortaan netjes doet. Is erg handig als je draf, stap en tölt wil reguleren. Maar dit soort dingetjes zijn dan eigenlijk weer een onderdeeltje van het gevoel van samenwerking. Wat ik dus graag zowel tijdens het rijden als daarnaast wil. Want ik kan wel heel hard willen dat mijn paard op mijn technisch correcte aanwijzingen dingen doet maar ik ben van mening dat die technische kant alleen maar een richtlijn is, en dat je per paard moet kijken wat je doet, en wanneer en hoeveel. En soms is het beter om iets te doen wat klopt met je gevoel en dat misschien volgens het boekje niet goed is. Daar heb ik mijn paard ook op uitgezocht: in de eerste paar meters die ik reed had ik meteen het gevoel dat ik er met hem heel goed uit zou kunnen komen. Het heeft even geduurd voordat ik doorhad en ook accepteerde dat ik wat mijn paard betreft mijn gevoel moet volgen, en dat wat mijn hoofd vindt alleen maar voor verwarring zorgt. Nu ik het zo doe zijn mijn paard en ik daar allebei happy onder

Maar goed, dit geldt voor mij en mijn paard. Met andere paarden heb ik zo'n gevoel lang niet altijd, en met die paarden heb ik dan meer moeite. Kijk, ik kan mijzelf maar 1 paard veroorloven. En ik vind het handig dat dat paard van alle in leven zijnde paarden die ik ben tegengekomen het paard is dat het beste bij mij past.

Laatst bijgewerkt door Koper op 27-08-10 14:35, in het totaal 6 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-08-10 14:03

Geplaatst: 27-08-10 14:03

Iloonie schreef:
Ik kan het gevoel niet helemaal goed omschrijven.. Maar je voelt dan zoveel 'goede' kracht onder je, je paard tilt je als ware op en je danst door de bak.

Maar ik vraag me vaak af of bepaalde ruiters/amazones dit gevoel nog niet gehad hebben, ik zie ze dan vol trots in een 'hogere' klasse rijden, met een paard wat alles behalve soepeltjes loopt. Hangend in de hand of vooruit door been te blijven geven, zo wil je toch geen proef door...

Dan kan je dus de vraag stellen: rijden mensen wedstrijden om te winnen, of voor je zelf om een betere combinatie te worden met je paard en te toetsen op welk africhtingsniveau je bent.

**Geplaatst**: 27-08-10 14:09

Geplaatst: 27-08-10 14:09

Leuk topic!

Voor mij is "het gevoel" als je iets bereikt waarvan je vooraf niet had gedacht dat het zou lukken of dat je na een tegenslag iets bereikt waardoor je weet dat je er goed aan hebt gedaan om door te zetten.

Ook vind ik het een geweldig gevoel om te voelen dat je langzamerhand steeds meer één wordt met je paard.. :+:

En natuurlijk een los paard.. Mijn paard heeft een tijd heel erg onregelmatig gelopen, hield de rug vast etc. Maar toen ze haar rug los liet tijdens het rijden? Niet te beschrijven, wat was dat geweldig.

Laatst bijgewerkt door Rianne_ op 27-08-10 14:09, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-08-10 14:09

Geplaatst: 27-08-10 14:09

cissie en hestejente sluit me bij jullie aan.

**Geplaatst**: 27-08-10 14:17

Geplaatst: 27-08-10 14:17

Om op jouw vraag in te gaan Japeloup: het lijkt me vreselijk om met hangen en wurgen een proef door te rijden alleen vanwege de proef. Neuh, dat is niks voor mij, maar wie weet dat anderen wel lol beleven aan zoiets.

Ik rijd welgeteld 3 (soms 2) keer per jaar proefjes met mijn paard. Gewoon bij de rijvereniging. En dat vindt mijn paard geweldig, hij leeft helemaal op als er mensen naar hem kijken :))

En ik vind het fantastisch om mee te doen omdat mijn paard ervan geniet, hij is gewoon een beetje aandachtsgeil

En natuurlijk zou het leuk zijn om eens een keer een lintje te krijgen van de organisatie

Heb ik nog nooit gehad, maar krijg wel iedere keer eentje van mijn paard

**Geplaatst**: 27-08-10 14:21

Geplaatst: 27-08-10 14:21

haha leuke reacties allemaal. ik ook. als ik bij mijn paardje ben heb ik het gevoel dat ik de hele wereld aan kan.ik vergeet alle zorgen van de dag en ga lekker genieten. helemaal gelukkig als het allemaal zo gaat als ik wil:). een lekker gelukkig ontspannen paardje die braaf doet wat ik zeg. en natuurlijk heerlijk zon buitenrit door de bossen!

geweldig om paard te rijden

**Geplaatst**: 27-08-10 14:31

Geplaatst: 27-08-10 14:31

Ik meld me hier ook maar even

Ik heb met een aantal paarden de 'klik' gehad. Dat voel je, dat weetje. Is niet te omschrijven.
Je lijkt je dier te begrijpen, en je bent 'closer' met je paard. Dit heb ik aan de hand al gehad, of tijdens het poetsen.

