Bokt.nl

Sjonniej schreef:

laetitia schreef:

Ik ben dan ook van mening, dat als een ruiter écht goed zit, het paard vanzelf die juiste houding overneemt in zijn lijf. En daar is echt geen moeilijke poespas voor nodig.

Een paard wat scheef is, zal nooit recht gaan lopen als alleen de ruiter maar recht gaat zitten.
Een paard wat scheef gaat, door een scheve houding van de ruiter, zal inderdaad wel verbeteren.

xxxkatyxxx schreef:

Eigen houding is belangrijker
Als jij scheef zit, of je benen of handen niet correct gebruikt (want die behoren ook tot je houding) dan belemmer je het paard te veel en is zijn houding ook niet super.

laetitia schreef:

Klopt, elk paard is van nature uit scheef. Maar door de juiste houding aan te nemen, stimuleer je je paard ook om rechter te worden én aan allebei de kanten de juiste spieren te gebruiken.
Nadat jouw houding dus goed is om het paard correct in alle gangen te laten lopen, in een goede balans, begin je aan het rechtrichten van het paard waarbij jouw eigen houding een hele grote invloed heeft en dus absoluut niet vergeten mag worden (ook niet als je met een moeilijke oefening bezig bent en je je concentreerd op jouw paard moet je steeds weer nagaan of jij correct zit voor die oefening).

Sjonniej schreef:

Recht zitten in de zin van dit soort theorieën:
http://www.akasha-rijkunst.nl/ADP-protocol.pdf
Dus echt recht, dat is uiteindelijk wel hetgene waar je naar streeft toch?

Zolang je een scheef paard rijdt kun je naar mijn idee nooit in een natuurlijk, recht evenwicht komen. Het paard zal jou ook altijd scheef proberen te duwen. Hierdoor kun je geen ontspannen houding bereiken die recht is, wel geforceerd maar dat is ook niet helemaal de bedoeling.
Daarom kies ik ervoor om tegelijkertijd aan de houding van paard en ruiter te werken. Om elkaar zo ook te kunnen helpen en ondersteunen. Zolang je paard niet recht is, kun je je houding ook niet perfectioneren, waardoor je die ontwikkeling stil moet zetten en eerst je paard moet ontwikkelen, om later weer door te gaan met het perfectioneren. Wanneer je samen op werkt, kun je allebei ook direct de goede houding aanleren, zonder dat je later je houding weer moet aanpassen omdat het paard recht onder je loopt i.p.v. scheef.

sjonniej schreef:

Wanneer je samen op werkt, kun je allebei ook direct de goede houding aanleren, zonder dat je later je houding weer moet aanpassen omdat het paard recht onder je loopt i.p.v. scheef.

MoOtJuHh schreef:

Als je eigen houding niet goed is, dan belemmer je in mijn ogen je paard meer.
Dus ik zeg eerst je eigen houding en dan komt de houding van het paard vanzelf.

Citaat:

Recht in de zin van rechtgerichtheid gaat over tweezijdige ontwikkeling, nog niet zozeer over "meetkundige" rechtheid als in een paard dat spoort. (Een goed rechtgericht paard zal daar overigens weinig moeite mee hebben) Het is me nooit helemaal duidelijk geworden waar die verwarring over terminologie vandaan ontstaan is.

Equimotion schreef:

Ik zou de bronnen er eens bij moeten zoeken (er zijn op bokt vast wel mensen die alle boeken in de kast hebben staan trouwens) maar de definitie van "rechtgericht" zijn zoals ik die van mijn trainers van de "oude stempel" geleerd heb (en zoals het ook op de opleiding in Deurne bijv. onderwezen wordt) is: een gelijkzijdige ontwikkeling. Dus een paard dat op allebei de handen even sterk is en gelijke lengtebuiging kan aannemen. Dat is bijv. een van de toetsingspunten van een zig-zag appuyement, als er duidelijk verschil zit in uitvoering tussen de ene en de andere kant is het paard nog niet voldoende rechtgericht.

De laatste paar jaar zie je het woord op internet steeds opduiken als hét toverwoord in de africhting (wat ik nog steeds niet begrijp, het is immers al jaren gewoon een onderdeel van het Skala ) maar dan heeft met het steeds over een soort van meetkundige rechtgerichtheid. Men is er heel erg op gericht dat het paard spoort en men probeert de bolle en holle zijde "op te lossen" ahw.

Echter, een paard dat rechtgericht is volgens de klassieke (in dit verhaal de eerste) definitie spoort ook en heeft dus ook vrijwel geen verschil meer tussen beide zijden. Maar dat is het gevolg van het rechtgericht zijn, niet het doel op zich.

Ik snap dus ook niet zo goed wat hierboven bedoelt wordt met recht zitten in de zin van een rechtgericht paard, en dat je die zit dan weer later aan zou moeten passen . Een goede zit is een onafhankelijke zit en die hoef je dus niet opnieuw aan te passen aan het paard op het moment dat het paard verder komt in zijn opleiding. Bij een erg weinig ontwikkeld paard en een ruiter die weliswaar niet 100% goed maar die het paard niet in de weg zit kan het overigens wel aanbeveling hebben om eerst nog wat aan het paard te werken, of met de ruiter aan de gang te gaan op de grond/op een houten bok of op een goed gereden leerpaard.

Als de ruiter zoveel moeilijkheden met zijn eigen zit heeft dat hij het paard in de weg zit, kun je beter eerst met de ruiter aan de gang gaan. Verbetering van de houding van de ruiter heeft dan echt bijna altijd verbetering bij het paard als gevolg. Al komt er altijd een punt dat je houding en "rijtechniek" weer aan elkaar moet gaan koppelen en er 1 geheel van moet maken. Als jij bijv. echt structureel scheef zit omdat je aan 1 kant verkrampt in je bovenbeen/bil regio waardoor je meer druk op 1 zitbeenknobbel zet en je bekken scheef zet, dan ga je dit hoe dan ook compenseren in de rest van je lichaam dus daar zul je ook van allerlei punten vinden om aan te werken. Door het compenseren in je bovenlichaam zul je je schouders niet kunnen ontspannen en je armen niet goed kunnen gebruiken waardoor je a. geen goede teugelhulpen kunt geven en b. de informatie die je paard je via die teugelverbinding geeft niet goed kunnen waarnemen waardoor je er niets mee kunt. Ik geef je op een briefje dat je paard scheef de wending doorgaat en veel spanning in de rug vertoont. Dat probleem zit bij de ruiter, dus daar begint de oplossing.