JoviBan schreef:Wanneer er inwerking via de teugels en het bit plaatsvindt, dan wordt de aanleuning dus afgedwongen en dit mag dan ook geen aanleuning genoemd worden. Veelal zien we dan ook in plaats van aanleuning, fenomenen als 'achter de loodlijn', 'achter de teugel', 'van de teugel', 'tegen (of over) de teugel' en 'valse knik'; allemaal pogingen van het paard om zich te onttrekken aan de pijnlijke inwerking van het bit.
Bedankt voor de uitleg, nu wordt het een leerzame bedoeling! En de leerprincipes zoek ik een ander keertje wel even op, nu helaas te weinig tijd voor. Maar even kort, is het iets wezenlijk vernieuwends of weer eens een oud principe in een hip jasje gegoten? Mocht het om dat laatste gaan, ben ik waarschijnlijk ruim voldoende onderlegd en hoef ik niet te zoeken.
Maar valse knik, achter de teugel lopen en tegen de hand zijn, zie ik ook bij paarden die bitloos worden gereden. Is het dan persé de pijnlijk inwerking van het bit of misschien toch de pijnlijke druk van de ruiterhand? Ik denk dat we het probleem de verkeerde plek aanpakken. Om dus even terug te komen op de vraag van de topicstarter: Er rijden nog mensen met bit omdat dat op de juiste manier geen enkel probleem oplevert. Educatie is de sleutel tot de oplossing, of er nu wel of geen bit in hangt.
Wil er overigens nog iemand happen op mijn opmerking over het nut van deze discussie? Overmatig beengebruik is ook storend en kwellend voor een paard. Zie mijn post hierboven.