'Gevoel' bij het rijden, hoe moet ik dat omschrijven... Er zijn enkele paarden geweest in mijn leven, die me zoveel hebben geleerd. Niet alleen op dressuur/spring idee, maar ik bedoel meer te zeggen: vertrouwen.
Ik durfde nooit een hengst te rijden, waarom is en blijft de vraag. Ik heb eens een hengst mogen rijden, en die gaf mij zoveel plezier. En toen voelde ik het ook. Hij gaf mij vertrouwen, en we hebben samen in een korte tijd veel bereikt. Van hem heb ik ook veel mogen leren, en daar ben ik nog steeds blij mee. Hij accepteerde ook hoe ik was, welke fouten ik ook maakte. Hij werd ook niet boos, maar hielp me om me te verbeteren. En zo hielp ik hem op zijn beurt. Hij was betrouwbaar, lief, zachtaardig, en echt mijn maatje!
Zo heb ik ook een friese merrie gereden. Ik kende haar verleden niet, maar aan de hand had ik al een klik. Ze was net beleerd overgens. Maar omdat ik van niks wist, ben ik haar gewoon gaan rijden, als ieder ander paard. Na twee of drie dagen is mij verteld dat ze met de vorige ruiter al een paar keer met bokkesprongen door de bak is gegaan. Maar ik had iets met haar. Ze was enorm lief, maar ook heel jong en onrustig en bang. Zo liep ze altijd achter me, aan de hand. Maar tijdens het rijden, had ik het gevoel: wij zijn samen een! k voelde me op haar, net een "Anky" bewijzen van dan. Het voelde zo fijn tussen ons samen. Met haar, kon ik zo de wereld aan! Ze wou ook altijd wat doen, liet ook merken als er iets niet goed was met haar, en liet ook merken hoe blij ze met me was. (Kroelen)
Nog een voorbeeld: Een enorm leuk paardje gereden tijdens stage. Weinig mensen die haar wouden rijden. Maar de eerste keer, ik ging er op, en haar karakter: precies de fries die ik hier boven beschreef. Met dit paard heb ik vele buiten/strand ritten gereden, en we vulden elkaar zo goed aan. Losse teugel werk, en ook spontaal bij elkaar langs komen. (Als ik even naar het land ging, om haar te aaien, maar ik heb ook weleens gehad, dat ik een ander paard moest pakken, en dat ze aan de andere kant van me, dat ze mee liep tot het hek. En blijven wachten he. Zo speciaal

Zo heb ik verschillende paarden gereden, en dit zo (vergelijkbaar) gevoelt. Het vertrouwen, de rust, gewoon alles!
Deze paarden blijven me ook altijd bij hoor.

Ooit, heb ik een eigen paard, waar ik dit gevoel ook bij heb.
*even weer aangepast*

Laatst bijgewerkt door EngeltjeS op 27-08-10 15:01, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-08-10 14:38

Geplaatst: 27-08-10 14:38

EngeltjeS: vertrouwen inderdaad... maar niet alleen vertrouwen van het paard in jou maar ook zelf op het paard vertrouwen. Ik weet van mijn paard dat hij geen gekke dingen doet, en als hij dat toch doet dat dat dan komt door bijvoorbeeld pijn. Pas als je paard merkt dat je hem vertrouwt kun je gaan samenwerken. Naar mijn idee dan

En ja, natuurlijk neemt hij ook wel eens iemand in de maling, ik kan er vrij veel mensen op zetten en dan kijkt hij natuurlijk wel even wat voor vlees hij in de kuip heeft. Heeft hij met mij ook gedaan. Heeft niks met rottig willen doen of met vertrouwen of een gebrek daaraan te maken. Want, tegelijkertijd laat mijn paard zien dat mijn vertrouwen in hem klopt als ik iemand die 16 jaar niet heeft gereden op zijn rug hijs. Dóódbraaf was hij...

Laatst bijgewerkt door Koper op 27-08-10 14:40, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-08-10 14:39

Geplaatst: 27-08-10 14:39

hestejente schreef:
Om op jouw vraag in te gaan Japeloup: het lijkt me vreselijk om met hangen en wurgen een proef door te rijden alleen vanwege de proef. Neuh, dat is niks voor mij, maar wie weet dat anderen wel lol beleven aan zoiets.

Ik rijd welgeteld 3 (soms 2) keer per jaar proefjes met mijn paard. Gewoon bij de rijvereniging. En dat vindt mijn paard geweldig, hij leeft helemaal op als er mensen naar hem kijken En ik vind het fantastisch om mee te doen omdat mijn paard ervan geniet, hij is gewoon een beetje aandachtsgeil En natuurlijk zou het leuk zijn om eens een keer een lintje te krijgen van de organisatie Heb ik nog nooit gehad, maar krijg wel iedere keer eentje van mijn paard

Jammer toch dat er toch wel veel mensen zijn die met spanning hun paard door de proef heen sturen.
Ik ben instructeur, werk tussen de paarden, maar het wordt soms raar gevonden dat ik niet veel meer wedstrijden rij.
Nu ben ik van mening dat het rijden van wedstrijden niet aansluit bij de manier zoals ik wil trainen.

Voorbeeld: je ziet een paard door de ring heen gaan in de klasse L-2, het paard is geen benen zwaaier, maar laat heel correct de oefeningen zien, de ruiter zit er fijn op en het geeft gewoon een fijn beeld. Maar met de prijs uitreiking zie je combinaties winnen die met veel trek, rug en pluk werk hun benen zwaaier door de ring heen sturen en dan vaak nog niet eens de oefeningen correct kunnen uitvoeren die horen bij het niveau (b.v. het wijken).
Dat is voor mij de reden waarom ik niet al te veel op wedstrijd ga.

**Geplaatst**: 27-08-10 14:41

Geplaatst: 27-08-10 14:41

hestejente schreef:
EngeltjeS: vertrouwen inderdaad... maar niet alleen vertrouwen van het paard in jou maar ook zelf op het paard vertrouwen. Ik weet van mijn paard dat hij geen gekke dingen doet, en als hij dat toch doet dat dat dan komt door bijvoorbeeld pijn. Pas als je paard merkt dat je hem vertrouwt kun je gaan samenwerken. Naar mijn idee dan

Juist, jij snapt hem

Vertrouwen geven en nemen. Heel mooi verwoord: Pas als je paard je vertrouwd, en het is wederzijds, dan kan je samenwerken.

**Geplaatst**: 27-08-10 14:47

Geplaatst: 27-08-10 14:47

Japeloup schreef:
Iloonie schreef:
Ik kan het gevoel niet helemaal goed omschrijven.. Maar je voelt dan zoveel 'goede' kracht onder je, je paard tilt je als ware op en je danst door de bak.

Maar ik vraag me vaak af of bepaalde ruiters/amazones dit gevoel nog niet gehad hebben, ik zie ze dan vol trots in een 'hogere' klasse rijden, met een paard wat alles behalve soepeltjes loopt. Hangend in de hand of vooruit door been te blijven geven, zo wil je toch geen proef door...

Dan kan je dus de vraag stellen: rijden mensen wedstrijden om te winnen, of voor je zelf om een betere combinatie te worden met je paard en te toetsen op welk africhtingsniveau je bent.

Ik zou geen lol beleven aan winnen op die manier.. Ik ga voor het worden van een betere combinatie.

**Geplaatst**: 27-08-10 14:49

Geplaatst: 27-08-10 14:49

Duurde wel even voordat ik het snapte hoor, het ligt in de natuur van de mensen besloten om overal controle op te willen. Dus het treft dat ik zo'n grondige en geduldige leermeester heb gevonden

**Geplaatst**: 27-08-10 15:24

Geplaatst: 27-08-10 15:24

hestejente schreef:
Duurde wel even voordat ik het snapte hoor, het ligt in de natuur van de mensen besloten om overal controle op te willen.

Inderdaad, mooi verwoord!

**Geplaatst**: 27-08-10 15:31

Geplaatst: 27-08-10 15:31

Allereerst wil ik zeggen: mooi topic. Goed om bij stil te staan. Want waar doe je "het" eigenlijk voor.

Voor mij is dat gevoel letterlijk voelen. Ik wil m'n paard aanvoelen en wil graag dat mijn paard mij aanvoelt. Dat zit hem naar mijn idee niet echt in rijden alleen, maar in het totale contact. IemAnd zei me dat een paard de spiegel van je ziel is. In je paard kan je zien hoe je zelf bent. Als mijn paard bijvoorbeeld ontspannen is komt dat omdat ik rust overbreng. Maar ook als m'n paard tegendraads is, komt dat bijvoorbeeld omdat ik gehaast ben of niet duidelijk comuniceer. Ik rijd zelf dressuur en ben net met een jonge merrie begonnen. Het gevoel is bij haar nu bijvoorbeeld dat ze me op haar rug accepteert en ondanks haar Angst me dusdanig vertrouwt dat ze me er niet af wil gooien. Mijn vorige paard was een echte macho. Het duurde even maar uiteindelijk respecteerden we elkaar en vertouwden we elkaar. Als dan alles ook nog rijtechnisch klopte leek het wel of we samen op de wolken dansten. Dan zag of hoorde ik niemand meer om me heen maar kon ik met Harmony samen alleen genieten. begrijp me goed, dit zit hem niet in het dressuurrijden voor mij, maar wel in het gevoel alsof mijn benen omgeruild zijn voor 4 paardenbenen. Alsof wat ik denk, mijn paard hoort en dan ook nog voor me wil doen. Ik hoop dAt ik het zo een beetje duidelijk overbreng.

**Geplaatst**: 27-08-10 17:44

Geplaatst: 27-08-10 17:44

Aniek93 schreef:
Wat een leuk topic!
Zelf rijd ik nog niet zo heel lang paard (bijna 3 jaar) dus kan ik hierover nog niet echt meepraten denk ik zo. Ik heb nog niet zoveel gevoeld en ik rijd grotendeels op manegepaarden(maar ook op verzorgpaarden). Laatst had ik wel dat ik het paardje wat ik momenteel berijd (nu ruim een jaar) eindelijk fijn nagefelijk en ontspannen lopen, wat ik nog lastig vind en hij nog lastig vind om te doen. Dit gaf een super fijn gevoel, het gevoel eindelijk bereikt te hebben naar wat we al zo lang aan het werken zijn!

edit: toegevoegd.

Jij kunt er net zo goed als ieder ander over meepraten, je rijd paard en daar gaat het om of je nu 3 jr ervaring hebt of 30 jr dat maakt niet uit.
Manegepaarden zijn vaak hele lieve brave paarden, maar over het algemeen wel wat gesloten in hun karakter (gevormd door ervaringen en wisselende ruiters heel normaal vanuit het paard gezien dat deze paarden 'anders 'rijden dan een eigen paard), dat jij juist bij een manege paard dit gevoel hebt gekregen is super naar mijn idee.
Ook al is het zichtbare resultaat nog zo klein, als JIJ dat gevoel hebt....voeld een paard dat nog veel meer en daarom is dat gevoel zo ontzettend belangrijk.

Goed hoor!

**Geplaatst**: 27-08-10 17:47

Geplaatst: 27-08-10 17:47

Het gevoel met rijden is als je aan de rand van het bos bent, die 4 km lang is. Daar hebben ze zo'n pad van 10 meter breed. Heeel hard crossen van begin tot eind, met tranen over je wangen lopen van de snelheid.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-10 17:54

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-10 17:54

Voor mij is het gevoel allicht wat anders dan voor een ander, afh. van wat ik met mijn paard doe.
(mennen, buitenrit, dressuur)
Alleen als je het een keer gevoeld hebt, manege ruiter of paarden eigenaar/verzorger, dan wil je meer!!!

Overigens hadden mijn instr. en ik de discussie ook al (hij is ook jury) dat allicht de momenten dat je
paard het lekkerste swingt, hij misschien niet het hoogste aantal punten zou scoren met een proef.
Onze gezamelijke conclusie was, dat wij ernaar streven om paard thuis zo correct mogelijk te gaan rijden,
vanuit ontspanning (ging gisteren hopeloos fout in de groepsles v. andere instr.) dat dat allicht niet
meteen op wedstrijd het hoogst scorende paard zou zijn in de huidige dressuur, waren we het over eens,
maar ook dat dit toch ons streven was, dat gevoel en de wedstrijden, wel leuk waren, maar voor erbij...
Niet als hoofddoel.
Uiteindelijk als je je paard helemaal voor elkaar hebt, moest je volgens ons ook op die manier kunnen scoren.
Voor mij is de weg wat langer, aangezien ik ook maar amateur prutser ben, maar wel lol heb onderweg.

**Geplaatst**: 27-08-10 18:23

Geplaatst: 27-08-10 18:23

Japeloup schreef:
Jammer toch dat er toch wel veel mensen zijn die met spanning hun paard door de proef heen sturen.
Ik ben instructeur, werk tussen de paarden, maar het wordt soms raar gevonden dat ik niet veel meer wedstrijden rij.
Nu ben ik van mening dat het rijden van wedstrijden niet aansluit bij de manier zoals ik wil trainen.

Voorbeeld: je ziet een paard door de ring heen gaan in de klasse L-2, het paard is geen benen zwaaier, maar laat heel correct de oefeningen zien, de ruiter zit er fijn op en het geeft gewoon een fijn beeld. Maar met de prijs uitreiking zie je combinaties winnen die met veel trek, rug en pluk werk hun benen zwaaier door de ring heen sturen en dan vaak nog niet eens de oefeningen correct kunnen uitvoeren die horen bij het niveau (b.v. het wijken).
Dat is voor mij de reden waarom ik niet al te veel op wedstrijd ga.

Idem voor mij, na 13 jr wedstr te hebben gereden zag ik het niet meer zitten (reden die jij opgeeft).
Eigenlijk zou je dit naast je neer moeten leggen en gewoon je eigen ding doen, maar dat kon ik 9 jr geleden toen ik gestopt ben met wedstr niet.
Destijds heb vooral in het bgin net zo hard meegedaan met prijsjes winnen, maakte niet uit hoe, maar ik was pas tevreden als ik een prijs/winstpunt had dan hadden we goed gereden, vond ik toen.

Pas toen ik een ander paard uit ging brengen en regelmatig met een goed gevoel van het paard af kwam en geen winstpunt bleek te hebben, dacht ik..okej dan was het blijkbaar nog niet helemaal zoals men het graag ziet.
Later toen het echt goed ging (niet alleen naar mijn mening winstpuntwaardig) had ik soms een winstpuntje, maar vaak niet...ik snapte er geen moer meer van ,mede omdat ik de combinaties waarvan ik dacht, wat ben jij in godesnaam aan het doen met dat paard? een prijs in de wacht sleepte.
Ben dat destijds gaan onderzoeken....wat hangt samen met het al dan niet behalen van een winstpunt....er bleken hele andere motieven een rol te spelen dan dat ik dacht.
Een ontspannen lenig paard met aandacht voor de bijrijder en de juiste lichamelijke houding volledig in balans bleek niet zo intressant...de oefeningetjes moest tot op de milimeter volbracht worden (van letter naar letter), als de bijrijder een overgang moest maken bij een bepaalde letter moest dat ook precies bij die letter zijn, hoe? dat maakte niet zoveel uit.
Beetje kort door de bocht omschreven en ik kan er nog wel ..tig voorbeelden van noemen, maar het komt erop neer dat ik op een eerlijke manier een sport wil beoefenen waarbij het welzijn/welbevinden van het paard boven alles uitsteigt.
Ik voelde me alleen het middel om het beste van het paard te mogen laten zien en de schoonheid en kracht tot uiting te laten komen...fout.......het paard is het middel waarbij punten moeten worden gescoort, daar had ik genoeg van en heb de sport waarwel gezegt, als dat paardrijden is dan wil ik daar niet bijhoren.
Dat neemt niet weg dat er zeker combinaties zijn die super rijden en samen een nette proef neer zetten, helaas moet je ze zoeken.

**Geplaatst**: 27-08-10 18:28

Geplaatst: 27-08-10 18:28

Ja dat gevoel ken ik wel, dat er een klik is, alles gaat en je 'een' bent met je paard. Bij mijn vorige paard had ik dat heel vaak, bijna altijd, ook al liep hij met me weg af en toe. De eerste keer buiten rijden met hem, tja, ik had tranen in mijn ogen en zijn vroegere baasjes hadden hem nog nooit zo ontspannen gezien.
Mijn fjordje nu is een ander verhaal, ik moet wel eens vechten en er is geen 'klik' maar de laatste tijd komt het gevoel er steeds meer en kan ik echt genieten van rijden.

**Geplaatst**: 27-08-10 18:45

Geplaatst: 27-08-10 18:45

Ik heb ook wel vaak een 'goed' gevoel tijdens het rijden. Als me paard lekker fijn loopt, lekker los, ontspannen, fijn over de rug. En lekker swingt. Dat is echt een fijn gevoel. En dat gevoel komt ook steeds vaker. En als ik de middendraf doe, lijkt het echt net of ik een tijdje sweef in de lucht wat ik echt totaal niet bij de pony's heb (gehad) Dat is ook super.

Bij ons gaat de galop nog niet goed maar dat oefen ik zo nu en dan over de dijk. (lang recht stuk met ruiterpad in het midden) Echt, dat is ook zo'n fijn gevoel. Hij vind dat ook echt super leuk en word ook steeds ontspannender in zijn hele lijf. En daardoor ga ik ook een stuk relaxder erop zitten en straks ook in de rijbaan

En het vertrouwen tussen paard en verzorger, berijder.